“လူၾကီးမိဘမ်ားကို ရိုေသကန္ေတာ့မယ္..ေတာ္သလင္း သီတင္းကၽြတ္လအမီ..တူေမာင္မယ္ ကန္ေတာ့ မည္.. တာ၀တိ ံသာနန္းသို႔ ပံုတူညီ..ဆီမီးေရာင္စံု ထြန္းၾကၿပီ..သင္းပ်ံ ႔တဲ့ တူရာသီ...ထူးၿမတ္တဲ့ ၿမင္းမိုရ္ ေတာင္ေတာ္မဟီ..မီးထြန္းပြဲေတာ္ ပူေဇာ္မည္..လူတိုင္းစိတ္ရႊင္ၾကည္..၀ါဆိုေတာ္ ကင္းလြတ္ၿပီ..”။
သီတင္းကၽြတ္လ ေရာက္ၿပန္ၿပီေပါ့..
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ့ အဆိုအရေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ဟာ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏၲဳသိတနတ္သားကို ၀ါတြင္း သံုးလပတ္လံုး အဘိဓမၼာ ေဒသနာေရေအး တိုက္ေကၽြးေတာ္မူျပီးလွ်င္ နာဂိႏၵ ရာဇာ၊ျမင္းမိုရ္ခ်ာမွ သကၤႆနဂိုျပည္သို႔ ေရႊ၊ေငြ၊ပတၱျမားဟူေသာ ေစာင္းတန္း နတ္လမ္းသံုးသြယ္ျဖင့္ နတ္ ျဗဟၼာအေပါင္း ၿခံရံၿပီး လူ႔ၿပည္ကို ၿပန္လည္ဆင္းသက္လာတဲ့ လထူးလၿမတ္အၿဖစ္ သတ္မွတ္ယံုၾကည္ၾက ပါတယ္။
ၿမန္မာသမိုင္းပံုဆိုတဲ့ စာအုပ္မွာေတာ့ “သန္တူ” လို႔ အရင္က ေခၚခဲ့ၾကတဲ့ သိတင္းကၽြတ္လအေၾကာင္းကို အခုလို ဖြင့္ဆိုပါတယ္။ျမန္မာႏွစ္ရဲ့(၇)လေျမာက္ သန္တူ (သီတင္းကၽြတ္)ဟာ စက္တင္ဘာနဲ႔ေအာက္တိုဘာ လမွာ က်ေရာက္ပါတယ္။“သန္”က စပါးပင္ကို ရည္ညႊန္းၿပီး“တူ”ကိုေတာ့ ထူထပ္ေပါမ်ားတယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ပါတယ္။အဲဒိေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ဆိုတာ စပါးပင္ေတြ ထူထပ္ေပါမ်ားစြာနဲ႔ ထူထူေထာင္ေထာင္ ၿဖစ္လာ တဲ့လလို႔ ဆိုပါတယ္။အဲဒီအတြက္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ က်င္းပေပးၾကတယ္ဆိုၿပီး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ထားပါတယ္။
အင္း၀ေခတ္ စာဆိုေတာ္ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းကေတာ့ သီတင္းကၽြတ္လကို အခုလိုဖြင့္ဆိုခဲ့ပါတယ္။
ၾကာငါးမည္ ႀကိဳင္သင္းလို႔
လွ်ံ၀င္းတဲ့ေျပာင္ထိန္။
ေရႊနန္းေတာင္ေတာ္ဦးမွာ
ကြန္႔ျမဴးျမင္းမိုရ္မီး
ညီးတဲ့ခါခ်ိန္။
ရွိဦးငယ္ႏွိမ္၊ သံုးႀကိမ္ရိုေပ်ာင္း။
သကၠစၥာ ဂါရ၀ႏွင့္
စဥ္အလာပူေဇာ္ပြဲကို
ႏႊဲၾကေပေတာင္း။
ဆိုၿပီး ဖြင့္ဆိုခဲ့ပါတယ္။သီတင္းကၽြတ္လကို ေရာက္တာနဲ႔ ၾကာမ်ိဳးငါးပါးတို႔ လႈိုင္လႈိုင္ပြင့္ၾကၿပီ။“ေရႊနန္း ေတာင္ေတာ္ဦးမွာ၊ကြန္႔ျမဴး ျမင္းမိုရ္မီး ညီးတဲ့ခါခ်ိန္”ဆိုတာ သီတင္းကၽြတ္လတြင္ အင္း၀ေရႊနန္းေတာ္ႀကီး အနီး၌ ျမင္းမိုရ္သဏၭာန္ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ေတာင္ထိပ္ဦးမွာ မီးရွဴးမီးတိုင္တို႔သည္ လွပတင့္တယ္စြာ ထြန္းညီးေတာက္ပၾကသည္ဟု ဆိုလိုပါသည္။
ဘယ္လိုပဲ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားသည္ၿဖစ္ေစ သီတင္းကၽြတ္လဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အတြက္ ေတာ့ တကယ့္ကို ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြနဲ႔ ၿပည့္နွက္ေနတဲ့ ထူးၿမတ္တဲ့ရာသီေတြထဲက တစ္ခုပါ။ဟိုးအရင္ကေတာ့ အခုလရာသီေရာက္ရင္ ၾကာမ်ိဳးငါးပါး လႈိုင္ေနေအာင္ ပြင့္ၾကတယ္လို႔ စာေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။အခုေတာ့ ေရ ရွိရမဲ့အခ်ိန္ဆို ေရက မရွိ..မိုးရြာရမဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ မိုးေတြက ေခါင္နဲ႔ဆိုေတာ့ ၾကာမ်ိဳးငါးပါးလည္း ပြင့္ခ်င္မွ ပြင့္နိုင္ပါေတာ့မယ္။
နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း ဒီလိုအခ်န္ကို ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာေလးနဲ႔ အေမ့ကို လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ တမ္းတမိတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာေလးဟာ သီတင္းကၽြတ္လေရာက္ရင္ ေတာ္ေတာ့္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ရြာေလးပါ။ဒီလိုအခ်ိန္ေရာက္ရင္ လၿပည့္ေန႔ မေရာက္ခင္ကတည္းက အိမ္တိုင္းဟာ ရာသီစာမုန္႔ေတြ လၿပ ည့္ေန႔အမွီ လုပ္နိုင္ဖို႔အတြက္ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။စိမ္ထားတဲ့ဆန္ေတြကို ၾကိဳၿပီးၾကိတ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆန္နွစ္ေတြကို ေနလွမ္းရတယ္။ဆန္မႈန္႔ ၾကိတ္ရတယ္ဆိုပါမွ ငယ္ငယ္က အၿဖစ္ေတြကို သတိရမိ တယ္။မ်ားေသာအားၿဖင့္ ရြာေတြမွာက ဆန္မႈန္႔ၾကိတ္တဲ့စက္ မ်ားမ်ားမရွိတတ္ၾကပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာမွာ ေတာ့ အရင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြားအိမ္မွာရယ္၊ရြာထိပ္က ဦးအံုးေမာင္ၾကီးတို႔ အိမ္မွာရယ္ နွစ္လံုးပဲ ရွိပါတယ္။အဲဒီနွစ္လံုးကိုပဲ တစ္ရြာလံုး သံုးၾကပါတယ္။မပ်င္းမရိ လက္နဲ႔လွည့္ၿပီး က်ိတ္ၾကတယ္။။
မုန႔္ၾကိတ္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ၿခံထဲမွာ ကာလသမီးပ်ိဳေတြ စုေနတတ္သလို ကာလသားေတြလည္း ရြာလံုးကၽြတ္ နီးပါး ေရာက္ေနတတ္လို႔ ပြဲခင္းၾကီးနဲ႔ေတာင္တူပါတယ္။သူတို႔ပိုးပန္းေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကို လၿပည့္ေန႔ မတိုင္မီ အဆင္ေၿပေအာင္ ၾကိဳးစားၾကဖို႔အေရးနဲ႔ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။(ခုေတာ့ အဲဒီ ၾကိတ္ဆံု ၾကီးလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြရန္ၿဖစ္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုလည္း တစ္ေယာက္က မလုပ္ရဲတာနဲ႔ တုတ္တစ္ေယာက္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ၿပီး “မင္းေခါင္းကို ငါက ေဟာဒီလို တီးခ်င္တာ”ဆိုၿပီး ၾကိတ္ဆံုၾကီးကို တစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ရိုက္ၾကတာ ေလးခ်က္ေလာက္ ရိုက္အၿပီးမွာေတာ့ ၾကိတ္ဆံုၾကီး ဘ၀ ကူးပါေတာ့တယ္။-စကားခ်ပ္)
ၿပီးရင္ နွစ္ရက္ သံုးရက္ ေနလွန္းထားတဲ့ ဆန္မႈန္႔ေတြကို ထန္းလ်က္ရည္နဲ႔ သမေအာင္နယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာအေခၚ မုန္႔နီထုတ္ ထုတ္ၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္က ၿမိဳ ႔မွာေတာ့အဲဒီမုန္႔ကို“အညာသားေက်ာကုန္း” ဆိုၿပီး ေခၚပါတယ္။ဘာ့ေၾကာင္လဲဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူး။ေနာက္ဆန္မုန္႔အနွစ္ထဲကို သၾကားရယ္၊ၿခစ္ ထားတဲ့ အုန္းသီးအမႈန္႔ေတြထည့္ၿပီး မုန္႔ၿဖဴထုတ္လည္းထုတ္ၾကပါတယ္။အဲဒါကိုေတာ့ ကိုရင္တို႔ဘက္ကၿမိဳ ႔မွာ “မုန္႔ခါးေတာင္းၾကိဳက္” ဆိုၿပီး ကပ္သီးကပ္သပ္ေခၚၿပန္တယ္။မုန္႔ကို ခါးေတာင္းၾကိဳက္ဆိုရင္ေတာ့ မုန္႔ထဲမွာပါ တဲ့အနွစ္(ဌာပနာ)ကိုေတာ့ ဘယ္လိုေခၚမလဲ မသိနိုင္ဘူး။အဲလိုမုန္႔ေတြအၿပင္ တၿခားရိုးရာမုန္႔ေတြေရာ အိမ္တိုင္း အိမ္တိုင္း လုပ္ၾကပါတယ္။လာတဲ့သူတိုင္းကိုလည္း ေကၽြးပါတယ္။
ေနာက္ သက္ၾကိးရြယ္အိုေတြ ရွိတဲ့ အိမ္တိုင္းကိုလည္း ေခၚတာ မေခၚတာအပထား သီတင္းကၽြတ္ၿပီ ဆိုရင္ ေတာ့ သြားေရာက္ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။အသက္ၾကီးတဲ့သူ ရွိတဲ့ အိမ္ေတြဆိုရင္ မုန္႔မ်ိဳးစံုကို စားမကုန္ေအာင္ ရရွိၾကပါတယ္။ဟိုက လာကန္ေတာ့၊ဒီက လာကန္ေတာ့နဲ႔ ေတာရြာေတြမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ၾကည္နူးစရာဓေလ့ တစ္ခုပါ။
သီတင္းကၽြတ္လ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘာမွန္းမသိခင္ မူလတန္းကေလးဘ၀ထဲက ေက်ာင္းဆယ္ရက္ပိတ္တဲ့လ ဆိုၿပီး နွစ္သက္ခဲ့တာ။ေက်ာင္းစဖြင့္ကတည္းက သီတင္းကၽြတ္လေရာက္ပါေစခ်ည္း ထိုင္ဆုေတာင္းခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ ကိုရင္လည္းအပါအ၀င္ေပါ့။အဲဒီလေရာက္ဖို႔ ေမွ်ာ္ရတဲ့ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းတစ္ခု ရွိေသးတယ္။သီတင္းကၽြတ္လဆန္း(၁၃)ရက္ေန႔ဆို ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္က သူငယ္တန္းကေန နွစ္တန္း အထိ ေက်ာင္းသားကေလးေတြကို မုန္႔စားၿပိဳင္ပြဲ၊ အေၿပးၿပိဳင္ပြဲ၊ ၿမင္းစီးၿပိဳင္ပြဲ..အဲလို ၿပိဳင္ပြဲေလးေတြ နွစ္တိုင္း လုပ္ေပးတယ္။အဲဒီမွာ ကိုရင္တို႔ညီအစ္ကိုေတြက မုန္႔စားၿပိဳင္ပြဲကို မလြတ္တမ္း၀င္ၿပိဳင္ေနၾက..ဆုမရရင္ ေတာင္ မုန္႔အေခ်ာင္စားရေတာ့ မရႈံးတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုပါ။ေတာ္ေတာ့ကို ေပ်ာ္ပါတယ္။ေနာက္ သူငယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ကေန နွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ထိ ဆရာေတာ္က်င္းပေပးတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲေတြထဲက ၿမင္းစီး ၿပိဳင္ပြဲမွာ သံုနွစ္ဆက္ ခ်န္ပီယံက ကိုရင္ပါ။ၾကြားတယ္ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔..ကိုရင္က ၿမင္းစီးတာကို ငယ္ဘ၀ ကတည္းက အေတာ္ကၽြမ္းက်င္ခဲ့တာပါ။
ကေလးအရြယ္က ၿမင္းစီးကၽြမ္းတာ ဟုတ္ပမလားဆိုပီးေတာ့ သံသယမၿဖစ္လိုက္ပါနဲ႔..။ဆရာေတာ္ က်င္းပ ေပးတဲ့ ကိုရင္တို႔ရဲ့ ၿမင္းစီးၿပိဳင္ပြဲက ဒီလိုပါ။ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မဲ့ ေက်ာင္းသားငယ္ေတြရဲ့ အေဖေတြက အရင္ဆံုး ၿမင္းကို လုပ္ေပးရပါတယ္။အရင္ဦးဆံုး ၀ါးလံုး အေၿဖာင့္တစ္လံုးကို ေလးေပေလာက္ ပိုင္းၿပီး ၀ါးလံုးထိပ္မွာ ငွက္ေပ်ာလက္ကို အဂၤလိပ္အကၡရာ (Z)ပံုသ႑ာန္ လုပ္ၿပီး တစ္ဖက္ကို ၀ါးလံုးေခါင္းထိပ္မွာ စြပ္လိုက္ၿပီး ၾကိဳးနဲ႔ ေသခ်ာခ်ည္ရပါတယ္။ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ငွက္ေပ်ာလက္ထိပ္မွာ ပန္းေတြဘာေတြ ခ်ည္လိုက္တဲ့အခါ ကိုရင္တို႔ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ဖို႔ ၿမင္းေကာင္းတစ္ေကာင္ ရရွိပါတယ္။ကိုရင္က ခ်န္ပီယံဆိုေတာ့ သူမ်ားေတြထက္ သာရ ေအာင္ ကိုယ့္ၿမင္းပိုလွပေစဖို႔ ၿပိဳင္ကာနီးတိုင္း အိမ္က ႏြားေရႊနီၾကီးရဲ့ လည္ပင္းက ၿခဴကုံးကို ၿဖဳတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ကိုယ့္လည္ပင္းမွာဆြဲၿပီး ၀ါးလံုးၿမင္းကို ေပါင္ၾကားညွပ္ကာ က်န္တဲ့ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေတြကို “ေတြ႔လား.. ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ငါ့ၿမင္းက ၿခဴပါတယ္” ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ခပ္တည္တည္ ၾကည့္တတ္ပါေသးတယ္။တာ စလႊတ္ ၿပီဆိုတာနဲ႔ ၀ါးလံုးကိုခြၿပီး ဟိုးဘက္ထိပ္ကို အေသေၿပးရပါတယ္။ပါးစပ္ကလည္း ၿမင္းခြာသံနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ အသံတူေအာင္ “တစ္ကလုတ္..တစ္ကလုတ္”ဆိုၿပီး ေအာ္ရ..လက္တစ္ဖက္ကလည္း တုတ္နဲ႔ ၀ါလံုးကို “ဟဲ့ၿမင္း” ဆိုၿပီး ေၿဗာင္းကနဲ ရိုက္ရနဲ႔ အေတာ္ အလုပ္ရႈပ္ပါတယ္။အဲဒီၿမင္းစီးပြဲမွာ သံုနွစ္ဆက္ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ ခ်န္ပီယံဟာ ကိုရင္ပါ။ခုအခ်ိန္ ၿပန္ေတြးေတာ့ ၿပံဳးမိတယ္။တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ညစ္ရင္ အဲဒီလို ေၿပးခ်င္စိတ္ ေတြေတာင္ ေပါက္ေနေသးတယ္။ဒါကေတာ့ လူမသိတဲ့ လွ်ိဳ ႔၀ွက္ခ်က္ေပါ့...။
သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ၁၄ရက္ေန႔ ေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာေဘးကေခ်ာင္းမွာ မီးေမ်ာပြဲေလး က်င္းပပါ တယ္။မီးေမွ်ာၿပီးတာနဲ႔ တစ္လက္စတည္း မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကပါတယ္။မီးပံုးပ်ံလႊတ္ဖို႔ မီးစာကိုလည္း ၀ါတြင္း ကတည္းက ဆရာေတာ္က ေသေသခ်ာခ်ာေရနံနဲ႔ စိမ္ထားေပးၿပီး မီးပံုးပ်ံကိုလည္း အိတ္စိုက္ၿပီး ၀ယ္ပါ တယ္။အဲဒီတစ္လံုးတည္းေသာ မီးပံုးပ်ံကို ၀ိုင္းအံုၾကည့္ၿပီး လႊတ္ၾကတာပါ။တက္သြားတဲ့ မီးပံုးပ်ံကို တစ္ရြာလံုး ၀ိုင္းၾကည့္ၿပီး “ဒါကေတာ့ ဘယ္ရြာနားေရာက္ေနၿပီကြ..”..“ဒါကေတာ့ ဘယ္ေခ်ာင္းေပၚ ၿဖတ္ေနတာ ၿဖစ္မယ္”ဆိုၿပီးေလထိုင္ပန္းၾကတာကလည္း အမွတ္ရစရာေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ။နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း ဆရာေတာ္ က မီးပံုပ်ံထဲမွာ အကၤ်ီပိတ္စ၊မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါေတြ ထည့္ေပးတတ္ၿပီး ေတြ႔တဲ့သူကို ဒီကေန ေမတၱာပို႔တတ္ ပါေသးတယ္။
မွတ္မိပါေသးတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၀တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က မုန္႔ဖိုးေလးေတြစုၿပီး ကိုယ္ပိုင္မီးပံုပ်ံလႊတ္ဖူးပါ တယ္။မီးပံုပ်ံက မႈိင္းမ၀ခင္လႊတ္မိလို႔ အဖြားတို႔စပါးက်ည္ေပၚကို ၿပန္က်ပါတယ္။အေၿပာခံရမွာစိုးလို႔ ညီအစ္ -ကိုသံုးေယာက္ က်ိတ္ၿပီး မီးကိုသဲနဲ႔ ၀ိုင္းပက္ၾကေပမဲ့ သက္ကယ္အမိုးဆိုေတာ့ အမိုးတစ္၀က္ေလာက္ကို မီးေလာင္သြားမွ “မီးဗ်ိဳ ႔..မီး”လို႔ သံကုန္၀ိုင္းေအာ္ၾကေပမဲ့ အဘြားတို႔ စပါးေတြကေတာ့ ေပါက္ေပါက္ ဘ၀ကို လံုး၀ အသြင္ကူးသြားပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြလည္း လူၾကီးအိမ္ေခၚၿပီး သတိေပးၿခင္း ခံခဲ့ရပါ တယ္။ သီတင္းကၽြတ္ အမွတ္တရေတြက မ်ားမွ မ်ားေပပဲ။
လၿပည့္ေန႔ ေက်ာင္းမွာ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ကလူေတြ သီလယူၾကရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုေတြအဖြဲ႔က ပင္တိုင္ ကန္ေတာ့ပြဲ သိမ္းေပးတဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္ပါတယ္။တကယ့္ ကုသိုလ္လည္းရ ၀မ္းလည္း၀တဲ့ အလုပ္ပါ။ဗိုက္မ၀ မခ်င္း ညီအစ္ကိုတစ္ေတြ က်က္သေရခန္းထဲကကို မထြက္ေတာ့တာ။ကန္ေတာ့ပြဲထဲပါတဲ့ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ မုန္႔ေတြကို ဆရာေတာ္ေတြ အရင္ တနင့္တပိုးခိုးတီးခဲ့ၾကတာ..တစ္ခါတစ္ေလ ေအာက္က သူငယ္ခ်င္းကိုပါ ၿပတင္းေပါက္ကေန ပစ္ခ်ေပးေသး..ငရဲမွာလည္း ဒီလူေတြ တညီတညြတ္တည္း အတူတူက်အံုးမွာ ၿမင္ေတာ့ မေၾကာက္ပဲ ရယ္ခ်င္မိတယ္။
ေၾသာ္.. ဒီအရပ္ဒီဇာတ္နဲ႔ ေ၀းခဲ့တာ ၾကာၿပီေပါ့။ဒီလိုရာသီေရာက္တိုင္း သူတို႔ေတြေတာ့“ဘာလုပ္ေနၾက ေလာက္ၿပီ..”ဒီအခ်ိန္ဆို အေမက “မုန္႔ကို ဘယ္လို ထုပ္ေနမွာ”ဆိုၿပီး ေတြးရင္း စိတ္ေၿဖရတယ္။ အေဖေရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဥပုဂ္ေစာင့္ဖို႔ ၿပင္ေနၿပီလား၊ဆရာေတာ္က်င္းပေပးတဲ့ ၿမင္းစီးၿပိဳင္ပြဲမွာေရာ ဒီနွစ္ ဘယ္သူဗိုလ္စြဲမွာလဲ..ငါ့စံခ်ိန္ကို ဘယ္သူခ်ိဳးမလဲ ေတြးရင္းၿပံဳးရင္း လြမ္းမိတယ္။
ရြာက ညီမေလးေရာ သူလည္း ဒီအခ်ိန္ဆို ကာလသမီးဆိုေတာ့ ဘယ္အေကာင္က လာလာကပ္ေနသည္ မသိနိုင္ေတာ့..အလွည့္က်ေတာ့လည္း မႏြဲ႔ၾကစတမ္းေပါ့။ညေနက ဖံုးဆက္ေတာ့ အကိုၾကီးက“သတိရတယ္ အလတ္ေကာင္ေရ.မနက္ၿဖန္ ကန္ေတာ့ပြဲေတြ သိမ္းၿပီကြ...”တဲ့..အေမကေတာ့ “ၿပန္မလာ ေသးဘူးလား သားလတ္”တဲ့ ေဆြးေဆြး ေၿမ့ေၿမ့ဆိုတယ္။ညီအငယ္ေကာင္ကိုေတာ့ “ဒီနွစ္..ဟိုေကာင္မေလးကို အပီခ်ိတ္ ေနာ္..ငါ့ညီ”လို႔ အားေပးရင္း ညီမငယ္ေလးကိုေတာ့ “နင္...အိမ္ေပၚက အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းစရာမလိုဘူး၊ လိုအပ္တာကို နင့္အကိုေတြကို လုပ္ခိုင္း” လို႔ အသာက်ိတ္ၾကီး မွာေနရေသးတယ္။
”ေၾသာ္..သီတင္းကၽြတ္၊သီတင္းကၽြတ္..ေရာက္လာၿပန္ၿပီကိုး..ေနာက္နွစ္ေတာ့အခုလို လြမ္းစရာမလိုေလာက္ ပါဘူး” လို႔ ေတြးမိေတာ့ မနွစ္ကလည္း အခုလိုပဲ ေတြးမိခဲ့တာကို သတိရသား။
ကဲ..
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္နဲ႔ပဲ...ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ကိုလည္း ကန္ေတာ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္နဲ႔ပဲ...အေဖနဲ႔အေမကို ကန္ေတာ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္နဲ႔ပဲ...မဒမ္ရဲ့မိဘေတြကို ကန္ေတာ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္နဲ႔ပဲ...ဆရာသမားေတြကို ကန္ေတာ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္နဲ႔ပဲ...ခင္ပြန္းၾကီး ဆယ္ပါးကို ကန္ေတာ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္နဲ႔ပဲ...ဘေလာ့ဂါ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို ကန္ေတာ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္နဲ႔ပဲ..ဆရာဦးဟန္ၾကည္တို႔၊မနိုင္းနိုင္းစေနတို႔၊ မေရႊစင္ဦးတို႔နဲ႔တကြ ေလးစားရေသာ ဘေလာ့ -ဂါ အကိုအမမ်ားကို ကန္ေတာ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုစ့္နဲ႔ပဲ...ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္တစ္ရက္ တစ္နွစ္ၾကီးတဲ့ မည္သူ႔ကိုမဆို မွားခဲ့တာေတြ ေနာက္ေၿပာင္မိခဲ့တာေတြအတြက္ မေၾကနိုင္ေပမဲ့ ဦးညႊတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
အားလံုးပဲ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ..
ေလးစားစြာၿဖင့္
ကိုရင္
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အေပၚဆံုးအပိုဒ္က စာသားေတြကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္က အဆိုေတာ္ၾကီး ေဒၚေမသန္း သီဆိုခဲ့တဲ့ “ဆီမီးပြဲေတာ္” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းထဲက ထုတ္ယူၿပီး ၿမန္မာ့သမိုင္းပံု စာအုပ္အေၾကာင္းကိုေတာ့ ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေၿမမွ မွီၿငမ္းပါတယ္ခင္ဗ်ား။
27 comments:
ညီအငယ္ေကာင္ကိုေတာ့ “ဒီနွစ္..ဟိုေကာင္မေလးကို အပီခ်ိတ္ ေနာ္..ငါ့ညီ”လို႔ အားေပးရင္း ညီမငယ္ေလးကိုေတာ့ “နင္...အိမ္ေပၚက အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းစရာမလိုဘူး၊ လိုအပ္တာကို နင့္အကိုေတြကို လုပ္ခိုင္း” လို႔ အသာက်ိတ္ၾကီး မွာေနရေသးတယ္။
ကိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး တရားမွ်တတယ္။ သူမ်ားႏွမကုိေတာ့ အပုိင္ယူထားၿပီး သူ႔ႏွမက် ေအာက္ဆင္းစရာ မလုိဘူးတဲ့။ း))
ေပ်ာ္စရာ လြမ္းစရာ သီတင္းကၽြတ္ပါဘဲဗ်ာ။
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးႏုိင္ၾကပါေစ။
ခင္မင္လွ်က္
လူေတြမ်ားတရားက်ဖို႕ေကာင္းတယ္
သူ႕ႏွမက်ေတာ႕တိုတက္ေနတာပဲ ..
ငါ႕ေယာင္းမကခုေလာက္ ဆိုသူမရွိလို႕ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေနမလဲမသိဘူး.
ဟိဟိ ဒိုးကန္တို႕ကေတာ႕ ေၾကာ္ညာထားတယ္ကိုရင္႕ညီမက ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးလို႕ ..
သီတင္းကၽြတ္ကို သတိရေပမယ္႕ အကုန္အက်ေတာ႕ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ ကိုယ္႕ေအာက္မွာ ကိုယ္႕ကိုျပန္ကန္ေတာ႕မယ္႕လူမရွိေသးလို႕
ေၾသာ... သူ ့ညီမက် သိတတ္လိုက္တာ...
မဒိုးကမ္ေရ... ကိုရင့္ ညီမက တကယ္ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးလား...
စတာေနာ္ ကိုရင္ စိတ္မဆိုးနဲ ့...
ေၾသာ္... သီတင္းကၽြတ္... သီတင္းကၽြတ္ မသိလိုက္ မသိဘာသာ ေက်ာ္သြားတာ ဘယ္ႏွႏွစ္ရွိျပီလဲ...
ကိုရင္ သတိေပးမွ သတိထားမိေတာ့တယ္...
ဒီတစ္ႏွစ္လဲ ေဝးျပန္ျပန္ေပါ့ သီတင္းကၽြတ္ေရ...
လြမ္းစရာၾကီးပါလားဗ်ာ...... သီတင္းမကြ်န္ႏုိင္တာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ရွိျပီလဲေတာင္မသိဘူး..... :(
ေၾသာ္... ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ အရင္တုန္းက စီေဘာက္မွာ ကိုရင္ ၾကက္ၾကီးစီးစီးျပီး ဘာေၾကာင့္ ၀င္၀င္ လာရတယ္ဆိုတာ ခုမွ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ :P.... ဟီး ဟီး
လြမ္းစရာၾကီးပါလားဗ်ာ...... သီတင္းမကြ်န္ႏုိင္တာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ရွိျပီလဲေတာင္မသိဘူး..... :(
ေၾသာ္... ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ အရင္တုန္းက စီေဘာက္မွာ ကိုရင္ ၾကက္ၾကီးစီးစီးျပီး ဘာေၾကာင့္ ၀င္၀င္ လာရတယ္ဆိုတာ ခုမွ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ :P.... ဟီး ဟီး
အဲဒီ့ျမင္းက က်ေနာ္တို႔လည္း ငယ္ငယ္က စီးခဲ့တာေပါ႔ဗ်ာ။ ငါေျပးသေလာက္ ငါေမာတဲ့ ျမင္းပဲ :D
အခုေတာ့ စီးမယ္ ဆိုရင္ မဒိုးကန္ အေဖာ္ရွိေနျပီပဲ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ စီးလိုက္ပါလား စလံုးတခြင္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္လို႔။
ဟုတ္တယ္ အကိုရ..တစ္ခါတစ္ေလ အခန္႔မသင့္ရင္ ၿမင္းကိုရိုက္တဲ့တုတ္က ကိုယ့္ေၿခေထာက္ကို လာလာရိုက္မိတာ..ဟီးဟီး
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ၃နွစ္ဆက္ စံခ်ိန္တင္
ခ်န္ပီယံေနာ္ :D
သမီးစံကလည္း ကိုရင္နဲ႕အစ္မဒိုးကန္ကို
ဂါရ၀တရားေရွ႕ထားကာ.ကန္ေတာ့ပါတယ္ရွင့္... း))
“ကံသုံးပါး”ျဖင့္ျပစ္မွားက်ဴးလြန္ခဲ့မိသည္ရွိေသာ္
ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။(ဦးသုံးၾကိမ္ခ်)
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္
ေစာေစာစီးစီး လာအကန္ေတာ႔ခံပါတယ္
သာဓု..သာဓု..သာဓု ပါ...
ဒီလင္ဒီမယား အဲ.. ဒီကုိရင္ နဲ႕ ဒီမဒမ္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ နဲ႕ အိုမင္းတဲ႕ အထိ ေပါင္းသင္း ႏိုင္ပါေစ..
ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႕ ေျပာရရင္ ကန္ေတာ႔ တဲ႕ ပစၥည္း မ်ားရဲ႕လား
ခင္မင္စြာနဲ႕
ေရႊစင္ဦး
ထူးျခားတဲ့ရာသီပြဲေတာ္ေလးျဖစ္တဲ့ သီတင္းကြ်တ္ပြဲေတာ္ နဲ႔ ငယ္စဥ္ဘဝအေတြ႕အႀကံဳေလးအေၾကာင္း ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္ ကိုရင္ေရ။ လက္ဖြဲ႔က ဘယ္ကိုပို႔ေပးရမယ္ဆိုတာ တီတင့္ကို ႀကိဳေျပာေနာ္ မဒိုးကမ္ေလး း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
လာေရာက္အားေပးသြားပါ၏
လြင္ျပင္၏ ဘေလာ့ေလးသို့လဲ လာေရာက္ အားေပး ေစဖန္ သင္ၾကားေပးပါအံုး
သီတင္းကၽြတ္ၿပီးရင္ တန္ေဆာင္မုန္း က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ေျပးလြားတုန္းပါပဲ၊
သီတင္းကၽြတ္ရင္ လူႀကီးမိဘ ဆရာသမားေတြကုိ သတိရတဲ့ ျမန္မာမႈေလးကေတာ့ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ၊
ခင္တဲ့………
အိမ္ကို လြမ္းတယ္ မမနဲ႕ ကို၇င္ေရ.... ဒီအခ်ိန္ဆို ရွိတာမရွိတာ အပထား လူၾကိးမိဘေတြကို ကန္ေတာ့ဖို႕ ၿပင္ဆင္ၾကတဲ႕ အေလ႕အထေလးက ခ်စ္စရာ ၾကည္နဴးစရာ မဟုတ္ေပဘူးလား.... ညီမေလးလည္း ဒီေနရာေလးကေန သက္ဝါၾကိးတဲ႕ ဘေလာ့ေမာင္နွမေတြ အားလံုးကို ကန္ေတာ့ပန္း ဆင္လွ်က္ပါလို႕...
ေအာ္ကုိရင္...ကုိရင္..
သူ႕က်ေတာ႔သိတတ္လုိက္တာ
“ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ”
ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ၿခင္းသည္
ၿမတ္ေသာမဂၤလာမည္ပါတယ္....
ညီမ မဒိုးကန္နဲ႔ ကိုရင္တို႔
စိတ္ေ၇ာကိုယ္ပါက်န္းမာခ်မ္းသာႀကပါေစ။
အကိုၾကီးနဲ႔ အမၾကီးကို လာျပီး ကန္ေတာ့ပါတယ္
ေပး မုန္႔ဖိုးးး)
လြမ္းသြားတယ္ ကိုရင္ရာ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ညေတြလည္း ေ၀းခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။
ဟုတ္တယ္ေနာ္..ကိုရင္
သူမ်ားလည္းသီတင္းကြ်တ္ဆိုရင္
ရန္ကုန္ကိုအရမ္းလြမ္းတယ္..
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ငယ္ငယ္ကေဗ်ာက္အိုး
ေဖါက္ခဲ့တာလည္းသတိရမိတယ္..
သီတင္းကြ်တ္ပြဲေစ်းေလွ်ာက္ခဲ့တာလည္း
သတိရမိတယ္...
အမ်ဳးိေတြကိုလိုက္ကန္ေတာ့ျပီး
မုန္႕ဖိုး ဘတ္ဂ်က္ရွာခဲ့တာလည္း
သတိရမိတယ္..
ကိုရင္ကသံုးနွစ္ဆက္ခ်န္ပီယံလား
ဟင္းဟင္းဟင္း
ဂ်ယ္ရီပစ္ပစ္ကလည္း ခ်န္ပီယံပါဘဲ
သီတင္းကြ်တ္ဘယ္ကစားပြဲျဖစ္ျဖစ္
ဂ်ယ္ရီပစ္ပစ္ကနာမည္စာရင္းေပးျပီးသား..
ကိုရင္ရာတပြဲတလမ္းအကဲစမ္းလိုက္ခ်င္တာ
သံုးနွစ္ဆက္ခ်န္ပီယံႀကီးနဲ႕...
ကိုရင္ လူလည္...ဒီမွာလည္း အီသီယိုးပီးယားေတြက New Year ပြဲေတာ္လုပ္လိုက္၊ တရုတ္ေတြ Mid Year ပြဲေတာ္ လုပ္လိုက္၊ အိႏိၵယေတြက Navatritri ပြဲေတာ္လုပ္လိုက္၊ နီေပါေတြက Dashain ပြဲေတာ္ လုပ္လိုက္နဲ ့...သီတင္းကႊ်တ္ပြဲေတာ္ကို ဘေလာ့ေတြကေနပဲ ဆင္ႏႊဲေနရတယ္...
သီတင္းကၽြတ္ေတာ့မယ္ေနာ္... ကိုယ္ေတြလည္း ခုထိကို ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပဲ။။ မထူးပါဘူးေလ လူေတြသတိမထားမိေအာင္ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲ အတြက္ အစီအစဥ္ေတြ အသည္းသန္လုပ္ေန သလိုလို အလုပ္မ်ားေနလိုက္မယ္။။ဟီးးးးးးးးးး။။။
အစ္မတို႕ဆီမွာလည္း တစ္ႏွစ္လံုးမွာ သီတင္းကၽြတ္ပြဲကို အေပ်ာ္ဆံုးပါဘဲ
သၾကၤန္ကမွ သရုပ္ပ်က္ေတြ ျမင္ရေသးတယ္
သီတင္းကၽြတ္ကေတာ႕ ရိုးရာအစဥ္အလာမ်ားစြာ က်န္ေနေသးတဲ႔ ပြဲတစ္ခုျဖစ္ေနတုန္းပါဘဲ
အနီးနားပတ္ဝန္းက်င္က ရြာေတြသြားျပီး ေက်ာင္းတက္ၾက ကန္ေတာ႔ၾက ထမင္းစားျပီးျပန္ၾကနဲ႔ အုန္းအုန္းက်က္က်က္ စည္ကားလွပါတယ္။
ေမာင္ႏွမေတြစုျပီး သီတင္းကၽြတ္တိုင္း အေဖအေမနဲ႔ အမ်ိဳးေတြထဲက သက္ၾကီးဝါၾကီးေတြကို ကန္ေတာ႔တယ္။ ခုလည္း ကိုယ္တိုင္ မေရာက္ႏိုင္ေပမဲ႔ အေဝးကေန ကန္ေတာ႔ဖို႔ ေမာင္ႏွေတြနဲ႔ စီစဥ္ေနရတယ္။ ပိုစ္႕ေလးဖတ္ရေတာ႔ အေမနဲ႔ ရြာကို တကယ္လြမ္းမိတယ္
ကိုယ္တိုင္လာအားေပးသြားပါတယ္..
ေနာက္လဲလာလည္ပါရေစ...
ကာယစိတၱ ႏွစ္ျဖာေသာသုခအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး၊ က်န္းမာ ထီေပါက္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါေစသတည္း... ကန္ေတာ့တဲ့အထဲမွာပါေနလို႔ ဆုေပးလိုက္ပါတယ္...
ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ခ်ယ္ရီေျမ
ဪ....
"စိတ္ညစ္ရင္ အဲဒီလို ေၿပးခ်င္စိတ္ ေတြေတာင္ ေပါက္ေနေသးတယ္။"
ဆိုတာက အစ္မဒိုးကိုေျပာခ်င္တာထင္တယ္။ အစ္မဒိုးေရ ဝါးလုံးတစ္ေခ်ာင္းေဆာင္ထားေပေတာ့၊ အစ္ကိုရင္ျမင္းစီးဖို႕ မဟုတ္ဘူး။ ထြက္ေျပးရင္ လွမ္း႐ိုက္ဖို႕။ ခစ္ခစ္.... :P
မသိတာေတြ အမ်ားၾကီးသိရလို႕ ေက်းဇူးပါအစ္ကိုရင္။
ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာကိုေတာ့ ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ လြမ္းလိုက္ရတာခ်ည့္ပါပဲ။ စကားမစပ္ အညာသားေက်ာကုန္းတို႔ မန္းမေရြးတို႔ ကေရကယာတို႔လို မုန္႔ေတြ စားခ်င္လိုက္တာ...
အမလည္း သီတင္းက်ြတ္ဆို ေပ်ာ္တယ္။
ဒီေရာက္ေတာ့လည္း ဒီက Lantern Festival မွာ သားတို႔ ေက်ာင္းက ရလာတဲ့ မီးပံုးေလးေတြကို သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ဆို အိမ္ေရွ႕မွာ ခပ္တည္တည္ ခ်ိတ္တာပဲ။ အိမ္ေရွ႕ က အမ်ားသံုး ၀ရန္တာမွာလည္း ဆီမီးေတြ တန္းစီထြန္းၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ပူေဇာ္တယ္။ ဒီက လူေတြရဲ႕ သို႔ေလာ သို႔ေလာ အၾကည့္ေတြေတာ့ ခံရတာေပါ့။ အမတို႔ ငယ္ငယ္က လျပည့္ေက်ာ္တရက္ေန႔ ဆိုရင္ အေမက အိမ္ရွိ ဘီဒို၊ ေလွကား၊ ေရတိုင္ကီကစလို႔ ေက်ာက္ျပင္ပါမက်န္ ပစၥည္းေတြမွာ ဆီမီးတိုင္ေလးေတြ ထြန္းညွိေစတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ဒီလိုေျပာရတယ္။ ဥပမာ..ေက်ာက္ျပင္ေစာင့္နတ္မင္းႀကီး သမီးေတာ္ ဆီမီးမ်ား ဒါနျပဳပါတယ္...ျမတ္စြာဘုရားကို ဆီမီးျဖင့္ ပူေဇာ္ပါ...လို႔ေပါ့။ အဲ့ဒီ ရိုးရာအေမြကို သားတို႔ကို လက္ဆင့္ကမ္းထားတယ္။ သူတို႔လည္း အဲ့လိုလုပ္ရတာ ေပ်ာ္တယ္။ ဆီမီး မၿငိမ္းမခ်င္း ေစာင့္ၿပီးမွေတာ့ အိပ္ရတာေပါ့။ ကိုယ္တအိမ္တည္းလုပ္ေနတာဆိုေတာ့ မီးေရးထင္းေရး ကိုယ့္တာ၀န္ေလ... း)
အိမ္း...ကိုရင္ကျဖင့္ သီတင္းကၽြတ္ကိုလြမ္းေန...ဒီမွာျဖင့္ တိုင္းျပည္နဲ႔ ေဒသက မေအးရတဲ့အထဲမွာ ေမ်ာက္ေလာင္းကေလး၊ ေမ်ာက္အိုႀကီးမ်ားက ေျဗာက္အိုးေတြ တထိုင္းထိုင္းေဖာက္ေနလို႔ စိတ္ညစ္ပ...သံုးေလာကထြတ္ထား ရွင္ေတာ္ဘုရားကို တာ၀တိံသာကေန ျပန္ဆင္းလာခ်င္စိတ္ ကုန္ေတာ္မူေအာင္မ်ား တမင္လုပ္ေနေရာ့သလား ေတြးမိတယ္...သုံးႏွစ္ဆက္တိုက္ ျမင္းစီးခ်ံပလံုႀကီးဆုိေတာ့လည္း ေလးစားထုိက္သကိုး ကိုရင္ရဲ႕...အႏွီျမင္းက အစီးမေတာ္။ အရိုက္မေတာ္္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ထိၿပီး မခ်ိမဆန္႔ခံစားရမယ့္ အေရးကပဲ...ကိုင္း သီတင္းကၽြတ္ၿပီဆိုေတာ့ အညာဓေလ့အတိုင္း ညီေတြ၊ ညီမေတြရဲ႕ မဂၤလာပြဲမွာ ကိုရင့္အတြက္ ကန္ေတာ့ပြဲတစ္ပြဲေတာ့ အဆင္သင့္ရွိေနေလာက္ၿပီမို႔ ပိုက္ပိုက္သာ စုထားေပေရာ့...
ကိုရင္ေျပာတဲ့ အဲဒီမုန္႔ကို အညာမွာေတာ့ မုန္႔ဖက္ထုပ္လို႔ပဲ ေခၚေလရဲ႕...ရန္ကုန္မွာေတာ့ အညာသားေက်ာကုန္းလို႔ ေခၚၾကတာက အညာသားေတြ အသားမည္းတာကို ႏွိမ္ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ေခၚတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္...စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ မုန္႔ကၽြဲသည္းကို အညာသားတင္ပါးလို႔ နံမည္ေျပာင္းေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားေနပါေၾကာင္း...
ေဟးေဟး ေကာ္တာပဲ ေက်းဇူးပဲ မဒုိးကန္ရာ ကုိရင္႔ညမေလး ေခ်ာေခ်ာျဖဴျဖဴေလးဆုိလို႔ က်ိတ္ဝမ္းတာတြားဒယ္ ဟိဟိ ခြိ း) း)
ကိုရင္ေရ႕....ေဝး ကုိရင္႔ ....ဒီႏွစ္ခ်ဥ္ေပါင္ေစ်း မေကာင္းေပမယ္႔ ေနာက္ႏွစ္ေစ်းေကာင္းပါလိမ္႔မယ္ ကိုရင္ရယ္.....(ဟိဟိ ေနာက္တာပါ အတည္ေျပာတာပါ း) း))
သီတင္းကၽြတ္ ေဗ်ာက္အုိးအသံရုတ္တရက္ထျမည္ရင္ ပလုပ္တုတ္ ကလူကလူနဲ႔ လန္႔မိပါတယ္ကုိရင္ရယ္
ေမာင္ဘႀကိဳင္
Post a Comment