အရာရာကိုအေကာင္းျမင္ပါ

ဂ်ယ္ရီသည္လူခ်စ္လူခင္ေပါေသာ လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။
သူသည္အျမဲစိတ္ေကာင္းေမြးတတ္ျပီး အျပဳသေဘာေဆာင္ျမင္တတ္သည္။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကေနေကာင္းလားေမးလွ်င္ ဂ်ယ္ရီက က်ေနာ္႕ထက္ေကာင္းသူေတာင္
က်ေနာ္႕ေလာက္မေကာင္းပါဘူး ဟုအရႊန္းေဖာက္၍ ျပန္ေျဖတတ္ပါသည္။
 သူသည္ထူးျခားေသာမန္ေနဂ်ာ တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာဆိုလွ်င္
ဂ်ယ္ရီလာတိုင္း ဧည္႕ၾကိဳေတြက ဂ်ယ္ရီေနာက္သို႕တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ တတ္ၾကပါသည္။
ထိုသို႕လိုက္ေနသည္မွာ သူ၏ေကာင္းျမတ္ေသာ စိတ္ေနသေဘာထားေၾကာင္႕ပင္ျဖစ္သည္။
သူသည္ တစ္ဖက္သားစိတ္အားတက္ၾကြလာေအာင္ ပင္ကိုအားျဖင္႕ လုပ္တတ္သူျဖစ္သည္။
အလုပ္သမားတစ္ဦးဦး အဆင္မေျပေသာေန႕ႏွင္႕ ၾကံဳခဲ႕လွ်င္ ဂ်ယ္ရီသည္.ထိုသူ႕ထံသြားျပီး
ၾကံဳေတြ႕ေနေသာအေျခအေနကို အေကာင္းရႈ႔႕ေထာင္႕က ဘယ္လိုၾကည္႕သင္႕ေၾကာင္း ရွင္းျပရင္း
ေဖ်ာင္းဖ်ေပးတတ္ပါသည္။
ဂ်ယ္ရီရႈ႕ျမင္ရင္ဆိုင္သည္႕ပံုမွာ က်ေနာ္႕အတြြက္အံၾသစရာျဖစ္ပါသည္။
ထို႕ေၾကာင္႕တစ္ေန႕တြင္ ဂ်ယ္ရီထံသြားျပီး က်ေနာ္ေတာ႕နားမလည္ဘူးႏိုင္ဘူးဗ်ာ၊
လူတိုင္းအေပၚအေကာင္းျမင္ႏိုင္ဖို႕  မလြယ္ပါဘူး.ခင္ဗ်ားဘယ္လိုလုပ္ျပီး
ျမင္ေအာင္ၾကည္႕ပါသလဲ ဟုေမးလိုက္ပါသည္။
မနက္တိုင္းအိပ္ယာကႏိုးတဲ႕အခါ က်ေနာ္႕ကိုယ္က်ေနာ္ ေမးပါတယ္.ဒီေန႕အဖို႕
မင္းမွာ ေရြးစရာႏွစ္ခုရွိတယ္ ။စိတ္ေကာင္းထားမလား စိတ္ပုပ္ထားမလားလို႕ေမးပါတယ္
ႏွစ္ခုထဲကစိတ္ေကာင္းထားဖို႕က်ေနာ္ ေရြးခ်ယ္ပါတယ္။
တခုခုဆိုးတာျဖစ္လာခဲ႕ရင္လဲ အဆိုးနဲ႕ၾကံဳေတြ႕၇တဲ႕ ဓားစာခံအျဖစ္ခံမလား။
ဒါမွမဟုတ္အဆိုးထဲကသင္ခန္းစာ ဘာယူမလဲဆိုတာ ႏွစ္ခုထဲကတစ္ခုကို က်ေနာ္ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီႏွစ္မ်ိဴးထဲမွာလဲ အဆိုးထဲကသင္ခန္းစာယူဖို႕ပဲက်ေနာ္ကေတာ႕ေရြးခ်ယ္ပါတယ္။
က်ေနာ္႕ဆီမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမေက်နပ္တာေတြ လာေရာက္ေျပာဆိုတဲ႕အခါတိုင္းမွာလဲ
သူတို႕မေက်မနပ္ေျပာတာကို လက္ခံထားမလား ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီအေျခအေနမွာ အေကာင္းဘက္က
ဘယ္လိုၾကည္႕ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ရွင္းျပမလား .အဲဒီႏွစ္လမ္းထဲက တစ္ခုကိုေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။
အျပဳသေဘာေဆာင္ျပီး အေကာင္းဘက္ကိုဘယ္လိုၾကည္႕ရတယ္ဆိုတာ ရွင္းျပတာကိုပဲ က်ေနာ္
ကေတာ႕ ေရြးခ်ယ္ပါတယ္ ဟု ဂ်ယ္ရီကရွင္းျပပါသည္။
အင္း ..ဟုတ္ေတာ႕ဟုတ္ပါတယ္ .ဒါေပမယ္႕အဲလိုသေဘာထားႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ သိပ္လြယ္တဲ႕ကိစၥေတာ႕
မဟုတ္ဘူးလို႕ က်ေနာ္ကျငင္းခ်က္ထုတ္ပါသည္။
ဟုတ္ပါတယ္.သိပ္ေတာ႕မလြယ္ပါဘူး.ဘ၀ဆိုတာတကယ္ေတာ႕ ေရြးခ်ယ္စရာေတြပါပဲ။ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတြ
ျဖတ္လိုက္ရင္ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ႕အေျခအေနတိုင္းဟာ ေရြးခ်ယ္စရာတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ၾကံဳေတြ႕လာတဲ႕အေျခအေနေတြကို ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္မလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားအေပၚ လူေတြက ဘယ္လိုျဖစ္ေစမလဲဆိုတာေပၚမွာ မူတည္ျပီး ေရြးခ်ယ္ႏီုင္ပါတယ္။
စိတ္ေကာင္းေမြးဖို႕ သို႕မဟုတ္ စိတ္ပုပ္ေမြးဖို႕ တစ္ခုခု ကိုေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေျခခံအက်ဆံုးကေတာ႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈ႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။..။ခင္ဗ်ားရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈ႕အတိုင္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ရပ္တည္ေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္..ဟုဂ်ယ္ရီက က်ေနာ္႕ကိုရွင္းျပခဲ႕သည္။
သူေျပာသလို က်ေနာ္ျပန္လည္ဆင္ျခင္စဥ္းစားမိပါသည္။
မၾကာမီမွာပင္က်ေနာ္သည္ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုစတင္ဖုိ႕အတြက္
စားေသာက္ဆိုင္အလုပ္ကို ေက်ာခိုင္းခဲ႔ပါသည္။က်ေနာ္ႏွင္႕သူလဲအဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားပါသည္။
သို႕ေသာ္ ဘ၀တြင္ၾကံဳေတြ႕ရေသာ အေျခအေနမ်ားကို ခ်က္ျခင္းတုန္႕ျပန္မႈ႕မျပဳပဲ ဘယ္လိုေရြးခ်ယ္သေဘာထားရင္
ေကာင္းမလဲဟု ေရြးခ်ယ္မႈ႕ျပဳမိတုိင္း ဂ်ယ္ရီ႕ကိုသတိရမိပါသည္။

ႏွစ္အေတာ္ၾကာေသာ အခါ ဂ်ယ္ရီသည္ စားေသာက္ဆိုင္လုပ္ငန္းတြင္ သင္ဘယ္ေတာ႕မွလုပ္မိမယ္ ဟုမထင္မိေသာ အလုပ္ တစ္ခုကိုလုပ္လိုက္မိပါသည္။
စားေသာက္ဆိုင္ေနာက္ေဖးတံခါးကိုဖြင္႕ထားမိရာမွ လက္နက္ကိုင္လူဆိုး ၃ ဦး၀င္လာျပီး ဆိုင္ကိုဓျမလာတိုက္ပါေတာ႕သည္။
မီးခံေသတၱာကို ဖြင္႕ရန္ၾကိဳးစားေနစဥ္ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင္႕လက္ေတြတုန္ျပီးဖြင္႕မရသျဖင္႕ စိတ္တိုေနေသာ
လူဆိုးမ်ားက ဂ်ယ္ရီ႕အားေသနတ္ျဖင္႕ပစ္ထည္႕လိုက္ပါေတာ႕သည္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အခ်ိန္မီအတြင္မွာပင္ ေဆးရံုသို႕ပို႕႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ႕ၾကပါသည္။
၁၈ နာရီၾကာခြဲစိတ္ကုသမႈ႕ခံရျပီး သီတင္းပတ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ဂရုစိုက္ကုသမႈ႕ခံယူျပီးေနာက္
သူေဆးရံုမွဆင္းရပါသည္။ ေဆးရံုကဆင္းသည္အထိ က်ည္ဆန္အစိတ္အပိုင္းစမ်ား
ဂ်ယ္ရီ႕ခႏြာကိုယ္တြင္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။
ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားအျပီး ေျခာက္လခန္႕ အၾကာတြင္ သူႏွင္႕က်ေနာ္ေတြ႕သည္။
ဘယ္လိုေနသလဲဟုေမးေသာအခါ က်ေနာ္႕ထက္ေပ်ာ္တဲ႕သူေတာင္ က်ေနာ္႕ေလာက္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်ာ..
က်ေနာ္႕ဒဏ္ရာအမာရြတ္ေတြၾကည္႕မလားဟု ျပံဳးျပံဴးရႊင္ရႊင္ျဖင္႕ျပန္ေျဖပါသည္။
က်ေနာ္ကသူ႕ဒဏ္ရာမ်ားကို ငံု႕ၾကည္႕ျပီး ဓားျပ အတိုက္ခံရတုန္းကခင္ဗ်ားစိတ္ထဲဘယ္လိုေနသလဲ ဟုေမးလိုက္သည္။
ငါေနာက္ေဖးတံခါးကိုပိတ္ထားခဲ႕ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႕ အေတြးပထမစိတ္ထဲ ့ျဖစ္လာပါတယ္။
ေသနတ္မွန္ျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲေနတဲ႕ အခါမွာေတာ႕ က်ေနာ္႕မွာ ေရြးစရာ ၂ ခုရွိပါတယ္။
ေသမလားရွင္မလားဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။ရွင္ဖို႕ကိုပဲက်ေနာ္ေရြးခဲ႕တယ္ လို႕ သူ႕စိတ္ထဲတြင္
ျဖစ္ေပၚေသာခံစားမႈ႕ကိုေျပာျပခဲ႕သည္။
ခင္ဗ်ားမေၾကာက္ဘူးလား။သတိေကာလစ္မသြားဘူးလား ဟုက်ေနာ္ဆက္ေမးသည္။
ေရွးဦးသူနာျပဳစုသူေတြက တကယ္ေတာ္ၾကပါတယ္။က်ေနာ္သက္သာမွာပါ .
ဘာမွမစိုးရိမ္ပါနဲ႕လို႕သူတို႕ကအားေပးစကား အျမဲေျပာေနၾကပါတယ္။
အေရးေပၚခြဲစိတ္ခန္းထဲ ကိုလူနာတင္လွည္းနဲ႕က်ေနာ္ကို႕တင္ျပီး၀င္လာတဲ႕အခါ ဆရာ၀န္ေတြ.သူနာျပဳေတြရဲ႕
မ်က္ႏွာမွာေပၚလြင္ေနတာ ေတြ႕ေတာ႕ က်ေနာ္ေၾကာက္လန္႕စိုးရိမ္ခဲ႕ပါတယ္..။
သူတို႕ရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာ  သူဟာေသျပီလို႕ဆိုတဲ႕အဓိပါယ္ကို က်ေနာ္ရိပ္စားမိပါတယ္။
ဒါ ေၾကာင္႕က်ေနာ္႕ဘက္ကတခုခုလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္သိလိုက္တယ္.ဟုဆက္ေျပာသည္။
ခင္ဗ်ားဘာလုပ္လိုက္သလဲဟု သိခ်င္ေဇာႏွင္႕ ေမးလိုက္သည္။
ဟုတ္ကဲ႕ က်ေနာ္႕ကိုေမးခြန္းေတြေအာ္ေမးေနတဲ႕ သူနာျပဳဆရာမၾကီး ရွိပါတယ္.
က်ေနာ္႕ကိုဘာေဆးနဲ႕မတည္႕ဘူးလဲလို႕ေမးပါတယ္.
ဒီေတာ႕က်ေနာ္ကရွိပါတယ္..လို႕ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ႕ ဆရာ၀န္နဲ႕သူနာျပဳေတြက က်ေနာ္
ေျပာမယ္႕အေျဖကို ဆက္ေစာင္႕ေနၾကပါတယ္...
 အားယူရင္း အသက္ျပင္းျပင္းရႈရင္း က်ည္ဆန္ေတြလို႕က်ေနာ္ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အားလံုးသေဘာက်ျပီး ၀ါးခနဲ ရယ္ၾက ပါတယ္။
သူတို႕ရယ္ေမာသံေတြၾကားကေနျပီး က်ေနာ္အသက္ရွင္ဖို႕ပဲေရြးခ်ယ္ပါတယ္။
က်ေနာ္မေသပါဘူး ။အသက္ရွင္တယ္လို႕ယူဆျပီး က်ေနာ္႕ကိုခြဲစိတ္ကုသေပးပါလို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္..။
ထိုဆရာ၀န္ၾကီးမ်ား၏ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာမႈ႕ ေက်းဇူးေၾကာင္႕ ဂ်ယ္ရီအသက္ခ်မ္းသာရာ
ရခဲ႕ပါသည္။ ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ား၏ကၽြမ္းက်င္မႈ႕သာမကပါ ။
သူ၏အံၾသေလာက္ေအာင္ အေကာင္းျမင္ႏိုင္စြမ္းေသာ သေဘာထားသတၱိေၾကာင္႕လည္းအသက္ခ်မ္းသာရာရလာျခင္း
ုျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ္သည္ ဂ်ယ္ရီ႕ထံမွ သင္ခန္းစာတစ္ခု ရခဲ႕႔ပါသည္။
ဘ၀ကိုျပည္႕ျပည္႕၀၀ရွင္သန္ေနထိုင္ ဖို႕အတြက္ ေန႕တိုင္းေရြးခ်ယ္စရာ
ရွိသည္ဆိုေသာ သင္ခန္းစာ ကိုဂ်ယ္ရီ႕ထံမွ ရခဲ႕ပါသည္။
  အရာရာကိုအျပဳသေဘာေဆာင္ျမင္တတ္ပါေစ..။

FRANCIE BALTAZAR SCHWARTZ ၏ ATTITUDE IS EVERYTHING ကိုဆီေလ်ာ္ေအာင္
ဘာသာျပန္ပါသည္။

မဒမ္ကိုး
8.44 pm (Tuesday)