Monday, March 18, 2013

က်ားေထာင္ေခ်ာက္ အပိုင္း ( ၄ )




ျမျမခင္နာေရးအျပီး ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ မိမိခင္တစ္ေယာက္ေျပာင္းေရႊ႕လာေလသည္။ မိမိခင္ေျပာင္းလာသည္႕အခ်ိန္တြင္ ကိုစိန္ထြန္းအျပင္သြား သည္ႏွင္႕ ၾကံဳၾကိဳက္ေနသည္။ ကားရပ္ျပီးမိမိခင္တစ္ေယာက္ ကားထဲမွလက္ဆြဲအိတ္တစ္ လံုးႏွင္႔ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုဆြဲခ်ျပီး အိမ္ထဲသို႕ၾကည္႕ေလရာ လူအရိပ္အေယာင္မေတြ႕ သျဖင္႕လူေခၚဘဲလ္ ကိုႏွိပ္လုိက္သည္။ ထိုစဥ္ျခံထဲရွိ ပန္းရံုနံေဘး၌ လူရိပ္တစ္ခုကိုျမင္လိုက္ေလရာ အရပ္ ခပ္ပုျပတ္ျပတ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအား မိမိခင္ေတြ႕ရေလသည္။ 


ထိုစဥ္ဘဲလ္အသံေၾကာင္႕အေနာက္ဖက္ခန္းမွၾကီးလွထြက္လာျပီးမိမိခင္ဆီမွအထုပ္မ်ားလာေရာက္ယူေလသည္။ မိမိခင္သည္ၾကီးလွကိုေမးလိုက္သည္။

“ ၾကီးလွ..ေဟာဟိုဇီဇ၀ါပန္းရံုးနားမယ္ရပ္ေနတာဘယ္သူလဲ ”

 “ ၀င္း၀င္းဆိုတာေလ…….ေမာင္စိန္ထြန္းႏွမ၀မ္းကြဲတဲ႕.အညာအရပ္ကဘဲ .။ ဒိီအိမ္မယ္  အျမေလး ကိုယ္၀န္စရွိကတည္း ကေနတာဆိုပါေတာ႕......”

မိမိခင္မွာ ၀င္း၀င္းကိုျမင္ေလေသာ္ရင္ထဲ၌မႏွစ္ျမိဳ႕သည္႕ခံစားမႈ႕တစ္ခုခ်က္ျခင္းျဖစ္ေပၚလာသည္။ ၀င္း၀င္းသည္လဲ မိမိခင္ကိုျမင္လိုက္ေသာ္ ပန္းျခံဴ နားမွာရပ္ေနရင္းက ပန္းခူးသလိုလို ျမက္ႏႈတ္သလိုလုိႏွင္႕ မ်က္ႏွာလြဲသြားေလသည္။

မိမိခင္အိမ္ထဲ၀င္လာရင္း အိမ္အတြင္းခန္းမ်ားကို ဟိုဟိုသည္သည္မ်က္စိကစား၍ ၾကည္႕မိေလသည္။

မီးဖိုေခ်ာင္သြားသည္႕လမ္းႏွင္႕ ကပ္လွ်က္က အခန္းတစ္ခန္းမွာပိတ္ရက္သားေတြ႕ရျပီးတခန္းမွာေတာ႕ တံခါးမွာခပ္ဟဟျဖစ္ေန သည္ကိုျမင္လိုက္သည္.။သို႕ႏွင္႕အေပၚထပ္ရွိမိမိခင္ေနမည္႕ အခန္း သို႕  ၾကီးလွတစ္ေယာက္ အထုပ္မ်ား သယ္ပိုးကာ လိုက္လံျပျပီးေသာ႕မ်ားအပ္ေလသည္။ 

“ ဒါကေတာ႕ မိမိေလးေနမယ္႕အခန္း .ၾကီးလွကိုယ္တုိင္ျပင္ထားတယ္ ။ မိမိေလးၾကိဳက္တတ္တဲ႕ ဇီဇ၀ါေတြလဲ ထိုးထားေပးတယ္။ ေဘးကပ္လွ်က္ ကေတာ႕ အျမေလးေနသြားတဲ႕အခန္းဘဲ ။ ဟိုဘက္အခန္းကေတာ႕ ေမာင္စိန္ထြန္းနဲ႕ အျမေလးတို႕လင္မယားမခြဲေနခင္တုန္းကေနၾကတဲ႕ အခန္းေပါ႕။အဲဒီအခန္းရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးမွာကေမာင္စိန္ထြန္းရဲ႕ အခန္းဘဲ။ အကိုၾကီးအမၾကီးတို႕ရွိစဥ္ကေနခဲ႕တဲ႕အခန္းကိုသူယူလိုက္တာဆိုပါေတာ႕။ အဲဒီအခန္းကေလသာ ေဆာင္ကေန ဆိုရင္ အိမ္ေရွ႕ပန္းျခံတစ္ျခမ္းကို ျမင္ရတယ္မလား။ ”

ၾကီးလွက ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင္႕ အခန္းတြင္းအထုပ္မ်ားခ်ရင္း ျပတင္းေပါက တံခါးမ်ား္ႏွင္႔ လိုက္ကာမ်ားကိုဖြင္႕လိုက္သည္။ မိမိေလး စကားေျပာရင္း ၀ရန္တာရွိရာသို႕ထြက္ရပ္လိုက္သည္။

“ ကိုကိုထြန္းေရာ မေတြ႕မိပါလား..ၾကီးလွ ..”

“ အင္း ေမာင္စိန္ထြန္းအျပင္ထြက္သြားတယ္ထင္တယ္ .မနက္ကေတာ႕ ကားစက္ႏိုးသံၾကားလိုက္သား ”

၀ရန္တာတြင္ရပ္ရင္းမိမိခင္တဖက္သို႕ၾကည္႕လိုက္မိရာ ကိုစိန္ထြန္းအခန္းမွ ၀ရန္တာကို လွမ္းျမင္ရေလသည္။ ၀ရန္တာတြင္ေလညွင္းခံရင္း အရက္ ေသာက္္ပံုရ၏။ ကုလားထိုင္ တစ္လံုးႏွင္႕ စားပြဲတစ္လံုး ကိုလွမ္းျမင္ရသည္။ ပန္းျခံထဲကိုလွမ္းၾကည္႕လုိက္မိေတာ႕ ဇီဇ၀ါျခံဳနားတြင္ ၀င္း၀င္း ရပ္ေနဆဲ ရွိေသးသည္။မိမိခင္ရပ္ေနသည္႕အခန္းဘက္သို႕ လွမ္းၾကည္႕ေနရာမွမိမိခင္ရပ္ေနသည္ကိုျမင္ေသာ္မ်က္ႏွာလွည္႕ဲသြားျပီးအိမ္ဘက္သို႕၀င္သြားေေလ သည္။မိမိခင္လည္းအခန္းထဲသို႕ျပန္၀င္လာျပီး ၾကီးလွကို ေျပာလိုက္သည္။

“ ၾကီးလွေရ .မိလဲအရမ္းပင္ပန္းေနလို႕ ခနနားလိုက္ဦးမယ္ ။ ညေနစာစားမွဘဲ ဆင္းလာခဲ႕ေတာ႕မယ္ ။”


“ အင္း..အင္း ၾကီးလွဒါဆို မိမိေလးစားဖို႕သြားခ်က္ျပဳတ္လိုက္ဦးမယ္ ။ ခနနားလိုက္ဦး.ေနာ္။ ဘာစားခ်င္လဲ. မိမိေလးစားခ်င္တာ ၾကီးလွခ်က္ေပးမယ္ေလ။ ”

“ ရပါတယ္..ၾကီးလွရယ္ အဆင္ေျပသလိုသာစီစဥ္လုိက္ပါ ။မိအတြက္စားေရးေသာက္ေရး ကသိပ္အဓိက မက်ပါဘူး။ စိတ္လဲပင္ပန္းေနေလေတာ႕ စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္လဲ သိပ္မရွိလွပါဘူးၾကီးလွရယ္။ မနက္ဖန္ညေနဆိုလဲ မိသူငယ္ခ်င္း ဘိလပ္ကေန ေရာက္ဦးမယ္ဆိုေတာ႕ မိေတာ႕ နားဖို႕လမ္း သိပ္မျမင္မိဘူး။ ”

“ ေကာင္းျပီေလ. ဒါဆိုလဲ အရင္ကလိုဘဲ ၾကီးလွ မိမိေလးၾကိဳက္တတ္တာေလးေတြခ်က္ထားေပးမယ္ေနာ္ . ေကာင္းေကာင္းနား လိုက္ဦး”

ၾကီးလွတံခါးကိုပိတ္ျပီးေအာက္ဆင္းသြားေတာ႕ မိမိခင္ သူမအတြက္ျပင္ထားေပးေသာ ကုတင္ေပၚမွာအသာေလးလွဲအိပ္လိုက္ရာ ခရီးပန္းစိတ္ပန္း လူပန္းျဖစ္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္းႏွင္႕ ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ။  တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူမအနားရပ္ျပီးသူမအား ငံု႕ၾကည္႕ေနသည္ဟု ခံစားရသလိုၾကီးခံစား ရျပီး ျဖတ္ခနဲလန္႕ႏိုးလာသည္။နံရံမွာကပ္ထားေသာ နာရီကိုၾကည္႕ လိုက္ေတာ႕ေျခာက္နာရီခြဲ ဖို႕မိနစ္အနည္းငယ္သာ လိုေတာ႕သည္။ မိမိခင္ အိပ္ယာမွထျပီးေရမိုးခ်ိဴးဖီးလိမ္းျပီးေအာက္သို႕ဆင္းလာလိုက္သည္။

ထမင္းစား၀ိုင္းမွာ ကိုစိန္ထြန္းေရာက္ႏွင္႕ေနသည္။ မိမိခင္ကိုျမင္ေသာ္ ကိုစိန္ထြန္းကရီရီေမာေမာပင္စကားစဆိုသည္ ။

“ ကိုယ္အခုဘဲအျပင္ကျပန္ေရာက္တာ။မိမိလာတဲ႕အခ်ိန္ကိုယ္အိမ္မွာမရွိတာေတာ႕ေဆာရီးပါေနာ္။ပင္ပန္းေနျပီလား။ခုဘဲထမင္းစား
ဖို႕ေခၚခိုင္းလိိုက္ မလို႕ လုပ္ေနတာ။ အဆင္ေျပရဲ႕လား .ၾကီးလွျပင္ေပးထားတာ ။”


ကိုစိန္ထြန္း၏ ေဖာ္ေရြလွစြာေသာစကားလံုးမ်ားကို မိမိခင္က အျပံဳးျဖင္႕တုန္႕ျပန္ရင္း ထမင္းစားပြဲ၏ လက္ယာဘက္တြင္၀င္ထိုင္ လိုက္သည္ ။ ထမင္း စားပြဲေပၚ၌ဟင္းခြက္အမည္မ်ားစံုလင္စြာေတြ႕ရသလိုကိုစိန္ထြန္း၏ေရွ႕တည္႕ တည္႕တြင္လည္းၾကက္သည္း ၾကက္ျမစ္ဆီျပန္ခပ္ေမာက္ေမာက္ ထည္႕ထားေသာ ပန္းကန္ၾကီးတစ္လံုးကိုလဲ ေတြ႕ရေလသည္။


မိမိခင္အၾကည္႕ကိုျမင္လိုက္ေသာကိုစိန္ထြန္းကရီက်ဲက်ဲျဖင္႕ စကားဆို၏။

“ ကိုယ္က ၾကက္သည္းၾကက္ျမစ္ကိုမဆလာအုပ္ထားတဲ႕ဆီျပန္ဟင္းကိုအရမ္းၾကိဳက္တယ္။ တရက္ျခားတခါေလာက္ကိုဒီလိုစားတာ ။ ၾကက္ကုလား ကို လဲ ေသခ်ာမွာထားတယ္ေလ.။ သန္႕သန္႕ေလးလုပ္ေပးဖို႕ ။”

“ ေၾသာ္ .. ဟုတ္ကဲ႕ပါ ကိုကိုထြန္း .မိက ထူးဆန္းေနတာ အဲေလာက္အမ်ားၾကီးကိုကိုထြန္းကုန္မွကုန္ပါ႔မလားလို႕။. ဘိလပ္မွာ ဆိုရင္ေတာ႕ တိရိစာၦန္ရဲ႕ ကိုယ္တြင္းကလီစာေတြကို စားေလ႕စားထမရွိၾကဘူးေလ။ မိတို႕ ျမန္မာေတြသာ အသည္းအျမစ္ကို တန္ဖိုးထားျပီး တခုတ္တရ စားၾကတာမဟုတ္လား  ”ဟု မထူးဆန္းသလိုပင္ စကားဆုိလိုက္သည္။

ကိုစိန္ထြန္း မိမိခင္စကားကိုၾကားေလေသာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရီေမာေလသည္ ။

” ဟားးဟားးဟားဟား …………ကိုယ္က ထမင္းနဲ႕စားတဲ႕အျပင္ အဲဒီၾကက္သည္းၾကက္ျမစ္ခ်က္တဲ႕ေန႕ဆို ထမင္းနည္းနည္းဘဲစားျပီး ၀ီစကီေလးနဲ႕ ျမည္းတယ္ဆိုပါေတာ႕ မိမိရယ္။ ဘိလပ္ကေတာ႕ဘိလပ္ပဲမဟုတ္လား ခုေတာ႕ မိမိလဲ ဗမာျပည္ျပန္ေရာက္ေနျပီမဟုတ္လား .”

မိမိခင္ စကားဆက္မေျပာေတာ႕ဘဲ ၾကီးလွျပင္ေပးေသာထမင္းပြဲကို စားေနလုိက္သည္။ကိုစိန္ထြန္းထမင္းစားရင္း ေရခ်ိဳးျပီးကာစ ၾကည္လင္ေနေသာ အသားအရည္ေပၚမွာဘာမိတ္ကပ္မွလိမ္းျခယ္မထားဘဲ၀င္းပေနေသာမိမိခင္မ်က္ႏွာကို အေသအခ်ာ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ စိုက္ၾကည္႕ေနေလသည္။ မိမိခင္ သိေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ထမင္းသာ စားေနလိုက္ သည္။ ထမင္းစားေသာက္ျပီး သစ္သီးပြဲမ်ားလာခ်ေပးေတာ႕ မိမိခင္က ၀င္း၀င္းကိုေတြ႕ခ်င္ေၾကာင္း စကားဆိုသျဖင္႕ ကိုစိန္ထြန္းက ၀င္း၀င္းႏွင္႕ ကိုဘေမာင္ ကို လွမ္းေခၚ လိုက္ သည္။ ၀င္း၀င္းေရာက္လာေတာ႕ ကိုစိန္ထြန္းက ပင္စမိတ္ဆက္ေပးေလသည္။

“ ကဲ ..ဒါကေတာ႕ မင္းတို႕သိၾကတဲ႕အတိုင္းပဲ .မင္းတို႕မမျမရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာညီမ မမမိတဲ႕ ။ မိေရ …ဒါကေတာ႕ ဘေမာင္တဲ႕ ။ ျမရွိကတည္းက ကားေမာင္း ဖုိ႕ ေခၚထားတဲ႕သူေပါ႔။ သူကေတာ႕ ကိုယ္႕ညီမ၀မ္းကြဲ ၀င္း၀င္းတဲ႕ ။ ျမကိုယ္ေလး လက္၀န္နဲ႕တုန္း ကအေဖာ္ရဖို႕ေခၚလာတာဆိုပါေတာ႕ ။ ”

ကိုဘေမာင္က ေတာ႕လက္ႏွစ္ဖက္ေနာက္ပစ္လွ်က္ ရိုရိုးက်ိဳးက်ိဳးျဖင္႕ ဟုတ္ကဲ႕ မမေလး ဟုတ္ကဲ႕မမေလး ခ်င္းထပ္ေအာင္ေျပာေနေသာ္လည္း ၀င္း၀င္းကေတာ႕ဟုတ္ကဲ႕တစ္ခြန္းထပ္ပင္မပို။ မိမိခင္က ၀င္း၀င္းကို ေျခဆံုးေခါင္း ဆံုးသခ်ာၾကည္႕ျပီးေျပာလုိက္သည္။

“ အ၀င္းလို႕ေခၚမယ္ေနာ္ .. ဒီအိမ္မွာေနတယ္ဆိုေတာ႕ ဒီအိမ္ကအိမ္သားပဲေပါ႔ . မိကိုလဲ တရင္းတႏွီးဆက္ဆံႏိုင္ပါတယ္ ။ ကိုဘေမာင္ေရာေပါ႔ ။ မိ အကူအညီလိုတာရွိလဲေတာင္းမယ္ေနာ္ ။ ကဲ ..အားလံုးပဲနားၾကပါ .မိလဲပင္ပန္းေနလို႕ နားလိုက္ဦးမယ္ .”

မိမိခင္ေျပာေျပာဆိုဆုိပင္ထမင္းစာပြဲမွထလာျပီးအေပၚထပ္သို႕တက္လာလိုက္သည္။ ျမျမခင္အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ႕ တံခါးကိုဖြင္႕ျပီး၀င္လာလိုက္ သည္။အိပ္ယာမွာျမျမခင္မဆံုးခင္မနက္ကအတုိင္းပင္ရွိေနပံုရသည္။

အခန္းတြင္းဟိုဟိုသည္သည္ေလွ်ာက္ၾကည္႕ေနမိသည္။စားပြဲေပၚတြင္ ျမျမခင္ဓာတ္ပံုေလးမွာအသက္၀င္လွ်က္ပန္းအိုးတစ္အိုးဆီမီး
တစ္တိုင္နွင္႕ျငိမ္သက္စြာရွိေနေလသည္သည္အိမ္ၾကီးထဲမွညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ကေလးဘ၀ထဲကအတူတူၾကီးျပင္းခဲ႕ၾကျပီးသူမ ပညာေတာ္သင္သြားမွခြဲခြါခဲ႕ရသည္။မိဘႏွစ္ပါး ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္ေသာအခ်ိန္တြင္အစ္မလုပ္သူမွ ပညာေရးထိခိုက္မည္ဆိုး သျဖင္႕ ျပန္မလာခိုင္းခဲ႕သည္ကို ျပန္သတိရေနမိသည္။ သူမအေပၚအင္မတန္ခ်စ္ေသာ တစ္ဦးတည္းေသာ အစ္မ။ အားငယ္တတ္ေသာ အင္မတန္မွႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕ေသာ အစ္မ။ငယ္ငယ္ကတည္းက သူတစ္ပါးအေပၚယံုၾကည္လြယ္ေသာ အစ္မ ။ ခုေတာ႕မရွိရွာေတာ႕ျပီ။လူလွသေလာက္စိတ္ေကာင္းရွိသေလာက္အေသဆိုးနွင္႕ေသရသည္။မိမိခင္ေတြးရင္းေတြးရင္းမ်က္ရည္မ်ားကအတိုင္းသား က်လာရသည္။

အျဖဴေရာင္ၾကိဳက္ေသာအစ္မလုပ္သူမေသဆံုးခင္ေန႕ကအိပ္ယာခင္းမွာအျဖဴေရာင္ခင္းအိပ္သြားပံုရသည္။အိပ္ယာခင္းမွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အိပ္ သြားသည္႕ပံုစံမပ်က္ရွိေနျပီး အိပ္ယာေပၚတြင္က်ေနေသာဆံပင္တခ်ိဳ႕ကိုလဲေတြ႕ရေလသည္။ မိမိခင္ဆံပင္တခ်ိဳ႕ကို ေကာက္ယူျပီးလက္ကိုင္ပ၀ါ ေလးထဲထည္႕လိုက္သည္။ အခန္းထဲမွာ ခုႏွစ္ရက္ေလာက္ျပတင္းေပါက္မ်ားပိတ္ ထားလို႕လား သူမကိုယ္တိုင္၀မ္းနည္းေန၍ပဲလားမသိ မြန္းၾကပ္သလို အသက္ရႈမ၀သလိုလိုမူးေနာက္ေနာက္ၾကီးခံစားလာရ သျဖင္႕မနက္ဖန္နံနက္တြင္ေတာ႕ၾကီးလွကိုတံခါးမ်ားဖြင္႕ခိုင္းဦးမွဟုေတြးမိလုိက္ျပီး ျပန္ထြက္ရန္ အလွည္႕ တံခါး၀မွလူရိပ္တခု ကိုလွစ္ခနဲထြက္သြားသည္ကိုမိမိခင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ခ်က္ျခင္းတံခါး၀ကိုလိုက္သြားျပီးအခန္းျပင္ထြက္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕မည္သူမွမရွိ အေပၚထပ္တခုလံုးတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္။ မိမိခင္ သူမကိုယ္သူမစိတ္ထင္တာျဖစ္ပါလိမ္႕မည္ဟုေတြးရင္း သူမအခန္းတြင္းသို႕ျပန္၀င္လာလိုက္ သည္။ တညလံုးအေတြးတို႕ျဖင္႕ အိပ္ေပ်ာ္တခ်က္မေပ်ာ္တခ်က္ျဖင္႕ အိပ္မက္ဆိုးတို႕မက္ေနသည္။ အာရံုလင္းခါနိီးမွမိမိခင္ေမွး ခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေလ ေတာ႕ သည္။

နံနက္လင္းေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ပင္ေနျမင္႕ေနေလျပီ။ မိမိခင္ ေရမိုးခ်ိဳးကိုယ္လက္သန္႕စင္ျပီး မနက္စာစားရန္ထမင္းစား ခန္းထဲ ဆင္းလာေတာ႕ ၾကီးလွကအရန္သင္႕စားရန္ျပင္ဆင္ေပးေလသည္။ မိမိခင္မနက္စာစားရင္း မ်က္လံုးကို ဟိုဟိုသည္သည္ၾကည္႕ လုိက္ေတာ႕မည္သူမွ်မရွိ။ သို႕ႏွင္႕ၾကီး ွလွကိုေမးလိုက္သည္။

“ သည္မနက္ဘယ္သူမွမရွိပါလား ..ကိုကိုထြန္းတို႕ေရာ ၾကီးလွ .”

“ ေၾသာ္ ေမာင္စိန္ထြန္းက မနက္ဆို ခုႏွစ္နာရီေလာက္ကတည္းက ပြဲရံုသြားျပီေလ ။ အ၀င္းကေတာ႕ ေစ်းသြား၀ယ္ေနတယ္.။ ၾကီးလွက အိမ္မွာခ်က္ ျပဳတ္ရတယ္ေလ။ အရင္ကေတာ႕ ၾကီးလွေစ်း၀ယ္ရတာေပါ႔။ ခုအ၀င္းေရာက္လာျပီးေတာ႕ သူဘဲေငြကိုင္တယ္။ လိုအပ္တာ အကုန္သူ၀ယ္ေပးတယ္။ ၾကီးလွကအိမ္မွာခ်က္ျပဳတ္ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပါ႔ကြယ္ ။ ”

“ ေၾသာ္ ဟုတ္လား . .အင္းေကာင္းပါတယ္ .. ေၾသာ္ ..မိကိုအၾကိဳလႊတ္မယ္႕ကားလဲလာေနျပီတဲ႕ ခုဘဲ မိဆီဖုန္းဆက္တယ္ . ဧည္႕သည္ လာရင္ေနဖို႕ထိုင္ဖို႕ၾကီးလွေသခ်ာျပင္ဆင္ထားေပးပါေနာ္ ။ ေနာက္ျပီး ဟင္းေကာင္းေကာင္းေလးလဲခ်က္ထားေပးပါဦး ”

“ ေကာင္းပါျပီကြယ္ …ၾကီးလွျပင္ဆင္ထားလိုက္ပါမယ္။ စိတ္သာခ်ေနပါ။ မိမိေလး မိတ္ေဆြအတြက္ မလစ္ဟင္းေစရပါဘူး ။”

မိမိခင္ႏွင္႕ ၾကီးလွတို႕စကားအခ်ီအခ်ေျပာေနစဥ္ပင္တြင္ မိမိခင္ကိုအၾကိဳလႊတ္ေသာ ကားမွာေရာက္လာျပီျဖစ္ေလရာ မိမိခင္မွာ ထိုကားေပၚသို႕တက္၍လိုက္ပါသြားေလသည္။

 ……………………………………………………………………

သံုးနာရီနီးပါးခန္႕ၾကာေသာ္ ကားတစ္စီးဆင္၀င္ေအာက္သို႕ဆိုက္လာေလသည္။ ကားေပၚမွမိမိခင္အရင္ဆင္းလာျပီး လူေခၚေခါင္းေလာင္း ကိုႏွိပ္လို္က္ ေလေသာ္  ၾကီးလွႏွင္႕ကိုဘေမာင္ထြက္လာေလသည္။

မိမိခင္ကကိုဘေမာင္ကိုျမင္ေလေသာ္ ..ေၾသာ္ ..ကိုကိုထြန္းျပန္ေ၇ာက္ေနျပီထင္တယ္ ဟုတ္လား ဟု. ေမးလိုက္ေလသည္။

ကိုဘေမာင္က ဟုတ္တယ္ မမေလး ဆရာရယ္ ေခါင္းထဲမူးသလိုလိုျဖစ္လာလို႕ ဆိုျပီး ပြဲရံုကေနပဲလွည္႕ျပန္လာတာ ။ ေျပာေျပာဆိုဆုိႏွင္႕ ကားေနာက္ခန္းမွ အထုပ္မ်ားကိုဆြဲခ်သယ္ယူျပီး အိမ္ထဲသို႕၀င္သြားေလသည္။

ကားထဲမွအေနာက္တိုိင္း၀တ္စံုကိုေသသပ္သပ္ရပ္စြာ၀တ္ဆင္ထားေသာမိမိခင္ႏွင္႕အသက္မတိမ္းအရြယ္ေလာက္ရွိသည္႕ေယာက်ာၤး
ပီသသည္႕ ရုပ္ရည္ရွိသူ လူရြယ္တစ္ဦး ဆင္းလာေလသည္။ မိမိခင္က ထိုလူရြယ္ကို လွမ္းျပီးေျပာလိုက္သည္။

ကဲ.. ကိုရန္ႏိုင္.. ဒါမိတို႕အိမ္ပဲ .. ကိုယ္႕အိမ္လိုသေဘာထားျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္စိတ္တိုင္းက်နားေနႏိုင္တယ္ေနာ္ .ဘာမွအားနာစရာမလိုဘူး။

ထိုလူရြယ္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရီေမာျပီး မိမိခင္ကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

ဒီေလာက္ေတာင္အိမ္ရွင္က သေဘာေကာင္းစြာ တလမ္းလံုး အားနာစရာမလိုေၾကာင္း ေျပာလာမွေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဴးၾကီးကလဲ အားမနာေတာ႕ပါ ဘူး တဲ႕ဗ်ာ ။ မိမိသာ စိတ္ရွည္ႏိုင္ပါေစ။ စိတ္တိုင္းက်ေနမယ္ စိတ္သာခ်။

ဟုတ္ပါျပီ . ေနပါ ေနပါ . ႏို႕ေပမယ္႕ေနာ္ ..ျပန္သြားခါမွ မိမိက တာ၀န္မေက်ဘူးရယ္ေတာ႕ျဖင္႕ မေျပာေလနဲ႕ ကိုရန္ႏိုင္။ မိက ဒီလိုသာဆို စိတ္ေကာင္း မယ္မထင္ဘူးေနာ္ ။

မေျပာပါဘူးဗ်ာ.စိတ္ခ်ပါ။ဧည္႕သည္ကျဖင္႕မေရာက္ႏွင္႕ေသးဘူး။လမ္းမွာကတည္းကတင္ႏႈတ္က၀တ္ေက်တဲ႕ဒီလိုအိမ္ရွင္မ်ိဴးကိုဘယ္လိုေျပာ လို႕ျဖစ္မွာလဲ မဟုတ္ဘူးလား မိမိရယ္ ။။

ဟုတ္ပါျပီ ဟုတ္ပါျပီ ..

ရီသံတခ်ိဳ႕ ခပ္မ်ဥ္းမ်ဥ္းထြက္ေပၚလာခ်ိန္တြင္ အေပၚထပ္တေနရာလိုက္ကာအကြယ္မွ မ်က္လံုးတစ္စံုတို႕သည္ မိမိခင္ႏွင္႕ရန္ႏိုင္တို႕ႏွစ္ဦးအား စူးစိုက္စြာၾကည္္႕ေနသည္ ကို မိမိခင္ေရာ ရန္နိုင္ပါ မသိလိုက္ၾကေခ်။ ။..............

ဆက္ပါဦးမည္ ။ ။



အပိုင္း (၅ ) မၾကာမွီေမွ်ာ္..


ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင္႕ 


မဒမ္ကိုး

၄း၄၅ မိနစ္ တနလာၤေန႕

၁၈ရက္ မတ္လ ၂၀၁၃

6 comments:

Cameron said...

ေျပာေတာ့ ဇာတ္သိမ္းေတာ့မယ္ဆို ခုက မသိမ္းတဲ႔အျပင္ အပိုင္းငါးဆိုပါလား....

မိုးသက္ said...

ကိုရီးယားကားထက္ဆိုးေနပီ ...

blackroze said...

ေနာက္တပိုင္းေစာင့္ရဦးမွာေပါ့ေလ...

မိုးညခ်မ္း said...

အပိုင္း (၅)ကို ျမန္ျမန္ဆက္ေနာ္ မမေရ ... :)

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

အေၾကြးေတြလည္း မ်ားေနၿပီ၊
မဆပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
လူပဲသိမ္းလိုက္ေတာ့..ဟိ

ပ်ိဳးယု၀သုန္ (Pyo Yu Wathone) said...

လုုပ္ျပန္ဘီေအ .. ဆက္ရန္ တဲ့
ခုုတေလာ ဖတ္သမွ် ဆက္ရန္နဲ႔ခ်ည္းတိုုးေနပါ့လား

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...