စိတ္

ဒီလို ရာသီဥတုမ်ိဳးေပါ့ ကၽြန္ေတာ္ မနွစ္သက္တာ..စိုထိုင္းထိုင္း မႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႔။လူကို ပ်င္းရိသလိုလို ေဆြးေၿမ့သလိုလို ၿဖစ္ေစတာ။ေတာင္ေပၚကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း သစ္ပင္ေတြေတာင္ “ငိုက္ၿမည္းေန ၾကတယ္။“ရႈတည္တည္ၾကီးနဲ႔..ဘယ္လို ရာသီဥတုလဲဟ”လု႔ိ က်ိန္ဆဲရင္း ေလွ်ာက္လာတာ လမ္းအေကြ႔ေရာက္ေတာ့ တရုတ္အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။“မဂၤလာပါ..ေကာင္ေလး”တဲ့ ဗမာလို ေကာက္တြတ္တယ္။အသာၿပန္ၿပံဳးၿပရင္း “မဂၤလာပါ အဘိုးၾကီး”လို႔ၿပန္နႈတ္ဆက္ေတာ့ “ေအး”ဆိုၿပီး သူကလည္း သူ႔လမ္းသူသြားတယ္။ဒီတရုတ္အဖိုးၾကီးက သူမဂၤလာပါ ေၿပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို မဂၤလာပါ ၿပန္ေၿပာမွ သူက ၾကိဳက္တာ။ၿပန္မေၿပာလို႔ကေတာ့ ဗမာလို ဆဲေတာ့တာပဲ။ဘယ္သူက သင္ေပးထားလည္း မသိဘူး။“မဂၤလာပါရယ္ ဆဲတာရယ္ပဲ သိတာ။အဲ့ေတာ့ သူက မေၿပာခင္တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္က အရင္စေၿပာ ထားရတယ္။

တိုက္တန္းေတြေအာက္ေရာက္ေတာ့ အေၾကြး၀ယ္ေနၾကဆိုင္ေလးကို သြားတယ္။ဒီေန႔ ဒမ္ကေလး လာမယ္ ဆုိေတာ့ အသားေလး၊အရြက္ေလး ၀ယ္ထားအံုးမွ။ကိုယ့္တစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနရင္ေတာ့ ၿဖစ္သလိုပဲစားတ ယ္။အစားအေသာက္အတြက္ မီးခိုးတစ္လံုးလံုးနဲ႔ ခ်က္ၿပဳတ္ေနရတာကို စိတ္မပါဆံုးပဲ။သူလာမယ္ဆိုေတာ့ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၀ယ္ထားအံုးမွေပါ့။အသားငါးေလးေတြ၀ယ္ၿပီး ေကာင္တာကိုသြားတယ္။ၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း “အဘမ္း..ယူ တူလစ္ ဒုလု..နန္တီ ဂါဂ်ီ ဒပတ္ ဆာယာ ဘယာ” လို႔ေၿပာၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ အိမ္ေပၚကို တက္ တယ္။ေနာက္က အေၾကြးကို သူ႔ဘာသာ ဘယ္လိုမ်က္နွာန႔ဲ ေရးမွတ္ေရးမွတ္ ဂရုစိုက္မေနေတာ့ဘူး။ဒါက အေၾကြး၀ယ္တိုင္း က်င့္သံုးေနၾက ဥပေဒသတစ္ခု။အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားပြဲကိုတန္းသြားၿပီး မေန႔ ညကက်န္ခဲ့တဲ့ တူးေနတဲ့ ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ေကာက္္၀ါးပစ္တယ္။ၿပီးေတာ့ ဘုရားပန္းအိုးကို ေရလဲဖို႔အတြက္ .ေဘဇင္ကိုသြားေတာ့မွ “ဒီေန႔ ေရပိုက္ေတြၿပင္စရာရွိလို႔ ေရခဏၿဖတ္မယ္”လို႔ ၾကိဳၿပီး သတိေပးထားတာကို သတိရတယ္။ခဏဆိုေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ေလ သူတို႔ခဏက ေရႊၿပည္ၾကီးက အာဏာရွင္ေတြတက္သေလာက္ ကိုၾကာတာ။။ေအာက္ကို ေနာက္တစ္ခါၿပန္ဆင္းၿပီး ေစာေစာကဆိုင္ကပဲ ေရဘူးေတြ ဆင္း၀ယ္ၿပီး “အဘမ္း. သန္ပ လတ္ဂီး” ၿမန္မာလိုေတာ့ “ထပ္ေပါင္းလိုက္အံုး ေဘာ္ဒါၾကီး” လို႔ေၿပာၿပီး ေနာက္တစ္ခါ ၿပန္ခ်ီတက္ တယ္။

ဘုရားပန္းေရလဲ၊ ဘုရားရွိခိုးၿခင္း ကိစၥၿပီးေတာ့ အိပ္မယ္ဆိုၿပီး မိန္းမကိုဖံုးေခၚတယ္။အိပ္ေတာ့မယ္လုပ္မွ “ေမြးေန႔တုန္းက လက္ေဆာင္ေပးထား တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းပုတီးေလးနဲ႔ ပုတီးစိတ္ပါအံုး”ဆိုၿပီး ေန႔တိုင္း ထပ္ကာ ထပ္ကာ ေၿပာေနတာကို ဒီေန႔ သူလည္းကုသိုလ္ရေအာင္ ကိုယ္လည္း စိတ္ကေလးၿငိမ္ေအာင္ ဒီေန႔ အိပ္ ယာက ေစာေစာထၿပီးစိတ္မဲ့အေၾကာင္း ဖံုးထဲမွာ ေၿပာၿပလိုက္တယ္။သူလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာ သြားတာကို စဥ္းစားရင္း ကိုယ္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာလို႔။

“ဒုန္း...ဒုန္း..ဒုန္း”
ဟ..ဘာသံပါလိမ့္..။အိပ္မလို႔လုပ္ကာမွ ေအာက္ထပ္ကကေလးက နံရံကို တူနဲ႔ထုၿပန္ၿပီလား မသိဘူး။တဆက္တည္းပဲ တဂ်ဲဂ်ဲအသံနဲ႔အတူ နံရံကို စူးနဲ႔ေဖာက္သံ။ဒါဆိုရင္ ခေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။အိမ္ ၿပင္တာလား၊အဲကြန္းတပ္တာလား တစ္ခုခုပဲေနမယ္။ရပ္မလား ရပ္မလားနဲ႔ နားေထာင္ေနမိတာ  အသံက -ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ မရပ္ဘူး။ဒီအသံကိုအံတုၿပီးေတာ့ အိပ္လို႔ရနိုင္မွာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္က ေန႔လည္နွစ္နာရီအတိ။“အင္း..အခ်ိန္ ရွိပါေသးတယ္ေလ”လို႔ ကိုယ့္ဘာ သာဆိုၿပီး ေခါင္းရင္းကစာအုပ္တစ္အုပ္ ေကာက္ဖတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။အိပ္လို႔ ေကာင္းေနဆဲရွိတုန္း တဒုန္းဒုန္းအသံက ေပၚလာၿပန္ၿပန္ၿပီ။နာရီကို ထပ္ၾကည့္ေတာ့ ညေနေလးနာရီခြဲ။အင္း.ဒီလူေတြ နည္းနည္းေတာ့ လြန္ၿပီ။စာအုတ္ၿပန္ဖတ္ရင္း ေစာင့္တာ ညေန ေၿခာက္နာရီ ထိုးကာနီးေတာ့ အသံေတြ အားလံုး တိတ္ကုန္တယ္။စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ရင္ေတာ့ အလုပ္၀င္ရမဲ့ အခ်ိန္ေတာင္ နိုးမွာမဟုတ္ေတာ့တာကို ၿပန္ေတြးမိၿပီး ပုတီးစိတ္ဖို႔လည္း ရွိေနတာေၾကာင့္ ရွစ္နာရီ အလာမ္းေပးၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။

နာရီက ထဖို႔ အခ်က္ၿပေတာ့ လူက မထခ်င္ဘူး။အိပ္ေရးက မ၀ေတာ့ စိတ္က မၾကည္ဘူး။ေရခ်ိဳး ေခါင္္းေလွ်ာ္ ၿပီး ဘုရားရွိခိုး၊ပုတီးစိတ္ဖို႔ လုပ္တယ္။

“ဗုဒၶံ..ၿမတ္စြာဘုရားကို၊ ပူေဇမိ..ပူေဇာ္ပါ၏ဘုရား”..
“ဒုန္ ဒုန္း ဒုန္း”..ဟ.လုပ္ၾကၿပန္ၿပီ။ေၾသာ္ ငါဘုရာရွိခိုးေနတာပဲေလဆိုၿပီး ေရွ ႔ကိုဆက္တယ္။
“ဓမၼံ..တရားတာ္ၿမတ္ကို၊ ပူေဇမိ..ပူေဇာ္ပါ၏ဘုရား”
“ဒုန္း..ဒုန္း..ဒုန္း..ဒုန္း”

ကၽြန္ေတာ္ သံဃာကိုေတာင္ မေက်ာ္နိုင္ေတာ့။ခ်က္ခ်င္းပဲ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းၿပီး နံရံကို ေဖာက္ေနတဲ့သူ ထုရိုက္ေနသူေတြကို ေတြ႔တဲ့အရာနဲ႔ေကာက္ ရိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ သူတို႔အားလံုးကို အသင့္ေတြ႔တဲ့ ၾကိဳးနဲ႔တုပ္ ၊ဆယ့္ေၿခာက္ထပ္ကေန ေအာက္ကိုပစ္ခ်လိုက္တယ္။တစ္ေယာက္က သစ္ကိုင္းမွာ ၿငိေနၿပီး ေလထဲမွာ တန္းလန္းၾကီးၿဖစ္ေနတယ္။လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ၿပီးလို႔ အာရံုေတြ စုစည္းၿပီးခ်ိန္၊ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိခ်ိန္မွာ လက္အုပ္ခ်ီရင္း ပုဒ္မ (၃၀၇)ကို အပီအၿပင္ၾကီး က်ဴးလြန္မိလိုက္ၿပီ။ၿမန္လိုက္သည့္စိတ္။ဘုရားေတာ့ ၿပီးေအာင္ ရွိခိုးလိုက္ၿပီး ပုတီးမစိတ္ၿဖစ္ေတာ့။ခဏေနေတာ့ မိန္းမ လုပ္သူက “ဘုရားရွိခိုး ပုတီးစိတ္ၿပီး တာေတာင္ ရတဲ့ကုသိုလ္ေလး သာဓုမေခၚခိုင္းဘူး”ဆိုၿပီး ဖံုးထဲကေနေၿပာပါတယ္။စိတ္ထဲမွာ ေပါက္ေနတာနဲ႔ နဲ႔ “မိန္းမရာ..ေယာက်ာၤးဘုရားရွိခိုးတာက ဒို႔ၿပည္က အက်ဥ္းသာေတြ လႊတ္ေပးသလိုပါပဲကြာ..အၿပစ္ကင္း တဲ့လူက နည္းနည္း ရာဇ၀တ္သားကမ်ားမ်ား ..က်ဳပ္လည္း အဲလိုပဲ..ကုသိုလ္က အစိတ္သားေတာင္ မၿပည့္တၿပည့္ကြာ..ငရဲကေတာ့ တစ္ပိႆေက်ာ္ေက်ာ္ ရလိုက္တယ္.ကဲ သာဓုေခၚခ်င္ လည္း ေခၚကြာ” ဆိုေတာ့မွ ဖံုးခ်သြားတယ္။ဖံုးခ်ကာနီးေတာင္ “ေဒါသကို အခြန္ေဆာင္ၿပီးသာေနရရင္ က်ဳပ္ေယာက်ာၤး လုပ္သမွ်လစာက သူ႔ေဒါသ အခြန္ေဆာင္ ရတာနဲ႔ေတာင္ ေလာက္မယ္မထင္ဘူး”ဆိုၿပီး မၾကားတၾကား လုပ္သြားေသးတယ္။

အသက္တစ္ရက္ၾကီးလာတာနဲ႔အမွ် ဆင္ၿခင္တုန္တရားက နည္းနည္းလာတယ္။အိပ္ယာထတိုင္း အသစ္မထြက္နိုင္ေတာ့တဲ့မ်က္နွာကို အဓိပၸါယ္မဲ့ သလို ကုန္းရုန္းၿပီးသစ္ေနမဲ့ အသစ္ၿပန္ရနိုင္မဲ့ စိတ္ကိုေတာ့ မသိမသာ..သိသိသာသာ လႊတ္ခ်ထားခဲ့မိတယ္။ငါ တစ္ေယာက္ထဲပဲလား..ငါ့လိုလူေတြ ဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ား ရွိေနနိုင္မလဲ..

အခ်ိန္ေတြ..အခ်ိန္ေတြ နည္းသည္ထက္ နည္းလာေနၿပီ...
စိတ္ေတြ...စိတ္ေတြေရာ......

ေလးစားစြာၿဖင့္
ကိုရင္
2:23(GMT)