လြမ္းသူ႕ေအာ္သံ
ငိုေၾကြးဟန္ဖြဲ႕႕ ..
ရာသီေျပာင္းလဲ...
တမ္းတဆဲမို႕.
ေမွ်ာ္လင္႕ေဇာနဲ႕
ပင္အိုထိပ္ဖ်ား
ရင္ကြဲေနသလား..အိုငွက္ငယ္..
ငါလည္းထို႕တူ..
ငိုခ်င္သူမို႕....
ေဖးကူလွည္႕ကြယ္.
ဥၾသရယ္..။...။
မဒမ္ကိုး
5.35 pm( Thursday )
(၀န္ခံခ်က္ ။..။ သည္ေန႕က်မအလုပ္သြားရာ လမ္းမွာ..လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း.
ပိေတာက္ပင္ၾကီးေပၚမွာ ဥၾသသံကိုၾကားလိုက္ပါတယ္။။ က်မအဲသည္႕
အပင္ၾကီးေအာက္ေရာက္ေတာ႕ ဥၾသက စူးစူးရွရွကို ၃ ၾကိမ္
ဆင္႕ေအာ္ပါတယ္..က်မ ဘာျဖစ္မွန္းမသိ..ရင္ထဲနင္႕ကနဲျဖစ္သြားပါတယ္..
အသဲႏုသူမို႕ လား ႏွလံုးအားနည္းသူမို႕လားမသိ..မ်က္ရည္က၀ိုင္းခနဲျဖစ္ျပီး..
ကိုရင္႕ကိုေရာ..အိမ္ကမိဘေတြ ပါ .ေျပးျမင္ေယာင္ရင္း..ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးမိပါတယ္..။)
5 comments:
အာ.. မဒိုးကန္ၾကီးကလည္း အေနာ္လည္း
အိမ္လြမ္းေနတဲ့သူေနာ္။။။ ငိုခ်င္ရက္လက္မတို႕နဲ႕။။။
အိမ္နားမွာလည္း အဲလိုပဲ ဥၾသက အရမ္းေအာ္ရင္ ငိုခ်င္တယ္။
ခင္တဲ့
အီး...လက္ပါေတာ့မယ္....:P
တစ္ဆိတ္ရွိ ငိုမဲ့မဲ့ လုပ္ေနၿပီး
ငွက္ေပ်ာတီးေၾကာ္ၾကေတာ့ သူခ်ည္းပဲ စားတယ္။
ၿမိဳ ႔က
ကိုရင္ သာေပ်ာ့
ကဗ်ာေလးခံစားအားရင္း ကြန္မန္႕ေၾကာင့္ ၿပံဳးၿပိးၿပန္တယ္ မမ:):)
ဥၾသသံက ၾကားရတာနဲ႔တင္ကို လြမ္းစရာေကာင္းတာ.. အေဆြးဓါတ္ခံရွိရင္ေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ ရင္ထဲဆို႔သြားေအာင္ကို ခံစားရတယ္။
Post a Comment