အသစ္

အသစ္လို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ အားလံုးစိတ္မွာ မ်က္စိထဲမွာ အသစ္လို႔ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာမဲ့ အသစ္က အဲဒီ အသစ္ထက္ နည္းနည္း ပိုသစ္တဲ့ အသစ္ပါ။

“ကိုရင္..အသစ္မလာတာ ၾကာၿပီေနာ္”..တဲ့။မဒမ္က သံုးေလးရက္ဆက္တိုက္ အဆိုၿပဳလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာက ထရၿပီ။အကၤ်ီအသစ္ ေဘာင္းဘီအသစ္၀တ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အသစ္ရွိနိုင္မဲ့ေနရာကို ထြက္လာခဲ့တ ယ္။အသစ္ဘယ္မွာ ရွိနိုင္မလဲ..လမ္းထိပ္က ကြမ္းယာဆိုင္မွာလား၊လၻက္ရည္ဆိုင္မွာမ်ား အသစ္ရွိေနမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ကားဂိတ္မွာမ်ားလား..ဘုရားေစာင္းတန္း ေရာက္ေနမလား စဥ္းစားရင္း ေတြးရင္း အသစ္ကို ရွာမိတယ္။ကုိယ္နဲ႔ ရင္းနွီးတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ ႔အိမ္ သြားၾကည့္မိေတာ့လည္း အသစ္ကို မေတြ႔ခဲ့ရဘူး။ ေနာက္ဆံုး ရွိနိုင္မလားဆိုၿပီး ေခါင္းရင္းက မွတ္စုစာအုပ္ေလးၾကားမွာပါ ရွာမိ တယ္။ေနရာေတြသာ စံုသြား ေရာ ကၽြန္ေတာ္ အသစ္ကို မေတြ႔မိဘူး။

မေတြ႔လည္း ေနေတာ့ကြာဆိုၿပီး ေနာက္ၿပန္လွည့္မယ္ၾကံေတာ့ ခရီးက အေတာ္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။မထူးေတာ့ ဘူးဆိုၿပီး ကုတင္ေအာက္ကေန ကုတင္ေပၚၿပန္တက္ ေခါင္းအံုးအသစ္ကို အံုးၿပီး စာအုပ္အသစ္ကို လွန္ တယ္။“အရပ္တိုၿပီး အရိပ္ရွည္သူမ်ား အေၾကာင္း”တဲ့။စာအုပ္သာ ထက္၀က္က်ိဳးသြားေရာ အသစ္ေတြ႔ဖို႔ ေနေနသာသာ ဘယ္သူက အရပ္တိုၿပီး ဘယ္အရာက အရိပ္ရွည္တာလဲဆုိတာနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းရႈပ္ သြားတယ္။စာအုပ္ရဲ့ မ်က္နွာဖံုးမွာေတာ့ “သင္ေတြးရင္ ေတြးသေလာက္ အရိပ္ရွည္လာလိမ့္မယ္” တဲ့။သူက အရိပ္ရွည္မဲ့စာအုပ္..ကၽြန္ေတာ္က အသစ္လိုခ်င္တာဆိုေတာ့ စာအုပ္ကို အိပ္ယာေဘး ဘုတ္ကနဲခ်။ၿပီး ေတာ့ ေစာင္ကို ဒူးဆစ္နားအထိ ဆြဲတင္ရင္း အသစ္အေၾကာင္းကို ထပ္ေတြးမိတယ္။

“ငါ့စိတ္ေတြ မြန္းက်ပ္ေနလို႔မ်ားလား”ဆိုၿပီး သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ကို မႈတ္ထုတ္တယ္..ၿပီးေတာ့ သီတဂူဆရာ ေတာ္ၾကီးရဲ့ ၿမတ္ဘုရားေရႊတိဂံုကို ဖြင့္ၿပီး တရားထဲမွာ စိတ္နွစ္ၿပီး အသစ္ကို ရွာမိၿပန္တယ္။ ဆရာေတာ္ ၾကီးရဲ့ အသံက ၾကည္ၿပီးေအးေနသေလာက္ စိတ္ေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္။ေရႊတိဂံုဘုရားေရာက္ သြားလိုက္၊လိုင္းကားေပၚ တိုးက်ိတ္စီးလိုက္၊“အတြဲမ်ား မကဲရ”ဆိုတဲ့ဆိုးဘုတ္ေအာက္ အပီကဲေနတဲ့ အတြဲေတြ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္နဲ႔ တရားထဲလည္း စိတ္ေတြက တ၀ဲလည္လည္၊တရားနဲ႔ လူနဲ႔ ေ၀းေနတာ ေတာ့ မၿဖစ္နိုင္ပါဘူး..နားက်ပ္နဲ႔ကို တပ္ၿပီး နားေထာင္ေနတာပဲ..တရားနဲ႔ နွလံုးသား ေ၀းေနတာၿဖစ္မယ္။ ဒီအတိုင္းဆို တရားထဲမွာလည္း ငါအသစ္ရွာလု႔ိ မရၿပန္ဘူးေပါ့။တရားနာၿပီး ငရဲယူသလို ၿဖစ္ေနတာ့ ဆရာ ေတာ္ၾကီးကို စိတ္ထဲက ဦးခိုက္ၿပီး တရားထဲက ရုန္းထြက္မိၿပန္တယ္။နားက်ပ္ကိုၿဖဳတ္ရင္း ေစာင္ကို ခါးေလာက္အထိ ဆြဲတင္မိတယ္။

ကမာၻကို ၿဂိဳလ္သိမ္တစ္ခု ၀င္တိုက္ရင္ အထိခိုက္ အပ်က္စီးဆံုးနိုင္ငံေတြက ၿဗိတိန္နဲ႔အေမရိကန္ ၿဖစ္လာနိုင္ တယ္တဲ့။မေန႔က ဖတ္မိတဲ့ သတင္းတပုဒ္ပါ။တကယ္ပဲ ၀င္တိုက္ေတာ့မွာလား မသိနိုင္ေပမဲ့ ထိခိုက္ပ်က္စီးမဲ့ နိုင္ငံစာရင္းထဲမွာ ကိုယ္ေနတဲ့ နိုင္ငံေလး ကပ္ၿပီး က်န္ခဲ့တာကိုပဲ အသာက်ိတ္ၿပံဳးမိတယ္။အိႏၵယနိုင္ငံ ေတာင္ ပ်က္စီးဆံုးရႈးမဲ့အထဲ ပါေနတယ္လို႔ ေၿပာထားေတာ့ ကုလားၿပည္က မီးခဏခဏပ်က္တဲ့ ေတာရြာေလးမွာ ေနတဲ့ အကိုေတာ္ကိုေတာင္ လက္တို႔အံုးမွလို႔ စာရင္းမွတ္ထားလိုက္တယ္။၂၀၁၂ ရုပ္ရွင္ ၾကည့္ၿပီးကတည္းက ၂၀၁၁ ကုန္ခါ နီးလာေလေလ လူက အိပ္ရတာေတာင္ “ဘယ္အခ်ိန္ ၀ုန္းကနဲၾကား လိုက္မလဲဟဲ့”ဆိုၿပီး ေသြးက ပ်က္ခ်င္ခ်င္။ဒါေတြထဲ ဆက္ၿပီး စီးေမ်ာသြားရင္ အသစ္နဲ႔ေတြ႔နိုင္မလားဆိုၿပီး စိတ္ေတြကို ကိုယ္ပိုင္ၿဂိဳလ္တုနဲ႔ လႊတ္တင္လိုက္တယ္။အေပၚဘက္ အၿမင့္ဆံုးၿဂိဳလ္ကေန အေ၀းဆံု ေၿမာက္၀င္ရိုးစြန္းအထိ ေတြးၾကည့္ေပမဲ့ အသစ္ကေတာ့ ေပ်ာက္ခ်က္သား ၿငိမ္ခ်က္သားပဲ..။ေစာင္ကို ရင္ဘတ္ ေအာက္နားထိ ဆြဲတင္ရင္း “ဘယ္မွာလဲ အသစ္”လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ခပ္တည္တည္ေမးေတာ့ “မေတြ႔ ေသးဘူးဆိုၿပီး” ခပ္တည္တည္ ကိုယ္ကပဲ ၿပန္ေၿဖတယ္။

“ပညာသည္ စာအုပ္မ်ားထဲ၌သာ ရွိသည္မဟုတ္၊စာအုပ္မ်ားကုိ ေက်ာ္၍ ၿမင္စြမ္းနိုင္ၿခင္းကို ေဆာင္ရမည္။ ပညာသည္ လူ၏ရာဇ၀င္ကိုသာ ၿပဳၿပင္တိုးခ်ဲ ႔ယံုသာမဟုတ္၊လူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထား အယူအဆမ်ားကို လည္း တိုးတက္ေစရမည္။ရာဇ၀င္ကို သိယံုသာမဟုတ္၊ရာဇ၀င္ကို ဖန္တီးနိုင္ရမယ္”လို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က ဆိုခဲ့တာ ၾကားဖူးတယ္။ဒါဆို ပညာေတြထဲမွာေရာ အသစ္ရနိုင္မလား..။ငါက ပညာဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္ရင္ေတာ့ ဂုရုေတြ ရယ္ၾကေတာ့မယ္ထင္တယ္။အသစ္ကို မေတြ႔နိုင္တဲ့အၿပင္ အရွက္ပါၿဗန္း ၿဗန္းကြဲနိုင္တဲ့ကိစၥ..ဒါေပမဲ့ “ငါ့လို လူဘိန္းေတြပဲ ရာဇ၀င္ကိုဖန္တီးေနၾကတာပဲ”ဆိုၿပီး ဆက္ေတြးမယ္ၾကံ ေတာ့ အသိစိတ္ေရာ မသိစိတ္ေရာက ခြင့္မၿပဳဘူး။အသစ္ကို မေတြ႔ရင္ ေနပါေစ..အဲဒီလမ္းေတာ့ မသြားလိုဘူးတဲ့..ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ ေစာင္ကို ရင္ဘတ္အေပၚတည့္တည့္ထိ ဆြဲတင္လိုက္တယ္။

နီးစပ္ရာ လက္တစ္ဖက္က တီဗီြရမုေလးကို ကိုင္ၿပီး မေန႔ကကတည္း မထုတ္ရေသးတဲ့ အေခြကို ၿပန္ၾကည့္ တယ္။တီဗီြထဲမွာ အသစ္ကိုေတြ႔လို ေတြ႔ညားေပါ့။အသက္အေတာ္ၾကီးေနတဲ့ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးက ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ၾကီးေတြ လြယ္ၿပီး အင္းယားကန္ေဘာင္ထဲက ထြကလာတယ္။ၿမန္မာဇာတ္ကားေတြ လည္း အင္းယားကန္နဲ႔ မိန္းထဲကေန ရုန္းမထြက္နိုင္ၾကေသးပါလား..မင္းသားအုပ္စုက ဒီဘက္လမ္းက လာတယ္။မင္းသမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္က ဟိုဘက္လမ္းက လာတယ္..လမ္းေထာင့္ခ်ိဳးက်ေတာ့ ၀င္တိုက္မိတယ္။မင္းသမီးလက္ထဲက စာအုပ္ဖိုင္ေလး လြတ္က်တယ္။ၿပန္ေကာက္ေပးတယ္။“ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၿဖစ္သြားၿပီ၊တစ္ခုခုသြာစားၾကမယ္”ဆိုၿပီး အုပ္စုလိုက္ လစ္သြားၾကတယ္။သူတို႔နဲ႔အတူ လိုက္ၿပီး အင္းယားကန္ေဘာင္မွာ အသစ္ကို ေတြ႔လိုေတြ႔ၿငား ရွာမိတယ္။ရွာလို႔ ေကာင္းေနဆဲမွာပဲ“အေမ့..လက္မဲၾကီး..လက္မဲၾကီး..ကေလး မင္းကို ငါသတ္ရလိမ့္မယ္”ဆိုလို႔ ေယာင္ပီး ရမုကို နွိပ္လိုက္မိေတာ့ ပိတ္သြားပါေလေရာလား..လက္မဲၾကီးနဲ႔ ကေလးလည္း ဘယ္လို ဆက္ၿဖစ္သြားလဲ မသိေတာ့သလို အသစ္လည္း အင္းယားကန္ေဘာင္မွာ ရွိေနခဲ့လား..က်န္ေနခဲ့လား မေသခ်ာေတာ့..။ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ပဲ ေစာင္ကို ရင္ဘတ္အထက္နားထိ ဆြဲတင္တယ္။

သူမ်ား ဇနီးေမာင္နွံၾကား ရန္တိုက္ေပးတတ္တဲ့ blogger(ကုိ)ညိန္းနိုင္နဲ႔ အိမ္ေရွ ႔က ဒရိုင္ဘာ(ကို)ညိမ္းနိုင္ ဘာကြာလဲစဥ္းစားၿပီး အသစ္ကို ေၿခရာခံမိၿပန္တယ္။တစ္ေယာက္က ေဂြကို ကိုင္ၿပီး လွည့္တဲ့သူ၊လူမ်ားရင္ ဟြန္းတီးတဲ့သူ၊ဂြင္ေတြ႔ရင္လည္း ရိုက္တတ္တယ္လို႔ ေၿပာသံၾကားေပမဲ့ blogger(ကို)ညိမ္းနိုင္ကေတာ့ ဂြင္ေတြ႔တိုင္း ရိုက္ဟန္ မတူေလာက္ပါဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ၿပံဳးရင္း ကိုယ့္လူကို အမွတ္ပိုေပးလိုက္ တယ္။“ဟုတ္ပမလား”လို႔ ၿပန္ေမးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာေပမဲ့ ေပၚလာမွာစိုးလို႔ ထပ္မေမးေတာ့ဘူး။အသစ္ကို မေတြ႔နိုင္ပါလား..။ေစာင္ကို လည္ပင္းေလာက္အထိ ဆြဲတင္မိတယ္။လူကလည္း တစ္ေစာင္းအေနအထား ေကြးေကြးေလး ေနရာယူလိုက္တယ္။

“တရားရွာ ကိုယ္မွာေတြ႔”တဲ့...အသစ္ကိုလည္း ငါ့ကိုယ္ထဲဲမွာ ၿပန္ရွာမယ္ဆိုၿပီး ေစာင္ကို ေခါင္းပါလံုေအာင္ ၿခံဳလိုက္တယ္။ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို ကိုယ္ဆြဲဖြင့္မိေတာ့ အပုပ္နံ႔က ေထာင္းကနဲ..အကုသိုလ္ေတြ အထပ္လိုက္ ၿမင္ရတယ္။ဟူး..စိတ္ပ်က္စရာပဲ..မ်က္ရည္ေတြ၊နားက်ည္းမုန္းတီးမႈေတြ၊ခြင့္လႊတ္မႈေတြ၊နားလည္မႈေတြ တစ္ခုမွ ေကာင္းတာဆိုလို႔ မေတြ႔မိဘူး။အသစ္ကေတာ့ ေ၀လာေ၀းေပါ့။နွလံုးအိမ္ကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ၾကည့္ ေတာ့ မဲညစ္ညစ္ နွလံုးေသြးေတြထဲမွာ မဒမ္ရဲ့မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ ႔ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ထပ္မရွာရဲေတာ့ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္မွန္း မသိေပမဲ့ ထပ္မရွာရဲေတာ့ဘူး။

အသစ္က ငါနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ေရာက္ေနၿပီလား..ဒါမွမဟုတ္ ငါကအသစ္ရဲ့ ခပ္ေ၀းေ၀းကို ေရာက္ေနတာ လား...ငါရွာေနတဲ့ အသစ္ကေရာ ဘာလဲ...ဘယ္လို အသစ္မ်ိဳးလဲ..ဘယ္အခ်ိန္ၿပန္ၾကည့္ၾကည့္ သစ္ေနတာ မ်ိဳးလား..ဘယ္ေနရာမွာထားထား သစ္ေနတာမ်ိဳးလား..လူအသစ္လား..စိတ္အသစ္လား..ဘယ္လို အသစ္လဲ..ေနာက္ဆံုး သတိထားမိေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္က စိတ္အေဟာင္းၾကီနဲ႔ အသစ္ကို ထြက္ရွာေနမိ တာကိုး..ဒါဆို ငါ့စိတ္ကို window တင္ဖို႔ လိုအပ္တာေပါ့..။ေစာင္ကို ခပ္တင္းတင္းထက္ၿခံဳတယ္..ရွိသမွ် အေၾကာေတြ ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္တယ္။မ်က္စိနွစ္လံုးကေတာ့ အသင့္အေနအထား..။

မ်က္စိနွစ္လံုး ပိတ္ၿပီးေနာက္ ဘာေတြ ဆက္ၿဖစ္မယ္ထင္လဲ မိတ္ေဆြ။

ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာခဲ့သားပဲ..ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာမဲ့ အသစ္က နည္းနည္း ပိုသစ္ပါတယ္လို႔..

ကိုရင္သာေပ်ာ့

23.8.2011(20:00 GMT)