သူမသက္ျပင္းကိုေလးတြဲစြာခ်လိုက္မိတယ္.
မွီေနတဲ႕ျပတင္းေပါက္နံေဘးကေနခြာထြက္လို႕..
ထိုင္ေနတဲ႕.စားပြဲခံုနားသို႕ေျဖးညွင္းစြာေလွ်ာက္လာခဲ႕သည္။
တခန္းလံုးတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနဆဲ..................
ျပတင္းေပါက္မွခန္းဆီးလိုက္ကာျဖဴမ်ားလဲေလတိုက္ရာသို႕..လြင္႕ပါေနဆဲ....
သူသည္.လက္ႏွစ္ဘက္ကို.ယွက္ကာ.စားပြဲေပၚတြင္ေမွာက္ေနသည္....
သူမ..သူ႕ပခံုးကိုဆုပ္ကိုင္ျပီးအားေပးလိုက္သည္။
သူတခ်က္ေဘးဘီကိုလွည္႕ၾကည္႕ျပီးျပန္ေမွာက္ခ်လိုက္သည္....
ဒီလိုသူစိတ္ညစ္တိုင္း..သူမသည္အားေပးခဲ႕ဖူးသည္....။
ဘယ္ေတာ႕မွမပ်က္ကြက္ခဲ႕.......
သူမေမွာက္ထားေသာသူ႕ေက်ာကုန္းေပၚတြင္မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ေနလိုက္သည္။
သူဘာမွမတုန္႕ျပန္ေခ်......
သူမတို႕တြင္ရင္ေသြးေလးရွိေနျပီ.ဆိုေသာအသိက သူမကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ႕သည္။
သူ႕ကိုလဲေပ်ာ္ရႊင္ေစလိုခဲ႕သည္။....
သို႕အတြက္..ဒီေန႕ညေနသူျပန္လာလွ်င္ဖြင္႕ေျပာျပလိုက္မည္ဟုအားတင္းခဲ႕သည္။
သူကေတာ႕က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာသူမ.မွာကိုယ္၀န္ရွိတာသိလွ်င္ဘာေျပာမလဲဟု
သူမေတြးမိလိုက္ေသးသည္။................
သူမအပ္ထားေသာပါးျပင္ကိုေက်ာမွခြာရင္း...ေမာင္ဟု..တိုးးညွင္းစြာေခၚလိုက္သည္...
အသံတိုးပဲတိုးလြန္းသြားလို႕လား....
သူမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တာလားမသိေခ်..
လႈပ္ရွားမႈ႕မျပ...
သူမအေနာက္မွ.သူ႕ကိုသိုင္းဖက္ျပီး.သည္းထန္စြာငိုေၾကြးပစ္လိုက္သည္။
ဘာေၾကာင္႕ရုတ္တရက္ၾကီးခ်က္ျခင္း သူမအေပၚစိမ္းကားသြားရပါသလဲ.
လြန္ခဲ႕တဲ႕တစ္ပတ္က.သိခဲ႕ရတဲ႕.သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင္႕လား
.......................................................
သူမေျခဖ်ားကိုေထာက္ျပီး..အခန္းျပတင္းေပါက္၀ဆီသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္.။
သူမ်ားလိုက္လာျပီးေခ်ာ႕ေလမလားဆိုေသာအသိႏွင္႕....................
သူျပတင္းေပါက္ကိုတခ်က္လွည္႕ၾကည္႕သည္.ဆုိယံုေလး.....
ေခါင္းျပန္ငံု႕သြားသည္...
သူမႏွင္႕သူအိမ္ေထာင္ဦးတုန္းက.ေန႕ရက္မ်ားတြင္သည္ျပတင္းေပါက္မွ.ညရႈ႕ခင္းမ်ား
ငွက္ကေလးမ်ားႏွင္႕..မိုးစက္မ်ား..ႏွင္းမႈန္မ်ားကို.ႏွစ္ဦးသားၾကည္ႏူးစြာအတူၾကည္႔ခဲ႕ဖူးသည္။
သူမဆံႏြယ္မ်ားေပၚ.ေလအေ၀ွ႕ပ်ံ႕လြင္ေနသည္ကို..သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားနွင္႕ထိုးဖြ
ၾကည္စယ္ခဲ႕ဖူးသည္...........
.........................................
ခုသူဘာေၾကာင္႕လိုက္မလာတာလဲ..........။
ဒီျပတင္း..ဒီျမင္ကြင္း.ေတြကိုစိတ္ကုန္သြားျပီလား..
အေတြးမ်ားကိုေခါင္းရမ္းျပီးဖယ္ထုတ္လိုက္သည္႕အခ်ိန္..
သူမခ်စ္ေသာဆိတ္ဖလူူးပန္းနံ႔တို႕ေလအေ၀ွ႕မွာ..တခ်က္ပါလာသည္........
...............................................................
သူထေအာ္သည္.................
ေန..........................
သို႕ေသာ္ထမလာေခ်...............။
သူမက်လုလုမ်က္ရည္ေတြကိုတခ်က္ပင္႕သက္ထုတ္ရင္း...သူ႕ဆီကိုၾကည္႕လိုက္ေတာ႕
သူ.သူမဆီကိုၾကည္႕ေနသည္.......
မ်က္၀န္းမွာ..တခုခုကိုေျပာခ်င္ေနသလိုလိုႏွင္႕...
...........................................................................
သူမျပတင္းေပါက္မွာရပ္ျမဲရပ္ေနသည္..
သူလာမေခၚမခ်င္း..သူ႕နားမသြားဟု.ဆံုးျဖတ္ျပီးရပ္ေနလိုက္သည္။
ရင္ထဲတြင္ေျပာရန္စကားလံုးမ်ားစုေနသည္..
အစရွာမရ..လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္တစ္ျပီး.အျပင္သို႕ထြက္မလာခဲ႕........................။
..
အေ၀းမွအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ပံုသဏန္ကိုလွမ္းျမင္ေနရသည္..
အနီးကပ္ လာေတာ႕မွာ.သူမမိခင္ႏွင္အေဒၚျဖစ္သူ.......
အသံမ်ားကိုၾကားလာရသည္......နီးသထက္နီးလာေတာ႕.အသံမ်ားပိုသဲကြဲလာသည္..
သူမေအာက္တည္႕တည္႕တြင္ရပ္ေနျပီ.ျပတင္းေပါက္ကိုတခ်က္ေမာ႕ၾကည္႕ကာ....
အေပၚသို႕တက္လာၾကသည္။
သူမကိုစကားမေျပာပဲ.သူ႕ကိုလွမ္းအသံျပဴလိုက္ေတာ႕..သူမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္..
သူမေဒၚေလး၏စကားသံအဆံုးတြင္..
သူစားပြဲခုန္ကိုလက္သီးႏွင္႕တခ်က္ထိုးျပီး ..စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္သည္...
သူမရပ္ၾကည္႕ေနဆဲ......
သူမမိခင္ႏွင္႕အေဒၚ၏စကားအဆံုးတြင္...........................
ဟုတ္တယ္..မင္းအိတ္ထဲကဒီစာေတြ.ဒီဓာတ္ပံုေတြ.ရျပီး အဲဒီအမ်ိဴးသမီးက သူပါလို႕သက္ေသခံလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာပဲ...
ေနေနဟာ.ဒီျပတင္းေပါက္ကေနခုန္ခ်ခဲ႕တာပဲ.....
ေရာ႕ဒီစာဟာ.သူ႕ေခါင္းဦးေအာက္မွာထားခဲ႕တာ.မင္းဖတ္ဖို႕တဲ႕.....
သူမရပ္ၾကည္႕ေနဆဲ..
သူမရပ္ၾကည္႕ေနဆဲ..
သူမရပ္ၾကည္႕ေနဆဲ........................
ေလအေ၀ွ႕မွာဆိတ္ဖလူးပန္းနံ႔တို႕ေ၀ွ႕ေနဆဲ.............................။
မဒမ္ကိုး
5း20 pm (Thursday)
မွီေနတဲ႕ျပတင္းေပါက္နံေဘးကေနခြာထြက္လို႕..
ထိုင္ေနတဲ႕.စားပြဲခံုနားသို႕ေျဖးညွင္းစြာေလွ်ာက္လာခဲ႕သည္။
တခန္းလံုးတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနဆဲ..................
ျပတင္းေပါက္မွခန္းဆီးလိုက္ကာျဖဴမ်ားလဲေလတိုက္ရာသို႕..လြင္႕ပါေနဆဲ....
သူသည္.လက္ႏွစ္ဘက္ကို.ယွက္ကာ.စားပြဲေပၚတြင္ေမွာက္ေနသည္....
သူမ..သူ႕ပခံုးကိုဆုပ္ကိုင္ျပီးအားေပးလိုက္သည္။
သူတခ်က္ေဘးဘီကိုလွည္႕ၾကည္႕ျပီးျပန္ေမွာက္ခ်လိုက္သည္....
ဒီလိုသူစိတ္ညစ္တိုင္း..သူမသည္အားေပးခဲ႕ဖူးသည္....။
ဘယ္ေတာ႕မွမပ်က္ကြက္ခဲ႕.......
သူမေမွာက္ထားေသာသူ႕ေက်ာကုန္းေပၚတြင္မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ေနလိုက္သည္။
သူဘာမွမတုန္႕ျပန္ေခ်......
သူမတို႕တြင္ရင္ေသြးေလးရွိေနျပီ.ဆိုေသာအသိက သူမကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ႕သည္။
သူ႕ကိုလဲေပ်ာ္ရႊင္ေစလိုခဲ႕သည္။....
သို႕အတြက္..ဒီေန႕ညေနသူျပန္လာလွ်င္ဖြင္႕ေျပာျပလိုက္မည္ဟုအားတင္းခဲ႕သည္။
သူကေတာ႕က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာသူမ.မွာကိုယ္၀န္ရွိတာသိလွ်င္ဘာေျပာမလဲဟု
သူမေတြးမိလိုက္ေသးသည္။................
သူမအပ္ထားေသာပါးျပင္ကိုေက်ာမွခြာရင္း...ေမာင္ဟု..တိုးးညွင္းစြာေခၚလိုက္သည္...
အသံတိုးပဲတိုးလြန္းသြားလို႕လား....
သူမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တာလားမသိေခ်..
လႈပ္ရွားမႈ႕မျပ...
သူမအေနာက္မွ.သူ႕ကိုသိုင္းဖက္ျပီး.သည္းထန္စြာငိုေၾကြးပစ္လိုက္သည္။
ဘာေၾကာင္႕ရုတ္တရက္ၾကီးခ်က္ျခင္း သူမအေပၚစိမ္းကားသြားရပါသလဲ.
လြန္ခဲ႕တဲ႕တစ္ပတ္က.သိခဲ႕ရတဲ႕.သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင္႕လား
.......................................................
သူမေျခဖ်ားကိုေထာက္ျပီး..အခန္းျပတင္းေပါက္၀ဆီသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္.။
သူမ်ားလိုက္လာျပီးေခ်ာ႕ေလမလားဆိုေသာအသိႏွင္႕....................
သူျပတင္းေပါက္ကိုတခ်က္လွည္႕ၾကည္႕သည္.ဆုိယံုေလး.....
ေခါင္းျပန္ငံု႕သြားသည္...
သူမႏွင္႕သူအိမ္ေထာင္ဦးတုန္းက.ေန႕ရက္မ်ားတြင္သည္ျပတင္းေပါက္မွ.ညရႈ႕ခင္းမ်ား
ငွက္ကေလးမ်ားႏွင္႕..မိုးစက္မ်ား..ႏွင္းမႈန္မ်ားကို.ႏွစ္ဦးသားၾကည္ႏူးစြာအတူၾကည္႔ခဲ႕ဖူးသည္။
သူမဆံႏြယ္မ်ားေပၚ.ေလအေ၀ွ႕ပ်ံ႕လြင္ေနသည္ကို..သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားနွင္႕ထိုးဖြ
ၾကည္စယ္ခဲ႕ဖူးသည္...........
.........................................
ခုသူဘာေၾကာင္႕လိုက္မလာတာလဲ..........။
ဒီျပတင္း..ဒီျမင္ကြင္း.ေတြကိုစိတ္ကုန္သြားျပီလား..
အေတြးမ်ားကိုေခါင္းရမ္းျပီးဖယ္ထုတ္လိုက္သည္႕အခ်ိန္..
သူမခ်စ္ေသာဆိတ္ဖလူူးပန္းနံ႔တို႕ေလအေ၀ွ႕မွာ..တခ်က္ပါလာသည္........
...............................................................
သူထေအာ္သည္.................
ေန..........................
သို႕ေသာ္ထမလာေခ်...............။
သူမက်လုလုမ်က္ရည္ေတြကိုတခ်က္ပင္႕သက္ထုတ္ရင္း...သူ႕ဆီကိုၾကည္႕လိုက္ေတာ႕
သူ.သူမဆီကိုၾကည္႕ေနသည္.......
မ်က္၀န္းမွာ..တခုခုကိုေျပာခ်င္ေနသလိုလိုႏွင္႕...
...........................................................................
သူမျပတင္းေပါက္မွာရပ္ျမဲရပ္ေနသည္..
သူလာမေခၚမခ်င္း..သူ႕နားမသြားဟု.ဆံုးျဖတ္ျပီးရပ္ေနလိုက္သည္။
ရင္ထဲတြင္ေျပာရန္စကားလံုးမ်ားစုေနသည္..
အစရွာမရ..လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္တစ္ျပီး.အျပင္သို႕ထြက္မလာခဲ႕........................။
..
အေ၀းမွအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ပံုသဏန္ကိုလွမ္းျမင္ေနရသည္..
အနီးကပ္ လာေတာ႕မွာ.သူမမိခင္ႏွင္အေဒၚျဖစ္သူ.......
အသံမ်ားကိုၾကားလာရသည္......နီးသထက္နီးလာေတာ႕.အသံမ်ားပိုသဲကြဲလာသည္..
သူမေအာက္တည္႕တည္႕တြင္ရပ္ေနျပီ.ျပတင္းေပါက္ကိုတခ်က္ေမာ႕ၾကည္႕ကာ....
အေပၚသို႕တက္လာၾကသည္။
သူမကိုစကားမေျပာပဲ.သူ႕ကိုလွမ္းအသံျပဴလိုက္ေတာ႕..သူမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္..
သူမေဒၚေလး၏စကားသံအဆံုးတြင္..
သူစားပြဲခုန္ကိုလက္သီးႏွင္႕တခ်က္ထိုးျပီး ..စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္သည္...
သူမရပ္ၾကည္႕ေနဆဲ......
သူမမိခင္ႏွင္႕အေဒၚ၏စကားအဆံုးတြင္...........................
ဟုတ္တယ္..မင္းအိတ္ထဲကဒီစာေတြ.ဒီဓာတ္ပံုေတြ.ရျပီး အဲဒီအမ်ိဴးသမီးက သူပါလို႕သက္ေသခံလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာပဲ...
ေနေနဟာ.ဒီျပတင္းေပါက္ကေနခုန္ခ်ခဲ႕တာပဲ.....
ေရာ႕ဒီစာဟာ.သူ႕ေခါင္းဦးေအာက္မွာထားခဲ႕တာ.မင္းဖတ္ဖို႕တဲ႕.....
သူမရပ္ၾကည္႕ေနဆဲ..
သူမရပ္ၾကည္႕ေနဆဲ..
သူမရပ္ၾကည္႕ေနဆဲ........................
ေလအေ၀ွ႕မွာဆိတ္ဖလူးပန္းနံ႔တို႕ေ၀ွ႕ေနဆဲ.............................။
မဒမ္ကိုး
5း20 pm (Thursday)
7 comments:
က်ေနာ္..၀တၱဳတို ေလး
လာဖတ္သြားပါတယ္...
မိသားစုကုိယ္ေ၇ာစိတ္ပါက်န္းမာခ်မ္းသာ
ႀကပါေစ....။
မဒိုးကန္ေရ စာလာဖတ္သြား ပါဘီ။။။။
ဟင္.. အဲလိုၾကီးလား...
ခုန္ခ်ခ်င္ရင္လည္း သစၥာေဖာက္တဲ့ ေယာက်္ားကိုပါ တစ္ခါတည္း ေခၚသြားတာ မဟုတ္ဘူး..
မဒိုးကန္ေရ....ေရာက္သဗ်...၊ဖတ္သဗ်...၊မန့္သဗ်...:)))
အေရးအသား တကယ္ကို ေကာင္းပါတယ္... ဇာတ္လမ္းထဲက မိန္းကေလးအတြက္ေတာ့ “မတန္လိုက္တာ” လို႔ ခံစားရတယ္ မဒမ္ကိုးရယ္...
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားတဲ့ မိန္းခေလးအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာထက္ အားမရလိုက္တာ...။
အဲဒီလိုေပ်ာ့ညံ့တဲ့မိန္းခေလးေတြရွိေနလို႔ ေယာက်္ားေတြသစၥာေဖာက္ရဲေနတာ..။
Post a Comment