ဆင္ေၿခဖံုး

မီးလင္းတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို
ထြက္လာခဲ့ၾကတာေပါ့..
အိမ္ေတြကေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ က်န္ခဲ့ၿပီ..

ေၿခာက္ေသြ႔မႈက
ငါတို႔အေပၚကို ညီညီညာညာ က်ေရာက္လို႔..
ၿငီးေငြ႔မႈကိုေတာ့
အ၀င္မဆိုးေအာင္ အခ်ိဳရည္ေရာၿပီး ေမွ်ာခဲ့ၾက...
ေရာခ့္သီခ်င္းေတြဆိုၿပီး ငိုခဲ့ၾကတယ္...
ဟစ္ေဟာ့ေတြဆိုရင္း ရယ္ခဲ့ၾကတယ္...

ငါတို႔ဖြဲ႔သီၾက...ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ၿပန္အန္ထုတ္ၾက..
လြမ္းပဲလြမ္းေနရ..
ညကေတာ့ ညထက္ပိုၿပိး ေမွာင္ခဲ့ၿပီ

အိမ္လား...
အိမ္မၿပန္ခ်င္လည္း
အိမ္ကိုပဲ ၿပန္ခဲ့ၾကတယ္။