ရြာကေလး

အဲဒီရြာကေလးဟာ ရြာကေလးေပါ့။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရလို အရွိန္နဲ႔စီးဆင္းတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ စိမ့္စမ္းေရလို ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းတယ္။ 

အဲဒီရြာကေလးဟာ သဇင္လို ေမႊးပ်ံ ႔ထံုသင္းတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ပိုးသားလို နူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ လက္လုပ္လက္စားေတြနဲ႔ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္တယ္။
အဲဒီရြာကေလးဟာ  ဆင္ရိုင္းတစ္ေကာင္လို မုန္ယိုခက္ထန္တယ္။ 

အဲဒီရြာကေလးဟာ မိသားစုတစ္စုလို သိုသိပ္ေပါက္ကြဲတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ရြာကေလးေပါ့။

---

 အဲဒီရြာကေလးဟာ  စာမတတ္ဘူး။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းကို မသိဘူး။
အဲဒီရြာကေလးဟာ ကိုးရီးယားယဥ္ေက်းမႈ မထြန္းကားဘူး။
အဲဒီရြာကေလးဟာ ဇာတ္တူသား မစားဘူး။
အဲဒီရြာကေလးဟာ  ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႔မထိုးဘူး။
အဲဒီရြာကေလးဟာ ၿမန္မာဆန္ၿပီး ၿမန္မာစကား လံုး၀မေၿပာဘူး။ 

အဲဒီရြာကေလးဟာ  ရြာကေလးေပါ့။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ထမင္းကို ”အမ္း”လို႔ ဆိုတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ေရကို “လု” လို႔ေခၚတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ရြာကေလးေပါ့။

အဲဒီရြာကေလးဟာ  ၿမန္မာ့သမိုင္း။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ဖားစည္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ သဘာ၀ရႈခင္း။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ေၿမနီလမ္း။ 

အဲဒီရြာကေလးဟာ တံုးေမာင္းသံ။

အဲဒီရြာကေလးဟာ တယ္လီဗီးရွင္း။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ေခတ္ေဟာင္းေတးဂီတ။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ယဥ္ေက်းမႈၿပယုတ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ဒီမိုကေရစီ။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ရြာကေလးေပါ့။

အဲဒီရြာကေလးဟာ အေသြးအသားနဲ႔ရင္းၿပီး ငါ့အဖိုးကို ေမြးတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔အလဲအထပ္လုပ္ၿပီး ငါ့အေဖကိုေမြးတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ဓူ၀ံၾကယ္ကိုၾကည့္ၿပီး ငါ့ကိုေမြးတယ္။

အဲဒီရြာကေလးဟာ ရြာကေလးေပါ့။

ေလးစားစြာၿဖင့္

ကိုရင္

19:41 (GMT)

လင္းလက္တာယာရဲ့ "မိသားစု''ဆိုတဲ့ ကဗ်ာသံစဥ္ကို မိတ္တူၿပဳပါသည္။