သေစၦေျပာေသာငယ္ပံုျပင္.

(၁)
ကန္ရာသီ၏ မိုးညဦး၌ က်မဆိုေသာ ခပ္ဆိုးဆိုး ခပ္ေပေပ မိန္းခေလးတစ္ဦးကို စစ္ေဆးရံုတစ္ရံု၌ေလာက ထဲသို႔အေရာက္ပို႕ေမြးဖြားေလသည္။မေမြးခင္ အေမ႔ခ်ဥ္ျခင္းတတ္ျခင္းသည္ မာလကာသီး စားခ်င္သလို ေမြး ခါနီးတစ္ညတြင္ ခ်န္ပန္ဇီးရုပ္ရွင္ကားကို အရမ္းၾကည္႕ခ်င္သျဖင္႔ သြားၾကည္႔ေလသည္။အေမ  အေျပာအရ အေဖသည္ အေမေမြးခ်ိန္တြင္ အနားမွာမရွိ ေဘာလံုးကန္ေနသည္ ဟူသတတ္။ႏို႕ဗူးအထိန္းျဖင့္ၾကီးရေသာ  က်မသည့္ အေမအလုပ္မသြားခင္တြင္ အေမ႔ႏို႔ကိုအ၀စို႕တတ္ျပီး ျပန္လာသည္အထိ အငတ္ခံတတ္ကာ  အေ မျပန္အလာကိုေစာင္႔ေလသည္။

အေဖသည္၀င္းဦး၏ တစ္ေရာင္တည္းမျခယ္သီခ်င္း အားဆိုရင္းေခ်ာ့သိပ္ခါ မရေသာအပိုဒ္တို႕တြင္ ဗူးသီးေ ၾကာ္ဗရာေၾကာ္ဟုသီခ်င္းအသစ္မ်ား စပ္ဆိုတတ္ေလသည္။ညအိပ္သည့္အခါ စို႕ေသာႏို႕ဗူးအား လက္ေနာ က္ျပန္ ပစ္တတ္ေသာဥာဥ္ေၾကာင့္အေဖခမ်ာနဖူးေပၚႏို႕ဗူးခဏခဏက်သည္ျဖစ္ေလရာ အေမ့အား“ မင္း.. သ မီးကြာႏို႔ဗူးကို ေ၀းေ၀းထား..ၾကာရင္ငါနဖူးကြဲလိမ့္မယ္” ဟုေျပာေလသည္။

(၂)

ေမြးျပီး ၂လအရြယ္တြင္ အေမသည္ နယ္သို႕ေျပာင္းမိန္႕က်ရာ ထိုစဥ္က မေအးခ်မ္းေသာနယ္ေျမ တစ္ခုျဖစ္ သည္။ေရႊက်င္ျမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ရေလသည္။၂ လသားကေလးငယ္ႏွင့္ ဆရာမ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာကေလး သည္ လင္သားမပါပဲ တစ္ေယာက္ထဲထိုျမိဳ႕သို႕သြားေရာက္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရေလသည္။ လက္နက္ၾကီး လက္နက္ငယ္သံမ်ား ပစ္ခံသံမ်ားကို ၾကားဖူးနား၀မရွိေသာ ျမိဳ႕သူအေမသည္ ထိုအသံမ်ားကိုၾကားေသာအခါ ၂ လသား ကေလးငယ္က်မကို ရင္၀ယ္ပိုက္ျပီးေဆးခန္းအလုပ္သမားမ်ားႏွင္႕ ထြက္ေျပး ခဲ့ရေလသည္ ဟူသတတ္...။

စကားစေျပာေသာအရြယ္တြင္ သူမ်ားလို “ေဖေဖ၊ေမေမ”အရင္မေခၚပဲ ထူးဆန္းစြာ“ပန္း…ပန္း”ဟု ေခၚကာ

ေနာက္ထြက္ေသာ စကား တစ္လံုးမွာ“ ဘုန္းၾကီး..ဘုန္းၾကီး”ဟူသတတ္။၉လအရြယ္တြင္ေရဒီယိုမွလာေသာ သူ႕လက္သံအခန္းတြင္ ေစာင္းဦးဘသန္း၏ေစာင္လက္သံကို ၾကားေသာ ကေလးအရြယ္က်မသည္ ထူးဆန္း စြာပင္တရံႈ႕ရံႈ႕ႏွင့္ခ်ံဴးပြဲခ်ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေလေတာ႕သည္။ထိုသီခ်င္း- ၾကီး သီခ်င္းခန္႕မ်ားေစာင္း တေယာသံတို႕ကို နားေထာင္၍ မရသည္မွာထူးဆန္းစြာ ယေန႕ အထိပင္ျဖစ္ေလ သည္။

(၃)

၀န္ထမ္းမိဘႏွစ္ဦးမွ ေမြးဖြားေသာက်မသည္.အထိန္းမရွိသည့္ ကာလမ်ားတြင္ အေဖရံုးသို႕တလွည့္အေမ့ အလုပ္သို႕တလွည္႔လိုက္ေနရေလသည္။ မိခင္အလုပ္တြင္ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ားသည္က်မသူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ ၾကသလို လူနာၾကည့္ခ်ိန္တြင္ ေဆးတြန္းလွည္း ေပၚခိုစီးလိုက္သူမွာ က်မဟူေသာ ေမ်ာက္ကေလးပင္။

၀၀ကစ္ကစ္ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးနွင့္က်မသည္ လူနာမ်ား၏ခ်စ္ခင္မႈ႕ႏွင့္တခါတေလ သူတို႕လူနာခန္းထဲ တြင္ပင္ ေဆာ့ကစားကာက်န္ခဲ႔ေလသည္။အေဖအလုပ္ထဲတြင္မေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကားၾကီးႏွင့္ဘဘၾကီး 

ဦးျမကြမ္းကို အေသေၾကာက္သူမွာက်မ။သူတို႕မိသားစုကလည္း က်မကိုခ်စ္လိုက္သည္မွာ ေျပာဖြယ္မရွိ။ ကေလးၾကီးမ်ားသာရွိေသာသူတို႕အိမ္တြင္လည္းက်မသည္ ဗိုလ္အေဖ့ရံုးထဲရွိ ဓာတ္မွန္ေရာင္ျခည္စက္ၾကီး မ်ားကိုအ၀တ္အုပ္ထားသည္ကို သြားသြားေခ်ာင္းရင္း ေၾကာက္ရသည္မွာအေမာပင္။အေမဖက္တြင္ေျမးဦးျဖ စ္သလို စကားတတ္ေသာ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာက်မသည္ အဘိုး အဘြားတို႔၏ အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ေလသည္။ အေဖဘက္မွ ေဆြမ်ိဴးမ်ားသည္ ရန္ကုန္မွာသာရွိေလရာ ရံဖန္ရံခါမွသာ ရန္ကုန္သို႕ေရာက္သည္။ေျပာလွ်င္ အေဖ႔ဘက္ႏွင္႕ေသြးေ၀းေန၏။

(၄)

နယ္ျမိဳ႕ေလးတြင္ ဘယ္သြားသြားစက္ဘီးျဖင့္သြားရကာ မိခင္ေပါင္ေပၚတြင္ ထိုင္ကာတျမိဳ႕လံုးသို႕ သြားေလ သည္။ျမိဳ႕ထဲကတရုတ္ဆိုင္တြင္လူၾကီးမ်ား ငါးေခါင္းဟင္းခ်ိဴကို ေျမအင္တံုျဖင္႕ေသာက္ေသာအခါ က်မသည္ ခံုေပၚ တက္၍ မမွီ႕တမွီႏွင့္ငံုးဥကိုႏိႈက္ေလသည္။ငါးႏွစ္သမီး တူကိုင္ေသာလက္သည္ စားပြဲေပၚတြင္ ထမင္းေစ့မ်ား အလံုးလိုက္။အၾကိဳက္ဆံုးကား တရုတ္ဆိုင္မွေခါက္ဆြဲေၾကာ္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ရံဖန္ရံခါ အေဖ  ရန္ကုန္မွ ဒံေပါက္ ၀ယ္လာလွ်င္ သတင္းစာျဖင္႔ထုတ္ေသာ ရနံ႔ကိုအင္မတန္ၾကိဳက္သည္။ထိုစဥ္ကေတာ့ ၾကက္လွ်ာစြန္းေပါ႔ ျမိဳ႕ေလး၏ရုပ္ရွင္ရံုတြင္ အေဖႏွင္႔အေမရုပ္ရွင္ၾကည္႔ေသာအခါ ခေလးျဖစ္လို႕လက္ရမ္း တန္းတြင္တင္ထားေသာ က်မသည္ ပ်င္းရိျငီးေငြ႕စြာအိပ္ေပ်ာ္တတ္ေလသည္။ရုပ္ရွင္ျပီး၍ဖြင့္ေသာ မီးေရာင္ ကိုအေသမုန္းသည္။ဖခင္၏ ပခံုးထက္တြင္ငိုက္ျမည္းျပီး လိုက္ရသည္႔အခါအိမ္သို႕မန္ျမန္ျပန္ေရာက္ခ်င္သည္.

သၾကၤန္မိုးရုပ္ရွင္ ရံုတင္သျဖင့္ အေမႏွင္႕အေမသူငယ္ခ်င္းအန္တီတို႕ သြားၾကည္႕သည္ကို မွတ္ မိေနေသးသည္။ေရကူးသင္ေသာအခါတြင္ ေရထဲ၌ေဆာ့ရသည္ကို အလြန္ေပ်ာ္ေလသည္။ေက်ာင္းေနေသာ အရြယ္တြင္ျမိဳ႕ထဲ၌ နာမည္အၾကီးဆံုး ခရစၥယာန္ ေက်ာင္းတြင္ေက်ာင္းတက္ရေလသည္။

(၅)

ေက်ာင္းမဖြင္႕ခင္ကတည္းက စာၾကိဳက်က္ရေသာက်မ..ဘုရားစာမ်ားက်က္ရေသာ က်မသည္.အမ်ားသူငါ ခေလးမ်ားလိုပင္ေျမကြက္လပ္၌ဆင္း၍ေဆာ႔ကစားခ်င္ခဲ႔သည္။စည္းကမ္းတင္းၾကပ္ေသာအေမသည္.စာက်

က္ျခင္းတစ္ေထာင္႔တစ္ညပံုျပင္မ်ားဖတ္ေစျခင္း.ဘုရားစာမ်ားကိုႏႈတ္တိုက္ခ်ေပးျခင္း..ေန႕ခင္းတြင္တစ္ေရ

အိပ္ေစ ခင္းျဖင္႕က်မ၏ခေလးဘ၀ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားကို ကုန္လြန္ေစခဲ႔ေလသည္။က်မအမုန္းဆံုးအရာတစ္ 

ခုေျပာဖို႕က်န္ခဲ႔ပါသည္။.ေန႕လည္ အိပ္ယာကႏိုးခ်ိန္တြင္ အေမတိုက္ေသာ .ေကြကာအုပ္ႏွင္႕ႏို႕ကို က်မအလြန္မုန္းေလသည္။မေသာက္ခ်င္.အေမ႕ကိုေၾကာက္သျဖင္႕သာ ၾကိတ္မွိတ္ေသာက္ခဲ႔ရသည္မ်ားမွာ

.ေန႕ ရက္တို႕မ်ားစြာ စာေမးပြဲတြင္အဆင္႕လုရသည္မွာ.အတန္းတိုင္း က်မ၏ပံုမွန္တာ၀န္။ရီပို႕ကတ္ေရာက္  လာတိုင္း..အဆင္.၂သို႕မဟုတ္၃ေလာက္ေရာက္သြားလွ်င္ အဲဒီေန႕က်မအတြက္ ကမၻာပ်က္သည္႕ေန႕ပင္။ …..

(၆)

အေမသည္စည္းကမ္းၾကီးလွစြာတကား…ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္က်မသည္အေမလုပ္သလို..တစ္ေခ်ာင္းထိုးအပ္ကို

၇ႏွစ္သမီးအရြယ္ကတည္းကစတင္ကိုင္ခဲ႔ရသည္။.ဘုရားေဟာဇတ္နိပါတ္မ်ားသည္. ပံုအျမဲမေျပာႏိုင္ေသာ အေမ႕၏ကိုယ္စားမ်ားပင္..တစ္ေထာင္႕တစ္ညပံုျပင္မ်ား..ဂရိပံုျပင္မ်ား.ကိုစာမ်ားမ်ားသြားရန္ရံဖန္ရံခါေအာ္ျပီး 

ဖတ္ျပရေလသည္။..အေမဘုရားရွိခိုးေသာအခါတြင္ အေမ႕နားထုိင္ျပီး.ယပ္ခတ္ေပးရငး္. အေမနဲ႔အတူဘုရား လိုက္ရွိခိုးရေလသည္။တရုတ္ေသြးပီသေသာ အေမသည္.က်မကိုငယ္စဥ္ကပင္ ပိုးပန္းရက္နည္းကိုလည္း သင္ေစရာ..ကေလးပီပီက်မသည္.. သာမန္ကေလးငယ္မ်ားကဲ႔သို.ေျပးလႊားေဆာ႕ကစားခ်င္သည္။သူမ်ား ကေလးမ်ားစားသလိုသရက္သီးတုတ္ထိုး မ်ားအခ်ဥ္ထုတ္မ်ား စားခ်င္ေသာ္လည္းအေမ႕ကိုေၾကာက္သျဖင္. အေမ႕ညီိမအေဒၚအငယ္လာမွပင္..ပူဆာရေလသည္။.

(ရ)

ေတာင္ၾကီး.တြင္ေနေသာ ဖြားေအၾကီးမွာလဲေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ တခါတေလ သူတို႕ဆီသို႕အလည္ေခၚ ၚေလရာ ထိုအခိ်န္မ်ားသည္ က်မအတြက္ အေပ်ာ္ဆံုးကာလမ်ားပင္တည္:။ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္တုံ:မ်ားေ 

ပၚေျပးေဆာ႕သည္။မာလာဖူးမ်ား ဆင္ေျခေလွ်ာမ်ား ေတာင္ကုန္းမ်ားေပၚေပါက္ေနသည္ကို လိုက္ခူးသည္။ ဇီးထုပ္အခ်ဥ္ထုပ္.အကုန္လိုက္စားသည္။.ထမင္းေမ႕ဟင္းေမ႕ေဆာ႕သည္။အဘြားတို႕အိမ္နားကကေလးမ်ား သည္လည္းဲ.က်မအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ားပင္ ညေနမိုးခ်ဴပ္လိုက္ေခၚမွျပန္သည္။အဘိုးအဘြားမ်ား၏ အသည္းေက်ာ္ျဖစ္ရတကား…

အဘိုးကေၾကာက္ေအာင္ရိုက္လွ်င္ေတာင္ သူ႕လက္၀ါးသူျပန္ခံ ရိုက္ခါ အသံေပးသည္ကို တြန္လိမ္ေကာက္ေ ကြးစြာေအာ္ငိုတတ္သည္မွာ က်မပင္။ေက်ာင္းဖြင္႕လို႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္သည္။က်မအတြက္ ၀မ္းနည္းလိုက္သည္ မွာေျပာဖြယ္မရွိ။ရွိသမွ်ေျမးမ်ားပင္ မ်က္လံုးထဲမထည္႕ေလာက္ေအာင္ခ်စ္ေသာ အဘိုးအဘြားတုိ႕ အသည္းေ က်ာ္က်မသည္..ေရာက္ေလရာအရပ္တြင္ေတာ႕ စာေတာ္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ႔သည။္ဒါသည္လည္းအေမ႕ေက်းဇူး

မ်ာ:..။

(၈)

က်မငယ္ငယ္တြင္အေဖသည္ႏွစ္ရွည္သင္တန္းသြားတက္သည္ျဖစ္ေလရာ က်မသည္သာအေမ႕ အေဖာ္ျဖစ္ စ္ျပန္သည္။ပံုျပင္စာအုပ္.မ်ားကိုလိုေလေသးမရွိ၀ယ္ေပးထားသာက်မအတြက္.အခ်ိန္အားမရွိေတာ႕။က်မတြင္

ခ်စ္စရာ အလြန္ေကာင္းေသာေခြးၾကီးဂ်က္ကီ တစ္ေကာင္လဲ ရွိေလရာ သူသည္က်မသြားေလရာ အမွီးႏွန္႕ျပီး တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ေလသည္။အေမသည္အားလပ္ခ်ိန္မရွိသည္႕ၾကားကပင္ အပို၀င္ေငြရရန္.ျခံေဘး ဘးေျမကြက္လပ္ အပို၌ၾကက္သြန္ျဖဴ .ေဂၚရခါး.သစၥာပန္းမ်ားစိုက္ေလရာ.တုတ္တစ္ေခ်ာင္းႏွင္႔ လိုက္ကေလာ္ ကာ လိုက္ေႏွာက္ယွက္တတ္သူက.က်မ…ေနာက္ေဖး၀က္ျခံထဲတြင္ ၀က္မၾကီးအိပ္ေနသည္ကို တုတ္နွင္႕ သြားထိုးရာမွ.အရွိန္လြန္ခါ၀က္စားခြက္ထဲသို႕ျပဳတ္က်ျပန္ေလရာ..အေမ႕ဆူညံသံၾကားတြင္ေရခ်ိဴးရေလသည္။

၀က္စာကန္နေဖာ႕ပင္မ်ားကို..တိုင္ကီထဲႏွစ္ျပီး..ေကာင္မေလးေတြေရကူးသလို..ေဆာ႕ရသည္မွာအေမာ......

အေဒၚအငယ္သည္လည္း နယ္မွအားရင္အားသလို က်မကို လာထိန္းေပးသည္ျဖစ္ရတကား။သူမသည္ပင္ လွ်င္ က်မကိုမႏိုင္ေခ်။အထိန္းတို႕သာတစ္ေယာက္ေျပာင္းသြားလင္႕ကစား..အဘြားကေတာ႕ သမီးအငယ္ကို မၾကာခဏလာခိုင္းေလ႕ရွိသည္။

(၉)

ေဆာင္းရာသီညအခ်ိန္တြင္..ပုရစ္သတၱ၀ါတို႕ကို လူၾကီးမ်ားလိုက္ေကာက္ၾကသည္႕အခါအေႏြးထည္ ကုတ္အ က်ီႏွင္႕.လက္အိပ္ကေလးစြပ္ကာပုရစ္မ်ားကို..လိုက္တက္နင္းေလသည္။ပုရစ္တို႕လက္ေျခမွ ဒါးသြားေလးမ်ား ခုတ္လွ်င္ ေၾကာက္႕လန္႕တၾကားလႊတ္ခ်၏။ႏွင္းျမဴေတြၾကားတြင္.အေဖႏွင္႕အေမတို႕သည္ သူမ်ားေတြ နည္း တူ ပုရစ္အေပ်ာ္ထြက္ေကာက္လွ်င္..က်မသည္လဲ မီးအိမ္ကေလးကိုင္ကာ…ကေလးပီပီေပ်ာ္ခဲ႔သည္။

နံနက္မိုးလင္းလွ်င္ အေမသည္ ညကေကာက္ျပီးသားပုရစ္မ်ားကို..ဗိုက္ေဖာက္ခ်ီးထုတ္ခါ..ၾကက္သြန္ျဖဴ ဂ်င္း တို႕ႏွင္႕ေၾကာ္ေပးလွ်င္..တၾကြတ္ၾကြတ္ႏွင္႕စားသူမွာက်မ။အေမလုပ္ေသာ မက္မန္း၀ိုင္မ်ား စိမ္ေသာစဥ္႕အိုး ၾကီးထဲကို မက္မန္းသီး ကုန္းကုန္း.ခပ္ေသာ္လည္း..ကေလးျဖစ္၍မမွီရာ အိုးထဲသို႕ဖင္ေထာင္ျပဳတ္က်သည္မွာ ကံေကာင္းသျဖင္႕လူၾကီးမ်ားျမင္ေလသည္။ေရခ်မ္းအိုးျခံဘက္သို႕အေဖတို႕မက္မန္းသီးခူး အာလူးေဖာ္ရန္ သြားလွ်င္က်မအရမ္းေပ်ာ္သည္။ ထိုျခံမွအဘတို႕မိသားစုသည္ က်မတို႕ကိုိုယုန္သား ေျခာက္ကင္ေကၽြးရာ ကေလး ပီပီ က်မသည္ အလြန္သေဘာက်ေလသည္။

(၁၀)

အိမ္ေရွ႕၌ႏွင္းဆီအရိုင္းျခံဳၾကီးမ်ားရွိေလရာ..တစ္ေယာက္တည္းအိုးပုတ္ျဖင္႕ကစားရေသာက်မအတြက္..ႏွင္း

ဆီဖူးတို႕သည္.ေခါက္ဆြဲမွ်င္မ်ားျဖစ္ေလသည္။ေနၾကာရိုင္းတို႕ပြင္႕ေသာရာသီတြင္.က်မတို႕ျခံေဘးကြက္လပ္ ၾကီးသည္ ပနး္ေရာင္စံုရႈ႕ခင္းမ်ားျဖစ္ျပီး အေမေျပာျပေသာ ဗိုလ္ကေတာ္မ်က္ခံုးဟုေခၚေသာ ခရမ္းျပာေရာင္  ပန္းကေလးမ်ား စိန္နားပန္ဟုေခၚေလေသနားကပ္ေရာင္ျခယ္သ႑န ္ပန္းကေလးမ်ားသည္ ေရာင္စံုပန္းခ်ီ ကားမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ေဒလီယာပန္းၾကီးမ်ား..ေဒစီပန္းကေလးမ်ာ:ေပၚပီေခၚ ဘိန္းပန္းေရာင္စံုကေလးမ်ား  လည္းရွိသည္။ထိုေနရာကေလးသည္ က်မအတြက္ကေတာ႕..ေလာကနိဗၺာန္ပင္ေနာက္တစ္ခုေျပာရန္က်န္ သြားသည္မွာ.က်မေက်ာင္းတက္ေသာအရြယ္တြင္အေမ႕ေမာင္မွ ေမြးေသာ က်မထက္ ၆ လငယ္သည္႕  သမီးအၾကီးေလးႏွင္းႏွင္းအား က်မအေဖာ္ရရန္ေ က်ာင္းလာထားသည္ျဖစ္ရာ.ႏွင္းႏွင္းသည္လည္းက်မ၏ ဖြားဖက္ေတာ္ျဖစ္သည္။က်မသည္ဆရာၾကီးျဖစ္သလိုဗိုလ္က်တတ္သည္လဲျဖစ္ရာ..က်မအႏိုင္က်င္႕

သမွ်ကိုႏွင္းႏွင္းခံရေလသည္။

(၁၁)

ယုန္မ်ားေမြးထားကာယုန္မ်ားကိုအခန္းထဲသြင္းအိပ္ေသာ က်မအိပ္ယာမွအရုပ္တို႕သည္ ယုန္ေသးမ်ား နံေစာ္ေနတတ္တိုင္း…အထိန္းမညိဳသည္မၾကာခနအဆူခံရေလသည္။ႏွစ္ႏွစ္သမီး အရြယ္ကတည္းမွအိပ္ ယာခြဲအိပ္ရေသာ က်မအခန္းတြင္..မညိဳက. က်မကုတင္နားမွာ.. တျခားမွာေမြ႕ယာႏွင္႕ႏွင္းႏွင္းတို႕သည္ အိပ္စက္ၾကသည္။ညဏ္ထိုင္းေသာႏွင္းႏွင္းသည္ မၾကာခဏအရိုက္ခံရသလို..စပ္စုတတ္ေသာ က်မအက်င္႕ 

ျဖစ္ေသာအခ်ိဳမႈန္႕ဟူသည္မည္သို႕အရသာရွိသနည္း.ဆားဟူသည္မည္သို႕ အရသာရိွသနည္း။

သၾကားမွအစႏို႕ဆီ.အိုဗာတင္း.နႏြင္းမႈန္႕ပါမခ်န္ ျမည္းၾကည္႕တတ္ေသာ က်မေၾကာင္႕ပုလင္းမ်ားက်ကြဲ တတ္သည္ျဖစ္ရာ..ေက်ာျပင္ကိုေျဗာတင္ခံရတိုင္း..သူသည္လဲပါရသည္ခ်ည္းပင္။

(၁၂)

ဦးေလးအငယ္ေနသည္႕မိထိၳလာျမိဳ႕သို အလည္သြားေသာအခါ က်မမွတ္မိသည္က.ျပည္ပန္းညိဳပန္း၀ါ၀ါပင္ မ်ားႏွင္႕၎တို႕၏ရနံ႔မ်ား..ေျမသင္းနံ႔မ်ားကိုက်မစြဲစြဲျမဲျမဲမွတ္မိေနေလ႕ရွိသည္။ေနာက္ျပီး ဦးေလးေမြးထားေ သာႏို႕စားႏြားမၾကီးမွႏို႕စစ္စစ္မ်ားကိုညွစ္တိုက္ေလရာ.ႏြားႏို႕ၾကိဳက္ေသာအေမအတြက္အဆင္ေျပေ သာ္ျငား

က်မအတြက္ေတာ႕အဆင္မေျပ ကရင္ေသြးပါေသာအေဖ႕မ်ိဴးရိုးလိုက္သည္႕က်မသည္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင္႕ ဆံပင္ျဖဴေသာ.ေျခဆစ္လက္ဆစ္ၾကီးေသာ က်မသည္.ငယ္ငယ္ကတည္းကပင္. အစပ္စားသည္ကလဲ မ်ိဴးရိုး လိုက္ျပန္ေလသည္။တရုတ္ေသြးအေမသည္.ငပိငံျပာရည္.အစပ္မ်ားမစားသေလာက္.က်မကေတာ႕အေ ဖေ သြးပီသစြာ ငပိရည္ႏွင္႕၀က္သားဟင္း ထမင္းခြံေကၽြးလွ်င္. ၂ပန္းကန္မွ်ကုန္ေအာင္စားတတ္ေလသည္။

ထို႕ေၾကာင္႕အေမသည္.က်မအား..မ်က္ႏွာသည္ပင္လွ်င္.အေဖႏွင္႕ခၽြတ္စြတ္တူသည္မဟုတ္။အေနအထိုင္အ 

စားအေသာက္ပါ တူသည္ဟု ေျပာေလသည္။ၾကီးေတာ႕သူ႕မ်က္ႏွာသူ႕ေလသံ ခၽြတ္စြတ္တူသြားေတာ႕ဘာမွ မေျပာေတာ႕ျပန္.လူစိတ္ဟူသည္ ဆန္းၾကယ္စြတကား။

(၁၃)

ကံမေကာင္းေၾကာင္းမလွေသာက်မသည္.တစ္ေကာင္ၾကြက္ျဖစ္ဖုိ႕ဇာတာပါလာသည္ျဖစ္ရာ က်မတစ္ႏွစ္ သမီးခန္႕တြင္အေမသည္..စပ်စ္ခိုင္သေႏၶဟုေခၚေသာသားဥျပြန္တြင္ကိုယ္၀န္တည္ေလရာ..ဗိုက္ခြဲရာမွ ကေ လးမရရွိေတာ႕ေပ..ထို႕ေၾကာင္႕.က်မသည္တစ္ဦးတည္းေသာသမီးအျဖစ္ ကံေကာင္း အေၾကာင္းလွစြာေ ရာက္ရွိလာေလေတာ႕သည္။

သို႕ႏွင္႕..သို႕ႏွင္႕..သို႕ႏွင္႕အေမသည္အေဖႏွင္႕ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ခြဲေနရသည္ျဖစ္ရတကား။အေဖ႕ သင္တန္းျပီိးဆံုးေသာအခါတြင္..သူမသည္လင္ေနာက္လိုက္ဖို႕ၾကိဳးစားရာမွ က်မသည္လည္း သာယာေပ်ာ္ ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ.. က်မခ်စ္ေသာမယ္ေတာ္ မာရီရုပ္ထုၾကီးႏွင္႕ အမွတ္တရမ်ားစြာ ရွိသည္ေက်ာင္း၀င္္း ၾကီးကိုေရာ က်မအတြက္သဘာ၀မွ ကစားစရာမ်ားေပးေသာ..

ေျမနီလမ္းကေလးႏွင္႕သစ္ေျခာက္ပင္ထီးထီးၾကီးရွိေသာ…

စိုက္ပ်ိဳးခင္းေလးမ်ား …ေရာင္စံုေတာပန္းေလးမ်ား………

ေနၾကာရိုင္းမ်ား.ႏွင္းဆီရိုင္းရနံ႔မ်ားလႊမ္းေနေသာ..

ထိုျခံ၀င္းကေလးမွ.အျပီးအပိုင္စြန္႕ခြာလာခဲ႔ရသည္မွာယေန႕ထက္တိုင္ပင္ျဖစ္ျပီး က်မခ်စ္ေသာ ဂ်က္ကီမွာလဲ က်မတို႕ကားထြက္လာေသာ အခ်ိန္တြင္ေနာက္မွေျပးလိုက္လာျပီး သိပ္မၾကာေသာေန႕ရက္မ်ားတြင္ ရင္ကြဲ နာက်၍ေသသြားသည္ဟု ၾကားရေလသည္။

က်မ၏ ငယ္ဘ၀အခ်ိန္မ်ားသည္. ထိုျမိဳ႕ကေလးတြင္ပင္ သေႏၶတည္ခဲ႔သလို ယခုအခ်ိန္.ေရေျမျခားတြင္တစ္ေ ယာက္တည္းေရာက္ရွိေနေသာက်မ၏ အေတြးထဲတြင္ မၾကာခဏ ငယ္ဘ၀ပံုရိပ္မ်ား ၾကီးစိုးေနတတ္ေလ သည္။

မဒမ္ကိုး

၃း၄၁မိနစ္ (ညေန)

၂၆.၈.၂၀၁၀(ၾကာသာပေတးေန႕)