Friday, November 2, 2012

တၿခမ္းပဲ့ လ



မနက္ဖန္ဆိုလျပည့္ၿပီတဲ့။ ရုတ္တရက္ အျပင္က ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံတစ္ခုေၾကာင့္ စာဖတ္ေနရင္းက သူမျပံဳးလိုက္မိသည္။

သူမဘ၀မွာ လမသာခဲ့တာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၾကာခဲ့ျပီပဲ။ သူ.. သူမဘ၀ထဲက ထြက္သြားျပီးကတည္းက လေရာင္ကို မခံစားတတ္ခဲ့ေတာတာ ဆယ္စုနွစ္တစ္စု နီးပါး ရိွေတာ့မည္ ထင္သည္။ လျပည့္ ျခင္း၊ လမျပည္႕ခ်င္းသည္ သူမႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေတာ့သလို လေရာင္ ေအာက္က အလြမ္းသီခ်င္းေတြ ကိုလည္း ခံစားႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ေတာ့တာ ၾကာခဲ့ျပီ ။

အတူႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့ေသာ ေကာ္ဖီခါးခါးႏွင့္ ေဇာ္၀င္းထြဋ္သီခ်င္းမ်ားမွ လြဲျပီး သူမဘ၀မွာ က်န္တာ အားလံုးကိုၿပည္ဖံုးကား ခ်ပစ္လိုက္သည္။ မိုးေအးေအး -ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ႏွင့္ ေဇာ္၀င္းထြဋ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ နားေထာင္ လိုက္သည္ကလြဲလို႔ သူႏွင့္အတူ ႏွစ္သက္ ခဲ့ေသာ အရာအားလံုးတို႔ကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပစ္ခဲ့သည္။  

အိမ္ေရွ႕စံပယ္ပန္းရံုၾကီးဆီက ရနံ႔ေတြသင္းလာရင္ ရင္ထဲ တစ္ခုခုကို တမ္းတသလိုလုိ။ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ေရာက္လာေတာ့ မလိုလုိ။ သူ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ ၾကည္ျပာပန္းအိုးေလးကို အပင္ေတြပြားကာ အိမ္ေရွ႕ဆင္၀င္ေအာက္မွာ တစ္ခင္းၾကီးစိုက္ထားျပီး မနက္မိုးလင္းလို႔ ၿပတင္းေပါက္ကေန ၾကည္ျပာပန္းေလးေတြကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္ရတာကိုက လြမ္းဆြတ္မႈ အရသာတစ္မ်ိဳးေလလား။သူမမေ၀ခြဲတတ္ပါ။ 
တစ္ခါတစ္ေလ ခေရပန္းသည္ေလးက “အမ..ခေရပန္းယူဦးမလား” ေမးလို႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာႏွင့္ ၀ယ္လာၿပီးတုိင္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ ေက်ာင္းထိပ္က ခေရပင္ၾကီးက ခေရေတြကို ေကာက္ၿပီး သူမအတြက္ သီကာ ယူလာခဲ့ေပးတဲ့ သူ႔ကို တမ္းတမ္းတတ လြမ္းမိေန သလားေတာ့ မေျပာတတ္ ။ 
သူက ထားသြားတာလား၊ သူမက ထားရစ္ခဲ့တာလား။ ေရေရရာရာမသိတဲ့ မေရရာျခင္းတစ္ခုနဲ႔ပဲ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ တကယ္ ေ၀းကြာခဲ့ၾကရသည္။ ခင္ဟု သူမကို အျမတ္တႏိုးေခၚတတ္ခဲ့သည့္ သူ႔ကို၊ ေမာင္ဟု တယုတယေခၚခြင့္ရွိေသာ ဘ၀ႏွစ္ဘ၀၏ ဘ၀တစ္ခုကုိ ထူေထာင္ရန္ ၿပင္ဆင္ေန ၾကခ်ိန္၊ ယံုၾကည္မႈ အနာဂတ္အိပ္မက္မ်ားစြာကို သူမဘ၀ထဲမွ ေဆာင္းေန႔တစ္ရက္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္သြားခဲ့သည္လား။ 
ထက္ျမက္လြန္းေသာ၊ အရာရာကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ေသာသူမႏွင့္ ေအးေဆးလြန္းေသာ ေသြးေအးလြန္းေသာ သူ၊ သည္နွစ္ေယာက္ၾကားမွ ကြာဟမႈ ႀကီးမားျခင္းက လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းေၾကာင့္ေလလား။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ၀ိုင္းဖ်က္မႈကို လက္မခံႏုိင္။မတူညီေသာ စရိုက္ရွိသည့္ မိသားစုႏွစ္ခုမွ -ေပါက္ဖြား လာၾကသည့္ သူမတို႔ႏွစ္ဦးကို မသင့္ေတာ္ဟုဆိုလာသည့္ မိခင္၏တားျမစ္ခ်က္ကို အခ်စ္တစ္ခုတည္းနွင့္ တြန္းလွန္ခဲ့သည့္ သူမအား သူ၏ေနာက္ဆံုး တုန္႔ျပန္မႈက မထင္မွတ္ပဲ ခါးသီးလြန္းလွသည္။ 
ေ၀းကြာခဲ့သည့္ အခ်ိန္ကစ၍ စာမ်က္ႏွာ၁၅ကို သူေရာသူမေရာ တူညီစြာ နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့ၾက သည္။ အဲသည္သီခ်င္းဖြင့္မိတိုင္း ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ရည္တို႔က ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ မိုးေရစက္ေတြလို က်သည္။ သူလည္း စာမ်က္ႏွာ၁၅ထဲကလိုပဲ ေမးခ်င္ေကာင္းေမးခ်င္ပါလိမ့္မည္။သူမသည္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း မၾကာခန စာမ်က္ႏွာ၁၅ကို နားေထာင္မိတိုင္း သူ႔ပံုရိပ္မ်ားက ရုပ္ရွင္ျပကြက္လို အစီအရီ။ 
ရံဖန္ရံခါ ျမည္လာတတ္ေသာ ဖုန္းထဲမွ တစ္ခါကလိုဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ၾကားရတိုင္း၊ စာမ်က္ႏွာ၁၅ သီခ်င္းကို ၾကားရတဲ့ အခါတိုင္း၊ သူမ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ ၿပံဳးမိသည္။ အၾကိဳက္ခ်င္း တူထပ္တူညီခဲ့ပါလွ်က္နွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေ၀းကြာခဲ့ရေသာ ညီမွ်ျခင္း၏ အေျဖကို ရွာမရ။ မာနကို ပြန္းရွမခံတတ္ေသာ သူမ၏မာနကို ထိခိုက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္မ်ားလား။ သို႔တည္းွမဟုတ္ တန္ဘိုးထားသည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေစာ္ကားခံလုိက္ရသည္ဟု ခံစားမိလိုက္၍ လား။ တခါတေလ ဖုန္းလာလွ်င္ သူ႔ဖုန္းခ်ျပီးသြားသည္ႏွင့္ တမ္းတမ္းတတ “ေမာင္”ဟု တိုးတိုးေလးေတာ့ ညည္းတြားမိသည္။ သူမ၏တမ္းတမႈ၊ လြမ္းဆြတ္မႈ ေတြကို မသိလိုမျမင္ေစလိုပါ။  အႏိုင္ျဖင့္ ပိုင္းခ်င္သည္ ဟု ဆိုခ်င္လွ်င္ဆုိပါေစေတာ့။ တစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လပ္တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ လြမ္းေနရျခင္းက ေအာင္ႏိုင္ျခင္းတစ္ခုလို သတ္မွတ္ထားသည့္ သူမ၏ ရင္ထဲက လြမ္းဆြတ္ေၾကကြဲျခင္းမ်ားကို သူ႔ကို မျမင္လို၊ မေတြ႔ေစလိုေတာ့ပါ။

       ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုနီးပါး ကြဲကြာခဲ့ေပမယ့္ သံေယာဇဥ္က အရင္အတိုင္း မခ်ဳိ႕ယြင္းေနေသး။ ငယ္ခ်စ္ဦးမို႔ အခ်စ္ပိုသည္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကစလွ်င္ သူမ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္မိသည္။ သူသည္လဲ အိမ္ေထာင္မျပဳေသး။ သူမသည္လဲ အိမ္ေထာင္ျပဴဖို႔ ေခါင္းထဲကို မထည့္ေတာ့ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္႔ အခ်ိန္ကတည္းက ခ်စ္ေရးဆိုသူမ်ားကို ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးပဲ လက္ခံစကားေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းတြက “အသက္ေလးရလာျပီေနာ၊္ ဒီလိုေနေတာ့မလို႔လား” လို႔ ေမးရင္ သူမ သေဘာတက် ရယ္မိသည္။ တကယ္ပဲ ဘယ္အရာကိုမွ တေလးတပင္ မေတြးမိေတာ့။ သူ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးသည့္ အေၾကာင္းအရင္းကို သူမ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ သူမ ကေတာ့ သူမကိုယ္သူမသိေနသည္။ သူႏွင့္ ပတ္သတ္သည့္ပံုရိပ္မ်ားက သူမတစ္သက္ မေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္ဟု ခံယူထားမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။

       တစ္ေန႔က စာေမးပြဲတစ္ခုေျဖရန္ ၿပင္ဆင္ေနရင္း လက္၀ါးကိုအလိုလုိျဖန္႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတုန္းက သူမ စာေမးပြဲေျဖရင္ သူက အခန္းနားထိလိုက္ျပီး အခန္းထဲ၀င္ေတာ့မည့္ သူမကို လက္၀ါးျဖန္႔ခိုင္းသည္။ သူမ လက္၀ါးျဖန္႕ေပးလိုက္ေတာ့ သူက လက္သီးဆုပ္ျပီး သူမလက္၀ါးထဲသို႔ တစ္စံုတစ္ရာထည့္လာသည္။ၿပီးေတာ့ တိုးတိုးေလး သူမအနားကပ္ဆိုသည္။ “ေမာင့္ရဲ႕ ကံေကာင္းျခင္းေတြ ခင့္ကို အကုန္ -ေပးလိုက္တယ္ေနာ္၊ ခင္ ေၿဖႏိုင္မွာပါ” တဲ့။ စာေမးပြဲေတြေျဖတိုင္း၊ သူမအင္တာဗ်ဳးေတြေျဖတိုင္း သူမ ခရီးသြားတိုင္း သူဒီလိုလုပ္ေနက်။နွစ္ အလီလီတုိင္ သူမလက္၀ါးျပင္ထဲကို တကယ့္ကံေကာင္းျခင္းေတြ သူထည့္ခဲ့သလား၊ သူမ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ ထိုအရာတို႔က သူမႏွလံုးသားကို -ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ေႏြးေထြးလႈပ္ရွားေစခဲ့သည္မွာေတာ့ အေသအခ်ာပင္။

       “ေကာ္ဖီေသာက္တိုင္း လြမ္းတယ္အခ်စ္ရယ္” သီခ်င္းစာသားေလးကို ညည္းမိေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္ျပီးတိုင္း သူမေဖ်ာ္ျပီးသား -ေကာ္ဖီမစ္အခြံေလးေတြကို ၾကိဳးၾကာငွက္ေလးေတြ ေခါက္ေခါက္ေပးတတ္လို စုထားရင္းမ်ားလာေတာ့ သူမအခန္းတြင္းမွာ လိုက္ကာတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားပစ္လိုက္သည္ကို ၿပန္သတိရမိသည္။ ခုေရာ.. သူမအတြက္ေတာ့ တကယ္ပဲ ေကာ္ဖီေသာက္တိုင္း လြမ္းေနဆဲ၊ သူကေရာ ၾကိဳးၾကာအရုပ္ေလးေတြ ေခါက္ေနဆဲပဲလားေမာင္လို႔ေတာ့ ေမးလိုက္ခ်င္သား။ “ခင့္အနားမွာ ေမာင္အျမဲ ရွိေနမွာပဲ..၊ ခင္ အဲဒီငွက္ေခါက္နည္းကို မသင္ခ်င္ပါဘူး၊ ခင့္စာနဲ႔ခင္ေတာင္ရႈပ္ေနတာ ေမာင္ပဲ အျမဲေခါက္ေပး” လို႔ သူမေျပာရင္ “အင္း .. ေရရာျခင္းေတြကပဲ မေရမရာျဖစ္ေနခဲ့တာ ခင္သိလား” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ စကားစုကို သူရြတ္ခဲ့တာ သူမ နားမလည္ရိုး အမွန္ပါ ။

       လသာသည့္ညတိုင္း သူႏွင့္သူမ ဖုန္းေျပာျဖစ္ၾကတိုင္း ခင္နဲ႔ေမာင္ လမင္းၾကီးမွာ အၾကည့္ခ်င္းဆံုၾကမယ္ေနာ္လို႔ အျမဲေျပာျဖစ္ခဲ့တာ။ သူၾကယ္ဘယ္ႏွစ္လံုး ၿမင္ရေၾကာင္း၊  သူမ ၾကယ္ဘယ္ႏွစ္လံုး ၿမင္ရေၾကာင္း ၿငင္းခုန္ရင္းရယ္ေမာခဲ့ၾက  ေရတြက္ခဲ့ၾကသည့္ ညတို႔သည္ပင္အလီလီ။ “ေမာင္..ခင့္ကို ဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ” ဟု သူမ သူ႔ကို ေမးခဲ့ဖူးသည္။ သူေျဖပံုကရွင္းရွင္းေလး။ “ခင္ဟာ ေမာင္႕ရဲ႕ကမၻာဦးအစက ၿဗဟၼာၾကီးေတြ ေဖ်ာက္ ခဲ့တဲ့ ကိုယ္တစ္ျခမ္းမို႕ေပါ႔" တဲ့။ ဘယ္တုန္းက ခ်စ္တာလဲဆိုေတာ့ ''ခင္..ေမာင့္ေရွ႕ မွာ သြားတက္ေလးေတြေပၚေအာင္ ရယ္လိုက္တဲ့ေန႔က” တဲ့။ တကယ္ပဲ အဲဒီေန႔ကသူမ လြတ္လပ္စြာရယ္ေမာခဲ့ဖူးသည္။ ဒါေတြက သူမအတြက္ေတာ့ လြယ္လြယ္ကုူကူ ေမ့ႏိုင္တဲ့အရာမ်ားမဟုတ္။

       သူမအိမ္ကို ၀င္ထြက္သြားလာခြင့္ရထားသည့္ သူ႔ကို မိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းက ၾကည္ျဖဴသည္မဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးကို အခ်စ္ပိုသည့္ သူမ ေမေမကေတာ့ သူမျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို အကုန္လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့သည္။  ေရႊေျခက်င္း၀တ္ထားေသာ ထမီစကတ္ ၀တ္တတ္ -ေသာ သူမကို  တည့္တည့္ပင္ မၾကိဳက္ေၾကာင္း အတင္းေျပာသည့္ ေယာကၡမေလာင္းႏွင့္ ေယာင္းမေလာင္းကို မႏွစ္ျမိဳ႕ေပမယ့္ သူ႔ကိုခ်စ္သည့္ စိတ္ႏွင့္ အရာအားလံုး လ်စ္လ်ဳဴရႈ႕ပစ္လိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက  လံုး၀စိတ္ဆိုးၾက ကန္႔ကြက္ၾကေတာ့ '' ငါက သူ႔အေေမနဲ႔ေပါင္းမွာမွ မဟုတ္တာ၊သူ႔နဲ႔ေပါင္းမွာေလ'' လို႔ ရယ္က်ဲက်ဲေျပာမိလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေဒါေဖာင္းတာ ျပန္အမွတ္ရ သည္။

       မေန႔က ရီတာတို႔အိမ္အသြား ၿခံျပင္မွာ ကားရပ္ထားရင္းႏွင့္ မဆီမဆိုင္သူ႔ကို လွမ္းသတိရလိုက္မိေသးသည္။ သူကို သြားေခၚတိုင္း အိမ္ထဲ မ၀င္ဘဲ ကားကိုသူတို႔ ၿခံျပင္မွာရပ္ ကားဟြန္းတီးျပီး စာဖတ္လို႔ သူမ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ခဲ့ရဖူးသည္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ထြက္မလာလို႔ ေမးေတာ့ အေမက အျပင္ထြက္မယ္ဆိုလို႔ အလုပ္ျပီးေအာင္ခိုင္းေနလို႔တဲ့ .အေမခ်စ္တဲ့ သားတစ္ေယာက္ ဟာ လင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္မလာဘူးလို႔ အျမဲေျပာတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ေမာင့္စကားေတြက တကယ္မ်ားမွန္ေနေရာ့သလား။

       ဟိုသီခ်င္းလို “အျပစ္မျမင္ပါဘူး ခ်စ္ခ်င္တာပဲသိတဲ့ေနာက္” လို႔ွေတာင္ဆိုရမလိုပဲ။ သူမအခ်စ္ေတြနဲ႕ဖံုးလႊမ္းေနဆဲ သူမကိုယ္ သူမသိသည္။ ရတီလို႔ အားလံုးကေခၚၾကတဲ့သူမကို  သူ႔ေမေမက ခင္ရတီလြင္လို႔ ခပ္ေထာင့္ေထာင့္ႏွင့္ အျပည့္အစံု ေခၚတာကို သူမဘ၀င္မက်လို႔ သူ႔ကိုေျပာမိ -ေတာ့ “ခင့္နာမည္က ဒါဘဲဟာ၊ မဟုတ္လို႔လား”တဲ့။ သူမ မေက်နပ္ေပမယ့္ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ မ်ိဳသိပ္ခဲ့ရတာ အေသအခ်ာေပါ႔။ အိမ္ေရွ႕က သစ္ပင္ထက္မွာ ဥၾသငွက္က က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ လြမ္းဆြတ္ေနလိုက္တာမ်ား။ အတိတ္ေတြက ပစၥဳပန္ကိုေရာက္လာသလားလို႔ေတာင္ ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ သူမရင္ထဲ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္။ အရာအားလံုး ၿပန္ေတြးလိုက္မိရင္ မေန႔ကအတိုင္းလိုဘဲ။

       တခမ္းတနားၾကီးက်ယ္စြာနဲ႕ သူမမိဘေတြလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေစ့စပ္ပြဲမွာ ပန္းႏုေရာင္ေက်ာက္စီ၀တ္စံုေလးႏွင့္ လွေနေသာသူမကို သူငယ္ခ်င္းေတြက သူႏွင့္လံုး၀မလိုက္ဖက္ဟု ေစ့စပ္ပြဲမွာ ေပၚတင္မေက်မနပ္ဆိုခဲ့ၾကတုန္းကလဲ သူမ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးေတြ၊ အရာရွိၾကီးေတြလာၾကႏႈတ္ဆက္ၾကႏွင့္။ သူမအတြက္ေတာ့ လွပေသာ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ဖို႔ အစပ်ိဴးေနသည္လဲလို႔ ေတြးခဲ့မိရိုးအမွန္ပါ။ ဒီလို နာက်င္ေၾကကြဲရမယ္လို႔မ်ား ၾကိဳသိခဲ့ရင္ေတာင္မွ သူမ ရူးမိုက္စြာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ ထင္တာပါပဲ။ သူမ အခ်စ္ၾကီးတာ သူသိသိၾကီးနဲ႔ ဘာလို႔ နာက်င္ -ေအာင္ လုပ္ခဲ့သလဲလို႔ေတာ့ ေမးျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဘာေၾကာင့္လဲဟု ေမးလာရင္ ရည္းစားဦးအခ်စ္ဦးမို႔ အရူးအမူးအခ်စ္ထူးပါသည္ လို႔သာ ေျဖလိုက္ယံုသာ။

       တယူသန္လြန္းသူ သူက သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္တခုႏွင္႕ေလွ်ာက္လွမ္းလိုသူ။ သူမျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ဆႏၵႏွင့္လံုး၀ကိုဆန္႔က်င္ဖက္။ ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ တခုနဲ႔ေတာ့လည္း သူမတို႔နွစ္ေယာက္ လမ္းခြဲဖို႔အတြက္ မလံုေလာက္ႏိုင္္ခဲ့ေသးပါ။ ခ်စ္ခဲ့ၾကတာလဲ သံုးႏွစ္သံုးမိုး နီးပါး။ တယူသန္လြန္းသည့္သူႏွင့္ သူမတို႕ မေရရာသည့္စကားေတြ အတိုက္အခံေျပာၾကရင္း သူ႕ႏႈတ္ကထြက္လာတဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ သူမ ေၾကာက္လန္႔ တၾကားၿဖင့္ အဲဒီေန႔က သူ႔မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္မိခဲ့သည္။ သူတြင္တြင္ေျပာေနတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ယံုၾကည္မႈ႕ သူေလွ်ာက္လိုေသာလမ္းမွာ သူမကေနာက္ဆံုးကလူသား ။

''နင္ထြက္သြားေတာ့..ေမာင္..နင္ ငါ့ဘ၀ထဲက ထြက္သြားေတာ့'' ..သူမ ခါးခါးသီးသီး ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္မိသည္။ 

''မင္းဟာအနာဂတ္မရွိတဲ့မိန္းမပဲ .ခင္ ..ငါကမိန္းမယူလည္း အေမ့စကားပဲ နားေထာင္မွာ မင္းမွတ္ထား .ငါ႕မိသားစုက ငါ႕အတြက္ပထမ ..'' ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ပဲ  သူႏွင့္သူမလမ္းခြဲဖို႔ လံုေလာက္သြားခဲ့တာ။ ထိုစကားတစ္ခြန္းႏွင့္ပင္ နာက်င္စြာ သူမ လွည့္ထြက္လာခဲ့မိတာ။ မာနကို အသက္ေလာက္ကိုးကြယ္ေသာ သူမအတြက္ ခုႏွစ္ေထြကၾကိဳးစံုတဲ့ အဲဒီေန႕က လမင္းၾကီးကတိမ္တ၀က္ဖံုးလို႕ ။။

        မာနေတြထိခိုက္ခံလိုက္ရျပီလို႕ သူမနာက်ည္းစြာခံစားခဲ႕ရသည္။သူဖုန္းဆက္ေသာ္လည္း ေမေမက သူမအစားေျဖေပး လိုက္သည္တဲ့ ။ေစ႕စပ္ -ေၾကာင္းလမ္းဖ်က္သိမ္းျခင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စံံုစမ္းေမးျမန္းျခင္းသည္းခံပါလို႔ ထည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ  သူ ထြက္သြား ခဲ့ေတာ့ သူမေလယာဥ္ကြင္းကိုပင္ လုိက္သြားခဲ့ေသးသည္။  သူကလည္း တယူသန္ သူမကလည္း မာနၾကီးသူ။ ေလယာဥ္ကြင္းမွာေတြ႕ေတာ့ သူ အံၾသေနတဲ့ အခ်ိန္ သူမသူ႕လက္ကိုဆြဲျပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္တာ မွတ္မွတ္ရရ ေဆာင္းႏွင္းေတြ က်ေနတဲ့ ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ေန႕ရက္တစ္ရက္မွာေပါ႔။

သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္လံုးတအံ့တၾသ မ်က္ႏွာေတြနဲ႕ ထူးဆန္းေသာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္လိုသူမကို ၾကည္႕ေနၾကတာ သူမသိက်ိဳးကၽြံ ၿပဳပစ္ လုိက္ခဲ့တာ။ မ်က္ရည္ကလံုး၀မက်။ ေလယာဥ္ၾကီး ေၿပးလမ္းေပၚကေန ေလထဲထိုးတက္ သြားတဲ႕အခ်ိန္မွာဘဲ တင္းထားသမွ်စိတ္ေတြေလွ်ာ့လို႔ သူမေခြခနဲလဲက်သြားခဲ့တာ ။ 

သူမ သတိရေတာ့ ေဆးရံုေပၚမွာ .ေဆးသြင္းထားသည့္ ပိုက္တန္းလန္းနွင့္ သူ႕မကိုစိုးရိမ္ေနၾကသည့္ မိသားစုနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ။ ေဆးရံုက ၿပန္ဆင္းေတာ့ သူမဘ၀ကိုအေမွာင္ခ် . တႏွစ္တိတိ အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္မထြက္ဘဲ သူမအိပ္ခန္းထဲမွာဘဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးခဲ့ပစ္လိုက္မိတာ။ ဆရာ၀န္ မွတ္ခ်က္က စိတ္က်ေရာဂါတဲ့ ။အဲဒီတုန္းက သူမရွက္သည့္စိတ္ႏွင့္ အသက္ရွင္ခ်င္စိတ္ကို မရွိေတာ့တာ။ ၿပန္လည္စုစည္းခဲ႕ရသည့္ စိတ္အစဥ္ႏွင့္ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ -ေနထိုင္ခဲ့ရသည့္ရက္မ်ားစြာကို သူမအမွတ္ရေနမိေသးသည္။

       ထိုေန႔ရက္တို႔ကို ၿပန္မလိုခ်င္ေတာ့ပါ။ မဆံုႏိုင္သည့္လူႏွစ္ဦး တယူသန္စိတ္ေတြစြဲကိုင္လို႔ မာနေတြအလံထူခဲ့ၾကတဲ့ သူမတို႔ နွစ္ဦးရဲ႕ -ေပါက္ဖြားရွင္သန္လာသည့္ မတူညီသည့္အသိုင္းအ၀ိုင္း .ဒါေတြအားလံုးဟာ လက္ေတြ႕ဘ၀အတြက္ ရင္ဆိုင္ရမည့္အရာမ်ားကို သူမ ရင္မဆုိင္ ခ်င္ေတာ့ပါ ။ သူမတို႕ႏွစ္ေယာက္ဘ၀မွာ ဒီအတိုင္းခ်စ္ေနရျခင္းသာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ဖို႕ သူမေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္သည္။ 

သူလည္းသူ႕ခံယူခ်က္ႏွင္႕ ရပ္တည္ေနခဲ႕သလို သူမသည္လဲ မာနတခုအတြက္ႏွင့္ အလံထူခဲ့သည္။သူကမ္းကပ္သည့္ နိုင္ငံေရာက္တုိင္း သူမကို ဖုန္းဆက္တိုင္း သူမတမ္းတမ္းတတ တမက္တေမာေတာ့ ဖုန္းနားေထာင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေမာင္လို႔ေတာ့ မေခၚခဲ့မိေတာ့ပါ။ သူငယ္ခ်င္းဘ၀တုန္းက လိုပဲ သူနဲ႔ကားေျပာတုိင္း ေဇာ္လို႕ ၿပန္လည္သံုးႏႈံးမိသည္.။ သူကေတာ့ ခင္နဲ႕ေမာင္လို႔ သံုးေနဆဲ။

       သူထြက္သြားသည္႕ေန႕ကတည္းက လေရာင္ကိုခံစားတတ္ဖို႕ လမင္းၾကီးကိုေမာ႕ၾကည္႕တတ္ဖို႕ သူမႏွင္႕ မဆိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကို -ေမ႕ထားပစ္လိုက္သည္။ အမွတ္တမဲ႕ လသာညမ်ားကိုၾကံဳလာတဲ႕အခါတုိင္း တတ္နိုင္သေလာက္ လမင္းၾကီးကို ေမာ့မၾကည့္ၿဖစ္ေအာင္ ေနလိုက္ မိသည္။ သတိရတဲ့တမ္းတတဲ့ စိတ္ေတြသူ႕ကို လမင္းၾကီးကတဆင့္ ၿမင္မသြားေစခ်င္လို႕ပါ။ ''ခင္.မင္းသိပ္မာနၾကီးတယ္'' လို႕ ဖုန္းထဲကေန ခဏခဏ ေၿပာတတ္တဲ့ သူ႕စကားေတြကို သူမေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး လက္ခံပစ္လိုက္တာ သူမေအာင္ျမင္မႈ႕တခုကို ရလိုက္သလိုလိုေတာ႕ရွိေနသား။

 တခါတေလ ေယာင္ခ်ာခ်ာေန႔ရက္ေတြကိုၿဖတ္သန္းတုိင္း  မသိစိတ္က ေမွ်ာ္ေနမိေပမယ့္လည္း သိစိတ္ကလက္မခံႏိုင္ေတာ႕တာ သူမကိုယ္တိုင္ပင္ အသိဆံုးျဖစ္ေနသည္။ သတိတရ ရွိေနသည့္ ေနရက္မ်ားကေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္တစုနီးပါး မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ေသး။ သူလည္း သတိရေနတတ္သလို သူမလဲ သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္ေနတတ္တာေတာ့ ၀န္ခံမိသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ မာနေတြခ၀ါခ်ဖို႕ ေၾကာင္းလမ္းၾကေပမယ့္ ဆံပင္ရွည္ေတြ ၀ဲခါသြားတဲ့အထိ ရီရီေမာေမာ ေခါင္းခါျပစ္လုိက္သည့္ အၾကိမ္အရည္အတြက္လည္း မနည္းေတာ့။ ၀ဲတက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုလည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မၿမင္ေစလိုေတာ့ပါ။  ခ်စ္သည္။ တမ္းတမိသည္။ လြမ္းဆြတ္မိသည္။ အရိုးရွင္းဆံုး ၀န္ခံႏိုင္ေသာ္လည္း ယံုၾကည္ခ်က္တခုကို အေသကိုင္စြဲထားေသာ သူႏွင့္ မာနကို ကိုးကြယ္ေသာသူမတို႔ႏစ္ဦးရဲ႕ ေကာင္းကင္က ဘယ္ေတာ႕မွ လမျပည့္နိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာကို ႏွစ္ဦးစလံုး သေဘာေပါက္နားလည္ေနခဲ့ၾကျပီ။ သူမတို႕ေကာင္းကင္ရဲ့ ၿပီးျပည္႔စံုမယ့္ လတစ္စင္း ဟာမာနေတြနဲ႕တျခမ္းပဲ့သြားခဲ့ၿပီေလ။

       တကယ္လို႔သာ လတစ္စင္းဟာ တျခမ္းပဲ့သြားခဲ့ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ လျပည့္ဆိုတာျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးမို႔လား။အဲဒီလိုပဲေပါ႔ ....သူနဲ႕သူမတို႔ရဲ့ တျခမ္းပဲ့ေနတဲ့ လတစ္စင္းအတြက္ေတာ့ လျပည့္ညဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာေတာ့မွာမွ မဟုတ္တာဘဲေလ ။

မဒမ္ကိုး
၅း၀၀.တိတိ
၃၁/၁၀။၂၀၁၂ ( ဗုဒၵဟူး )

15 comments:

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ၿပီးျပည့္စုံေတာ့မည့္ လတစ္စင္းဟာ မာနေတြနဲ႔ တစ္ျခမ္းပဲ့ခ့ဲရတဲ့ အခ်စ္၀တၳဳေလးကို ဖတ္သြားပါတယ္။ အေရးအသားညက္ေညာၿပီး တင္စားပုံေလးက လန္းတယ္။ ခ်မ္းေျမ႕ႀကပါေစ...
အဲဗားခင္မင္လ်က္ပါ...

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ခံစားခ်က္ေကာင္းေတာ့ စာေလးေတြလဲ ၾကြတယ္။
ဒါနဲ႔..
အခုေတာ့ လျပည့္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ သာလုိက္သမွ ၀င္း၀င္းပပ။ ေနႏွင့္လ ေရႊႏွင့္ျမ။ း))))

အလြမ္းျမိဳ႕ said...

ဒိုးေလးေရ

မၾကီးလြမ္း ဝတၱဳတိုေလး လားအားေပးသြားတယ္။
တစ္ျခမ္းပဲ့လ တဲ့လား။လေလးကို အျမဲ သာေစခ်င္
သူပါ။ အေရးအသားေကာင္း၏ ကိုရင္ လက္စြမ္းေတြလားမသိ
က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ။


ခင္တဲ့
မၾကီးလြမ္း

အလင္းသစ္ said...

လျပည့္ညမွ ညလို႕ေခၚတာမဟုတ္ပဲေလ...
ခါးသက္သက္ ခံစားမႈေလးေတြကလည္း ရသတစ္မ်ိဳးေပပဲ မၾကီးဒိုးရ.... တစ္ျခမ္းပဲ့လမွာလည္း သူ႕အဆင္းနဲ႕ သူ႕အလင္းရွိတယ္ဆိုတာ လက္ခံရင္ လက္ဝါးေလးကို အျမဲျဖန္႕ထားလိုက္... ကံေကာင္းျခင္းတခ်ိဳ႕ကို ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႕ေပါ့... :)

Cameron said...

တျခမ္းပဲ႔လဆိုလို႔ ကိိုယ္တိုင္တင္ထားတဲ႔ တျခမ္းပဲအသဲႏွလံုးဂ်ယ္လီေလးနဲ႔သြားတူေနတယ္...။ ဇာတ္လမ္းေလးဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္...အဲလို မာမီဘိြဳင္းနဲ႔ေတာ့ မဆံုပါရေစနဲ႔...။

ၿငိမ္းစိုးဦး said...

လမ္းရိွတဲ့အတိုင္းေလွ်ာက္ၾကတဲ့အခါ ျဖတ္လမ္းမွာႀကဳံရတာကို ႏူးညံ့စြာ ထင္ဟပ္ေစပါတယ္ ။ အခ်စ္နဲ႔ လူသား ကိစၥမွာ လြမ္းေမာဖြယ္ကလည္း ၾကာၿပီဆိုေတာ့ ေမ့ေလာက္ပါၿပီ ... စိတ္မွာ ထင္ခဲ့တယ္ ... ဆို ေပ မယ့္ ...

ေမာင္ဘုန္း said...

ခင္ ...ရယ္ ... ခ်စ္သူေတြပဲ ..... ရန္သူေတြမွမဟုတ္တာ ဘာလို ့မ်ား သာတယ္နာတယ္ ေတြးရတာလည္း ... ကြာ ...
အခုေတာ့ .... တျခမ္းပဲ့လ ေလး ..... ျဖစ္ရျပီေပါ့ .... ။


အစ္မေရ ... ေကာင္ေလးေနရာက ဝင္ျပီ ခံစားသြားပါတယ္ ... ။ စာအေရးအသား က ဇတ္အိမ္ထက္ေကာင္းလြန္းတယ္ဗ်ာ ... ။




ေႏြေတးရွင္ (မင္းဧရာ) said...

သိပ္ေကာင္းတယ္ ဂ်ာရစ္..

ေအးေပါ့ေနာ္.....
တစ္ျခမ္းပဲ႔ေနတဲ့ လဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မျပည့္ႏိုင္တာဘဲ

သည္လိုပါဘဲ ဂ်ာရစ္ရာ။

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

ေၾသာ္ .. ကြယ္ ..
ခ်စ္လွ်က္နဲ႕ကြဲ .. း(

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

ညီလင္းႏိူင္ said...

သိဂၤ ါရေတြ ေဝဆာေနတဲ႔ " တစ္ၿခမ္းပဲ႔ လ "

ထဲ ေပ်ာ္ဝင္စီးေမ်ာခဲ႔ပါတယ္ဗ်ာ ။

နူးညံ႕တဲ႔ အေရးအသားေတြနဲ႔ အတူ

ဆက္လက္ ေအာင္ၿမင္ႏိူင္ပါေစေနာ္ ။

ညီရဲသစ္ said...

မာနေတြ လြန္ကဲလာရင္ အခ်စ္က ေဘးေရာက္ေရာက္ သြားတတ္တာ သဘာဝဘဲ...

blackroze said...

မားမား
ပစ္ပစ္လာဖတ္သြားတယ္
ေနမေကာင္းဘူးမားမားရယ္

မိုးသက္ said...

လန္ထြက္ ပ်ံတက္ လွ်ံက်ေနတာပဲ..။
အေရးအသားက ေတာ့ ဆရာတစ္ဆူးပဲ..။ နအမ.။
ထပ္ေရးဦး..မ်ားႀကီး.။

lwannaung said...

လြမ္းခဲ႕ရတဲ႕ တစ္ျခမ္းပဲ႕လ.. စီးေမ်ာခံစားခဲ႕ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

Butterfly said...

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ခ်စ္တိုင္းလဲ ေပါင္းစပ္လို႔မရ၀ူးအစ္မရယ္....ခ်စ္ေပမယ့္လဲ နားလည္မႈမရွိရင္ၾကာၾကာေပါင္းစပ္ဖို႔ကမလြယ္၀ူးေနာ္

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...