Thursday, March 20, 2014

တင္သိန္းေအးရဲ႕၀ဲတရား




2014မွာဆယ္လစ္ဗ်စ္တီေတြအလ်ိဴလ်ိဴမဂၤလာေဆာင္ၾကသည္႔သတင္းမ်ားကဂ်ာနယ္ေတြမဂၢဇင္းေတြအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာပလူပ်ံေနၾကသည္။တင္သိန္းေအးတစ္ေယာက္ဧည္႔ခန္းထဲကဆက္တီခံုေပၚထိုင္ရင္းအေတြးတို႔နယ္ခ်ဲ႕ေနမိသည္။ဘာလိုလိုနဲ႔သံုးဆယ္႔ငါးထဲေရာက္လာျပီ။အစြံထုတ္ဖို႕ၾကံလိုက္တိုင္းလဲေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္ေလတိုင္းဘဲေ၀းေနလားမသိ။ရည္းစားေလးထားလိုက္မိပါတယ္။အရာရာနဲ႔အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔ ျပတ္သြားရျပန္ေတာ႔လက္ရွိကေနလက္မဲ႔ဘ၀ေရာက္ေနရျပန္ေရာ။



ရံုးမွာအသစ္ေရာက္ေနတဲ႔ခပ္လန္းလန္းဘဲေလးေတြကိုသေဘာက်သလိုလိုရွိေပမယ္႔ကိုယ္႔အသက္ရြယ္နဲ႔မငမ္းရဲ။ေတာ္ၾကာလင္တရူးမၾကီးလို႔နာမည္ထြက္သြားဒုကၡ။အသက္အရြယ္ေတြကလဲဆယ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္ၾကသည္။လန္းသမွကိုရီးယားကားထဲကစတိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ႏြားမၾကီးရြက္ႏုၾကိဳက္လို႔ေတာ႔အေျပာမခံႏိုင္။ရင္ခံစရာအေၾကာင္းမ်ားကေပၚေပၚလာသည္။သူတုိ႔ခ်င္းရြယ္တူေတြက်ေတာ႔ထီးတစ္ေခ်ာင္းထည္းႏွစ္ေယာက္ေဆာင္းလို႔ရံုးဆင္းရံုးတက္ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ျခင္းေတာင္းေတြခ်ိဳင္႔ေတြဆိုတာကိုင္စရာမလို။ေအာ္တိုလက္လွမ္းျပီးသား။ 

အျပင္ထြက္လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္ေတာင္သူတို႔နဲ႔ပတ္သတ္ရာပတ္သတ္ေၾကာင္းေတြက်ေတာ႔ေျပာစရာကိုမလိုေအာင္အလိုက္တသိနဲ႔ကိုအခ်ဥ္ထုပ္လက္ဖက္ရည္ေကာ္ဖီမုန္႔ကအစ၀ယ္လာၾကေပးျပီးသား။မနာလိုတယ္လို႔မေျပာလိုက္နဲ႔။မုဒိတာမပြားႏိုင္ဘူးလို႔ေတာ႔စကားလံုးလွလွနဲ႔နားလည္ေပးၾက။ကိုယ္ေတြမ်ားက်ေတာ႔ဟဲ႔ ေမာင္ဘယ္သူရဲ႕အမတို႔ကိုဒါေလးမ်ား၀ယ္ခဲ႔ေပးပါလားဆိုရင္လမ္းမၾကံဳလို႔အမလို႔ ေျပာတာကတမ်ိဳဴ းဟာ ေမ႔သြားတယ္မၾကီးရာလို႔တသြယ္အေျဖကမထပ္ေစရဘူး။ ေမတၱာကိုတံုးတာအဲလိုမ်ိဴ။ဗယ္လင္တိုင္းေဒးဆိုျပီးေခ်ာကလက္ေတြလက္ေဆာင္ရၾကတာ။ကိုယ္႔မ်ားေရာေယာင္ျပီးေပးမယ္႔လူမ်ားမရွိေပါင္။ေပးခ်င္တဲ႔သူၾကီးတစ္ေယာက္ကေတာ႔မဟာနဖူးပိုင္ရွင္မန္ေနဂ်ာၾကီးေပါ႔။ 

“ဟဲ႔တင္သိန္းေအးညည္းေရာေခ်ာကလက္မစားခ်င္ဘူးလား။စားခ်င္ရင္ငါ၀ယ္ေကၽြးမယ္ေလတဲ႔။ဒီအဆင္နဲ႔ဒီအဆင္ဒီလိုေျပာစရာလား။သူ႔လိုနဖူးကေျပာင္ေျပာင္ဆံပင္ကပါးေသး။အဲဒါကိုအုန္းဆီရြဲေနေအာင္လူးျပီးဒီဖက္ကဆံပင္ဟိုဘက္အထိပို႔ထားရတဲ႔သူကမ်ားေခ်ာကလက္ေကၽြးခ်င္ေသးသတဲ႔။အံ႔ၾသဘေတာ္။သူေကၽြးတာေတာ႔မစားေတာ႔ဘူး။အဲဒီေတာ႔ေခ်ာကလက္ကိုမုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲေလာက္ေတာင္မၾကိဳက္ဖူးလို႔ကိုယ္႔လာေပးလဲစားျဖစ္မယ္မထင္ဘူးလို႔ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးလူၾကားေအာင္ေအာ္ထားလိုက္တယ္။ဟင္းဟင္းအေရာင္းဖက္မွာအသစ္ေရာက္ေနတဲ႔ပီးမက္ထိုင္းသရဲကားဆံပင္ေကနဲ႔ရဲထြန္းေအာင္သာလာေပးၾကည္႔ပါလား။ဟင္းဟင္းမမကေခ်ာကလက္ကိုမၾကိဳက္ေပမယ္႔က်န္းမာေရးအတြက္စားေပးတာလို႔ကိုျပန္ေျဖလိုက္ဦးမွာ။အခုလား။ေပးသြားလို႔သို႔လာသို႔ေလာေတြးမေနနဲ႔။ေပးဖို႔ေနေနသာသာဗယ္လင္တိုင္းေဒးကအဲအေရာင္းဖက္ကဘဲသူ႔ေဆာ္နဲ႔တည္းခိုခနး္ေရာက္သြားတာ။ေကာင္မေလးအကိုနဲ႔ပက္ပင္းတိုးလို႔မရႈႏိုင္မကယ္ႏိုင္ထိုးၾကိတ္ခံလိုက္ရတယ္တဲ႔ေလ။မ်က္ႏွာကိုအာလူးသီးအလံုးႏွစ္ဆယ္ေလာက္နဲ႔နွစ္ရက္ေလာက္ေပ်ာက္ျပီးမွရံုးျပန္တက္လာတာ။ေနာက္မို႔ဆိုဒင္းဘူးမွန္းေတာင္သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။ခုေတာ႔ဘူးတာဗူးေပၚသလိုေပၚေတာ႔တာဘဲ။ 

အိုငါကလဲဘာေတြေတြးမိေနပါလိမ္႔။သူ႕ဟာသူဘူးဘူးေပါ႔။ကိုယ္႔ဘူးမပါရင္ျပီးတာဘဲ။အဲ။။ကိုယ္႔မဘူးျပီးတာဘဲဟာ။

 “တင္သိန္းေအး....... ဟဲ႔ တင္သိန္းေအးေရ..  ”
 အနားနားကပ္ျပီးေအာ္လိုက္တဲ႔အေမ႔အသံအက်ယ္ၾကီးကတင္သိန္းေအးအေတြးဖီလင္ေက်ာမွာငုတ္တုတ္ၾကီးပ်က္ေတာ႔တာဘဲ။
“အမေလးလန္႔လိုက္တာအေမရယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲ။” 
လက္ထဲကဂ်ာနယ္ၾကီးေျပာင္းျပန္ကိုင္ျပီးစဥ္းစားခန္း၀င္ေနတဲ႔တင္သိန္းေအးကိုအေမေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည္႔ျပီး“ ေနစမ္းပါဦးေအညည္းကလဲငါအနားကပ္ျပီးေခၚေနတာသံုးေလးခြန္းမကေတာ႔ဘူး။ဘာေတြမ်ားစ်ာန္၀င္ေနတာတုန္း။ ေခၚမၾကားေအာ္မၾကားနဲ႔။”
“ဟာအေမကလဲဘာမွစ်ာန္မ၀င္ပါဘူး။အေမရဲ႕။ဟိုရဲထြန္းေအာင္အေၾကာင္းေတြး...................အဲ.ရံုးကအေၾကာင္းေတြေတြးေနမိတာပါ။”
ေသာက္က်ိဴးနည္းတဲ႔မွဘဲ.အေမ႔ေရွ႕စကားကမွားထြက္ရေသးတယ္။မ်က္ႏွာပိုးသတ္ရင္းအေမ႔ကိုလွမ္းေမးရတယ္။
“ ဘာခိုင္းမို႔လဲအေမ။ ”
“မခိုင္းပါဘူးေအ။ညည္းအေဖကမေန႔ညကေျပာတာေျပာျပမလို႔ညည္းကို။လာမယ္႔လျပည္႕ေန႔က်ရင္သူတို႕ရြာမယ္ဘုရားပြဲလည္းရွိတယ္။ေနာက္အလႈလဲရွိေတာ႔ရြာျပန္ၾကမယ္။ညည္းကိုလဲညည္းအေဖတို႔ရြာကစပါးပြဲစားလုပ္ေနတဲ႔ေမာင္ေဇာ္ျမင္႔နဲ႔လည္းညည္းကိုေပးေတြ႔မလို႔တဲ႔။အခ်င္းခ်င္းျမင္ဖူးတယ္ရွိရေအာင္လို႔။”
“ ဟင္ ဘာလုပ္ဖို႕ျမင္ဖူးေအာင္လဲအေမရဲ႕ ”
 “ေၾသာ္ညည္းကလည္းဒုန္းေ၀းစရာမရွိၾကံဖန္ဒုံးေ၀းေနတယ္။လူငယ္ခ်င္းျမင္ဖူးေအာင္ဆိုမွေတာ႔အဆင္ေျပေစခ်င္လို႔။ညည္းတို႔အခ်င္းခ်င္းအကဲခတ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ေပါ႔ေအ။ညည္းအသက္လဲမငယ္ေတာ႔ဘူး။တို႔မိဘေတြလဲအသက္ေတြကရလာကုန္ျပီ။အၾကီးေကာင္နဲ႔အငယ္ေကာင္က ေယာက်ာၤးေလးေတြသူတို႔ကိုမပူရဘူး။ညည္းကိုသာဘဲငါတို႔မိဘေတြမွာပူေနရတာ။ဒါ႔ေၾကာင္႔သင္႔ေတာ္ရာေလးနဲ႔မ်ားေတြ႕ရင္အိမ္ေထာင္ရက္သားခ်ထားေပးမလားလို႔ညည္းအေဖနဲ႔ငါမေန႔ညကစကားေျပာေတာ႔အရီးမေသာင္းခင္ရဲ႕သားေလးကလိမ္မာတယ္။မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေနတာ။အလုပ္အကိုင္ကလဲစပါးအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ေနတာ။လက္ထဲလည္းေငြကသီးတယ္။ရွာရွာေဖြေဖြလည္းရွိသလိုစုစုေဆာင္းေဆာင္းလဲရွိတယ္အဲအတြက္ဘာပဲေျပာေျပာေလညည္းတို႔လူငယ္ခ်င္းျမင္ေတြ႔လို႔ရင္းႏွီးသြားတယ္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အဆင္ေျပသြားၾကတယ္ဆိုရင္လဲေကာင္းတာေပါ႔ေအ။”

အေမ႔ရဲ႕မိန္႔ခြန္းအရွည္ၾကီးအျပီးတင္သိန္းေအးစဥ္းစားမိသည္။ကိုေဇာ္ျမင္႔ဆိုတာသူလဲမျမင္ဖူး။နာမည္ေတာ႔အေဖေျပာေျပာေနလို႔ၾကားဖူးသား။အရီးေသာင္းေတာင္သူငယ္ငယ္ကအေဖနဲ႔အတူရြာလိုက္သြားလို႔ ျမင္ဖူးတာ။အေဖ႔ရြာကိုမေရာက္တာႏွစ္ေပါင္းကိုၾကာလွျပီ။အဲဒီတုန္းကကိုေဇာ္ျမင္႔ကိုသူမေတြ႔ခဲ႔။ခရီးသြားေနသည္ဟုသာလူၾကီးေတြေျပာသည္ထင္။ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ႔။ေသခ်ာတာေတာ႔လူခ်င္းမေတြ႔ဖူး။အင္းေလဘာပဲေျပာေျပာအေမတို႔နဲ႔လိုက္သြားရင္လည္းေကာင္းတာပါပဲ။ခရီးမထြက္တာၾကာေတာ႔စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္လဲျဖစ္။ဘာအေျခအေနလည္းသိရတာေပါ႔ေလ။တင္သိန္းေအးအတြက္အရႈံးေတာ႔မရွိေလာက္။အင္းေလလိုက္သြားယံုေပါ႔။ဘာအေရးလဲ။

ဒီလိုနဲ႔တင္သိန္းေအးရံုးမွာခြင္႔ငါးရက္တင္လိုက္သည္။တမိသားစုလံုးသြားၾကမွာဆိုေတာ႔ေပ်ာ္သလိုလိုေတာ႔ရွိသား။အေဖတို႔ရြာကသာယာ၀တီကေနေတာ္ေတာ္ေလးသြားရေသးသည္။အေဖတို႔ရြာကိုေရာက္ဖို႕ဆိုတာေႏြဆိုရင္လွည္းေပါက္ျပီးမိုးတြင္းဆုိရင္ေတာ႔ ေလွအားကိုးနဲ႔သာသြားလို႔ရတဲ႔ေနရာ။ခုေဆာင္းအကုန္ဆိုေတာ႔လွည္းနဲ႔သြားလို႔ရေနျပီရြာကလာၾကိဳမယ္ဟုစီစဥ္ထားၾကသည္။တင္သိန္းေအးရြာမသြားခင္လုပ္လာတာရွိေသးသည္။ထိုအရာကားဆံပင္ေကာက္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ေက်ာလည္မရွိေသးတဲ႔ဆံပင္ကိုဗကာက္လိုက္ေတာ႔နည္းနည္းေတာ႔တိုပ်ံတက္သြားတာေပါ႔။ကိုရီးယားမင္းသမီးလို ေကာက္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွဆုိင္ကအေျခာက္မကဘိုင္းတာက်ျပီးစကားတေျပာေျပာနဲ႔၀ုန္းထည္႔လိုက္တာထြက္လာေတာ႔ဆံပင္ကဂုတ္နားတက္ေနျပီးတရုတ္မအဘြားၾကီးေတြေကာက္တဲ႔ပံုနဲ႔ေတာ္ေတာ္႔ကိုတူသြားသည္။မတတ္နုိင္ေတာ႔။တင္သိန္းေအးေခါင္းမွာပ၀ါစကိုပတ္ထားလိုက္ရသည္။ေနာက္ေနကာမ်က္မွန္တပ္လိုက္သည္။ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္မွန္ထဲျပန္ၾကည္႔ေတာ႔ ေက်နပ္သလိုလိုေတာ႔ရွိသား။ အလဲ႔ ..မဆိုးပါဘူးေပါ႔။ 

သာယာ၀တီကိုေရာက္ေတာ႔ကားဂိတ္မွာတင္ခနတျဖဴတ္နားျပီးရြာကလာၾကိဳမယ္႔လွည္းကိုေစာင္႔ၾကသည္။အေဖကတင္သိန္းေအးဆံပင္ေကာက္လာသည္ကိုသိပံုမေပၚ။“ဟဲ႔ငါ႔သမီးရဲ႕ပူကပူနဲ႔ညည္းေခါင္းကပ၀ါၾကီးခနတျဖဴတ္ခၽြတ္ထားပါလား”လို႔အၾကိမ္တစ္ရာေလာက္ေျပာေနသည္။အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိေသာအေဖပါတကား။ရတယ္အေဖရဲ႔လို႔ေျဖေနလည္းမမွတ္။ 
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔လွည္းကသိပ္မၾကာဘဲရာက္လာေတာ႔အလႈအတြက္ယူလာတဲ႔ပစၥည္းေတြတင္ျပီးလူေတြတက္ထိုင္ၾကတာပါ႔။အကိုၾကီးကပစၥည္းေတြကူသယ္ေပးေပမယ္႔အငယ္ေကာင္ကေတာ႔လက္လက္ထေအာင္ကို ေပ်ာ္ေနသည္။နြားလွည္းေနာက္မွာေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ေျခတြဲေလာင္းခ်ျပီးလိုက္လာၾကသည္။တလမ္းလံုးဖုန္ေတြကထေနကပူလွည္းကေဆာင္႔နဲ႔။လွည္းတခ်က္တခ်က္ေဆာင္႔လိုက္ရင္ျမီးေညွာင္႔ရိုးကိုက်ိဴ းျပီလားသာမွတ္ေတာ႔သည္။နာလုိက္သည္မ်ားေျပာမေနနဲ႔။မ်က္မွန္မွာဖုန္ေတြကအထူၾကီးကပ္ကပ္ေနေတာ႔ခနခနမ်က္မွန္ခၽြတ္လိုက္ဖုန္သုတ္လိုက္။တခါတခါမ်ားဖုန္အလံုးလိုက္ၾကီးကပ္ကပ္သြားတာမ်ားဘာမွကိုမျမင္ရဘဲပိန္းပိတ္သြားေသး။လက္တဖက္ကလွည္းတိုင္ကိုကိုင္ထားရေသး။လွည္းတခ်က္ေစာင္းျပီဆိုဖင္ေလးအသာေလးမၾကြ။မၾကြလို႕ကေတာ႔ ေသျပီသာမွတ္။ေကာက္ရိုးေတြကလဲယားသလိုလိုနဲ႔။စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းၾကပ္ပင္ပန္းေနလိုက္တာဆိုတာ။တစ္နာရီခြဲေလာက္လွည္းစီး ျပီးေတာ႔ ေရာက္ပါျပီ။အေဖတို႕ရြာကို။ 
လွည္းေပၚကဆင္းေတာ႔ ဖင္ေတြၾကိမ္းစပ္ျပီး ရုတ္တရက္ ကုန္းကြကြၾကီးေတာင္ျဖစ္ေနသည္။ အရီးေသာင္း တို႕အိမ္မွာဘဲတည္းရမွာမို႔ အရီးေသာင္း တို႔တအိမ္လံုးထြက္ၾကိဳေနၾကသည္။ လွည္းေပၚကဆင္းဆင္းျခင္း မ်က္မွန္ကိုလည္းမခၽြတ္ႏိုင္ေသး။ တေခါင္းလံုး တကိုယ္လံုးလဲ ဖုန္ေတြေဖြးလို႔ ။ ၀ိုးတိုး၀ါးတားနဲ႔ မ်က္မွန္ၾကီးခၽြတ္လိုက္မွဘဲအကုန္ျမင္ရေတာ႔သည္။ေယာက်ာၤးႏွစ္ေယာက္နဲ႔မိန္းမေလးငါးေယာက္အထုပ္ေတြကိုလာဆီးယူၾကသည္။

“ လာသမီးလာ။ သားလာ ။ ဟဲ႔ လာၾကေဟ႔ ေမာင္တင္တို႔ လာၾက လာၾက ကေလးေတြလဲဒီလာနားၾက။”

ဒါကေတာ႔တင္သိန္းေအးသိသည္။အရီးမေသာင္းခင္။မ်က္စိကိုေ၀႔၀ဲၾကည္႔ေတာ႔ဘယ္မလဲကိုေဇာ္ျမင္႔ဆိုတာ။ရပ္ေနတဲ႔ေယာက်ာၤးႏွစ္ေယာက္။တစ္ေယာက္ကအသက္ငါးဆယ္ေလာက္ရွိျပီ။မျဖစ္ႏိုင္။တစ္ေယာက္ကနဖူးေျပာင္ေျပာင္ႏွင္႔အရပ္ခပ္ပုျပတ္ျပတ္အသားမဲမဲလူတစ္ေယာက္။ဒါလဲမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။အေမတို႔စပ္ဟပ္ေပးမယ္႔လူကဒီေလာက္ေတာ႔ရုပ္မဆိုးႏိုင္ဘူးဟုတင္သိန္းေအးကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ေတြးေနမိတာ။အေမ႔အသံၾကားမွဘဲကိုယ္႔အထင္လုံးလံုးမွားျပီဟုသိလုိက္ရေတာ႔သည္။ 

“ေမာင္ေဇာ္ျမင္ေ႔ရလာေဟ႔အေဒၚတို႕ကိုဒီပစၥည္းေတြခ်က္ျပဳတ္မယ္႔ေနရာသာတခါထဲယူသြားေပးလိုက္။ေနာက္မင္းႏွမကို ေရေလးဘာေလး ေပးလိုက္ပါဦး။တလမ္းလံုးေရငတ္လို႔တဲ႔” 

အေမစကားအဆံုးကိုယ္႔ကိုကိုယ္ရင္ထုမနာသာျဖစ္မိေတာ႔သည္။နဖူးေျပာင္တာကိုသိပ္မုန္းတဲ႔သူကိုဒီလိုဂြတိုနဲ႔မ်ားစပ္ေပးခ်င္ရသလားအေမရယ္လို႔ရင္ထုျပီးသာေအာ္လိုက္ခ်င္ေတာ႔သည္။ေဇာ္ျမင္႔ခပ္လာေပးတဲ႔ ေရကိုတင္သိန္းေအးလွမ္းယူျပီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ႔ပ်ာပ်ာသလဲ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိနဲ႔ကြမ္းစားထားတဲ႔သြားနီၾကီးေပၚေအာင္ရီျပီး“ဟာရပါတယ္ရပါတယ္.တင္တင္ရယ္။ရြာကိုလာလည္တာလိုအပ္တာေျပာေနာ္။အားမနာနဲ႔ေနာ္။ ေနာက္ေန႔က်အကုန္လိုက္ပို႔မယ္ေနာ္သိလား”

တရစပ္ေဖာ္ေရြေနေသာေဇာ္ျမင္႔ကိုၾကည္႔ရင္းတင္သိန္းေအးသာက္ေနသည္႔ေရပင္နင္သလိုလိုျဖစ္လာသည္။လူၾကီးေတြဘာမ်ားေျပာထားသည္မသိ။ဒီေလာက္ေဖာ္ေရြေနပံုေထာက္ရင္ေတာ႔။သူ႕ယူမယ္႔အစားေတာ႔ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္အပ်ိဳၾကီးဘ၀နဲ႔ဘဲေနသြားရရင္ေကာင္းမယ္ဟုသာေတြးေနမိသည္။ ေျပာမယ္႔သာေျပာတာဟိုႏွာဘူးေလးရဲထြန္းေအာင္ကမွေတာ္ေသး။ ေယာက်ာၤးပဲဘူးတာေတာ႔ဘူးမွာဘဲ။စိတ္ကူးယဥ္ရင္ေတာင္မွၾကည္႔ေပ်ာ္ရႈ႕ေပ်ာ္ေလးေပါ႔။ဘယ္ႏွယ္႔ခုေတာ႔ဒီဂြတိုဘူးတာကိုခံရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔သိပ္ေတာ႔မနိပ္။အေမ႔ကိုအမွတ္ဇီးရိုးသာေပးခ်ပလိုက္မိသည္။ဘယ္ႏွယ္႔တင္သိန္းေအးအေမျဖစ္ျပီးဖက္ရွင္အျမင္တစက္ေလးမွမရွိ။ဒီလိုေတာသားနဲ႔မ်ားသေဘာတူသတဲ႔လား။ ေတာသားထဲမွာေတာင္ဂြတိုပုျပတ္ ေျပာင္ေနတဲ႔ေတာသားမ်ိဴးနဲ႔မွသေဘာတူတယ္ဆိုေတာ႔တင္သိန္းေအကိုအရည္အခ်င္းမရွိဘူးလို႔အေမကမွတ္ခ်က္္ေပးတဲ႔သေဘာလား။ရတယ္ေလေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔။ရန္ကုန္ျပန္္ေရာက္မွအျပီအျပင္ကိုအလန္းဇယားခင္းျပီးရွာျပစမ္းပါ႔မယ္။ဟင္းးဟင္းး ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔ေလ။အေတြးေတြနဲ႔ ေတြးေနတုန္း ျဗဴန္းဆိုအနားကပ္ေခၚသံေၾကာင္႔ရုတ္တရက္လန္႔ျပီးပါးစပ္ကေယာင္ထြက္သြားသည္။  
“ အမေလး ကိုဂြတိုရဲ႕”

အေမကတင္သိန္းေအးကိုရုတ္တရက္မ်က္ေမွာင္ၾကီးၾကံဳ႕ျပီးလွမ္းၾကည္႔သည္။အငယ္ေကာင္ကေတာ႔တခြီးခြီးႏွင္႔ရီျပီးကြပ္ျပစ္ေပၚကခုန္ဆင္းသြားျပီ။ေဇာ္ျမင္႔ကေျပာင္ေနတဲ႔နဖူးကိုကုတ္ရင္းတဟီးဟီးရီေနသျဖင္႔တင္သိန္းေအးပူထူျပီးဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းမသိရွက္လုိက္သည္႔ျဖစ္ျခင္း။အေယာင္အေယာင္အမွားမွားျဖင္႔ ေခါင္းကပါ၀ါကိုဆြဲျဖဴတ္မိေတာ႔တရုတ္အဖြားၾကီးေကအေကာက္မ်ားကဖြာလန္ၾကဲျပီးထြက္လာပါေလေရာ။တင္သိန္းေအးဆံပင္အေကာက္မ်ားကို ျပဴ းျပဲျပီးၾကည္႔ေနသူကေဇာ္ျမင္႔။မ်က္လံုးေတြကေလွာင္ခ်င္သလိုလိုေျပာင္ခ်င္သလိုလိုအရိပ္အေယာင္သန္းေနသည္။ခ်က္ျခင္းၾကီးလုပ္လာမိတာဆိုေတာ႔ပံုမက်ျဖစ္ေနတာကိုး။ရွက္ရွက္နဲ႔ဘဲ ေခါင္းစည္းၾကိဴးနဲ႔အတင္းလံုးေထြးစည္းရေတာ႔တာေပါ႔။

အေမ႔ကိုနားခ်င္တယ္ေျပာျပီးအရီးေသာင္းတို႔စီစဥ္ေပးတဲ႔အခန္းထဲ၀င္လာခဲ႔လိုက္သည္။အရီးေသာင္းသမီးအမမလွခင္ကေရမိုးခ်ိဴ းဖို႔သဘက္ေတြလံုခ်ည္ေတြယူလာေပးရွာသည္။ညေနအလႈအတြက္ခ်က္ျပဳဴတ္ေနသည္႔ ေနရာကိုသြားရမည္ျဖစ္သျဖင္႔မထူးေတာ႔ေရခ်ိဴ းမွဘဲဟုေတြးလိုက္ျပီးေရခ်ိဴ းရန္ျပင္ဆင္ျပီးအမမလွခင္ကိုေရဘယ္နားခ်ိဴ းရမလဲေမးလိုက္ေတာ႔အိမ္ေရွ႕ေရကန္ေဘာင္ေပၚက ေက်ာက္စည္ပိုင္းကို ေမးေငါ႔ျပျပီး“အဲဟိုမွာခ်ိဴ းရမယ္အတင္ေလးေရ။ေရလည္းျဖည္႔ထားျပီးသားရယ္။”  အမမလွခင္စကားအဆံုးသူျပတဲ႔ေနရာကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔အမေလးေလးအိမ္ေရွ႕တည္႔တည္႔။ေရကန္ေဘာင္နားမရွိတရွိ။လူေတြကလဲဥဒဟိုျဖတ္သြားလာလို႔။တပ္စည္းရိုးမရွိေသာအိမ္တိုင္းလိုလိုကဒီေရခ်ိဴ းတဲ႔ ေနရာကိုျမင္ႏိုင္လိုက္သမွ။ ေရခ်ိဴ းျပီးဘယ္နားလဲရမလဲအမဟုေမးလိုက္ေတာ႔ဒီလိုဘဲအဲနားမွာဘဲလဲလို႕ရတယ္ေလဟူေသာမလွခင္စကားေၾကာင္႔တင္သိန္းေအး ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားျပီ။ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္။မျဖစ္ႏိုင္ပါ။လူပံုအလည္မွာဘယ္လိုေရခ်ိဴ းဘယ္လိုဆပ္ျပာတိုက္ရမည္မသိ။ဘယ္လိုလံုခ်ည္ကိုကြင္းလံုးခၽြတ္ခ်ရမည္မသိ။ဒုကၡေတာ႔အၾကီးအက်ယ္ေရာက္ျပီ။တင္သိန္းေအးတို႔အိမ္မွာကမွလံုလံုျခံဳျခံဴေရခ်ိဴ းခန္းေလးရွိေသးသည္။အေမ႔ကိုကပ္ေျပာေတာ႔အေမကဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲငါ႔သမီးရယ္ ေရာမေရာက္မွေတာ႔ ေရာမလိုက်င္႔ေပါ႔ေအ။ဘယ္သူမွလည္းၾကည္႔မေနပါဘူးေအ။ ျမန္ျမန္သုတ္သုတ္ခ်ိဴ းလိုက္ေပါ႔တဲ႔။

အေမစကားၾကားမွပိုလို႔ေတာင္ငိုခ်င္သြားမိသည္။ကဲေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားျပီးပဲခ်ိဴ းရေပေတာ႔မည္။မခ်ိဴ းလို႔ကလဲမျဖစ္။တကိုယ္လံုးညစ္ပတ္ေနျပီ။စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ပဲ ေရကိုတ၀ုန္း၀ုန္းေလာင္းခ်ျပီးဆပ္ျပာမတိုက္ဘဲအေပၚယံခ်ိဴ းျပီးကမန္းကတန္းျပန္၀င္လာရသည္။တင္သိန္းေအး ေတာ္ေတာ္ေတာ႔စိတ္ညစ္သြားသည္မွာအမွန္ပင္။ ေနာက္ထပ္ေလးရက္က်န္ေသးသည္။ဘယ္လိုလုပ္ရမည္မသိ။ ေရမခ်ိဴ းဘဲရန္ကုန္က်မွျပန္ခ်ိဴ းရင္ေကာင္းမလား။ဟိုအထဲသည္အထဲပြတ္လို႔မေတာ္။ ေပါင္ေတြေျခသလံုး ေတြေျပာပါတယ္။ဆပ္ျပာမတိုက္လို႔ေတာ႔မျဖစ္ဘူးမလား။ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ႔မလဲမီးစင္ၾကည္႔ပြတ္ရေတာ႔မွာေပါ႔။အဲေလတိုက္ရေတာ႔မွာဘဲေပါ႔။ဒီလိုနဲေရမိုးခ်ိဴ းျပီးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားၾကျပီးကူၾကခ်က္ၾကနဲ႔ညဥ္နက္လာေတာ႔အကုန္အိမ္ျပန္လာၾကျပီးေမာေမာနဲ႔အိပ္လိုက္ၾကတာ။တေရးႏိုးေတာ႔၈ူး၈ူးနဲ႔အသံၾကီးကနားထဲ၀င္လာပါ ေလေရာ။ပထမကအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔မို႔ဘာသံမွန္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိေသးဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေလအသံၾကီးကပိုပီျပင္လာေလနဲ႔။ေဘးမွာအိပ္ေမာက်ေနတဲ႔အေမ႔ကိုလက္ကုတ္ျပီးႏိႈးရေတာ႔တာေပါ႔။ 

“ အေမ အေမ႔ ထပါဦး အေမ႔ ”

အိပ္မႈံစံုမႊားနဲ႔ အေမျပဴ းျပဲျပီးႏိုးလာေတာ႔ “ဘာတုန္းေအ ညည္းကလဲ ” 

အေမ႕အနားကပ္ျပီး“တိုးတိုးလုပ္ပါအေမရဲ႕။ဘာသံၾကီးလဲမသိဘူး။တဂူးဂူးနဲ႔ထြက္ေနတာသရဲေျခာက္ေနတာမ်ားလားဟင္”

“ မျဖစ္ႏိုင္တာေအ။ ဘယ္ကလာသရဲျဖစ္ရမွာလဲ။ ”

အေမကေျပာေျပာဆိုဆိုနားစြင္႔ရင္းျခင္ေထာင္ထဲမွလူးလဲထျပီးအိပ္ေဆာင္ဓာတ္မီးေလးကိုထြန္းျပီးသားအမိႏွစ္ေယာက္အခန္းအျပင္ထြက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ဘုရားခန္းၾကီးထဲမွာအတံုးအရုန္းအိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတဲ႔အေဖရယ္ကိုၾကီးရယ္အငယ္ေကာင္ရယ္ေနာက္ေဇာ္ျမင္႔ရယ္ဘၾကီးရယ္ေနာက္အမမလွခင္ရဲ႕သားေမ်ာက္မူးလဲႏွစ္ေကာင္ရယ္အိပ္ေနလိုက္ၾကတာ။ကန္႔လန္႔ေတြေရာေဇာက္ထုိးေတြေရာ။အဲထဲမွာအဆိုးဆံုးကအငယ္ေကာင္နဲ႔ဂြတိုေဇာ္ျမင္႔အဆိုးဆံုး။အငယ္ေကာင္ေျခေထာက္ကေဇာ္ျမင္႔လည္ပင္းကိုခြထားျပီးပုဆိုးကြင္းသိုင္းကၽြတ္ျပီးတင္ပါးၾကီးေျပာင္ေနေအာင္အိပ္ေနတဲ႔ေဇာ္ျမင္႔ကကိုၾကီးရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုခြလို႔။ဓာတ္မီးေရာင္ေအာက္မွာအထင္းသား။အမေလးေလး။အရပ္ကတို႔ရယ္အေမ႔ဓာတ္မီးကေသးသာေသးတာ။အိပ္ေဆာင္လို႔ေျပာေပမယ္႔အလင္းအားကစူးေနတာ။မီးေရာင္ေအာက္မွာေဇာ္ျမင္႔တင္ပါးမဲမဲၾကီးကေျပာင္လို႔။ေတာ္ေသးတာေပါ။ပက္လက္လွန္အိပ္မေနတာဘဲေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းသြားတယ္မွတ္ရမွာဘဲ။တင္ပါးမွာလဲငယ္ငယ္ကေပြး၀ဲဂၽြတ္ေတြေပါက္ခဲ႔တာတအားထင္တာဘဲ။အမဲေရာင္အစက္အကြက္ေတြမွအမ်ားၾကီး။အျမင္အာရံုစူးရွတဲ႔မ်က္လံုးကလဲဒါမ်ိဴ းဆိုကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ကိုသိပ္ရွိတာဂလား။ဂူးဂူးနဲ႔ေဟာက္ေနတာဒင္းဆီကအသံ။အိပ္ေနရင္ျခင္းထိုးတယ္ထင္ပါ႔။ျဖန္းကနဲတင္ပါးကိုရိုက္ျပီးအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔တျဗင္းျဗင္းကုတ္ေနလိုက္တာတင္ပါးၾကီးကို။အမေလး၀ဲေျခာက္ေတြကြာက်ကုန္ေတာ႔မွာဘဲ။ဘုရားဘုရားကိုၾကီးေတာ႔အိမ္အျပန္၀ဲေျခာက္ေတြကူးေတာ႔မယ္ထင္တယ္။ 

အေမကဟိုဟိုသည္သည္ေလွ်ာက္ၾကည္႔ျပီး “ ပင္ပန္းျပီးအိပ္ေနၾကတာ ေဟာက္သံပါေအ။ လာလာ ျပန္အိပ္ ၾကမယ္ ”

အခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္အိပ္လို႔ကမရ။မ်က္စိထဲတျဗင္းျဗင္းကုတ္ေနတဲ႔ေဇာ္ျမင္႔တင္ပါးၾကီးကိုျမင္ေယာင္ျပီးကိုယ္ပါေရာေယာင္ကုတ္ခ်င္တဲ႔စိတ္ပါေပၚလာသလိုလို။ဘုရားဘုရား။ဒါေတြကံေကာင္းလို႔ျမင္ရတာပါလား။ရုပ္ရည္ဆိုးတာၾကိတ္မွိတ္သည္းခံလို႕ရေသးတယ္။ဒီလိုသာညအိပ္တိုင္း၀ဲယားလို႔ထထသာကုတ္ေနရင္ဒုကၡပဲ။သူ႕ဆီက၀ဲေျခာက္အမႈန္ေတြကကိုယ္႔ကိုမကူးဖူးလို႔ေျပာႏိုင္လို႔လား။ေဆးဆိုင္သြားေဆး၀ယ္ရင္လဲ၀ဲေဆးလိုခ်င္လို႔ပါလို႔ ေျပာ၀ယ္ရင္လဲအရွက္ကျဗန္းျဗန္းကြဲဦးမည္။အိမ္ကေခြးေလး၀ဲေတြေပါက္ေနလို႕လိမ္းေပးခ်င္လို႔ပါလို႔ ေျပာျပန္ရင္လဲလူစင္စစ္ကေန ေခြး၀ဲစားစင္စစ္ ျဖစ္ေပဦးေတာ႔မည္။မေတြးရဲေပါင္ယားေလစြ။ဟိုေတြးသည္ေတြးနဲ႔ဟိုနားကယားလာသလိုလိုကုတ္ခ်င္သလိုလိုနဲ႔မနည္းၾကိဳးစားျပီးအိပ္လိုက္ရတာမိုးလင္းခါနီးမွေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ႔သည္။အိပ္ယာကႏိုးေတာ႔အေမတို႕ေတာင္အလႈသြားဖို႔ျပင္ေနၾကသည္။ကမန္းကတန္းလူးလဲထျပီးမ်က္ႏွာသစ္ဖို႕ေနရာရွာရင္းဗိုက္ကနာလာသည္။အင္းေပါ႔မေန႔ကတေနကုန္စားေသာက္ထားတာကိုယ္ထဲကေနအျပင္မွမထုတ္ရေသးတာ။

ဘုရားပန္းလဲေနတဲ႔အရီးေသာင္းကိုလွမ္းေမးလိုက္ေတာ႔အိမ္သာကအိမ္အေနာက္တည္႔တည္႔ကိုေမးေငါ႔ျပရင္းအမမလွခင္ကို ေခၚသြားခုိင္းသည္။အိမ္အေနာက္ဖက္ေရာက္ေတာ႔မန္က်ည္ပင္ၾကီးမ်ားနဲ႔ေလကတဟူးဟူးတိုက္ေနသည္။အေနာက္ဖက္မွာကလယ္ကြင္းေတြ။အိမ္သာကအိမ္အေနာက္တည္႔တည္႔မွာ။ ေဘးဘီအိမ္မ်ားလဲမနီးမေ၀းအိမ္သာေလးေတြကႏွစ္အိမ္သံုးအိမ္ၾကားတစ္ခ်ိဴ႔ ျမင္ရသည္။အိမ္သာေတြကအိမ္တိုင္းမွာမေတြ႔ဘဲဘာလို႔ႏွစ္အိမ္ၾကားသံုးအိမ္ၾကားမွာေဆာက္တာလဲလို႔ေမးေတာ႔ဒီလုိဘဲအိမ္သာကိုစုတက္ၾကတာတဲ႔။တစ္အိမ္တစ္လံုးသီးသန္႔မရွိဘူးတဲ႔အိမ္သာျပည္႔သြားရင္စုေပါင္းျပီးတြင္းအသစ္တူးတာတြင္းေဟာင္းလွယ္တာတဲ႔အမမလွခင္ရဲ႕အေျဖစကားအမေလးအိမ္သာေတာင္စုေပါင္းစပ္ေပါင္းပါလားဟဲ႔ဟုစိတ္ထဲကေတြးလိုက္မိသည္။ေသခ်ာၾကည္႔မိမွအိမ္သာေလးေတြကပုတုေလးေတြ။လူတစ္ထိုင္လြတ္စာကုန္း၀င္ရတဲ႔ပံုစံေလးေတြ။ဗိုက္ကနာလာျပီ။မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။သူ႕အရပ္ေရာက္သူ႔ဇာတ္နဲ႔ကရမွာဘဲဆိုျပီးအိမ္သာထဲငံု႕၀င္လိုက္ေတာ႔ေအာင္မေလးတြင္းၾကီး။ေရေလာင္းအိမ္သာမွမဟုတ္တာ။အိမ္သာက်င္းေပၚမွာ၀ါးပိုး၀ါးလံုးၾကီးမ်ားကိုကန္႔လန္႔ခုတ္တင္ထားသည္။ဘုရားဘုရားမေတာ္ ေျခေခ်ာ္ျပီးက်လိုက္မွျဖင္႔မေတြး၀ံ႔စရာ။ေခါင္းငံု႔ျပီး၀င္လိုက္တာဆိုေတာ႔အစာေဟာင္းေတြကလဲမျမင္ခ်င္စရာပဲ။ 

အိမ္သာအ၀င္က၀ါးတန္းကိုလက္ကအေသအခ်ာကိုင္ျပီး၀င္လိုက္ေတာ႔အိမ္သာအကာကလႈပ္ခနဲတခ်က္ျဖစ္သြားလို႔အမေလးရင္ထဲဒိန္းခနဲျဖစ္သြားသည္။တင္သိန္းေအးတို႔ဘ၀ေျပာင္းမည္႔ကိန္းေတာ႔ျမင္ေနျပီ။၀ါးလံုးၾကီးေပၚေျခေထာက္အမိအရတင္ျပီးအားရပါးရတံခါးပိတ္မယ္ၾကံလိုက္ေတာ႔ဆာလာအိတ္အကာကေလထဲမွာတလြင္႔လြင္႔။ေအာက္ဖက္ကိုဘာနဲ႔ဖိရမွန္းမသိလို႔လက္တဖက္ကအိမ္သာအ၀င္၀က၀ါးလံုးကိုကိုင္တဖက္ကဆာလာအိတ္ေအာက္စကိုဖိျပီးငုတ္တုတ္ထိုင္လည္းထုိင္ေရာမ်က္ႏွာၾကီးကဘြားခနဲအျပင္ေလာကကိုျမင္ေနရတာ။အျပင္မွာရပ္ရင္းၾကက္ေတြကိုဟိုဟိုသည္သည္ေမာင္းေနေသာအမမလွခင္ကိုလဲအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ေဘးအိမ္အေနာက္အိမ္မ်ားကိုလဲအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။သူတို႕အိမ္အေပၚထပ္ကၾကည္႔ရင္လဲအိမ္သာထဲဘယ္သူရွိလဲေခါင္းၾကိးေပၚေနတာအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ေသပါျပီ။ဒိီလိုပံုနဲ႕ဘယ္လိုထြက္ရမလဲ။နာေနေသာဗိုက္ပင္မထြက္ခ်င္ေတာ႔သလိုလိုျဖစ္သြားျပီ။ကုတ္ကပ္ျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ႔အမမလွခင္ကျပီးျပီလားျမန္လိုက္တာလို႔ေတာင္ဆီးေမးလိုက္ေသး။ဟင္႔အင္းပါမရဘူးလို႔ပစ္ပစ္ခါခါေျပာလိုက္ျပီးအိမ္ထဲပင္မေရာက္။ 

ဗိုက္ကျပန္နာလာျပန္ျပီ။မရေတာ႔။မရေတာ႔ဘူး။အိမ္သာကိုခပ္သုတ္သုပ္ျပန္သြားျပီးဆာလာအိတ္တံခါးကိုအေသအျခာစုကိုင္ရင္းအားကုန္ကီသြင္းလိုက္ေတာ႔မထြက္။ဟင္။ဗိုက္ကနာျပီး၀မ္းမ်ားခ်ဴဳပ္ျပီလား။ထပ္ကီသြင္းၾကည္႔သည္။မရေသး။အိမ္သာတိုင္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္းကီထပ္သြင္း။မရ။အံတခ်က္ၾကိတ္လိုက္ရင္းထပ္ျပီးကီထပ္သြင္း။ဒါလဲမရ။အမေလးကီသြင္းရ။ဆာလာအိတ္ကိုေလတိုက္ရင္ဖလန္းဖလန္းမျဖစ္ေအာင္စုကိုင္ရ။၀ါးပိုး၀ါးေပၚအားကုန္စုထားတဲ႔ေျခေထာက္ေတြက ေတာင္႔လာသလိုလို။အင္း..စိတ္ထဲကေတာ႔ေတြးမိ။ဘုရားဘုရား။ငါျပဳတ္က်လို႔မျဖစ္ေခ်ဘူး။လူၾကားလို႔မွမေတာ္တင္သိန္းေအးခ်ီးတြင္းထဲျပဳတ္က်တယ္ဆိုလို႕ကေတာ႔အရွက္မ်ားျဗမ္းျဗမ္းကြဲလိုက္မယ္႔ျဖစ္ျခင္း။ေခၽြးေတြေတာင္ပ်ံလာသလိုလို။ကဲ ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္လာလေရာ႕ဟယ္.....။အံကိုၾကိတ္ျပီးအားကုန္သံုးရင္းအိမ္သာတိုင္ကိုအားျပဳျပီးကီသြင္းလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာမ်က္လံုးကအေပၚကိုေမာ႔ၾကည္႔မိရက္သား။အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္ကေနကြမး္စားထားတဲ႔သြားၾကီးေတြကိုအေဖြးသားနဲ႔ရီျပေနတဲ႔ ေဇာ္ျမင္႔။မိုက္ရိုင္းတာဒါမိုက္ရိုင္းတာ။ငါ႔ေခါင္းကိုျမင္ေနရတာေတာင္မ်က္ႏွာလြဲမသြားတာဒါသက္သက္မဲ႔မိုက္ရိုင္းတာ။မရေတာ႔ဘူးခုမွေတာ႔။ဆာလာအိတ္တံခါးနားမ်က္ႏွာကိုကပ္လိုက္တာေပါ႔။

အားကုန္သံုးေတာ႔ထြက္လာတဲ႔ဟာေတြကပလံုဆိုအသံၾကားလိုက္ရျပီးတင္ပါးကိုစိုသလိုလိုၾကီးျဖစ္သြားေတာ႔ေအာင္မေလးေအာက္ကဟာေတြျပန္စင္တာဟဲ႔ဆိုခပ္ကုန္းကုန္းေလးျပန္ထ။ေနာက္တစ္ခါထပ္ကီသြင္းေနာက္တစ္ခါထပ္က်ရင္တခါ ျပန္ၾကြသံုးေလးခါေလာက္က်ေတာ႔၀ါးပိုး၀ါးလံုးေပၚထိုင္ေနရတဲ႔ေျခေထာက္ကထံုသလိုလိုေတာင္႔သလိုလိုျဖစ္စျပဴလာျပီ။ကိစၥကမျပီးေသး။ၾကြရင္းထိုင္ရင္းၾကြရင္းထိုင္ရင္းနဲ႔ ေျခေထာက္ေတာင္ေတာင္႔လာလိုက္တာမ်ား။ကဲကိစၥျပီးျပီဆိုျပီးၾကည္႔လိုက္ေတာ႔စကၠဴလဲမရွိေရလဲမရွိ။ဒါေၾကာင္႔ ေဇာ္ျမင္႔တင္ပါး၀ဲေျခာက္ေတြေပါက္တာဟုခပ္မဲ႔မဲ႔ေတြးလိုက္မိျပီးညအခါလသာသာမူလတန္းစာရြက္အပိုင္းအစေလးေတြထရံၾကားထိုးထားတာနဲ႔ရွင္းျပီးအားရပါးရထလိုက္တာ။၀ါးပိုး၀ါးေပၚရပ္ေနတဲ႔ေျခေထာက္ကေတာင္႔ေနေတာ႔႔အိမ္သာထရံကိုပိတ္ကိုင္လိုက္မိတာအေပၚမွာတင္ထားတဲ႔၀ါးကပ္နဲ႔ ေခါင္းနဲ႔တိုက္မိျပီးထရံကိုအားလြန္ဆုပ္မိလိုက္ျပီး၀ုန္းဆိုအသံၾကီးရယ္အမေလးအေမေရကယ္ပါဆိုတဲ႔အသံၾကီးရယ္ထရံနဲ႕၀ါးလံုးကိုမရမကကုတ္ကပ္ဆြဲတက္ေနတဲ႔တင္သိန္းေအးရယ္ကိုေဇာ္ျမင္႔အေပၚထပ္ကေနျမင္ေနရင္းဘယ္လိုမွေအာင္႔မေနႏိုင္ေတာ႔။တဟီးဟီးကိုအသံထြက္ရီမိျပီ။ရီျပီးမွသတိရသည္။ေျပးဆယ္ဖို႔။

တင္သိန္းေအးအသံၾကီးနဲ႔၀ုန္းဆိုတဲ႔အသံၾကီးေၾကာင္႔အိမ္ထဲကျပင္ဆင္ေနတဲ႔အေမတို႔အရီးေသာင္းတို႔လူကုန္ထြက္လာၾကေအာ္ၾကဟစ္ၾကဆြဲၾကလြဲၾကမွေဇာ္ျမင္႔ေျပးဆင္းဖို႔သတိရသည္။နီးစပ္ရာလူမ်ားတင္သိန္းေအးကိုဆြဲၾကလြဲၾကနဲ႔တင္သိန္းေအးက်င္းထဲကျပန္တက္လာေတာ႔ေပပြနံေစာ္ညစ္ပတ္လို႔။ရွက္လိုက္သည္မွာေျပာဖြယ္မရွိ။နာလဲနာနံလဲနံ။ဒီေသာက္ခ်ီးနဲ႔ဘဲ ေရစက္ကပါပါႏိုင္လြန္းသည္။တင္သိန္းေအးအာျပဲၾကီးႏွင္႔ ေအာ္ငိုေတာ႔သည္။ 

လက္ေတြမွာေျခေထာက္ေတြမွာကိုယ္တ၀က္နီးပါးေပပြလို႔။ေဘးကလူေတြကေရေဆးဖို႔ေရပံုးေတြယူလာေပးသည္။ကံေကာင္းသည္မွာလံုခ်ည္ေတာ႔မကၽြတ္ေသး။က်င္းတိမ္တာလဲကံေကာင္းသြားသည္။လူတရပ္က်င္းနက္လို႕ကေတာ႔တခါထဲပါးစပ္ထဲပလံုျပီးသားျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ဘာေျပာေကာင္းမလဲရြံလိုက္တာဆိုတာ။အေရးထဲမ်က္ရည္ေတြ ေမ႔ျပီးသုတ္မိတာမ်က္ႏွာပါသုတ္သလိုျဖစ္သြားလို႔မ်က္လံုးမွာအဖတ္လိုက္ကပ္ေနေသး။ဆံပင္အေကာက္ေတြကလဲဖြာလန္ၾကဲလို႔ထရံရိုးကကပ္ေနေသး။အေမကလဲ ေဘးကေရေတြေလာင္းေပးရင္း“ကံေကာင္းလို႔ေပါ႔ေအလူသူမရွိမွျပဳတ္က်ေနရင္ညည္းေသျပီငါ႕သမီးရယ္ဆိုတဖြဖြေျပာ။အမမလွခင္တို႕ကလဲေဘးကေနေရေတြေလာင္းေပးေဆးခ်ေပးနဲ႔ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာမွအျပီးသတ္ေတာ႔သည္။ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလဲမသတီေတာ႔။ရွက္လိုက္တာဆိုတာ။ေဇာ္ျမင္႔ကေတာ႔ဘယ္ေ၇ာက္သြားျပီမသိ။အားနာသြားတာလားသူ႕ကိုဂြတိုဟုေျပာလို႔ဘဲလာမဆယ္တာလားမသိ။အျမီးေတာင္မျမင္ရေတာ႔။အေဖတို႕ကေတာ႔ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္ေနျပီမို႔တဆင္႔စကားနဲ႔တင္သိန္းေအးအိမ္သာက်င္းထဲ ျပဳတ္က်သည္႔သတင္းကိုၾကားျပီးျပီ။

တင္သိန္းေအးအလႈကိုမသြားရဲေတာ႔။ဟုတ္တယ္ေလဘယ္မ်က္နွာနဲ႔သြားရမလဲ။ဘယ္သူသိသိမသိသိေဇာ္ျမင္႔ျမင္သည္။ေဇာ္ျမင္႔သိသည္။။ျမိဴ႕ကလာတဲ႔သူေတြဧည္႔သည္ေတြဆိုျပီးရြာကလူေတြကစိတ္၀င္တစားရွိေနတာ။ခုလိုသာဆိုဘယ္လိုပံုနဲ႔လူေတာထဲသြားရမလဲ။ျပန္ပါရေစအေမရဲ႕ ျပန္ပါရေစတဂ်ီဂ်ီနဲ႔ငိုယိုျပီးေတာင္းပန္မွအေမကလဲ“ကဲသည္ေလာက္ ေတာင္ျဖစ္တာျပန္ေအ။အငယ္ေကာင္ပါတပါတည္းေခၚျပန္ေခ်”ဆိုလို႔.အရီးေသာင္းတို႔တားေနတဲ႔ၾကားကဇြတ္ျပန္လာလိုက္ေတာ႔သည္။လူၾကီးေတြလဲမတတ္နုိင္စီစဥ္ေပးရေတာ႔သည္ေပါ႔။လင္းလင္းထင္းထင္းရွိတုန္းျပန္ၾကဆိုျပီးေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကိုလွည္းနွင္႔တင္ေပးလိုက္သည္။အငယ္ေကာင္ကေတာ႔မေက်နပ္။သူရြာမွာမကဲရေတာ႔လို႔။စိတ္ေကာက္ျပီးစကားေတာင္မေျပာဘဲလိုက္လာသည္။ 
 ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ဆပ္ျပာကိုအခါတရာေလာက္တိုက္ျပီးေရေႏြးနဲ႔ပါစိမ္ခ်ိဴးပလိုက္ရသည္။က်န္သည္႔ခြင္႔ေလးရက္ကိုအိမ္မွာဘဲေနပလိုက္သည္။ဘယ္မွလဲမထြက္ခ်င္။စိတ္ကလဲမသတီ။ထမင္းစားတာေတာင္ဇြန္းနဲ႔စားရသည္။ဘာမွလဲကလက္ကကိုင္တြယ္ျပီးမခ်က္ျပဳတ္ခ်င္လို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ဆိုင္မွာ၀ယ္စားျဖစ္ၾကသည္။စိတ္ထဲမွာေတာ႔အိမ္အေပၚကဲလားေပါက္ကေနရီျပေနတဲ႔ ေဇာ္ျမင္႔မ်က္ခြက္ၾကီးကိုအိမ္သာက်င္းထဲအၾကိမ္ၾကိမ္ဆြဲခ်ေနမိသည္။ဘယ္ႏွယ္႔ ျပဳတ္က်သြားတာလာမဆြဲတဲ႔အျပင္တဟီးဟီးနဲ႔အေပၚကေနေအာ္ရီေနလိုက္တာမ်ား။ဒါျဖင္႔သင္႔လား။တကယ္ဆို ေျပးေျပးလႊားလႊားဆင္းလာေပါ႔။ရုပ္ဆုိးရတဲ႔အထဲကူညီခ်င္စိတ္မရွိတဲ႔သူ။ဘယ္ေသာအခါမွအေဖ႔ရြာကိုမလိုက္ေတာ႔ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ေနာက္တစ္ခါခ်ီးတြင္းထဲျပဴတ္က်မခံႏိုင္။ခုေတာင္ပြန္းပဲ႔လာသည္႔ဒဏ္ရာမ်ားကိုၾကည္႔ၾကည္႔ျပီး ေတာ္ေတာ္ကိုယ္႕ကိုကိုယ္သနားေနမိသည္။

အေမတို႔႔ျပန္လာေတာ႔အေဖကဘာျဖစ္ေသးလဲဆိုတာကလြဲလို႔ေထြလာေကလာမေမးေပမယ္႔အေမကတဗ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ဆူသလိုလိုမာန္သလိုလိုညည္းသလိုလိုေလးနဲ႔ ေလေျပေသြးသည္။

“ညည္းကလဲေအတားမရဆီးမရဇြတ္ျပန္သြားလိုက္တာမ်ား။ဟိုမွာတရြာလံုးလူေတြကအလႈက်ေမးၾကျမန္းၾက။တို႕လူၾကီးေတြမွာဘာေျဖရမွန္းေတာင္မသိဘူး။တကယ္ဆိုဘာျဖစ္လဲေနလို႔ရတာဘဲမဟုတ္လား။ေမာင္ေဇာ္ျမင္႔ေလးကေတာင္ဟိုမယ္ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ေတြလက္ေဆာင္ေပးလိုက္ေသးတယ္ညည္းစားဖုိ႕တဲ႔။ေဟာဟိုမွာ”
အေမ႔စကားအဆံုး တင္သိန္းေအး ပါးစပ္ကအသံအက်ယ္ၾကီးထြက္သြားသည္။ 
“ ဘာ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ေပးလိုက္တယ္ ဟုတ္လားအေမ ”
“ ဟဲ႕ အလန္႔တၾကားနဲ႕ ဘာျဖစ္တာလဲ သူမ်ားကစားေစခ်င္လို႔ ေစတနာနဲ႔ေပးလိုက္တဲ႔ဟာကို ”
“ေတာ္ေတာ္အေမဒီစကားဒီတင္ရပ္။ဒင္းဒါေစတနာနဲ႔ေပးတာမဟုတ္ဘူး။တခုခုအၾကံအစည္နဲ႔ကိုေပးတာ။အေမမသိေပမယ္႔သမီးသိတယ္ေနာ္။ဒီလူေသြးရိုးသားရိုးနဲ႔ေပးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္” ”
တင္သိန္းေအးယမ္းပံုမီးက်ေဒါသထြက္လဲထြက္ခ်င္စရာ။ေဇာ္ျမင္႔ကအိမ္အေပၚကေနတင္သိန္းေအးကီအမ်ိဴ းမ်ိဴ းသြင္းေနတဲ႔မ်က္ႏွာကို ျမင္ထားလို႔ရန္ကုန္က်ကိုယ္႔အိမ္သာနဲ႔ကိုယ္ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္စားျပီးကီသြင္းခ်င္သလိုသြင္းလို႔ဒါေျပာလိုက္တာနဲ႔အတူတုူဘဲ။
ဟင္..ဂြတိုဇာ္ျမင္႔၀ဲေျခာက္ေပါက္ဇာ္ျမင္႔။ကာလနာ!@#$%^&()!@#$%^&)_+!@#$%^&* ”
ယတိျပတ္ စိတ္ဆံုးျဖတ္ျပီးအေမ႕ကိုတခြန္းထဲေျပာလိုက္သည္။

“ဒီမွာအေမ..ဒီလိုတင္ပါးမွာ၀ဲေျခာက္ေတြေပါက္။ညညတျဗင္းျဗင္းနဲ႔ကုတ္။အိမ္သာတက္ေတာ႔ေတြ႔တဲ႔ဗလာစာရြက္နဲ႔ခ်ီးကုန္းဒီလိုလူမ်ိဴ ူးနဲ႔သမီးကိုလံုး၀အေၾကာင္းမဟပါနဲ႔အေမ။အပ်ိဴၾကီးဆိုလဲအပ်ိဴၾကီးဘဲလုပ္ပါေတာ႔မယ္။သမီးသူ႕ကိုယူျပီး၀ဲကူးတဲ႔ဒဏ္၀ဲကုတ္ရမယ္႔ဒဏ္လဲမခံႏိုင္ဘူး။တထိုင္စာအိမ္သာထဲမွာထိုင္ျပီးလဲခ်ီးမပါႏိုင္ဘူး။ေနာက္တစ္ခါလဲခ်ီးတြင္းထဲအက်မခံႏုိင္ဘူး။ခ်ီးတခါပါတိုင္းတခါမတ္တတ္ရပ္ရတဲ႔ဒုကၡလဲမခံစားႏိုင္ဘူး။ေနာက္တခါအေဖတို႔ရြာကိုလဲမလိုက္ဘူး။အဲဒီေဇာ္ျမင္႔အေၾကာင္းလဲမဟပါနဲ႔ေတာ႔အေမ။ဒါဘဲ”

ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုက္တဲ႔တင္သိန္းေအးစကားအဆံုးအေမကပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔လွမ္းၾကည္႔ေနသည္။တင္သိန္းေအးေခါင္းကိုခါျပီးအိမ္ေရွ႕ကိုထသြားျပီးေတာ႔ခပ္မဲ႔မဲ႔ ျပံဴး ျပစ္လိုက္သည္။မတတ္ႏိုင္။ျပတ္သားမွျဖစ္ေပမည္။မေတာ္ထုိင္ေနရင္းအေကာင္းသား။ကံေကာင္းလို႔သူ႕ယူျပီးမွ၀ဲေျခာက္ကုတ္ရေတာ႔မလို႔။ဟင္းးဟင္းးသိတယ္မလားတင္သိန္းေအးဘဲဟာဒါမ်ိဴးေတာ႔ဘယ္ရမလဲ။ေနာက္မို႔ဆိုေနာက္တခါခ်ီးတြင္းထဲျပဳတ္မက်ဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာနိုင္သလဲ။၀ဲေျခာက္တင္သိန္းေအးလို႔ေရာအမည္မတြင္ပါဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာႏိုင္သလဲ။ကဲေျပာ”


 
ျပီးပါျပီ

အားလံုးျပံဴးေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးနိုင္ၾကပါေစ

စာဖတ္သူမ်ားအားလံုးကိုေလးစားလွ်က္ 
မဒမ္ကိုး
၂၀.၃.၂၀၁၄ 
ၾကာသာပေတးေန႔
၅.၅၀ မိနစ္



8 comments:

Aunty Tint said...

မနက္ေစာကဖတ္ၿပီး ကြန္နက္ရွင္ေၾကာင့္ ကြန္မန္႔ခုမွ ေပးလို႔ရတယ္ မဒိုးေရ ...
မဒိုးရဲ႕ေဆာင္းပါးေလးေတြဖတ္တိုင္း တခြိခြိနဲ႔ဖတ္ရတာကို သေဘာက်တယ္- ဥပမာ...
'ဒီဖက္ကဆံပင္ဟိုဘက္အထိပို႔ထားရတဲ႔ သူကမ်ား ေခ်ာကလက္ေကၽြးခ်င္ေသးသတဲ႔'
'နဖူးေျပာင္တာကိုသိပ္မုန္းတဲ႔သူကို ဒီလိုဂြတိုနဲ႔မ်ား စပ္ေပးခ်င္ရသလားအေမရယ္လို႔ ရင္ထုျပီးသာေအာ္လိုက္ခ်င္ေတာ႔သည္'.. :D

ေမတၱာျဖင့္
တီတင့္

Han Kyi said...

ဂ်ာရစ္...အေရးအသားကေတာ့ ရွယ္ပါပဲဗ်ား...တင္သိန္းေအးကို အပီျပင္ဆံုး သရုပ္ေဖာ္ထားတာပဲကိုး...ဂ်ာနယ္တို႔ မဂၢဇင္းတစ္ခုခုတို႔မွာ ပါသင့္တဲ့ အေရးအသားလို႔ ယူဆမိတယ္...တို႔မ်ား ဘကုန္းရြာမွာလည္း ေပမီေဒါက္မီ စာသမားေတြရွိတယ္ဆိုတာ ျပလိုက္စမ္းပါေလ...အားေပးပါတယ္...

Cameron said...

ငလံုးရယ္ ဗို္က္ေတာင္ေအာင့္တယ္ ရယ္ရလြန္းလို႔...ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကီပါလိုက္သြင္းမိေတာ့မလိုေအ...။

Iora said...

ဒါျဖစ္ရပ္မွန္ျဖစ္ရမယ္။ း) ခြီ..
အိမ္သာထဲမွာက်င့္သံုုးရတဲ့နည္းစနစ္ရယ္
အိမ္သာရဲ ့အခင္းအက်င္းကိုုဖြဲ ့ထားတာရယ္ အရမ္းလက္ေတြ ့က်တယ္။
ကုုိယ္ကနယ္ေပါင္းစံုုကြင္းဆင္းခဲ့ရလိုု ့အိမ္သာဇာတ္လမ္းမ်ဳိးစံုုၾကံဳခဲ့ဘူးေတာ့အေရးအသားပီျပင္လွခ်ည္လားလိုု ့ေတြးမိတယ္။
မ်က္ႏွာေပၚေနတာေရာကုုိယ္အိမ္သာသြားတာတရြာလံုုးကျမင္ေနရတာေရာ..
သိပ္ပီျပင္တယ္။
သိပ္သေဘာက်တယ္။
စာဖတ္ေနရင္းအသံထြက္ေအာင္ရယ္ေနရတယ္။
တဆက္တည္းကြင္းဆင္းခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြပါအမွတ္ရသြားတယ္။ း)
စာေတြဆက္ေရးပါ။ ဂ်ာရစ္ရဲ ့ေရးဟန္ကုုိအရမ္းသေဘာက်တယ္။
ခ်ီးလည္း(တြင္းထဲမွပစၥည္ကိုုဆိုုလိုုျခင္းမဟုုတ္)ခ်ီးက်ဴးတယ္။
အုုိင္အိုုရာ

မိုးသက္ said...

အိမ္သာထဲကုိ လွမ္းရယ္ျပေနတဲ့ေနရာ..
ေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္. ဟားဟားဟားဟား..

အမ္တီအန္ said...

အစကေန အဆံုးအထိကို ဆြဲေခၚသြားေတာ့တာပဲ တင္သိန္းေအးရယ္... ကိုယ္ေတြ႔ေလးမ်ားလားမသိ... :)
စကားမစပ္ ရယ္စရာမဂၢဇင္းကို (
yisayar.magazin@gmail.com) ပို႔ၾကည့္ပါလား ညီမေရ..။

ခင္မင္ေသာ-
ျမေသြးနီ

အမ္တီအန္ said...

အစကေန အဆံုးအထိကို ဆြဲေခၚသြားေတာ့တာပဲ တင္သိန္းေအးရယ္... ကိုယ္ေတြ႔ေလးမ်ားလားမသိ... :)
စကားမစပ္ ရယ္စရာမဂၢဇင္းကို (
yisayar.magazin@gmail.com) ပို႔ၾကည့္ပါလား ညီမေရ..။

ခင္မင္ေသာ-
ျမေသြးနီ

Adora etc. said...

အမရယ္ ရီလိုက္ရတာ။ ေကာင္းလိုက္တာအရမ္းပဲ။

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...