ေဘာလံုးပြဲတစ္ပြဲက ေပးေသာအေတြး

ေၾသာ္...ဘာလိုလိုနဲ႔ ဥေရာပ ေဘာလံုးဇာတ္ပြဲၾကီးေတာင္ ၿပန္စေတာ့မယ္။ေဘာလံုးအသင္းေတြအတြက္ ေႏြ ရာသီအားလပ္ရက္လို႔ ဆိုေပမဲ့ ေဘာလံုးအားကစားကို ၿမတ္နိုးတဲ့သူေတြ အတြက္က်ေတာ့ ေႏြရာသီအားလပ္ ရက္မွာမွ ၾကည့္စရာေတြ ပိုလို႔ေတာင္ ရက္စိတ္ေနပါေသးတယ္။ရာသီၾကိဳေၿခစမ္းပြဲေတြနဲ႔ တစ္ေႏြလံုး ၿပည့္နွက္ေနေတာ့ ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ နားရက္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။

ၿမန္မာနိုင္ငံက ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္လည္း ထိုနည္းတူစြာပဲ။မိမိတို႔ရဲ့ သက္ဆိုင္ရာ ၿပည္တြင္းၿပည္ပကလပ္ အသင္းေတြအၿပင္ နိုင္ငံလက္ေရြးစင္အသင္းၾကီးရဲ့ ၂၀၁၄ကမာၻ ႔ဖလား ေၿခစစ္ပြဲစဥ္ေတြပါ ထပ္ေပါင္းေပး ထားၿပန္တယ္။ၿမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လည္း ဒီနွစ္ေႏြရာသီဟာ အမွတ္တရေပါင္း မ်ားစြာရွိခဲ့တဲ့ ေဘာလံုးေႏြရာသီတစ္ခု ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။အဲဒီထဲက တစ္ခုကို ထုတ္ေၿပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္က သု၀ဏၰအမ်ိဳးသားအားကစားကြင္းမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ၿမန္မာ-အိုမန္ ကမာၻ႔ဖလားေၿခစစ္ပြဲလို႔ ဆိုရမလိုပါပဲ...။

ေဘာလံုးပြဲတစ္ပြဲက အဲေလာက္ထိေတာင္ အမွတ္တရၿဖစ္စရာ ရွိပါ့မလားဆိုရင္ေတာ့ အမွတ္တရထက္ ေၿပာ စရာေလးေတြ ပိုရွိခဲ့တယ္လို႔ ၿပန္ေၿဖခ်င္ပါတယ္။သာမန္ထက္မပိုတဲ့ ေဘာလံုးပြဲမွာ ပိုထူးၿခားခဲ့တာက အိမ္ရွင္ ၿမန္မာပရိတ္သတ္ရဲ့ ဆူပူမႈေၾကာင့္ ေဘာလံုးပြဲပ်က္သြားခဲ့ၿပီး ေဘာလံုးစည္းကမ္းအရ ဧည့္သည္အသင္းကို အနိုင္ေပးလိုက္ရတယ္။အဲဒီအထိ ဘာမွ ထူးၿခားမႈမရွိေသးေပမဲ့ ေၿပာစရာ မရွိေသးေပမဲ့ ေဘာလံုးပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း hip ၿဖစ္ေနတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ေၿပာစရာေတြးစရာေတြ ၿဖစ္တည္လာတာပါ။ေဘာလံုးပြဲပ်က္သြားၿပီး ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားမွာ ေရပန္းစားသြားတဲ့ စကားက “ၿမန္မာလူမ်ိဳးၿဖစ္ရတာ ရွက္လိုက္တာ” ဆိုတဲ့ စကားေပါ့..။အားကစားဂ်ာနယ္ေတြရဲ့ စာမ်က္နွာေပၚမွာ၊ အင္တာနက္ ၀ဘ္ဆိုဒ္ေတြထဲမွာ ပလူပ်ံခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေပါ့ဗ်ာ။

ေဘာလံုးပြဲတစ္ပြဲမွာ ပရိတ္သတ္ေသာင္းၾကမ္းလို႔ ပြဲပ်က္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားဟာ ေဘာလံုးေလာက အတြက္ သိပ္ၿပီးထူးဆန္းလွတဲ့ အေနအထား အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ဒီအစဥ္အလာကို ၿမန္မာနိုင္ငံ က ပထမဆံုးၿပဳလုပ္ခဲ့တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ေဘာလံုးပြဲၾကည့္တဲ့ပရိတ္သတ္တိုင္း အမ်ားၾကီးၾကံဳဖူး၊ၾကား ဖူးခဲ့ၿပီးသားပါ။ၿမန္မာပရိတ္သတ္ ၿပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အၿပဳအမူဟာ တကယ္ “ၿမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ရတာ ရွက္လိုက္တာလို႔”ေၿပာရေလာက္ေအာင္ ထိုက္တန္ရဲ့လား..ဒါဟာတကယ့္ရွက္စရာ အစစ္လားဆိုတာကိုေတြး ရင္း ဒီပိုစ့္ကို ေရးမိတာပါ။

အဲဒိေန႔က ေဘာလံုးကြင္းထဲက ၿမန္မာလူမ်ိဳး ပရိတ္သတ္ေတြ ဘာေတြ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသလဲ၊ဘာေတြ သူတို႔ခံစား ခဲ့ရသလဲ...သူတို႔ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိနိုင္ပါဘူး။ဘာ့ေၾကာင့္ အဲေလာက္ထိရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ၿဖစ္ သြားရတာလည္းဆိုတာ ကြင္းထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ကုိယ္က် သြားၾကည့္ခဲ့တဲ့ ပရိသတ္ေလာက္ မသိနိုင္ၾကပါဘူး။ အခုလိုမ်ိဳးကိစၥၾကံဳ ခဲ့လို႔ နိုင္ငံရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္တယ္ဆိုေပမဲ့ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ကို ေဘာလံုးေလာက ဘက္က ေတြးၾကည့္ရင္ ဒါဟာ ၿဖစ္ေလ့ၿဖစ္ထရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ထက္ မပိုပါဘူး။

အဲဒီကိစၥေလးတစ္ခုက ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကမာၻ႔အလယ္မွာ လံုး၀လူေတာမတိုးေလာက္ေအာင္ ၿဖစ္ေစခဲ့သလား၊“ၿမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ရတာ ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ“လို႔ ေၾကြေၾကာ္ဖို႔အထိ ထုတ္ေဖာ္ညည္းၿငဴဖို႔အထိ ၿဖစ္သြားေစသလား မေတြးတတ္ေအာင္ ၿဖစ္ရပါတယ္။

ဒါဟာ တကယ္ရွက္စရာၾကီးလား..တကယ္ရွက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ အရာလား ေတြးၾကည့္စမ္းပါ။တကယ္ရွက္ တတ္တယ္ ရွက္ၾကမယ္ဆိုရင္ ရွက္စရာေတြမွ တစ္ပံုၾကီး။ဥပမာအေနနဲ႔ ေၿပာရရင္ ကိုးရီးယား ယဥ္ေက်းမႈေတြ ၿမန္မာၿပည္ထဲကို အလံုးအရင္းတင္သြင္းခံရၿပီးေနာက္မွာ ကိုးရီးယားယဥ္ေက်းမႈ လႊမ္းမိုးမႈကို သိသိသာသာၾကီး ခံလိုက္ရတယ္။ဟိုပန္႔ခ္အဆိုေတာ္ေလး ဆိုသလို ေၿပာရရင္ “ၿမိဳ ႔ထဲသြားတာ ရိမ္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ”ဆိုသလိုေပါ့။ေႏြေခါင္ေခါင္ ဘတ္စ္ကားၾကီးေတြေပၚမွာ မာဖလာေတြ လည္ပင္းခ်ိတ္ၿပီး ေခၽြးသံ တစ္ခၽြဲခၽြဲနဲ႔ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ့ကို ဆိုးပါတယ္။ကိုးရီးယားမွာ မင္းသားေတြ မာဖလာသံုးၾကတယ္ဆိုတာက သူ႔နိုင္ငံရဲ့ ရာသီဥတုကိုက မသံုးရင္ မရနိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳး။ၿမန္မာ့ သမီးပ်ိဳေလးေတြကိုလည္း ၾကည့္လိုက္ပါအံုး။ ကိုးရီးယား မင္းသမီးေတြေတာင္ အရႈံးေပးရေလာက္တဲ့ ၀တ္စားဆင္ယဥ္မႈက ေၾကာက္ ခမန္းလိလိပါ။ အလံုးဆို အလံုးလိုက္၊အထည္ဆို အထည္လိုက္ ၿမင္ေနေပၚေနၾကတဲ့ အ၀တ္ေတြက ၿမင္ရသူ ကိုေရႊပုရိသတို႔အတြက္ ရင္ဖိုေစပါတယ္။ဒါဟာ ၿမိဳ ႔ေပၚတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ေက်းလက္ေတြအထိ ပ်ံ ႔နွံ႔ ကူးစက္ခံေနရပါၿပီ။

ဒါေတြက်ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ရွက္စရာမေကာင္းေပဘူးလား။သူမ်ားပစၥည္းကို ကိုယ့္ပစၥည္းပါလို႔ လုပ္တာေလာက္ ရွက္စရာေကာင္းတာ ရွိနိုင္ပါအံုးမလား။ကိုယ့္ညီမ၊ကိုယ့္အမ ၀တ္စား ထားတဲ့ အ၀တ္ေၾကာင့္ ေမာင္နွမခ်င္း၊သားအဖခ်င္းေတာင္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး စကားေၿပာဖို႔ ခက္လာေနတဲ့ အေနအထားေတြက ရွက္စရာမေကာင္းေသးဘူးလား။ေနာက္ဆံုး ၿမန္မာၿပည္နဲ႔စိမ္းတဲ့ အသံတစ္ခု..သမီးကို အေဖက မဟုတ္တာၿပန္လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္လာခဲ့ရင္ေတာ့၊ဒါဟာ သိပ္ၿပီး အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ အေနအထားမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္လာၾကရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။

အဲဒါေတြကုိေတာ့ ဂုဏ္ယူေနၾကၿပီးေတာ့ ဘာၿဖစ္လို႔ သု၀ဏၰကြင္းထဲက ကိစၥၾကမွ ရင္ဘတ္စည္တီးၿပီး ရွက္လွ ခ်ည့္ရဲ့ လုပ္ေနၾကတာလည္း နားမလည္မိဘူး။ေနာက္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ၿမန္မာၿပည္ကေန ထြက္သြား တာနဲ႔နိုင္ငံၾကီးကို ေရာက္သြားလို႔ ငါကေတာ့ နိုင္ငံၾကီးသားကြလို႕ ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့အသံေတြေပါ့။ေရၿခားေၿမ ၿခားမွာ သက္ဆိုင္ရာေနရာေဒသနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ အေၿပာအဆို အေနအထိုင္ကို အၿပစ္မေၿပာလိုေပမဲ့ လူၾကားထဲမွာ“မင္းဘာလူမ်ိဳးလဲ”လို႔ ေမးခံရရင္ သြားက ကြမ္းဂ်ိဳးေတြမွ အားမနာ၊လယ္ကြင္းထဲက တက္သြား ရလို႔ ေၿခေထာက္က ရႊံ ႔ေရေတြ မစင္ေသးတာကိုမွ အားမနာ “ငါ ၿမန္မာၿပည္ကလာတာပါ။ၿမန္မာလူမ်ိဳးပါ”လို႔ ထုတ္ေၿပာရမွာ ရွက္ေနၾကသတဲ့။လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ဒုကၡသည္ကဒ္ကိုမွ အားမနာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးပါလို႔ ထုတ္ေၿပာရမွာ ရွက္ေနသတဲ့။ကိုယ့္လက္ကို ၿပန္နမ္းၾကည့္စမ္းပါ။ငပိရည္နဲ႔ထမင္းစားခဲ့လို႔ ငပိနံ႔ေတာင္ မစင္ေသးတာကို အန႔ံရၾကမွာပါ။ကဲ..အဲဒါေတြထက္ပဲ သု၀ဏၰကြင္းထဲကကိစၥက ပိုရွက္စရာ ေကာင္းနိုင္အံုးမ လား။စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့။

သု၀ဏၰကြင္းထဲက လူလက္တစ္ဆုပ္စာေလာက္ရဲ့ ေဒါသေၾကာင့္ေတာ့ ၿမန္မာလူမ်ိဳးၿဖစ္ရတာ ရွက္လွခ်ည္ရဲ့ ဆိုၿပီး မလုပ္ၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။စကားပံုေလးရိုင္းရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကေပေတာ့။အခုဟာက ဘာနဲ႔ အလားသ႑ာန္ တူသလဲဆိုေတာ့ “လင္ေသတာမငို၊- ီးေပၚတာငို”ဆိုတဲ့ စကားပံုလိုပဲ ၿဖစ္ေနၿပီ။

ဘာ့ေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ သု၀ဏၰကြင္းထဲမွာ ေပါက္ကြဲခဲ့ၾကတာလဲ၊ဘာ့ေၾကာင့္ အခုလို ၿဖစ္သြားတာလဲ ဆိုတာကို ေသခ်ာမသိေပမဲဲ့ ရွက္လွခ်ည္ရဲ့လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနမဲ့အစား “ေအာင္နိုင္လိုစိတ္ကို ထိန္းမနိုင္ခဲ့ၾက ဘူးလို႔”ၿဖည့္ေတြးေပးလိုက္ရင္ ပိုအဆင္မေၿပေပဘူးလား။တကယ္ေတာ့ သူတို႔ေတြ ရိုင္းခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါ ဘူး။သူတို႔ေတြ နာၾကည္းခဲ့ၾကတာပါ။သူတို႔ေတြ အဲလိုၿဖစ္ဖို႔ ဖန္တီးခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။အားမလို အားမရ ၿဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ။သူတို႔ေတြ သိပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးမားခဲ့ၾကတာပါ။

ဒါဟာ အားကစားနဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီး နုိုင္ငံ့ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္ေစတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒါဟာ သာမန္ထက္ မပိုတဲ့၊အားကစားေလာကမွာ ၿဖစ္ေလၿဖစ္ထရွိတဲ့ သာမန္ကိစၥတစ္ခု ၿဖစ္သြားခဲ့တာပါပဲ။ရွက္စရာလို႔သတ္ မွတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ “ကမာၻ ႔အလယ္မွာ ၿမန္မာၿဖစ္ရတာ ရွက္ရေလၿခင္း”ဆိုၿပီး အရွက္အရြံမရွိ ရင္ဘတ္စည္တီးေနဖို႔အထိ မလိုပါဘူးလို႔ပဲ ေၿပာပါရေစ။မရွက္နဲ႔လို႔ မေၿပာပါဘူးခင္ဗ်ား။ဟုတ္ကဲ့ ...ရွက္သင့္ တာကိုေတာ့ ရွက္ပါ သူငယ္ခ်င္းေရ။

ေလးစားစြာၿဖင့္

ကိုရင္