အ လာပ..သ လာပ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဆိုးရိုးစကားေတြ အမ်ားၾကီးၾကားဘူးၾကမွာပါ။ဘယ္နိုင္ငံပဲေရာက္ေရာက္ သူ႔နိုင္ငံအလိုက္ စကားပံုေလးေတြ စကားေတြထဲမွာ စာေတြထဲမွာလည္း ေတြ႔ၾကရမွာပါ။တစ္ခ်ိဳ ႔ဆိုရိုးစကားေတြ၊စကားပံုေတြ က်ေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြၿဖစ္ေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ ႔စကားေတြၾကေတာ့လည္း သတိထားနိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရန္ -ေရွာင္ရန္ေလးေတြ ၿဖစ္ေနတတ္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။။ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳခဲ့ဘူးၿပီး သိပ္မွန္တဲ့ ဆိုရိုး စကားေလးနွစ္ ခုရွိပါတယ္။အလာပ သလာပ လုပ္ပါ့မယ္ခင္ဗ်ား။

ပထမတစ္ခုက“ေၿခနွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ နားရြက္တိုကို မသနားရဘူး”ဆိုတဲ့စကားပါ။ေၿခနွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ နွစ္ရြက္တိုေတြ ကမာၻေပၚမွာေၿမာက္မ်ားစြာ ရွိေကာင္းရွိနိုင္ေပမဲ့ ဒီဆိုရိုးစကားရဲ့ ရည္ညႊန္းခ်က္ဟာ လူေတြကိုၿဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခံယူထားၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ သိပ္မွန္တဲ့စကားၿဖစ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြား ဟာ ကၽြန္ေတာ့အေမ အပါအ၀င္သားသမီး ငါးေယာက္ရွိပါတယ္။ေနာက္ သားသမီးေတြ လူပ်ိဳေပါက္ေတြ ၿဖစ္ၾကေတာ့မွ သံုးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္က ခေလးတစ္ေယာက္ကို ေကာက္ယူေမြးစားခဲ့ပါတယ္။

အေမမရွိေတာ့ ပဲ ဖခင္ နဲ႔ေနရာက အေဖက အရက္၀ိုင္းမွာ စကားမ်ားၾကရင္း ဓါးထိုးမိလို႔ ဆံုးပါးသြားေတာ့ အဖြားလုပ္တဲ့သူက -ေခၚယူေမြးစားခဲ့တာပါ။မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ အရက္သမားေတြၿဖစ္လို႔ ရပ္ရြာက လူၾကီးေတြက မေခၚဖို႔ အဘြားကို ၀ိုင္းတားၾကေပမဲ့ အသနားပိုေနတဲ့ အဘြားကေတာ့ ဆယ္နွစ္သားေလးကို အိမ္ေပၚေခၚတင္ၿပီး သားသမီးေတြနဲ႔ တန္းတူထား ေကၽြးေမြးခဲ့ပါတယ္။ငယ္စဥ္က မသိနားမလည္ေပမဲ့ လူပ်ိဳေပါက္ၿဖစ္လာေတာ့ သူ႔ရဲ့ဗီဇက ေပၚ လာပါေတာ့တယ္။အရက္ေသာက္တယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာတင္မဟုတ္ပဲ ေဘးရြာေတြကို လည္ၿပီးေသာက္ပါ တယ္။အေၾကြးေသာက္ခဲ့တဲ့ဆိုင္ေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့အဘြားက လိုက္ရွင္းေပးရပါတယ္။ဦးေလးေတြ အေဒၚ ေတြက ၾကည့္မရေပမဲ့ အေမလုပ္သူရဲ့ မ်က္နွာေၾကာင့္ ေၿပာမထြက္ၾကဘူး။

ေနာက္ ရြာစဥ္လွည့္ၿပီး ၾကက္တိုက္ဖို႔အတြက္ တိုက္ၾကက္ဖတစ္ေကာင္ ေမြးပါတယ္။အဘြားလုပ္သူဟာ မိုးလင္းတာနဲ႔ ဘုရားကိစၥ၊တရားကိစၥထက္ ေမြးစားသားရဲ့တိုက္ၾကက္ဖၾကီးကို အစာေၾကြးေရတိုက္ လုပ္ေပးရ တယ္။ညေနၾကေတာ့လည္း မူးၿပီးၿပန္လာလို႔ သူ႔ၾကက္ဖမေတြ႔ရင္ အိမ္မွာ ေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းလြန္းေတာ့ က်န္တဲ့သားသမီးေတြနဲ႔ ၿပသနာတက္မွာစိုးတဲ့ အဘြားလုပ္သူဟာ ညေနတိုင္း ရြာထဲပတ္ၿပီး တိုက္ၾကက္ဖကို ပတ္ရွာရတယ္။အိပ္တန္းတက္ခိုင္းၿပီးမွ က်န္တဲ့ကိစၥကို သူလုပ္နိုင္တယ္။ေနာက္ဆံုး သူ႔စိတ္နဲ႔ပဲ အဘြားဆံုး သြားခဲ့ပါတယ္။အေမဆံုးေတာ့ က်န္တဲ့သားသမီးေတြက ေမြးစားညီအစ္ကိုေပမဲ့ သူရဲ့ရပိုင္ခြင့္ေတြကို  ခြဲေပး လိုက္ၿပီး အဘြားေၿမမၿမဳပ္ခင္ပဲ အိမ္ေပၚက နွင္ထုတ္ပစ္ၾကတယ္။ေနာက္ဆံုး အဲဒီလူလည္း အဖြားရက္လည္ တဲ့ေန႔မွာပဲ အရက္၀ိုင္းမွာရန္ၿဖစ္လို႔ ဓါးထိုးခံရၿပီး ေသသြားပါတယ္။အဲဒီ ကိုးနွစ္သားေလာက္က အေတြ႔အၾကံဳ ဟာ ကၽြန္ေတာ့စိတ္ကို အခုထိ သံမႈိစြဲသလို ညိတြယ္ေစပါတယ္။

၂ေ၀၀၅ခုနွစ္ကပါ။နာက္ဒီနိုင္ငံေရာက္ၿပီး သံုးနွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ကပါ။သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုပ္ကၿပန္ လာေတာ့ လမ္းမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔တယ္။“ၿမန္မာေတြလား”လို႔ ေမးၿပီး ၿမန္မာေတြဆိုတာသိေတာ့ “ဇာတိက ရန္ကုန္ ရွစ္မိုင္လမ္းဆံုနားက ၿဖစ္ေၾကာင္းသူ ဒီနိုင္ငံကိုေရာက္တာ ေၿခာက္လေလာက္ပဲ ရွိေသး တဲ့အေၾကာင္း၊သူေဌးက နွိပ္စက္လို႔ မေနနိုင္ေတာ့တာနဲ႔ အလုပ္ထဲက ထြက္ေၿပးလာတာၿဖစ္ေၾကာင္း၊ထမင္း မစားရတာလဲ နွစ္ရက္ရွိၿပီ” ဘာညာေၿပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သူ႔ကို အိမ္ေခၚသြား ၿပီး ထမင္းေကၽြးပါတယ္။ညက်ေတာ့ သူ႔ကို ကုတင္ေပၚမွာအိပ္ေစၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္ေရွ ႔ဧည့္ခန္း မွာပဲ အိပ္လိုက္ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ နွစ္ရက္ေလာက္ အိမ္မွာေနၿပီး ရန္ကုန္က သူ႔ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရ လို႔ အဲဒီကို သြားခ်င္ေၾကာင္း ေၿပာလာတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္လည္း တစ္ေယာက္ကို ရွစ္ဆယ္စီ ေလးရာ ေထာက္ပံ့လိုက္ပါတယ္။ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ၿပန္ဆပ္မည္ၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာၿပီး အဆက္အသြယ္ရတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆီ ထြက္သြားပါတယ္။အဲဒီမနက္က ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး အဘြားကိုေတာင္ သတိရသြားေသးတယ္။

ေနာက္တစ္ပတ္ၾကာေတာ့ ညေနခင္းဘက္ၾကီး သူၿပန္ေရာက္လာတယ္။အလုပ္လည္းရၿပီမို႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဆီက ပိုက္ဆံယူလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထာက္ပံ့လိုက္တာကို လာၿပန္ဆပ္တာၿဖစ္ေၾကာင္း အရမ္းေက်းဇူး တင္ေၾကာင္းေၿပာပါတယ္။အၿပန္က်ေတာ့ အိမ္ကိုလိုက္လာၿပီး မနက္အေစာမွ ထၿပန္မဲ့အေၾကာင္းေၿပာတာနဲ႔  သူ႔ကို အိမ္မွာပဲ အိပ္ေစပါတယ္။ညဘက္ အိပ္ယာ၀င္ေတာ့ စိတ္ထဲကေတာင္ “ကၽြန္ေတာ္ ကူညီလိုက္တဲ့ သူကေတာ့ ေက်းဇူးသိတတ္တယ္ အဘြားေရ”လို႔ေတာင္ ဆံုးသြားတဲ့အဖြားကို ေၿပာေနမိေသးတယ္။မနက္ မိုးလည္းလင္းေရာ အဲဒီလူလည္း အိမ္မွာ မရွိေတာ့သလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငါးေယာက္ရဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ငါးလံုးရယ္၊ ဖံုးငါးလံုးရယ္လည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ပိုက္ဆံနဲ႔ဖံုးနဲ႔ေပါင္းရင္ တစ္ေထာင့္နွစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ အခိုးခံလိုက္ရ တယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ အၿပစ္မတင္က်ေတာ့ပဲ ေနာက္ဆို ဘယ္သူ႔ကိုမွ အိမ္ေခၚလာၿပီး မကူညီၾကေတာ့ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၾကတယ္။တကယ္ ဒုကၡေရာက္ေနသူဆိုရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မေခၚ ရဲေတာ့ပဲ တတ္နိုင္သေလာက္ စုၿပီးခရီးစရိတ္ ေပးလိုက္ၾကေတာ့တယ္။

ဒီနိုင္ငံက သိပ္ကိုက်ဥ္းပါတယ္။တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ၿမန္မာဆိုင္ရွိတဲ့ ပလာဇာကို သြားၾကရင္း အဲဒီလူ နဲ႔ ထပ္တိုက္ေတြ႔ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ရဲစခန္းပို႔မလားဆိုေတာ့ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က  “မပို႔နဲ႔..ဒီလိုေကာင္ေတြက ရဲစခန္းေရာက္လို႔ မမွတ္ဘူး”ဆိုၿပီး ပခံုးဖက္ၿပီး အိမ္သာထဲေခၚသြားတယ္။လူရွင္း သြားေတာ့ လြယ္ထားတဲ့အိတ္ကို ေခါင္းကို စြပ္ၿပီး သူတို႔ေလးေယာက္က ၀ိုင္းၿပီးထိုး ၀ိုင္းၿပီးရိုက္ၾကတယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္း တားသင့္တယ္ထင္ေပမဲ့ အဖြားေမြးစားခဲ့တဲ့လူကို သတိရၿပီး မတားေတာ့ဘူး။ေနာက္ဆံုး ဟိုေကာင္ လဲက်ၿပီးၿမင္မေကာင္းေအာင္ ၿဖစ္ေနေတာ့မွ ေခါင္းကအိတ္ကိုခၽြတ္ၿပီး အိမ္သာအခန္းတစ္ခန္း ထဲကို ထည့္ေပးခဲ့လိုက္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ေကာင္းေကာင္းမွတ္သြားတယ္။ေနာက္ ေတာ္ယံုလူကို မကူညီေတာ့ဘူး။ကူညီရမယ္ဆိုရင္ ေတာင္ အိမ္ကို မေခၚေတာ့ဘူး။လမ္းမွာပဲ ရွင္းလိုက္တယ္။သူ႔ဘာသာ ေဆးပဲရႈရႈ ဘိန္းပဲစားစား“ေရာ့..ငါတို႔ ဒီေလာက္ပဲ တတ္နိုင္တယ္”ဆိုၿပီး လမ္းေပၚမွာပဲ ဇာတ္လမ္းၿဖတ္ပစ္ေတာ့တယ္။ဒါကေတာ့ ေၿခနွစ္ေခ်ာင္းကို ကယ္မိ၊ကူညီမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳပါ။

ေနာက္တစ္ခုက “လူတစ္ေယာက္ဟာ လိုအပ္တာထက္ သူလုပ္နိုင္တာထက္ ေလွ်ာ့ၿပီးေၿပာေနရင္ အဲဒီလူ ဟာ မိမိေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႔ထိုးတတ္တယ္”ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားပါ။ကၽြန္ေတာ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းကပဲ အဲဒီဆိုရိုး သိပ္မွန္တယ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႔ ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ၿပီးခဲ့တဲ့နွစ္ပတ္က သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ေဘာလံုးကန္တယ္။ကန္တယ္ဆိုတာကလည္း ဖန္တက္စီ ကန္ၾကတာပါ။သူၾကီး(ကိုကိုေမာင္-ပန္း ရန႔ံ)၊ကိုၿငိမ္း(ေမ်ာလြက့္တိမ္တို႔ နားခိုရာ)၊ငွက္ၾကီး(လင္းေခတ္ဒီနို)၊မုန္႔ဟင္းခါး(မိုးခါး-ထာ၀ရၾကယ္စင္)၊ဂ်ယ္ရီ၀က္(ခံစားမႈသံစဥ္)တို႔နဲ႔ အတူ တၿခား ဘေလာ့ဂါမဟုတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရယ္စုၿပီး  ဒီေနရာမွာ ဘေလာ့ဂါခ်န္ပီယံမ်ားဖလား ဆိုၿပီး လိဂ္ကေလးတစ္ခု လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေပးထားတဲ့ ေဒၚလာ တစ္ရာတန္ေအာင္ ကိုယ္သိတဲ့ ေဘာလံုးသမားေလးေတြ လိုက္၀ယ္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အသင္းတည္ေဆာက္ၾကပါ တယ္။

အဲဒီေနရာမွာ ဇာတ္လမ္းစပါတယ္။ဘေလာ့ဂါမဟုတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလြဲလို႔ က်န္တဲ့လူအားလံုးဟာ သူတို႔ ဘာမွမသိသေယာင္လုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို ခ်ဥ္းကပ္ၾကပါတယ္။“ဘယ္လို ပြဲထြက္ရမလဲ..ဘယ္လို line up ထုတ္ရမလဲ..ဘယ္သူေတြက ေကာင္းသလဲ” စသည္ၿဖင့္ နားမဆံ့ေအာင္ ၀ိုင္းေမးၾကတယ္။သူၾကီးနဲ႔ ငွက္ၾကီး အဆိုးဆံုးပါပဲ။မအိပ္မေနကို အသင္းတည္ေဆာက္ၾကပါတယ္။ပြဲစဖို႔ တစ္ရက္အလိုအထိ သူတို႔ဘာမွ မသိ  တဲ့အေၾကာင္း၊မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ မသိနားမလည္တဲ့ သူေလးေတြၿဖစ္တဲ့အေၾကာင္း နားၿငီးေအာင္ ေၿပာပါတယ္။မုန္႔ဟင္းခါးကေတာ့ သူသည္ ေဘာလံုးဆိုတာကို အလံုးဆိုတာကလြဲၿပီး ဘာဆို ဘာမွမသိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ပါးပါးေလးပဲပုတ္ဖို႔ အတန္တန္ေၿပာပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔ကို လူက ဒီလို၀ယ္ရတယ္။ဒီလို line up ထုတ္ရတယ္..စသည္ၿဖင့္ သိသေလာက္ ေၿပာၿပပါတယ္။ပြဲစဥ္(၁)စေတာ့ ကိုၿငိမ္းနဲ႔ ဂ်ယ္ရီ၀က္တို႔ အသင္းေတြကေတာ့ အသင္းတည္ေဆာက္တာ ေငြမဲေတြပါတယ္ဆိုၿပီး တစ္ပြဲပယ္ ခံရပါတယ္ :D။က်န္တဲ့အသင္းေတြ ပြဲစဥ္ဇယားက်လာေတာ့ သူၾကီး vs ကၽြန္ေတာ္စေတြ႔ၿပီး က်န္တဲ့လူေတြ အသင္းေတြကလည္း သက္ဆိုင္တာနဲ႔ အတြဲလိုက္ က်ပါတယ္။ပြဲမစခင္ကေတာ့ “သူၾကီးကဘာမွ မသိဘူး ဆိုေတာ့ ငါ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ နိုင္ရင္ ေတာ္ေလာက္ၿပီေပါ့”..စိတ္ကူးေလးနဲ႔ သနားလို႔။

ပြဲစဥ္ေတြ အားလံုးကန္ၿပီးပါၿပီခင္ဗ်ား။ဘယ္လိုၿဖစ္ၾကတယ္ ထင္ပါသလဲ။သိပ္နားမလည္ပါဘူးဆိုတဲ့ သူၾကီး ဟာ ကၽြန္ေတာ့ကို (၃၈)ဂိုးဆိုတဲ့ သံုးဒါဇင္ေက်ာ္ သြင္းသြားပါတယ္ခင္ဗ်ား။ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို (၂၅)ဂုိးသာ ၿပန္သြင္းနိုင္ခဲ့လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အရႈံးၾကီး ရံႈးခဲ့ပါတယ္။သူၾကီးတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။မိုးဟင္းခါးနဲ႔ ငွက္ၾကီးတို႔ရဲ့ သြင္းဂိုးေတြကို ၾကည့္လိုက္ပါအံုး။မိုးခါးဟာ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ကို (၃၃)ဂိုးၿပတ္နဲ႔ အနိုင္ရၿပီး ကိုငွက္က -ေတာ့ (၂၉)ဂိုးၿပတ္နဲ႔ နိုင္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ အဖြင့္ပြဲစဥ္ဟာ သူၾကီး(ကိုကုိေမာင္-ပန္းရန႔ံ)နဲ႔မွ မဟုတ္ပဲ  ဘယ္သူနဲ႔က်က် ရႈံးပါတယ္။ငွက္ၾကီးနဲ႔က်ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေလးဂိုးၿပတ္နဲ႔ရႈံးနိုင္ပါတယ္။ပြဲစဥ္(၁)ၿပီးေတာ့ ဇယားထိပ္မွာ ဘာမွမသိဘူးဆိုတဲ့ သူတို႔ေတြက ထိပ္ဆံုးမွာမိန္႔မိန္႔ၾကီးေတြ ထိုင္ေနၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ နိုင္ပြဲမရွိ ရမွတ္သံုညနဲ႔ ေအာက္ေၿခမွာ အသာကပ္ေနရပါတယ္။ၾကည့္ၾကေပေတာ့ဗ်ာ..

အထက္ပါ စကားေလးနွစ္ခုဟာ ဆိုရိုုိးစကားေတြ အမ်ားၾကီးရွိတဲ့အထဲက ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲအထိ မွတ္မိသြား တဲ့စကားေလးနွစ္ခုကို ၿပန္ၿပီး အလာပ သလာပ လုပ္ၿခင္းပါ။လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြရွိၾကတဲ့အတြက္ ကူညီမယ္ဆိုရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆိုရင္ေသာ္လည္းေကာင္း အထူးသတိထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ကုသိုလ္ကေန အကုသိုလ္မၿဖစ္ေအာင္ ဆင္ၿခင္နိုင္ၾကပါေစ..

(အလုပ္သိပ္အားေနၿပီး ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႔ထိုးသူမ်ားနဲ႔ ၀င္ၿပိဳင္ကာ blogger league cupကို ၀င္လုခ်င္ သပ ဆိုေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ားရွိပါက ေမ်ာ္လြင့္တိမ္တို႔နားခိုရာကို ဆက္သြယ္ၿပီး ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႔၀င္ -ေရာက္ အထိုးခံနိုင္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ခမ္းနားေသာ ေဘာလံုးပြဲၾကီးက ေမလမွ ၿပီးဆံုးမွာ ၿဖစ္ပါတယ္..ဤကား စကားခ်ပ္ဟု မွတ္ပါေလ..)

ေလးစားစြာၿဖင့္

ကိုရင္

2:04(GMT)