2014မွာဆယ္လစ္ဗ်စ္တီေတြအလ်ိဴလ်ိဴမဂၤလာေဆာင္ၾကသည္႔သတင္းမ်ားကဂ်ာနယ္ေတြမဂၢဇင္းေတြအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာပလူပ်ံေနၾကသည္။တင္သိန္းေအးတစ္ေယာက္ဧည္႔ခန္းထဲကဆက္တီခံုေပၚထိုင္ရင္းအေတြးတို႔နယ္ခ်ဲ႕ေနမိသည္။ဘာလိုလိုနဲ႔သံုးဆယ္႔ငါးထဲေရာက္လာျပီ။အစြံထုတ္ဖို႕ၾကံလိုက္တိုင္းလဲေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္ေလတိုင္းဘဲေ၀းေနလားမသိ။ရည္းစားေလးထားလိုက္မိပါတယ္။အရာရာနဲ႔အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔ ျပတ္သြားရျပန္ေတာ႔လက္ရွိကေနလက္မဲ႔ဘ၀ေရာက္ေနရျပန္ေရာ။
ရံုးမွာအသစ္ေရာက္ေနတဲ႔ခပ္လန္းလန္းဘဲေလးေတြကိုသေဘာက်သလိုလိုရွိေပမယ္႔ကိုယ္႔အသက္ရြယ္နဲ႔မငမ္းရဲ။ေတာ္ၾကာလင္တရူးမၾကီးလို႔နာမည္ထြက္သြားဒုကၡ။အသက္အရြယ္ေတြကလဲဆယ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္ၾကသည္။လန္းသမွကိုရီးယားကားထဲကစတိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ႏြားမၾကီးရြက္ႏုၾကိဳက္လို႔ေတာ႔အေျပာမခံႏိုင္။ရင္ခံစရာအေၾကာင္းမ်ားကေပၚေပၚလာသည္။သူတုိ႔ခ်င္းရြယ္တူေတြက်ေတာ႔ထီးတစ္ေခ်ာင္းထည္းႏွစ္ေယာက္ေဆာင္းလို႔ရံုးဆင္းရံုးတက္ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ျခင္းေတာင္းေတြခ်ိဳင္႔ေတြဆိုတာကိုင္စရာမလို။ေအာ္တိုလက္လွမ္းျပီးသား။
အျပင္ထြက္လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္ေတာင္သူတို႔နဲ႔ပတ္သတ္ရာပတ္သတ္ေၾကာင္းေတြက်ေတာ႔ေျပာစရာကိုမလိုေအာင္အလိုက္တသိနဲ႔ကိုအခ်ဥ္ထုပ္လက္ဖက္ရည္ေကာ္ဖီမုန္႔ကအစ၀ယ္လာၾကေပးျပီးသား။မနာလိုတယ္လို႔မေျပာလိုက္နဲ႔။မုဒိတာမပြားႏိုင္ဘူးလို႔ေတာ႔စကားလံုးလွလွနဲ႔နားလည္ေပးၾက။ကိုယ္ေတြမ်ားက်ေတာ႔ဟဲ႔ ေမာင္ဘယ္သူရဲ႕အမတို႔ကိုဒါေလးမ်ား၀ယ္ခဲ႔ေပးပါလားဆိုရင္လမ္းမၾကံဳလို႔အမလို႔ ေျပာတာကတမ်ိဳဴ းဟာ ေမ႔သြားတယ္မၾကီးရာလို႔တသြယ္အေျဖကမထပ္ေစရဘူး။ ေမတၱာကိုတံုးတာအဲလိုမ်ိဴ။ဗယ္လင္တိုင္းေဒးဆိုျပီးေခ်ာကလက္ေတြလက္ေဆာင္ရၾကတာ။ကိုယ္႔မ်ားေရာေယာင္ျပီးေပးမယ္႔လူမ်ားမရွိေပါင္။ေပးခ်င္တဲ႔သူၾကီးတစ္ေယာက္ကေတာ႔မဟာနဖူးပိုင္ရွင္မန္ေနဂ်ာၾကီးေပါ႔။
“ဟဲ႔တင္သိန္းေအးညည္းေရာေခ်ာကလက္မစားခ်င္ဘူးလား။စားခ်င္ရင္ငါ၀ယ္ေကၽြးမယ္ေလတဲ႔။ဒီအဆင္နဲ႔ဒီအဆင္ဒီလိုေျပာစရာလား။သူ႔လိုနဖူးကေျပာင္ေျပာင္ဆံပင္ကပါးေသး။အဲဒါကိုအုန္းဆီရြဲေနေအာင္လူးျပီးဒီဖက္ကဆံပင္ဟိုဘက္အထိပို႔ထားရတဲ႔သူကမ်ားေခ်ာကလက္ေကၽြးခ်င္ေသးသတဲ႔။အံ႔ၾသဘေတာ္။သူေကၽြးတာေတာ႔မစားေတာ႔ဘူး။အဲဒီေတာ႔ေခ်ာကလက္ကိုမုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲေလာက္ေတာင္မၾကိဳက္ဖူးလို႔ကိုယ္႔လာေပးလဲစားျဖစ္မယ္မထင္ဘူးလို႔ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးလူၾကားေအာင္ေအာ္ထားလိုက္တယ္။ဟင္းဟင္းအေရာင္းဖက္မွာအသစ္ေရာက္ေနတဲ႔ပီးမက္ထိုင္းသရဲကားဆံပင္ေကနဲ႔ရဲထြန္းေအာင္သာလာေပးၾကည္႔ပါလား။ဟင္းဟင္းမမကေခ်ာကလက္ကိုမၾကိဳက္ေပမယ္႔က်န္းမာေရးအတြက္စားေပးတာလို႔ကိုျပန္ေျဖလိုက္ဦးမွာ။အခုလား။ေပးသြားလို႔သို႔လာသို႔ေလာေတြးမေနနဲ႔။ေပးဖို႔ေနေနသာသာဗယ္လင္တိုင္းေဒးကအဲအေရာင္းဖက္ကဘဲသူ႔ေဆာ္နဲ႔တည္းခိုခနး္ေရာက္သြားတာ။ေကာင္မေလးအကိုနဲ႔ပက္ပင္းတိုးလို႔မရႈႏိုင္မကယ္ႏိုင္ထိုးၾကိတ္ခံလိုက္ရတယ္တဲ႔ေလ။မ်က္ႏွာကိုအာလူးသီးအလံုးႏွစ္ဆယ္ေလာက္နဲ႔နွစ္ရက္ေလာက္ေပ်ာက္ျပီးမွရံုးျပန္တက္လာတာ။ေနာက္မို႔ဆိုဒင္းဘူးမွန္းေတာင္သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။ခုေတာ႔ဘူးတာဗူးေပၚသလိုေပၚေတာ႔တာဘဲ။
အိုငါကလဲဘာေတြေတြးမိေနပါလိမ္႔။သူ႕ဟာသူဘူးဘူးေပါ႔။ကိုယ္႔ဘူးမပါရင္ျပီးတာဘဲ။အဲ။။ကိုယ္႔မဘူးျပီးတာဘဲဟာ။
“တင္သိန္းေအး....... ဟဲ႔ တင္သိန္းေအးေရ.. ”
အနားနားကပ္ျပီးေအာ္လိုက္တဲ႔အေမ႔အသံအက်ယ္ၾကီးကတင္သိန္းေအးအေတြးဖီလင္ေက်ာမွာငုတ္တုတ္ၾကီးပ်က္ေတာ႔တာဘဲ။
“အမေလးလန္႔လိုက္တာအေမရယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲ။”
လက္ထဲကဂ်ာနယ္ၾကီးေျပာင္းျပန္ကိုင္ျပီးစဥ္းစားခန္း၀င္ေနတဲ႔တင္သိန္းေအးကိုအေမေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည္႔ျပီး“ ေနစမ္းပါဦးေအညည္းကလဲငါအနားကပ္ျပီးေခၚေနတာသံုးေလးခြန္းမကေတာ႔ဘူး။ဘာေတြမ်ားစ်ာန္၀င္ေနတာတုန္း။ ေခၚမၾကားေအာ္မၾကားနဲ႔။”
လက္ထဲကဂ်ာနယ္ၾကီးေျပာင္းျပန္ကိုင္ျပီးစဥ္းစားခန္း၀င္ေနတဲ႔တင္သိန္းေအးကိုအေမေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည္႔ျပီး“ ေနစမ္းပါဦးေအညည္းကလဲငါအနားကပ္ျပီးေခၚေနတာသံုးေလးခြန္းမကေတာ႔ဘူး။ဘာေတြမ်ားစ်ာန္၀င္ေနတာတုန္း။ ေခၚမၾကားေအာ္မၾကားနဲ႔။”
“ဟာအေမကလဲဘာမွစ်ာန္မ၀င္ပါဘူး။အေမရဲ႕။ဟိုရဲထြန္းေအာင္အေၾကာင္းေတြး...................အဲ.ရံုးကအေၾကာင္းေတြေတြးေနမိတာပါ။”
ေသာက္က်ိဴးနည္းတဲ႔မွဘဲ.အေမ႔ေရွ႕စကားကမွားထြက္ရေသးတယ္။မ်က္ႏွာပိုးသတ္ရင္းအေမ႔ကိုလွမ္းေမးရတယ္။
“ ဘာခိုင္းမို႔လဲအေမ။ ”
“မခိုင္းပါဘူးေအ။ညည္းအေဖကမေန႔ညကေျပာတာေျပာျပမလို႔ညည္းကို။လာမယ္႔လျပည္႕ေန႔က်ရင္သူတို႕ရြာမယ္ဘုရားပြဲလည္းရွိတယ္။ေနာက္အလႈလဲရွိေတာ႔ရြာျပန္ၾကမယ္။ညည္းကိုလဲညည္းအေဖတို႔ရြာကစပါးပြဲစားလုပ္ေနတဲ႔ေမာင္ေဇာ္ျမင္႔နဲ႔လည္းညည္းကိုေပးေတြ႔မလို႔တဲ႔။အခ်င္းခ်င္းျမင္ဖူးတယ္ရွိရေအာင္လို႔။”
“ ဟင္ ဘာလုပ္ဖို႕ျမင္ဖူးေအာင္လဲအေမရဲ႕ ”
“ေၾသာ္ညည္းကလည္းဒုန္းေ၀းစရာမရွိၾကံဖန္ဒုံးေ၀းေနတယ္။လူငယ္ခ်င္းျမင္ဖူးေအာင္ဆိုမွေတာ႔အဆင္ေျပေစခ်င္လို႔။ညည္းတို႔အခ်င္းခ်င္းအကဲခတ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ေပါ႔ေအ။ညည္းအသက္လဲမငယ္ေတာ႔ဘူး။တို႔မိဘေတြလဲအသက္ေတြကရလာကုန္ျပီ။အၾကီးေကာင္နဲ႔အငယ္ေကာင္က ေယာက်ာၤးေလးေတြသူတို႔ကိုမပူရဘူး။ညည္းကိုသာဘဲငါတို႔မိဘေတြမွာပူေနရတာ။ဒါ႔ေၾကာင္႔သင္႔ေတာ္ရာေလးနဲ႔မ်ားေတြ႕ရင္အိမ္ေထာင္ရက္သားခ်ထားေပးမလားလို႔ညည္းအေဖနဲ႔ငါမေန႔ညကစကားေျပာေတာ႔အရီးမေသာင္းခင္ရဲ႕သားေလးကလိမ္မာတယ္။မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေနတာ။အလုပ္အကိုင္ကလဲစပါးအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ေနတာ။လက္ထဲလည္းေငြကသီးတယ္။ရွာရွာေဖြေဖြလည္းရွိသလိုစုစုေဆာင္းေဆာင္းလဲရွိတယ္အဲအတြက္ဘာပဲေျပာေျပာေလညည္းတို႔လူငယ္ခ်င္းျမင္ေတြ႔လို႔ရင္းႏွီးသြားတယ္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အဆင္ေျပသြားၾကတယ္ဆိုရင္လဲေကာင္းတာေပါ႔ေအ။”
“ေၾသာ္ညည္းကလည္းဒုန္းေ၀းစရာမရွိၾကံဖန္ဒုံးေ၀းေနတယ္။လူငယ္ခ်င္းျမင္ဖူးေအာင္ဆိုမွေတာ႔အဆင္ေျပေစခ်င္လို႔။ညည္းတို႔အခ်င္းခ်င္းအကဲခတ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ေပါ႔ေအ။ညည္းအသက္လဲမငယ္ေတာ႔ဘူး။တို႔မိဘေတြလဲအသက္ေတြကရလာကုန္ျပီ။အၾကီးေကာင္နဲ႔အငယ္ေကာင္က ေယာက်ာၤးေလးေတြသူတို႔ကိုမပူရဘူး။ညည္းကိုသာဘဲငါတို႔မိဘေတြမွာပူေနရတာ။ဒါ႔ေၾကာင္႔သင္႔ေတာ္ရာေလးနဲ႔မ်ားေတြ႕ရင္အိမ္ေထာင္ရက္သားခ်ထားေပးမလားလို႔ညည္းအေဖနဲ႔ငါမေန႔ညကစကားေျပာေတာ႔အရီးမေသာင္းခင္ရဲ႕သားေလးကလိမ္မာတယ္။မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေနတာ။အလုပ္အကိုင္ကလဲစပါးအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ေနတာ။လက္ထဲလည္းေငြကသီးတယ္။ရွာရွာေဖြေဖြလည္းရွိသလိုစုစုေဆာင္းေဆာင္းလဲရွိတယ္အဲအတြက္ဘာပဲေျပာေျပာေလညည္းတို႔လူငယ္ခ်င္းျမင္ေတြ႔လို႔ရင္းႏွီးသြားတယ္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အဆင္ေျပသြားၾကတယ္ဆိုရင္လဲေကာင္းတာေပါ႔ေအ။”
အေမ႔ရဲ႕မိန္႔ခြန္းအရွည္ၾကီးအျပီးတင္သိန္းေအးစဥ္းစားမိသည္။ကိုေဇာ္ျမင္႔ဆိုတာသူလဲမျမင္ဖူး။နာမည္ေတာ႔အေဖေျပာေျပာေနလို႔ၾကားဖူးသား။အရီးေသာင္းေတာင္သူငယ္ငယ္ကအေဖနဲ႔အတူရြာလိုက္သြားလို႔ ျမင္ဖူးတာ။အေဖ႔ရြာကိုမေရာက္တာႏွစ္ေပါင္းကိုၾကာလွျပီ။အဲဒီတုန္းကကိုေဇာ္ျမင္႔ကိုသူမေတြ႔ခဲ႔။ခရီးသြားေနသည္ဟုသာလူၾကီးေတြေျပာသည္ထင္။ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ႔။ေသခ်ာတာေတာ႔လူခ်င္းမေတြ႔ဖူး။အင္းေလဘာပဲေျပာေျပာအေမတို႔နဲ႔လိုက္သြားရင္လည္းေကာင္းတာပါပဲ။ခရီးမထြက္တာၾကာေတာ႔စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္လဲျဖစ္။ဘာအေျခအေနလည္းသိရတာေပါ႔ေလ။တင္သိန္းေအးအတြက္အရႈံးေတာ႔မရွိေလာက္။အင္းေလလိုက္သြားယံုေပါ႔။ဘာအေရးလဲ။
ဒီလိုနဲ႔တင္သိန္းေအးရံုးမွာခြင္႔ငါးရက္တင္လိုက္သည္။တမိသားစုလံုးသြားၾကမွာဆိုေတာ႔ေပ်ာ္သလိုလိုေတာ႔ရွိသား။အေဖတို႔ရြာကသာယာ၀တီကေနေတာ္ေတာ္ေလးသြားရေသးသည္။အေဖတို႔ရြာကိုေရာက္ဖို႕ဆိုတာေႏြဆိုရင္လွည္းေပါက္ျပီးမိုးတြင္းဆုိရင္ေတာ႔ ေလွအားကိုးနဲ႔သာသြားလို႔ရတဲ႔ေနရာ။ခုေဆာင္းအကုန္ဆိုေတာ႔လွည္းနဲ႔သြားလို႔ရေနျပီရြာကလာၾကိဳမယ္ဟုစီစဥ္ထားၾကသည္။တင္သိန္းေအးရြာမသြားခင္လုပ္လာတာရွိေသးသည္။ထိုအရာကားဆံပင္ေကာက္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ေက်ာလည္မရွိေသးတဲ႔ဆံပင္ကိုဗကာက္လိုက္ေတာ႔နည္းနည္းေတာ႔တိုပ်ံတက္သြားတာေပါ႔။ကိုရီးယားမင္းသမီးလို ေကာက္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွဆုိင္ကအေျခာက္မကဘိုင္းတာက်ျပီးစကားတေျပာေျပာနဲ႔၀ုန္းထည္႔လိုက္တာထြက္လာေတာ႔ဆံပင္ကဂုတ္နားတက္ေနျပီးတရုတ္မအဘြားၾကီးေတြေကာက္တဲ႔ပံုနဲ႔ေတာ္ေတာ္႔ကိုတူသြားသည္။မတတ္နုိင္ေတာ႔။တင္သိန္းေအးေခါင္းမွာပ၀ါစကိုပတ္ထားလိုက္ရသည္။ေနာက္ေနကာမ်က္မွန္တပ္လိုက္သည္။ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္မွန္ထဲျပန္ၾကည္႔ေတာ႔ ေက်နပ္သလိုလိုေတာ႔ရွိသား။ အလဲ႔ ..မဆိုးပါဘူးေပါ႔။
သာယာ၀တီကိုေရာက္ေတာ႔ကားဂိတ္မွာတင္ခနတျဖဴတ္နားျပီးရြာကလာၾကိဳမယ္႔လွည္းကိုေစာင္႔ၾကသည္။အေဖကတင္သိန္းေအးဆံပင္ေကာက္လာသည္ကိုသိပံုမေပၚ။“ဟဲ႔ငါ႔သမီးရဲ႕ပူကပူနဲ႔ညည္းေခါင္းကပ၀ါၾကီးခနတျဖဴတ္ခၽြတ္ထားပါလား”လို႔အၾကိမ္တစ္ရာေလာက္ေျပာေနသည္။အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိေသာအေဖပါတကား။ရတယ္အေဖရဲ႔လို႔ေျဖေနလည္းမမွတ္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔လွည္းကသိပ္မၾကာဘဲရာက္လာေတာ႔အလႈအတြက္ယူလာတဲ႔ပစၥည္းေတြတင္ျပီးလူေတြတက္ထိုင္ၾကတာပါ႔။အကိုၾကီးကပစၥည္းေတြကူသယ္ေပးေပမယ္႔အငယ္ေကာင္ကေတာ႔လက္လက္ထေအာင္ကို ေပ်ာ္ေနသည္။နြားလွည္းေနာက္မွာေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ေျခတြဲေလာင္းခ်ျပီးလိုက္လာၾကသည္။တလမ္းလံုးဖုန္ေတြကထေနကပူလွည္းကေဆာင္႔နဲ႔။လွည္းတခ်က္တခ်က္ေဆာင္႔လိုက္ရင္ျမီးေညွာင္႔ရိုးကိုက်ိဴ းျပီလားသာမွတ္ေတာ႔သည္။နာလုိက္သည္မ်ားေျပာမေနနဲ႔။မ်က္မွန္မွာဖုန္ေတြကအထူၾကီးကပ္ကပ္ေနေတာ႔ခနခနမ်က္မွန္ခၽြတ္လိုက္ဖုန္သုတ္လိုက္။တခါတခါမ်ားဖုန္အလံုးလိုက္ၾကီးကပ္ကပ္သြားတာမ်ားဘာမွကိုမျမင္ရဘဲပိန္းပိတ္သြားေသး။လက္တဖက္ကလွည္းတိုင္ကိုကိုင္ထားရေသး။လွည္းတခ်က္ေစာင္းျပီဆိုဖင္ေလးအသာေလးမၾကြ။မၾကြလို႕ကေတာ႔ ေသျပီသာမွတ္။ေကာက္ရိုးေတြကလဲယားသလိုလိုနဲ႔။စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းၾကပ္ပင္ပန္းေနလိုက္တာဆိုတာ။တစ္နာရီခြဲေလာက္လွည္းစီး ျပီးေတာ႔ ေရာက္ပါျပီ။အေဖတို႕ရြာကို။
လွည္းေပၚကဆင္းေတာ႔ ဖင္ေတြၾကိမ္းစပ္ျပီး ရုတ္တရက္ ကုန္းကြကြၾကီးေတာင္ျဖစ္ေနသည္။ အရီးေသာင္း တို႕အိမ္မွာဘဲတည္းရမွာမို႔ အရီးေသာင္း တို႔တအိမ္လံုးထြက္ၾကိဳေနၾကသည္။ လွည္းေပၚကဆင္းဆင္းျခင္း မ်က္မွန္ကိုလည္းမခၽြတ္ႏိုင္ေသး။ တေခါင္းလံုး တကိုယ္လံုးလဲ ဖုန္ေတြေဖြးလို႔ ။ ၀ိုးတိုး၀ါးတားနဲ႔ မ်က္မွန္ၾကီးခၽြတ္လိုက္မွဘဲအကုန္ျမင္ရေတာ႔သည္။ေယာက်ာၤးႏွစ္ေယာက္နဲ႔မိန္းမေလးငါးေယာက္အထုပ္ေတြကိုလာဆီးယူၾကသည္။
“ လာသမီးလာ။ သားလာ ။ ဟဲ႔ လာၾကေဟ႔ ေမာင္တင္တို႔ လာၾက လာၾက ကေလးေတြလဲဒီလာနားၾက။”
ဒါကေတာ႔တင္သိန္းေအးသိသည္။အရီးမေသာင္းခင္။မ်က္စိကိုေ၀႔၀ဲၾကည္႔ေတာ႔ဘယ္မလဲကိုေဇာ္ျမင္႔ဆိုတာ။ရပ္ေနတဲ႔ေယာက်ာၤးႏွစ္ေယာက္။တစ္ေယာက္ကအသက္ငါးဆယ္ေလာက္ရွိျပီ။မျဖစ္ႏိုင္။တစ္ေယာက္ကနဖူးေျပာင္ေျပာင္ႏွင္႔အရပ္ခပ္ပုျပတ္ျပတ္အသားမဲမဲလူတစ္ေယာက္။ဒါလဲမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။အေမတို႔စပ္ဟပ္ေပးမယ္႔လူကဒီေလာက္ေတာ႔ရုပ္မဆိုးႏိုင္ဘူးဟုတင္သိန္းေအးကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ေတြးေနမိတာ။အေမ႔အသံၾကားမွဘဲကိုယ္႔အထင္လုံးလံုးမွားျပီဟုသိလုိက္ရေတာ႔သည္။
“ေမာင္ေဇာ္ျမင္ေ႔ရလာေဟ႔အေဒၚတို႕ကိုဒီပစၥည္းေတြခ်က္ျပဳတ္မယ္႔ေနရာသာတခါထဲယူသြားေပးလိုက္။ေနာက္မင္းႏွမကို ေရေလးဘာေလး ေပးလိုက္ပါဦး။တလမ္းလံုးေရငတ္လို႔တဲ႔”
အေမစကားအဆံုးကိုယ္႔ကိုကိုယ္ရင္ထုမနာသာျဖစ္မိေတာ႔သည္။နဖူးေျပာင္တာကိုသိပ္မုန္းတဲ႔သူကိုဒီလိုဂြတိုနဲ႔မ်ားစပ္ေပးခ်င္ရသလားအေမရယ္လို႔ရင္ထုျပီးသာေအာ္လိုက္ခ်င္ေတာ႔သည္။ေဇာ္ျမင္႔ခပ္လာေပးတဲ႔ ေရကိုတင္သိန္းေအးလွမ္းယူျပီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ႔ပ်ာပ်ာသလဲ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိနဲ႔ကြမ္းစားထားတဲ႔သြားနီၾကီးေပၚေအာင္ရီျပီး“ဟာရပါတယ္ရပါတယ္.တင္တင္ရယ္။ရြာကိုလာလည္တာလိုအပ္တာေျပာေနာ္။အားမနာနဲ႔ေနာ္။ ေနာက္ေန႔က်အကုန္လိုက္ပို႔မယ္ေနာ္သိလား”
တရစပ္ေဖာ္ေရြေနေသာေဇာ္ျမင္႔ကိုၾကည္႔ရင္းတင္သိန္းေအးသာက္ေနသည္႔ေရပင္နင္သလိုလိုျဖစ္လာသည္။လူၾကီးေတြဘာမ်ားေျပာထားသည္မသိ။ဒီေလာက္ေဖာ္ေရြေနပံုေထာက္ရင္ေတာ႔။သူ႕ယူမယ္႔အစားေတာ႔ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္အပ်ိဳၾကီးဘ၀နဲ႔ဘဲေနသြားရရင္ေကာင္းမယ္ဟုသာေတြးေနမိသည္။ ေျပာမယ္႔သာေျပာတာဟိုႏွာဘူးေလးရဲထြန္းေအာင္ကမွေတာ္ေသး။ ေယာက်ာၤးပဲဘူးတာေတာ႔ဘူးမွာဘဲ။စိတ္ကူးယဥ္ရင္ေတာင္မွၾကည္႔ေပ်ာ္ရႈ႕ေပ်ာ္ေလးေပါ႔။ဘယ္ႏွယ္႔ခုေတာ႔ဒီဂြတိုဘူးတာကိုခံရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔သိပ္ေတာ႔မနိပ္။အေမ႔ကိုအမွတ္ဇီးရိုးသာေပးခ်ပလိုက္မိသည္။ဘယ္ႏွယ္႔တင္သိန္းေအးအေမျဖစ္ျပီးဖက္ရွင္အျမင္တစက္ေလးမွမရွိ။ဒီလိုေတာသားနဲ႔မ်ားသေဘာတူသတဲ႔လား။ ေတာသားထဲမွာေတာင္ဂြတိုပုျပတ္ ေျပာင္ေနတဲ႔ေတာသားမ်ိဴးနဲ႔မွသေဘာတူတယ္ဆိုေတာ႔တင္သိန္းေအကိုအရည္အခ်င္းမရွိဘူးလို႔အေမကမွတ္ခ်က္္ေပးတဲ႔သေဘာလား။ရတယ္ေလေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔။ရန္ကုန္ျပန္္ေရာက္မွအျပီအျပင္ကိုအလန္းဇယားခင္းျပီးရွာျပစမ္းပါ႔မယ္။ဟင္းးဟင္းး ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔ေလ။အေတြးေတြနဲ႔ ေတြးေနတုန္း ျဗဴန္းဆိုအနားကပ္ေခၚသံေၾကာင္႔ရုတ္တရက္လန္႔ျပီးပါးစပ္ကေယာင္ထြက္သြားသည္။
“ အမေလး ကိုဂြတိုရဲ႕”
အေမကတင္သိန္းေအးကိုရုတ္တရက္မ်က္ေမွာင္ၾကီးၾကံဳ႕ျပီးလွမ္းၾကည္႔သည္။အငယ္ေကာင္ကေတာ႔တခြီးခြီးႏွင္႔ရီျပီးကြပ္ျပစ္ေပၚကခုန္ဆင္းသြားျပီ။ေဇာ္ျမင္႔ကေျပာင္ေနတဲ႔နဖူးကိုကုတ္ရင္းတဟီးဟီးရီေနသျဖင္႔တင္သိန္းေအးပူထူျပီးဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းမသိရွက္လုိက္သည္႔ျဖစ္ျခင္း။အေယာင္အေယာင္အမွားမွားျဖင္႔ ေခါင္းကပါ၀ါကိုဆြဲျဖဴတ္မိေတာ႔တရုတ္အဖြားၾကီးေကအေကာက္မ်ားကဖြာလန္ၾကဲျပီးထြက္လာပါေလေရာ။တင္သိန္းေအးဆံပင္အေကာက္မ်ားကို ျပဴ းျပဲျပီးၾကည္႔ေနသူကေဇာ္ျမင္႔။မ်က္လံုးေတြကေလွာင္ခ်င္သလိုလိုေျပာင္ခ်င္သလိုလိုအရိပ္အေယာင္သန္းေနသည္။ခ်က္ျခင္းၾကီးလုပ္လာမိတာဆိုေတာ႔ပံုမက်ျဖစ္ေနတာကိုး။ရွက္ရွက္နဲ႔ဘဲ ေခါင္းစည္းၾကိဴးနဲ႔အတင္းလံုးေထြးစည္းရေတာ႔တာေပါ႔။
အေမ႔ကိုနားခ်င္တယ္ေျပာျပီးအရီးေသာင္းတို႔စီစဥ္ေပးတဲ႔အခန္းထဲ၀င္လာခဲ႔လိုက္သည္။အရီးေသာင္းသမီးအမမလွခင္ကေရမိုးခ်ိဴ းဖို႔သဘက္ေတြလံုခ်ည္ေတြယူလာေပးရွာသည္။ညေနအလႈအတြက္ခ်က္ျပဳဴတ္ေနသည္႔ ေနရာကိုသြားရမည္ျဖစ္သျဖင္႔မထူးေတာ႔ေရခ်ိဴ းမွဘဲဟုေတြးလိုက္ျပီးေရခ်ိဴ းရန္ျပင္ဆင္ျပီးအမမလွခင္ကိုေရဘယ္နားခ်ိဴ းရမလဲေမးလိုက္ေတာ႔အိမ္ေရွ႕ေရကန္ေဘာင္ေပၚက ေက်ာက္စည္ပိုင္းကို ေမးေငါ႔ျပျပီး“အဲဟိုမွာခ်ိဴ းရမယ္အတင္ေလးေရ။ေရလည္းျဖည္႔ထားျပီးသားရယ္။” အမမလွခင္စကားအဆံုးသူျပတဲ႔ေနရာကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔အမေလးေလးအိမ္ေရွ႕တည္႔တည္႔။ေရကန္ေဘာင္နားမရွိတရွိ။လူေတြကလဲဥဒဟိုျဖတ္သြားလာလို႔။တပ္စည္းရိုးမရွိေသာအိမ္တိုင္းလိုလိုကဒီေရခ်ိဴ းတဲ႔ ေနရာကိုျမင္ႏိုင္လိုက္သမွ။ ေရခ်ိဴ းျပီးဘယ္နားလဲရမလဲအမဟုေမးလိုက္ေတာ႔ဒီလိုဘဲအဲနားမွာဘဲလဲလို႕ရတယ္ေလဟူေသာမလွခင္စကားေၾကာင္႔တင္သိန္းေအး ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားျပီ။ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္။မျဖစ္ႏိုင္ပါ။လူပံုအလည္မွာဘယ္လိုေရခ်ိဴ းဘယ္လိုဆပ္ျပာတိုက္ရမည္မသိ။ဘယ္လိုလံုခ်ည္ကိုကြင္းလံုးခၽြတ္ခ်ရမည္မသိ။ဒုကၡေတာ႔အၾကီးအက်ယ္ေရာက္ျပီ။တင္သိန္းေအးတို႔အိမ္မွာကမွလံုလံုျခံဳျခံဴေရခ်ိဴ းခန္းေလးရွိေသးသည္။အေမ႔ကိုကပ္ေျပာေတာ႔အေမကဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲငါ႔သမီးရယ္ ေရာမေရာက္မွေတာ႔ ေရာမလိုက်င္႔ေပါ႔ေအ။ဘယ္သူမွလည္းၾကည္႔မေနပါဘူးေအ။ ျမန္ျမန္သုတ္သုတ္ခ်ိဴ းလိုက္ေပါ႔တဲ႔။
အေမစကားၾကားမွပိုလို႔ေတာင္ငိုခ်င္သြားမိသည္။ကဲေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားျပီးပဲခ်ိဴ းရေပေတာ႔မည္။မခ်ိဴ းလို႔ကလဲမျဖစ္။တကိုယ္လံုးညစ္ပတ္ေနျပီ။စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ပဲ ေရကိုတ၀ုန္း၀ုန္းေလာင္းခ်ျပီးဆပ္ျပာမတိုက္ဘဲအေပၚယံခ်ိဴ းျပီးကမန္းကတန္းျပန္၀င္လာရသည္။တင္သိန္းေအး ေတာ္ေတာ္ေတာ႔စိတ္ညစ္သြားသည္မွာအမွန္ပင္။ ေနာက္ထပ္ေလးရက္က်န္ေသးသည္။ဘယ္လိုလုပ္ရမည္မသိ။ ေရမခ်ိဴ းဘဲရန္ကုန္က်မွျပန္ခ်ိဴ းရင္ေကာင္းမလား။ဟိုအထဲသည္အထဲပြတ္လို႔မေတာ္။ ေပါင္ေတြေျခသလံုး ေတြေျပာပါတယ္။ဆပ္ျပာမတိုက္လို႔ေတာ႔မျဖစ္ဘူးမလား။ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ႔မလဲမီးစင္ၾကည္႔ပြတ္ရေတာ႔မွာေပါ႔။အဲေလတိုက္ရေတာ႔မွာဘဲေပါ႔။ဒီလိုနဲေရမိုးခ်ိဴ းျပီးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားၾကျပီးကူၾကခ်က္ၾကနဲ႔ညဥ္နက္လာေတာ႔အကုန္အိမ္ျပန္လာၾကျပီးေမာေမာနဲ႔အိပ္လိုက္ၾကတာ။တေရးႏိုးေတာ႔၈ူး၈ူးနဲ႔အသံၾကီးကနားထဲ၀င္လာပါ ေလေရာ။ပထမကအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔မို႔ဘာသံမွန္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိေသးဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေလအသံၾကီးကပိုပီျပင္လာေလနဲ႔။ေဘးမွာအိပ္ေမာက်ေနတဲ႔အေမ႔ကိုလက္ကုတ္ျပီးႏိႈးရေတာ႔တာေပါ႔။
“ အေမ အေမ႔ ထပါဦး အေမ႔ ”
“ အေမ အေမ႔ ထပါဦး အေမ႔ ”
အိပ္မႈံစံုမႊားနဲ႔ အေမျပဴ းျပဲျပီးႏိုးလာေတာ႔ “ဘာတုန္းေအ ညည္းကလဲ ”
အေမ႕အနားကပ္ျပီး“တိုးတိုးလုပ္ပါအေမရဲ႕။ဘာသံၾကီးလဲမသိဘူး။တဂူးဂူးနဲ႔ထြက္ေနတာသရဲေျခာက္ေနတာမ်ားလားဟင္”
“ မျဖစ္ႏိုင္တာေအ။ ဘယ္ကလာသရဲျဖစ္ရမွာလဲ။ ”
အေမကေျပာေျပာဆိုဆိုနားစြင္႔ရင္းျခင္ေထာင္ထဲမွလူးလဲထျပီးအိပ္ေဆာင္ဓာတ္မီးေလးကိုထြန္းျပီးသားအမိႏွစ္ေယာက္အခန္းအျပင္ထြက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ဘုရားခန္းၾကီးထဲမွာအတံုးအရုန္းအိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတဲ႔အေဖရယ္ကိုၾကီးရယ္အငယ္ေကာင္ရယ္ေနာက္ေဇာ္ျမင္႔ရယ္ဘၾကီးရယ္ေနာက္အမမလွခင္ရဲ႕သားေမ်ာက္မူးလဲႏွစ္ေကာင္ရယ္အိပ္ေနလိုက္ၾကတာ။ကန္႔လန္႔ေတြေရာေဇာက္ထုိးေတြေရာ။အဲထဲမွာအဆိုးဆံုးကအငယ္ေကာင္နဲ႔ဂြတိုေဇာ္ျမင္႔အဆိုးဆံုး။အငယ္ေကာင္ေျခေထာက္ကေဇာ္ျမင္႔လည္ပင္းကိုခြထားျပီးပုဆိုးကြင္းသိုင္းကၽြတ္ျပီးတင္ပါးၾကီးေျပာင္ေနေအာင္အိပ္ေနတဲ႔ေဇာ္ျမင္႔ကကိုၾကီးရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုခြလို႔။ဓာတ္မီးေရာင္ေအာက္မွာအထင္းသား။အမေလးေလး။အရပ္ကတို႔ရယ္အေမ႔ဓာတ္မီးကေသးသာေသးတာ။အိပ္ေဆာင္လို႔ေျပာေပမယ္႔အလင္းအားကစူးေနတာ။မီးေရာင္ေအာက္မွာေဇာ္ျမင္႔တင္ပါးမဲမဲၾကီးကေျပာင္လို႔။ေတာ္ေသးတာေပါ။ပက္လက္လွန္အိပ္မေနတာဘဲေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းသြားတယ္မွတ္ရမွာဘဲ။တင္ပါးမွာလဲငယ္ငယ္ကေပြး၀ဲဂၽြတ္ေတြေပါက္ခဲ႔တာတအားထင္တာဘဲ။အမဲေရာင္အစက္အကြက္ေတြမွအမ်ားၾကီး။အျမင္အာရံုစူးရွတဲ႔မ်က္လံုးကလဲဒါမ်ိဴ းဆိုကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ကိုသိပ္ရွိတာဂလား။ဂူးဂူးနဲ႔ေဟာက္ေနတာဒင္းဆီကအသံ။အိပ္ေနရင္ျခင္းထိုးတယ္ထင္ပါ႔။ျဖန္းကနဲတင္ပါးကိုရိုက္ျပီးအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔တျဗင္းျဗင္းကုတ္ေနလိုက္တာတင္ပါးၾကီးကို။အမေလး၀ဲေျခာက္ေတြကြာက်ကုန္ေတာ႔မွာဘဲ။ဘုရားဘုရားကိုၾကီးေတာ႔အိမ္အျပန္၀ဲေျခာက္ေတြကူးေတာ႔မယ္ထင္တယ္။
အေမကဟိုဟိုသည္သည္ေလွ်ာက္ၾကည္႔ျပီး “ ပင္ပန္းျပီးအိပ္ေနၾကတာ ေဟာက္သံပါေအ။ လာလာ ျပန္အိပ္ ၾကမယ္ ”
အခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္အိပ္လို႔ကမရ။မ်က္စိထဲတျဗင္းျဗင္းကုတ္ေနတဲ႔ေဇာ္ျမင္႔တင္ပါးၾကီးကိုျမင္ေယာင္ျပီးကိုယ္ပါေရာေယာင္ကုတ္ခ်င္တဲ႔စိတ္ပါေပၚလာသလိုလို။ဘုရားဘုရား။ဒါေတြကံေကာင္းလို႔ျမင္ရတာပါလား။ရုပ္ရည္ဆိုးတာၾကိတ္မွိတ္သည္းခံလို႕ရေသးတယ္။ဒီလိုသာညအိပ္တိုင္း၀ဲယားလို႔ထထသာကုတ္ေနရင္ဒုကၡပဲ။သူ႕ဆီက၀ဲေျခာက္အမႈန္ေတြကကိုယ္႔ကိုမကူးဖူးလို႔ေျပာႏိုင္လို႔လား။ေဆးဆိုင္သြားေဆး၀ယ္ရင္လဲ၀ဲေဆးလိုခ်င္လို႔ပါလို႔ ေျပာ၀ယ္ရင္လဲအရွက္ကျဗန္းျဗန္းကြဲဦးမည္။အိမ္ကေခြးေလး၀ဲေတြေပါက္ေနလို႕လိမ္းေပးခ်င္လို႔ပါလို႔ ေျပာျပန္ရင္လဲလူစင္စစ္ကေန ေခြး၀ဲစားစင္စစ္ ျဖစ္ေပဦးေတာ႔မည္။မေတြးရဲေပါင္ယားေလစြ။ဟိုေတြးသည္ေတြးနဲ႔ဟိုနားကယားလာသလိုလိုကုတ္ခ်င္သလိုလိုနဲ႔မနည္းၾကိဳးစားျပီးအိပ္လိုက္ရတာမိုးလင္းခါနီးမွေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ႔သည္။အိပ္ယာကႏိုးေတာ႔အေမတို႕ေတာင္အလႈသြားဖို႔ျပင္ေနၾကသည္။ကမန္းကတန္းလူးလဲထျပီးမ်က္ႏွာသစ္ဖို႕ေနရာရွာရင္းဗိုက္ကနာလာသည္။အင္းေပါ႔မေန႔ကတေနကုန္စားေသာက္ထားတာကိုယ္ထဲကေနအျပင္မွမထုတ္ရေသးတာ။
ဘုရားပန္းလဲေနတဲ႔အရီးေသာင္းကိုလွမ္းေမးလိုက္ေတာ႔အိမ္သာကအိမ္အေနာက္တည္႔တည္႔ကိုေမးေငါ႔ျပရင္းအမမလွခင္ကို ေခၚသြားခုိင္းသည္။အိမ္အေနာက္ဖက္ေရာက္ေတာ႔မန္က်ည္ပင္ၾကီးမ်ားနဲ႔ေလကတဟူးဟူးတိုက္ေနသည္။အေနာက္ဖက္မွာကလယ္ကြင္းေတြ။အိမ္သာကအိမ္အေနာက္တည္႔တည္႔မွာ။ ေဘးဘီအိမ္မ်ားလဲမနီးမေ၀းအိမ္သာေလးေတြကႏွစ္အိမ္သံုးအိမ္ၾကားတစ္ခ်ိဴ႔ ျမင္ရသည္။အိမ္သာေတြကအိမ္တိုင္းမွာမေတြ႔ဘဲဘာလို႔ႏွစ္အိမ္ၾကားသံုးအိမ္ၾကားမွာေဆာက္တာလဲလို႔ေမးေတာ႔ဒီလုိဘဲအိမ္သာကိုစုတက္ၾကတာတဲ႔။တစ္အိမ္တစ္လံုးသီးသန္႔မရွိဘူးတဲ႔အိမ္သာျပည္႔သြားရင္စုေပါင္းျပီးတြင္းအသစ္တူးတာတြင္းေဟာင္းလွယ္တာတဲ႔အမမလွခင္ရဲ႕အေျဖစကားအမေလးအိမ္သာေတာင္စုေပါင္းစပ္ေပါင္းပါလားဟဲ႔ဟုစိတ္ထဲကေတြးလိုက္မိသည္။ေသခ်ာၾကည္႔မိမွအိမ္သာေလးေတြကပုတုေလးေတြ။လူတစ္ထိုင္လြတ္စာကုန္း၀င္ရတဲ႔ပံုစံေလးေတြ။ဗိုက္ကနာလာျပီ။မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။သူ႕အရပ္ေရာက္သူ႔ဇာတ္နဲ႔ကရမွာဘဲဆိုျပီးအိမ္သာထဲငံု႕၀င္လိုက္ေတာ႔ေအာင္မေလးတြင္းၾကီး။ေရေလာင္းအိမ္သာမွမဟုတ္တာ။အိမ္သာက်င္းေပၚမွာ၀ါးပိုး၀ါးလံုးၾကီးမ်ားကိုကန္႔လန္႔ခုတ္တင္ထားသည္။ဘုရားဘုရားမေတာ္ ေျခေခ်ာ္ျပီးက်လိုက္မွျဖင္႔မေတြး၀ံ႔စရာ။ေခါင္းငံု႔ျပီး၀င္လိုက္တာဆိုေတာ႔အစာေဟာင္းေတြကလဲမျမင္ခ်င္စရာပဲ။
အိမ္သာအ၀င္က၀ါးတန္းကိုလက္ကအေသအခ်ာကိုင္ျပီး၀င္လိုက္ေတာ႔အိမ္သာအကာကလႈပ္ခနဲတခ်က္ျဖစ္သြားလို႔အမေလးရင္ထဲဒိန္းခနဲျဖစ္သြားသည္။တင္သိန္းေအးတို႔ဘ၀ေျပာင္းမည္႔ကိန္းေတာ႔ျမင္ေနျပီ။၀ါးလံုးၾကီးေပၚေျခေထာက္အမိအရတင္ျပီးအားရပါးရတံခါးပိတ္မယ္ၾကံလိုက္ေတာ႔ဆာလာအိတ္အကာကေလထဲမွာတလြင္႔လြင္႔။ေအာက္ဖက္ကိုဘာနဲ႔ဖိရမွန္းမသိလို႔လက္တဖက္ကအိမ္သာအ၀င္၀က၀ါးလံုးကိုကိုင္တဖက္ကဆာလာအိတ္ေအာက္စကိုဖိျပီးငုတ္တုတ္ထိုင္လည္းထုိင္ေရာမ်က္ႏွာၾကီးကဘြားခနဲအျပင္ေလာကကိုျမင္ေနရတာ။အျပင္မွာရပ္ရင္းၾကက္ေတြကိုဟိုဟိုသည္သည္ေမာင္းေနေသာအမမလွခင္ကိုလဲအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ေဘးအိမ္အေနာက္အိမ္မ်ားကိုလဲအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။သူတို႕အိမ္အေပၚထပ္ကၾကည္႔ရင္လဲအိမ္သာထဲဘယ္သူရွိလဲေခါင္းၾကိးေပၚေနတာအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ေသပါျပီ။ဒိီလိုပံုနဲ႕ဘယ္လိုထြက္ရမလဲ။နာေနေသာဗိုက္ပင္မထြက္ခ်င္ေတာ႔သလိုလိုျဖစ္သြားျပီ။ကုတ္ကပ္ျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ႔အမမလွခင္ကျပီးျပီလားျမန္လိုက္တာလို႔ေတာင္ဆီးေမးလိုက္ေသး။ဟင္႔အင္းပါမရဘူးလို႔ပစ္ပစ္ခါခါေျပာလိုက္ျပီးအိမ္ထဲပင္မေရာက္။
ဗိုက္ကျပန္နာလာျပန္ျပီ။မရေတာ႔။မရေတာ႔ဘူး။အိမ္သာကိုခပ္သုတ္သုပ္ျပန္သြားျပီးဆာလာအိတ္တံခါးကိုအေသအျခာစုကိုင္ရင္းအားကုန္ကီသြင္းလိုက္ေတာ႔မထြက္။ဟင္။ဗိုက္ကနာျပီး၀မ္းမ်ားခ်ဴဳပ္ျပီလား။ထပ္ကီသြင္းၾကည္႔သည္။မရေသး။အိမ္သာတိုင္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္းကီထပ္သြင္း။မရ။အံတခ်က္ၾကိတ္လိုက္ရင္းထပ္ျပီးကီထပ္သြင္း။ဒါလဲမရ။အမေလးကီသြင္းရ။ဆာလာအိတ္ကိုေလတိုက္ရင္ဖလန္းဖလန္းမျဖစ္ေအာင္စုကိုင္ရ။၀ါးပိုး၀ါးေပၚအားကုန္စုထားတဲ႔ေျခေထာက္ေတြက ေတာင္႔လာသလိုလို။အင္း..စိတ္ထဲကေတာ႔ေတြးမိ။ဘုရားဘုရား။ငါျပဳတ္က်လို႔မျဖစ္ေခ်ဘူး။လူၾကားလို႔မွမေတာ္တင္သိန္းေအးခ်ီးတြင္းထဲျပဳတ္က်တယ္ဆိုလို႕ကေတာ႔အရွက္မ်ားျဗမ္းျဗမ္းကြဲလိုက္မယ္႔ျဖစ္ျခင္း။ေခၽြးေတြေတာင္ပ်ံလာသလိုလို။ကဲ ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္လာလေရာ႕ဟယ္.....။အံကိုၾကိတ္ျပီးအားကုန္သံုးရင္းအိမ္သာတိုင္ကိုအားျပဳျပီးကီသြင္းလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာမ်က္လံုးကအေပၚကိုေမာ႔ၾကည္႔မိရက္သား။အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ကေနကြမး္စားထားတဲ႔သြားၾကီးေတြကိုအေဖြးသားနဲ႔ရီျပေနတဲ႔ ေဇာ္ျမင္႔။မိုက္ရိုင္းတာဒါမိုက္ရိုင္းတာ။ငါ႔ေခါင္းကိုျမင္ေနရတာေတာင္မ်က္ႏွာလြဲမသြားတာဒါသက္သက္မဲ႔မိုက္ရိုင္းတာ။မရေတာ႔ဘူးခုမွေတာ႔။ဆာလာအိတ္တံခါးနားမ်က္ႏွာကိုကပ္လိုက္တာေပါ႔။
အားကုန္သံုးေတာ႔ထြက္လာတဲ႔ဟာေတြကပလံုဆိုအသံၾကားလိုက္ရျပီးတင္ပါးကိုစိုသလိုလိုၾကီးျဖစ္သြားေတာ႔ေအာင္မေလးေအာက္ကဟာေတြျပန္စင္တာဟဲ႔ဆိုခပ္ကုန္းကုန္းေလးျပန္ထ။ေနာက္တစ္ခါထပ္ကီသြင္းေနာက္တစ္ခါထပ္က်ရင္တခါ ျပန္ၾကြသံုးေလးခါေလာက္က်ေတာ႔၀ါးပိုး၀ါးလံုးေပၚထိုင္ေနရတဲ႔ေျခေထာက္ကထံုသလိုလိုေတာင္႔သလိုလိုျဖစ္စျပဴလာျပီ။ကိစၥကမျပီးေသး။ၾကြရင္းထိုင္ရင္းၾကြရင္းထိုင္ရင္းနဲ႔ ေျခေထာက္ေတာင္ေတာင္႔လာလိုက္တာမ်ား။ကဲကိစၥျပီးျပီဆိုျပီးၾကည္႔လိုက္ေတာ႔စကၠဴလဲမရွိေရလဲမရွိ။ဒါေၾကာင္႔ ေဇာ္ျမင္႔တင္ပါး၀ဲေျခာက္ေတြေပါက္တာဟုခပ္မဲ႔မဲ႔ေတြးလိုက္မိျပီးညအခါလသာသာမူလတန္းစာရြက္အပိုင္းအစေလးေတြထရံၾကားထိုးထားတာနဲ႔ရွင္းျပီးအားရပါးရထလိုက္တာ။၀ါးပိုး၀ါးေပၚရပ္ေနတဲ႔ေျခေထာက္ကေတာင္႔ေနေတာ႔႔အိမ္သာထရံကိုပိတ္ကိုင္လိုက္မိတာအေပၚမွာတင္ထားတဲ႔၀ါးကပ္နဲ႔ ေခါင္းနဲ႔တိုက္မိျပီးထရံကိုအားလြန္ဆုပ္မိလိုက္ျပီး၀ုန္းဆိုအသံၾကီးရယ္အမေလးအေမေရကယ္ပါဆိုတဲ႔အသံၾကီးရယ္ထရံနဲ႕၀ါးလံုးကိုမရမကကုတ္ကပ္ဆြဲတက္ေနတဲ႔တင္သိန္းေအးရယ္ကိုေဇာ္ျမင္႔အေပၚထပ္ကေနျမင္ေနရင္းဘယ္လိုမွေအာင္႔မေနႏိုင္ေတာ႔။တဟီးဟီးကိုအသံထြက္ရီမိျပီ။ရီျပီးမွသတိရသည္။ေျပးဆယ္ဖို႔။
တင္သိန္းေအးအသံၾကီးနဲ႔၀ုန္းဆိုတဲ႔အသံၾကီးေၾကာင္႔အိမ္ထဲကျပင္ဆင္ေနတဲ႔အေမတို႔အရီးေသာင္းတို႔လူကုန္ထြက္လာၾကေအာ္ၾကဟစ္ၾကဆြဲၾကလြဲၾကမွေဇာ္ျမင္႔ေျပးဆင္းဖို႔သတိရသည္။နီးစပ္ရာလူမ်ားတင္သိန္းေအးကိုဆြဲၾကလြဲၾကနဲ႔တင္သိန္းေအးက်င္းထဲကျပန္တက္လာေတာ႔ေပပြနံေစာ္ညစ္ပတ္လို႔။ရွက္လိုက္သည္မွာေျပာဖြယ္မရွိ။နာလဲနာနံလဲနံ။ဒီေသာက္ခ်ီးနဲ႔ဘဲ ေရစက္ကပါပါႏိုင္လြန္းသည္။တင္သိန္းေအးအာျပဲၾကီးႏွင္႔ ေအာ္ငိုေတာ႔သည္။
လက္ေတြမွာေျခေထာက္ေတြမွာကိုယ္တ၀က္နီးပါးေပပြလို႔။ေဘးကလူေတြကေရေဆးဖို႔ေရပံုးေတြယူလာေပးသည္။ကံေကာင္းသည္မွာလံုခ်ည္ေတာ႔မကၽြတ္ေသး။က်င္းတိမ္တာလဲကံေကာင္းသြားသည္။လူတရပ္က်င္းနက္လို႕ကေတာ႔တခါထဲပါးစပ္ထဲပလံုျပီးသားျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ဘာေျပာေကာင္းမလဲရြံလိုက္တာဆိုတာ။အေရးထဲမ်က္ရည္ေတြ ေမ႔ျပီးသုတ္မိတာမ်က္ႏွာပါသုတ္သလိုျဖစ္သြားလို႔မ်က္လံုးမွာအဖတ္လိုက္ကပ္ေနေသး။ဆံပင္အေကာက္ေတြကလဲဖြာလန္ၾကဲလို႔ထရံရိုးကကပ္ေနေသး။အေမကလဲ ေဘးကေရေတြေလာင္းေပးရင္း“ကံေကာင္းလို႔ေပါ႔ေအလူသူမရွိမွျပဳတ္က်ေနရင္ညည္းေသျပီငါ႕သမီးရယ္ဆိုတဖြဖြေျပာ။အမမလွခင္တို႕ကလဲေဘးကေနေရေတြေလာင္းေပးေဆးခ်ေပးနဲ႔ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာမွအျပီးသတ္ေတာ႔သည္။ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလဲမသတီေတာ႔။ရွက္လိုက္တာဆိုတာ။ေဇာ္ျမင္႔ကေတာ႔ဘယ္ေ၇ာက္သြားျပီမသိ။အားနာသြားတာလားသူ႕ကိုဂြတိုဟုေျပာလို႔ဘဲလာမဆယ္တာလားမသိ။အျမီးေတာင္မျမင္ရေတာ႔။အေဖတို႕ကေတာ႔ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ေနျပီမို႔တဆင္႔စကားနဲ႔တင္သိန္းေအးအိမ္သာက်င္းထဲ ျပဳတ္က်သည္႔သတင္းကိုၾကားျပီးျပီ။
တင္သိန္းေအးအလႈကိုမသြားရဲေတာ႔။ဟုတ္တယ္ေလဘယ္မ်က္နွာနဲ႔သြားရမလဲ။ဘယ္သူသိသိမသိသိေဇာ္ျမင္႔ျမင္သည္။ေဇာ္ျမင္႔သိသည္။။ျမိဴ႕ကလာတဲ႔သူေတြဧည္႔သည္ေတြဆိုျပီးရြာကလူေတြကစိတ္၀င္တစားရွိေနတာ။ခုလိုသာဆိုဘယ္လိုပံုနဲ႔လူေတာထဲသြားရမလဲ။ျပန္ပါရေစအေမရဲ႕ ျပန္ပါရေစတဂ်ီဂ်ီနဲ႔ငိုယိုျပီးေတာင္းပန္မွအေမကလဲ“ကဲသည္ေလာက္ ေတာင္ျဖစ္တာျပန္ေအ။အငယ္ေကာင္ပါတပါတည္းေခၚျပန္ေခ်”ဆိုလို႔.အရီးေသာင္းတို႔တားေနတဲ႔ၾကားကဇြတ္ျပန္လာလိုက္ေတာ႔သည္။လူၾကီးေတြလဲမတတ္နုိင္စီစဥ္ေပးရေတာ႔သည္ေပါ႔။လင္းလင္းထင္းထင္းရွိတုန္းျပန္ၾကဆိုျပီးေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကိုလွည္းနွင္႔တင္ေပးလိုက္သည္။အငယ္ေကာင္ကေတာ႔မေက်နပ္။သူရြာမွာမကဲရေတာ႔လို႔။စိတ္ေကာက္ျပီးစကားေတာင္မေျပာဘဲလိုက္လာသည္။
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ဆပ္ျပာကိုအခါတရာေလာက္တိုက္ျပီးေရေႏြးနဲ႔ပါစိမ္ခ်ိဴးပလိုက္ရသည္။က်န္သည္႔ခြင္႔ေလးရက္ကိုအိမ္မွာဘဲေနပလိုက္သည္။ဘယ္မွလဲမထြက္ခ်င္။စိတ္ကလဲမသတီ။ထမင္းစားတာေတာင္ဇြန္းနဲ႔စားရသည္။ဘာမွလဲကလက္ကကိုင္တြယ္ျပီးမခ်က္ျပဳတ္ခ်င္လို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ဆိုင္မွာ၀ယ္စားျဖစ္ၾကသည္။စိတ္ထဲမွာေတာ႔အိမ္အေပၚကဲလားေပါက္ကေနရီျပေနတဲ႔ ေဇာ္ျမင္႔မ်က္ခြက္ၾကီးကိုအိမ္သာက်င္းထဲအၾကိမ္ၾကိမ္ဆြဲခ်ေနမိသည္။ဘယ္ႏွယ္႔ ျပဳတ္က်သြားတာလာမဆြဲတဲ႔အျပင္တဟီးဟီးနဲ႔အေပၚကေနေအာ္ရီေနလိုက္တာမ်ား။ဒါျဖင္႔သင္႔လား။တကယ္ဆို ေျပးေျပးလႊားလႊားဆင္းလာေပါ႔။ရုပ္ဆုိးရတဲ႔အထဲကူညီခ်င္စိတ္မရွိတဲ႔သူ။ဘယ္ေသာအခါမွအေဖ႔ရြာကိုမလိုက္ေတာ႔ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ေနာက္တစ္ခါခ်ီးတြင္းထဲျပဴတ္က်မခံႏိုင္။ခုေတာင္ပြန္းပဲ႔လာသည္႔ဒဏ္ရာမ်ားကိုၾကည္႔ၾကည္႔ျပီး ေတာ္ေတာ္ကိုယ္႕ကိုကိုယ္သနားေနမိသည္။
အေမတို႔႔ျပန္လာေတာ႔အေဖကဘာျဖစ္ေသးလဲဆိုတာကလြဲလို႔ေထြလာေကလာမေမးေပမယ္႔အေမကတဗ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ဆူသလိုလိုမာန္သလိုလိုညည္းသလိုလိုေလးနဲ႔ ေလေျပေသြးသည္။
“ညည္းကလဲေအတားမရဆီးမရဇြတ္ျပန္သြားလိုက္တာမ်ား။ဟိုမွာတရြာလံုးလူေတြကအလႈက်ေမးၾကျမန္းၾက။တို႕လူၾကီးေတြမွာဘာေျဖရမွန္းေတာင္မသိဘူး။တကယ္ဆိုဘာျဖစ္လဲေနလို႔ရတာဘဲမဟုတ္လား။ေမာင္ေဇာ္ျမင္႔ေလးကေတာင္ဟိုမယ္ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ေတြလက္ေဆာင္ေပးလိုက္ေသးတယ္ညည္းစားဖုိ႕တဲ႔။ေဟာဟိုမွာ”
အေမတို႔႔ျပန္လာေတာ႔အေဖကဘာျဖစ္ေသးလဲဆိုတာကလြဲလို႔ေထြလာေကလာမေမးေပမယ္႔အေမကတဗ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ဆူသလိုလိုမာန္သလိုလိုညည္းသလိုလိုေလးနဲ႔ ေလေျပေသြးသည္။
“ညည္းကလဲေအတားမရဆီးမရဇြတ္ျပန္သြားလိုက္တာမ်ား။ဟိုမွာတရြာလံုးလူေတြကအလႈက်ေမးၾကျမန္းၾက။တို႕လူၾကီးေတြမွာဘာေျဖရမွန္းေတာင္မသိဘူး။တကယ္ဆိုဘာျဖစ္လဲေနလို႔ရတာဘဲမဟုတ္လား။ေမာင္ေဇာ္ျမင္႔ေလးကေတာင္ဟိုမယ္ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ေတြလက္ေဆာင္ေပးလိုက္ေသးတယ္ညည္းစားဖုိ႕တဲ႔။ေဟာဟိုမွာ”
အေမ႔စကားအဆံုး တင္သိန္းေအး ပါးစပ္ကအသံအက်ယ္ၾကီးထြက္သြားသည္။
“ ဘာ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ေပးလိုက္တယ္ ဟုတ္လားအေမ ”
“ ဟဲ႕ အလန္႔တၾကားနဲ႕ ဘာျဖစ္တာလဲ သူမ်ားကစားေစခ်င္လို႔ ေစတနာနဲ႔ေပးလိုက္တဲ႔ဟာကို ”
“ေတာ္ေတာ္အေမဒီစကားဒီတင္ရပ္။ဒင္းဒါေစတနာနဲ႔ေပးတာမဟုတ္ဘူး။တခုခုအၾကံအစည္နဲ႔ကိုေပးတာ။အေမမသိေပမယ္႔သမီးသိတယ္ေနာ္။ဒီလူေသြးရိုးသားရိုးနဲ႔ေပးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္” ”
တင္သိန္းေအးယမ္းပံုမီးက်ေဒါသထြက္လဲထြက္ခ်င္စရာ။ေဇာ္ျမင္႔ကအိမ္အေပၚကေနတင္သိန္းေအးကီအမ်ိဴ းမ်ိဴ းသြင္းေနတဲ႔မ်က္ႏွာကို ျမင္ထားလို႔ရန္ကုန္က်ကိုယ္႔အိမ္သာနဲ႔ကိုယ္ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္စားျပီးကီသြင္းခ်င္သလိုသြင္းလို႔ဒါေျပာလိုက္တာနဲ႔အတူတုူဘဲ။
ဟင္..ဂြတိုဇာ္ျမင္႔၀ဲေျခာက္ေပါက္ဇာ္ျမင္႔။ကာလနာ!@#$%^&()!@#$%^&)_+!@#$%^&* ”
ဟင္..ဂြတိုဇာ္ျမင္႔၀ဲေျခာက္ေပါက္ဇာ္ျမင္႔။ကာလနာ!@#$%^&()!@#$%^&)_+!@#$%^&* ”
ယတိျပတ္ စိတ္ဆံုးျဖတ္ျပီးအေမ႕ကိုတခြန္းထဲေျပာလိုက္သည္။
“ဒီမွာအေမ..ဒီလိုတင္ပါးမွာ၀ဲေျခာက္ေတြေပါက္။ညညတျဗင္းျဗင္းနဲ႔ကုတ္။အိမ္သာတက္ေတာ႔ေတြ႔တဲ႔ဗလာစာရြက္နဲ႔ခ်ီးကုန္းဒီလိုလူမ်ိဴ ူးနဲ႔သမီးကိုလံုး၀အေၾကာင္းမဟပါနဲ႔အေမ။အပ်ိဴၾကီးဆိုလဲအပ်ိဴၾကီးဘဲလုပ္ပါေတာ႔မယ္။သမီးသူ႕ကိုယူျပီး၀ဲကူးတဲ႔ဒဏ္၀ဲကုတ္ရမယ္႔ဒဏ္လဲမခံႏိုင္ဘူး။တထိုင္စာအိမ္သာထဲမွာထိုင္ျပီးလဲခ်ီးမပါႏိုင္ဘူး။ေနာက္တစ္ခါလဲခ်ီးတြင္းထဲအက်မခံႏုိင္ဘူး။ခ်ီးတခါပါတိုင္းတခါမတ္တတ္ရပ္ရတဲ႔ဒုကၡလဲမခံစားႏိုင္ဘူး။ေနာက္တခါအေဖတို႔ရြာကိုလဲမလိုက္ဘူး။အဲဒီေဇာ္ျမင္႔အေၾကာင္းလဲမဟပါနဲ႔ေတာ႔အေမ။ဒါဘဲ”
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုက္တဲ႔တင္သိန္းေအးစကားအဆံုးအေမကပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔လွမ္းၾကည္႔ေနသည္။တင္သိန္းေအးေခါင္းကိုခါျပီးအိမ္ေရွ႕ကိုထသြားျပီးေတာ႔ခပ္မဲ႔မဲ႔ ျပံဴး ျပစ္လိုက္သည္။မတတ္ႏိုင္။ျပတ္သားမွျဖစ္ေပမည္။မေတာ္ထုိင္ေနရင္းအေကာင္းသား။ကံေကာင္းလို႔သူ႕ယူျပီးမွ၀ဲေျခာက္ကုတ္ရေတာ႔မလို႔။ဟင္းးဟင္းးသိတယ္မလားတင္သိန္းေအးဘဲဟာဒါမ်ိဴးေတာ႔ဘယ္ရမလဲ။ေနာက္မို႔ဆိုေနာက္တခါခ်ီးတြင္းထဲျပဳတ္မက်ဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာနိုင္သလဲ။၀ဲေျခာက္တင္သိန္းေအးလို႔ေရာအမည္မတြင္ပါဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာႏိုင္သလဲ။ကဲေျပာ”
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုက္တဲ႔တင္သိန္းေအးစကားအဆံုးအေမကပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔လွမ္းၾကည္႔ေနသည္။တင္သိန္းေအးေခါင္းကိုခါျပီးအိမ္ေရွ႕ကိုထသြားျပီးေတာ႔ခပ္မဲ႔မဲ႔ ျပံဴး ျပစ္လိုက္သည္။မတတ္ႏိုင္။ျပတ္သားမွျဖစ္ေပမည္။မေတာ္ထုိင္ေနရင္းအေကာင္းသား။ကံေကာင္းလို႔သူ႕ယူျပီးမွ၀ဲေျခာက္ကုတ္ရေတာ႔မလို႔။ဟင္းးဟင္းးသိတယ္မလားတင္သိန္းေအးဘဲဟာဒါမ်ိဴးေတာ႔ဘယ္ရမလဲ။ေနာက္မို႔ဆိုေနာက္တခါခ်ီးတြင္းထဲျပဳတ္မက်ဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာနိုင္သလဲ။၀ဲေျခာက္တင္သိန္းေအးလို႔ေရာအမည္မတြင္ပါဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာႏိုင္သလဲ။ကဲေျပာ”
ျပီးပါျပီ
အားလံုးျပံဴးေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးနိုင္ၾကပါေစ
စာဖတ္သူမ်ားအားလံုးကိုေလးစားလွ်က္
မဒမ္ကိုး
၂၀.၃.၂၀၁၄
ၾကာသာပေတးေန႔
၅.၅၀ မိနစ္
၅.၅၀ မိနစ္
8 comments:
မနက္ေစာကဖတ္ၿပီး ကြန္နက္ရွင္ေၾကာင့္ ကြန္မန္႔ခုမွ ေပးလို႔ရတယ္ မဒိုးေရ ...
မဒိုးရဲ႕ေဆာင္းပါးေလးေတြဖတ္တိုင္း တခြိခြိနဲ႔ဖတ္ရတာကို သေဘာက်တယ္- ဥပမာ...
'ဒီဖက္ကဆံပင္ဟိုဘက္အထိပို႔ထားရတဲ႔ သူကမ်ား ေခ်ာကလက္ေကၽြးခ်င္ေသးသတဲ႔'
'နဖူးေျပာင္တာကိုသိပ္မုန္းတဲ႔သူကို ဒီလိုဂြတိုနဲ႔မ်ား စပ္ေပးခ်င္ရသလားအေမရယ္လို႔ ရင္ထုျပီးသာေအာ္လိုက္ခ်င္ေတာ႔သည္'.. :D
ေမတၱာျဖင့္
တီတင့္
ဂ်ာရစ္...အေရးအသားကေတာ့ ရွယ္ပါပဲဗ်ား...တင္သိန္းေအးကို အပီျပင္ဆံုး သရုပ္ေဖာ္ထားတာပဲကိုး...ဂ်ာနယ္တို႔ မဂၢဇင္းတစ္ခုခုတို႔မွာ ပါသင့္တဲ့ အေရးအသားလို႔ ယူဆမိတယ္...တို႔မ်ား ဘကုန္းရြာမွာလည္း ေပမီေဒါက္မီ စာသမားေတြရွိတယ္ဆိုတာ ျပလိုက္စမ္းပါေလ...အားေပးပါတယ္...
ငလံုးရယ္ ဗို္က္ေတာင္ေအာင့္တယ္ ရယ္ရလြန္းလို႔...ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကီပါလိုက္သြင္းမိေတာ့မလိုေအ...။
ဒါျဖစ္ရပ္မွန္ျဖစ္ရမယ္။ း) ခြီ..
အိမ္သာထဲမွာက်င့္သံုုးရတဲ့နည္းစနစ္ရယ္
အိမ္သာရဲ ့အခင္းအက်င္းကိုုဖြဲ ့ထားတာရယ္ အရမ္းလက္ေတြ ့က်တယ္။
ကုုိယ္ကနယ္ေပါင္းစံုုကြင္းဆင္းခဲ့ရလိုု ့အိမ္သာဇာတ္လမ္းမ်ဳိးစံုုၾကံဳခဲ့ဘူးေတာ့အေရးအသားပီျပင္လွခ်ည္လားလိုု ့ေတြးမိတယ္။
မ်က္ႏွာေပၚေနတာေရာကုုိယ္အိမ္သာသြားတာတရြာလံုုးကျမင္ေနရတာေရာ..
သိပ္ပီျပင္တယ္။
သိပ္သေဘာက်တယ္။
စာဖတ္ေနရင္းအသံထြက္ေအာင္ရယ္ေနရတယ္။
တဆက္တည္းကြင္းဆင္းခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြပါအမွတ္ရသြားတယ္။ း)
စာေတြဆက္ေရးပါ။ ဂ်ာရစ္ရဲ ့ေရးဟန္ကုုိအရမ္းသေဘာက်တယ္။
ခ်ီးလည္း(တြင္းထဲမွပစၥည္ကိုုဆိုုလိုုျခင္းမဟုုတ္)ခ်ီးက်ဴးတယ္။
အုုိင္အိုုရာ
အိမ္သာထဲကုိ လွမ္းရယ္ျပေနတဲ့ေနရာ..
ေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္. ဟားဟားဟားဟား..
အစကေန အဆံုးအထိကို ဆြဲေခၚသြားေတာ့တာပဲ တင္သိန္းေအးရယ္... ကိုယ္ေတြ႔ေလးမ်ားလားမသိ... :)
စကားမစပ္ ရယ္စရာမဂၢဇင္းကို (
yisayar.magazin@gmail.com) ပို႔ၾကည့္ပါလား ညီမေရ..။
ခင္မင္ေသာ-
ျမေသြးနီ
အစကေန အဆံုးအထိကို ဆြဲေခၚသြားေတာ့တာပဲ တင္သိန္းေအးရယ္... ကိုယ္ေတြ႔ေလးမ်ားလားမသိ... :)
စကားမစပ္ ရယ္စရာမဂၢဇင္းကို (
yisayar.magazin@gmail.com) ပို႔ၾကည့္ပါလား ညီမေရ..။
ခင္မင္ေသာ-
ျမေသြးနီ
အမရယ္ ရီလိုက္ရတာ။ ေကာင္းလိုက္တာအရမ္းပဲ။
Post a Comment