Thursday, March 27, 2014

ျမင္းပလံုေခ်ာင္းသစၥာ

 (၁)

ဘၾကီးေရ ဘၾကီး.. ဗ်ိဴးဘၾကီး..
တပ္၀င္းေရွ႕တရပ္စပ္ေအာ္ေနသည္႕ဆူဆူညံညံအသံေၾကာင္႕ဥိးထြန္းေအာင္ကဲလားအျပင္မွေခါင္းျပဴၾကည္႕ ရင္း ေအာ္ေမးလိုက္သည္။
“ ေဟ ဘယ္သူတုန္းကြ အဲေလာက္ေအာ္ဟစ္ဆူညံေနတာ .”
အေမာတေကာနွင္႕ဖိုးစိန္တစ္ေယာက္အူယားဖားယားျခံထဲသို႕၀င္လာရင္းကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္တင္ပလြဲထိုင္ခ်လိုက္သည္။လူကလဲေနပူထဲေျပးလႊားလာရလို႕လားမသိမဲသည္႕အသားေပၚနီစပ္စပ္ပါျဖစ္ျပီးေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္မ်ားပင္ တဒီးဒီးက်ေနသည္။

ဦးထြန္းေအာင္ ေရေႏြးကရားကိုငွဲ႕လိုက္ျပီး ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ကိုလွမ္းေပးရင္းေမးလိုက္သည္။
“ ဘာျဖစ္လုိ႕အဲေလာက္အေမာတေကာျဖစ္လာရတာတုန္းကြ”
ေရေႏြးၾကမ္းကိုတၾကိဳက္မႈတ္ေသာက္လိုက္ရင္း ဖိုးစိန္တစ္ေယာက္ ၀မ္းသာအဲလဲႏွင္႕  ေျဖသည္။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရြာကို ျမိဳ႕ကက်န္းမာေရးဆရာမ ေရာက္မယ္တဲ႕ဗ် ဘၾကီးရ.”
 “ ေဟ ..ဟုတ္လား ေသခ်ာလို႕လားကြာ. မင္းဘယ္ကေနသတင္းၾကားလာျပန္တာတုန္း ”
“ ဟိုေလ ဟို.ဦးေလးေရခ်မ္းရယ္ ေျပာတာ. သူကေရအိုးကုန္းရြာဘက္ကၾကားလာတာတဲ႕”
 “ ဟာ ေခြးေကာင္ရ ေရခ်မး္ေျပာတာကိုမင္းကယံုေနတယ္ ဒုကၡပါပဲကြာ ငါကအဟုတ္မွတ္လို႕”
“ ဟုတ္တယ္ ဘၾကီးရ ဦးေလးေရခ်မ္း ခုဘဲ ျမင္းပလံုေခ်ာင္းဖက္ကေနျပန္လာတာကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္  . သူ ေျပာတာဘဲ ေရအိုးကုန္းရြာကလူေတြေျပာေနတာ ၾကားခဲ႕တယ္တဲ႕ ။”


“အင္း……ဒီေကာင္႕စကားကမယံုလို႕လဲမရဘူး..ခက္သားလား” . “တကယ္ေရာက္မယ္ဆုိရင္ေတာ႕ေကာင္းတာေပါ႔ကြာတို႕ရြာမလဲတစ္ခုခုဆိုတတ္သိနားလည္တဲ႕ဆရာမမရွိ ျဖစ္လာရင္အေရးေပၚမွကုတတ္တဲ႕သူမရွိ  ျမင္းပလံုေခ်ာင္းေရတက္ေနျပန္ရင္လဲဘာမွလုပ္မရနဲ႕.မေသသင္႕ဘဲေသခဲ႕ရတဲ႕အသက္ေတြလဲမနည္းေပါ႔ကြာ။တကယ္သာဆုိမဂၤလာသတင္းပဲ ေစာင္႕ၾကည္႕ၾကတာေပါ႔ကြာ.။”
းထြန္းေအာင္တစ္ေယာက္သက္ျပင္းတြဲၾကီးကိုတခ်က္မႈတ္လိုက္ရင္းအိမ္ေရွ႕ရြာလမ္းမၾကီးကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႕ေရခ်မ္းအေၾကာင္းကရုပ္ရွင္ျပကြက္မ်ားလိုေခါင္းထဲအစီအရီေရာက္လို႕လာသည္။

 ဦးထြန္းေအာင္တို႕ရြာမွာဆိုလယ္ယာကၽြဲႏြားမ်ားႏွင္႕ေရခ်မ္းတို႕မိဘမ်ားကေတာင္႕တင္းသည္။။ေရခ်မ္းမွာေမာင္ႏွမသံုး္ေယာက္ရွိသည္္။ေရခ်မ္းကအငယ္ဆံုးျဖစ္သည္။ေရခ်မ္းကိုခ်စ္လိုက္သမွတုန္္ေနေအာင္ခ်စ္ၾကသည္။မေမွ်ာ္လင္႕ေသာကံၾကမၼာဆိုးကရာက္လာေလရာေရခ်မ္းဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္မိဘေတြကတဖက္ရြာရအိုးကုန္းအလႈကအျပန္ညဖက္တြင္ျမင္းပလံုေခ်ာင္းကိုျဖတ္အကူးမေမွ်ာ္လင္႕ေသာေတာင္က်ေခ်ာင္းေရမ်ားက်လာရာမိဘမ်ားႏွင္႕အကိုေရာအမပါတာင္က်ေရႏွင္႔အတူ ေမ်ာပါ ေသဆံုးသြားခဲ႕ျပီးသံုးရက္ေျမာက္လြန္ကာမွအေလာင္းကို ေခ်ာင္အေက်ေနရာမွ ျပန္ဆယ္၍ရခဲ႕ၾကသည္။ေရခ်မ္းတစ္ေယာက္ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင္႕ေက်ာက္ေပါက္ေနသျဖင္႔ၾကီးေဒၚျဖစ္သူႏွင္႔အတူက်န္ခဲ႕ေလသျဖင္႕အသက္ရွင္ခြင္ရခဲ႕သည္။

မိသားစုေလးေယာက္၏အသုဘမွာေၾကကြဲစရာေကာင္းလွသလိုသနားစရာေရခ်မ္းမွာေတာ႕မိဘႏွင္႔အကိုအမတို႕၏အေလာင္းစင္မ်ားရြာထိပ္မွာျပင္ထားသည္ကိုျမင္ေလရာဖ်ားနာေနေသာကေလးငယ္မွာၾကည္႕ျပီးစိတ္ထိခိုက္သြားေလသည္။ၾကီးေဒၚၾကီးလက္တြင္ၾကီးျပင္းခဲ႕ရေသာရခ်မ္းခင္မ်ာကံဆိုးမႈ႕မ်ားကထပ္ေရာက္လာျပန္ေလရာသူအသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္တြင္ၾကီးေဒၚၾကီးခင္မ်ာမွာလဲရုတ္တရက္ၾကီးဆံုးပါးသြားေလသျဖင္႕ေလာကအလည္တြင္မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ႏွင္႕က်န္ခဲ႔ရရွာေလေတာ႔သည္။စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာထိခိုက္မႈ႕မွာပိုမိုဆိုးရြားလာေလရာမွရြာမွာေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္သူမ်ားကေရခ်မ္းကိုရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္လက္ကုိိအပ္ႏွံျပီးလက္တိုလက္ေတာင္းခိုင္းရင္းု၀ိုင္း၀န္းေစာင္႕ေရွာက္ၾကေသာ္လည္းျမင္းပလံုေခ်ာင္းေရတက္ခ်ိန္တြင္ခ်ာင္းနေဘးမွာေရခ်မ္းမိဘမ်ားအတြက္ရည္စူးျပီးတည္ထားခဲ႕ေသာရြာဦးေက်ာင္းနားကလြမ္းေစတီေပၚမွာသြားထိုင္ရင္းအေမေရအေမေရႏွင္႔ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုေၾကြးခဲ႔႔သည္႔ကာလမွာေရခ်မ္းပင္အသက္ေလးဆယ္နားကပ္ခဲ႕ေလျပီ။သူတို႕မိသားစုေနထိုင္ခဲ႕သည္ျခံ၀န္းၾကီးမွာေတာ႔ ေဟာင္းႏြမ္းယိုယြင္းလွ်က္မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွေနထိုင္ျခင္းမရွိေတာေခ်။မႈန္မိႈင္းေသာမ်က္၀န္းအစံုတုိ႕မွာဘယ္အခ်ိန္ၾကည္႕ၾကည္႕၀႕သီေနေသာမ်က္ရည္တို႕မွာျမင္လိုက္ရသူတိုင္းစိတ္မေကာင္း။

ရြာမွကေလးငယ္မ်ားငိုလွ်င္“အဲ..ဦးေရခ်မ္းနဲ႕တိုင္ေျပာမယ္ေနာ္..အဲ...ဦးေရခ်မ္းၾကီးလာျပီ”ဟုေျခာက္လွန္႕ၾကသည္။တခါတခါ ေဆာ႕ေနၾကကေလးငယ္မ်ားႏွင္႕ေဆာ႕ကစားရန္သြားလွ်င္တခါတေလလူၾကီးမ်ားကဟဲ႕ ေရခ်မ္းသြားသြားနင္လိုအရူးနဲ႕ကေလးေတြစိတ္မခ်ပါဘူးနင္႕မွာယားနာေတြနဲ႕ကေလးေတြကိုကူးကုန္မယ္ဟုေအာ္ေငါက္လႊတ္လွ်င္ေရခ်မ္းခင္မ်ာအဲအိမ္ေရွ႕တြင္တြင္တြင္ရပ္ၾကည္႕ရင္းစိတ္မေကာင္းစရာမ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင္႕  ေခါင္းငိုက္စိုက္ႏွင္႕လွည္႕ျပန္သြားတတ္သည္။ရြာမွာအလႈအတန္းဆိုလဲေအာက္ေျခသိမ္းကအစရခ်မ္းအကုန္သိမ္းၾကံဳးလုပ္ေပးသည္။အားလံုးျပီးသြားလွ်င္ဆရာေတာ္ေက်ာင္းေအာက္သြားျပီးကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနတတ္သည္။ဆာသည္လဲမေျပာ။ဆရာေတာ္က“ဟဲ႕.ေရခ်မ္းစားျပီးပလား။ေရခ်မး္ကိုထည္႕ေပးလိုက္ၾကဦးေဟ႕”ဆိုမွလက္အုပ္ေလးခ်ီျပီးထိုင္ေနရာေခ်ာင္ထဲမွာကုပ္ကုပ္ေလးထြက္လာရွာသည္။

ေကာက္ရိတ္ျမက္ထံုးထမ္းသည္႕သူမ်ားျပန္လာလို႕မႏိုင္မနင္းဆိုလွ်င္အတင္း၀င္ထမ္းေပးျပီးသီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုလို႕ပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး၀င္ထမ္းသြားတတ္သည္။သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြေရငင္ေနတာျမင္လွ်င္လဲရတြင္းမွေရမ်ားကိုမေမာႏုိင္မပန္းႏိုင္ငင္ေပးရင္းမတၱာငတ္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင္႕ၾကည္႕ေနတတ္ေလသည္။ရြာကလူအမ်ားစုကေတာ႕ခ်စ္လဲခ်စ္သနားလဲသနားၾကသလိုတခ်ိဳ႕သူမ်ားကေတာ႕ေရခ်မ္းကိုရူးသြပ္ေနသူဟုဆိုကာကေလးမ်ားႏွင္႕ေပးမေပါင္းသူတို႕ပင္ေရွာင္ဖယ္ဖယ္လုပ္တတ္ၿကေသးသည္။

ဆရာေတာ္႕ေက်ာင္းမွာမအိပ္ရင္သူ႕ဖာသာသူရြာထိပ္အစြန္ကတဲအိုေလးထဲမွာေနရင္းတစ္ေယာက္ထဲေျခတြဲလဲခ်ထိုင္ျပီးျမင္းပလံုေခ်ာင္းရွိရာဖက္ကိုသာေမွ်ာ္ၾကည္႕ေနျပီးဆာသည္႕အခ်ိန္က်မွဆရာေတာ႔ေက်ာင္းေအာက္ေလွကားနားမွာလက္အုပ္ခ်ီျပီးလာရပ္ေနေလ႕ရွိသည္။ဆရာေတာ္စြန္႕သည္႔ဆြမး္က်န္မ်ားကိုစားေသာက္ျပီးရင္သပိတ္မ်ားကိုေဆးေက်ာရွင္းလင္းေပးျပီးတာနဲ႕ေက်ာင္း၀ိုင္းထဲမွာတံျမက္စီးလွဲေပးျပီးကုပ္ကုပ္ကေလးျပန္သြားတတ္သည္။ကံမေကာင္းလို႕စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာထိခိုက္ခဲ႕ရရွာေသာ္လည္းေရခ်မ္းကစိတ္ေကာင္းေလးရွိရွာသည္။သတၱ၀ါတြခ်စ္တတ္သည္။ငွက္ပစ္ေနသူမ်ားျမင္ရင္နာက္ကေနတုတ္တစ္ေခ်ာင္းႏွင္ေအာ္ဟစ္ျပီးလိုက္ေတာ႔သည္။ႏွင္းခူမ်ားယားနာမ်ားေပါက္ေနေလရာသူခင္မ်ာတကုိယ္လံုးယားနာမ်ားပြထေနသည္။ေရခ်မ္းမွာတရြာလံုးႏွင္႕ျပသနာမရွိေသာ္လည္းဖိုးေဇာ္ႏွင္႕ဒိုးေမာင္တို႔ညီအကိုက ေရခ်မ္းကိုၾကည္႕မရ။ 

သူမ်ားဘူးသီးအရက္မူးျပီး၀င္ခိုးလဲေရခ်မ္းျမင္သည္။ၾကက္ခိုးလဲေရခ်မ္းျမင္သည္။စပါးခိုးလဲေရခ်မ္းႏွင္႕တိုးသျဖင္႔ဆရာေတာ္ျပန္သိေလရာၾကိမ္လံုးစာခနခနမိသည္။ငွက္ပစ္လဲေရခ်မ္းနွင္႕တိုးလွ်င္ေရခ်မ္းကတုတ္ႏွင္႔လိုက္တတ္သျဖင္႕ေရခ်မ္းကိုသူတုိ႕ညီအကိုကၾကည္႕မရ။စကားလဲမ်ားမ်ားမေျပာ။ပာသည္႕စကားမ်ားကလဲမွန္တတ္သည္။ခုလဲေရအိုးကုန္းရြာကလူမ်ားေခ်ာင္းေရက်တုန္းဒီဘက္ကိုလာသလား။သူဘဲရံဖန္ရံခါသြားတတ္သလိုမ်ားသြားရင္းၾကားလာသလားမသိ။က်န္းမာေရးဆရာမေရာက္မည္တဲ႔႔။ဦးထြန္းေအာင္တို႕ကန္သာရြာႏွင္႕ ေရအိုးကုန္းရြာ ႏွစ္ရြာၾကားမွာ ျမင္းပလံုေခ်ာင္းကျခားေနသည္။ ျမင္းပင္ပလံုကနဲေနေအာင္ပးမလြတ္ဘဲေတာင္က်ေရႏွင္႕တရွိန္ထိုးပါတတ္ေသာထိုေခ်ာင္းကိုျမင္းပလံုေခ်ာင္းလို႕အမည္တြင္ခဲ႕ျပီးမၾကာခနလူေသတတ္ေသာမထင္မွတ္ေသာအခ်ိန္မွာေတာင္က်ေရမ်ားကစီးလာတတ္ျပီးအသက္ဇီ၀ိန္ေခၽြေသာေခ်ာင္းျဖစ္ေလရာမိုးတြင္းဆိုေတာ္ယံုႏွင္႕ထိုေခ်ာင္းကိုမကူးရဲၾကေပ။ ေႏြရာသီတြင္ျပသနာမရွိေသာ္လည္းမိုးတြင္းကာလမ်ားႏွင္႕ေဆာင္းတြင္းတြင္ျမစ္အညာဖက္မွမိုးရြာခ်လိုက္ပါကေခ်ာင္းအ
လယ္ေခါင္ေရာက္ေနသူအဖို႕ကေတာ႕ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ျပီသာမွတ္ေပေတာ႕။ေျပးလို႕မလြတ္ႏိုင္ေတာ႕။ 

သို႕ႏွင္႕ျမိဳ႕ႏွင္႕အလွမ္းေ၀းေသာဦးထြန္းေအာင္တို႕ကန္သာရြာမွာက်န္းမာေရးအတြက္စိုးရိမ္စရာကျဖစ္လာသည္။မိုးတြင္းကာလဆုိအေရးေပၚျဖစ္လာျပီဆိုလွ်င္ဘယ္မွမသြားမလာႏိုင္ေတာ႔။ေရအိုးကုန္းရြာကိုျဖတ္သြားလွ်င္ျျမိဳ႕မွာပိုနီးသည္။သည္ဘက္ကေန ျမိဳ႕ေပၚတက္လွ်င္ပဲခူးရိုးမခံေနသျဖင္႔မလြယ္ကူလွ။မေသသင္႕ဘဲသခဲ႕ၾကသည္႕အသက္ေတြ္လဲမနည္းေတာ႕။တတ္ေယာင္ကားဗိေႏၵာဆရာဦးတင္လက္ခ်က္ႏွင္႔ပင္အသက္ဆံုးသူေတြလဲမ်ားလွျပီ။“အင္းေလ....ေရခ်မ္းေျပာတာသာမွန္ရင္ေတာ႕မဂၤလာသတင္းပဲေပါ႔”
 ဦးထြန္းေအာင္ တိုးတိုးေလးညည္းမိရင္း သက္ျပင္းရွည္ၾကီးတခ်က္ သာခ်လိုက္မိေတာ႕သည္။

 (၂)

“ဘၾကီးေရ....ဘၾကီးေရ ျမိ႕ကဆရာမတကယ္ေရာက္လာျပီဗ်သိလားဦးေလးေရခ်မ္းေျပာတာမွန္တယ္ဗ်။ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးဗ်ာသိလား။ခုဆရာေတာ္႔ေက်ာင္းမွာ ေရာက္ေနတယ္။အခုဘၾကီးကိုဆရာေတာ္ေခၚခိုင္းလိုက္လို႕”

ဖိုးစိန္တစ္ေယာက္စပ္ျဖဲျဖဲႏွင္႕အေမာတေကာလာေျပာသည္။ဖိုးစိန္ကေရခ်မ္းကိုခ်စ္သည္။ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ဖိုးစိန္တို႕မွာကသားအမိေလးႏွစ္ေယာက္ထဲေနရာအမယ္အိုကလက္တစ္ဖက္ေလျဖန္းေနသျဖင္႔ေရခ်မ္းကဖိုးစိန္မအားသည္႔အခ်ိန္တြင္ေရတြင္းမွရငင္ေပးျပီးအမယ္အိုကိုေရခ်ိဳးေပးတတ္ကူညီတတ္္သျဖင္႔ဖိုးစိန္ကေရခ်မ္းကိုခ်စ္သည္။

ဦးထြန္းေအာင္ဆရာေတာ္႕ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႕ေယာထမီေလးႏွင္႕အက်ီအျဖဴေလးႏွင္႔အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္ဆရာေတာ္ကိုလက္အုပ္ခ်ီျပီးစကားေျပာေနသည္။ဦးထြန္းေအာင္ကိုျမင္ေတာ႔ထိုအမ်ိဳးသမီးငယ္ကျပံဴးျပႏႈတ္ဆက္သည္။ခပ္လွမ္းလွမ္းအေနာက္နားမွာရြာကရပ္မိရပ္ဖမ်ားလူၾကီးမ်ားႏွင္႕အတူရြာသားမ်ားစပ္စုလိုသူမိန္းမမ်ားကလဲေရာက္လာျပီး၀ိုင္းအံုၾကည္႕ေနၾကသည္။ထိုအထဲတြင္ေခ်ာင္တစ္ေနရာမွေရခ်မ္းလဲပါသည္။ဆရာေတာ္ေျပာသမွ်ၾကားရတာေတာ႔က်န္းမာေရးဆရာမမဟုတ္။မိမိသေဘာႏွင္႕မိမိေလွ်ာက္လႊာတင္ျပီးေရာက္လာေသာဆရာ၀န္မေလးျဖစ္သည္။နာမည္ကမသီတာ။မဖြံ႕ျဖိဳးေသးသည္႕ေဒသေတြမွာသြားေရာက္ေဆးကုေပးခ်င္္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုျပီးပူဆာသာေၾကာင္႔မိဘမ်ားကတားမရသျဖင္႕ခြင္႕ျပဴလိုက္ျခင္းပင္။သူမကမိဘမ်ားခြင္႔ျပဳသည္ႏွင္႕သက္ဆိုင္ရာကိုစာတင္ျပီးသည္ကန္သာရြာေလးသို႕ ေရာက္လာျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ေနြရာသီမို႕ျမင္းပလံုေခ်ာင္းကိုလွည္းႏွင္႕ျဖတ္ကူးလာၾကရာလမ္းတ၀က္မွာသဲနစ္ေနသျဖင္႔ေစတီကုန္းေပၚတြင္ရပ္ေနသူေရခ်မ္းကျမင္ရာခ်က္ျခင္းေခ်ာင္းသဲျပင္ထဲေျပးဆင္းသြားျပီးနြားမ်ားနွင္႔႔အတူလွည္းသမားေရာသူပါကူရုန္းျပီးသည္ဘက္ကမ္းကိုေရာက္လာေၾကာင္းနဂိုကပင္ျမင္းပလံုေခ်ာင္းကသတင္းကိုၾကားထားသျဖင္႕ရုတ္တရက္တအားလန္႔သြားေၾကာင္းမေတာ္တဆမ်ားေတာင္က်ေရက်လာခဲ႔ပါကဆိုျပီးေၾကာက္သြားေၾကာင္းဆရာ၀န္မေလးကစီကာပတ္ကံုးေျပာျပေနရွာသည္။ေက်းဇူးတင္သည္႔အၾကည္႕မ်ားႏွင္႔ေရခ်မ္းကိုလွည္႕ၾကည္႕ေတာ႔ေရခ်မ္းကဘာမွမသိသလိုပင္ဆရာ၀န္မေလးအား ျပန္ၾကည္႔ေနရွာေလသည္။ဆရာမ၀န္မေလးမသီတာကိုဦးထြန္းေအာင္တို႕လင္မယားအိမ္မွာပင္ေနေစလိုက္သည္။ဦးထြန္းေအာင္မိန္းမဒၚခင္မႈံကေတာ႔သားသမီးမရွိသျဖင္႕မသီတာကိုသမီးရင္းႏွင္႔မျခားခ်စ္ရွာသည္။အစစအရာရာလိုေလေသးမရွိလုပ္ကိုင္ေပးသလိုမသီတာကလဲဦးထြန္းေအာင္တို႕လင္မယားအေပၚသိတတ္သည္။

ဆရာ၀န္မေလးမသီတာေရာက္ျပီးေနာက္ပိုင္းရြာမွာက်န္းမာေရးကတိုးတက္တာသိသာသည္။တအိမ္ဆင္းတအိမ္တက္မေမာႏိုင္မပန္းနို္င္လူနာမ်ားကိုအခ်ိန္မေရြးလိုက္ၾကည္႕ေပးသည္။ယင္လံုအိမ္သာေတြေဆာက္ဖို႕ေျပာျပသည္။သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ားကိုလဲအျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးႏွင္႔စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေဆးတိုက္ေပျခင္းေဆးမေသာက္ခ်င္သူကို ေသာက္ခ်င္လာေအာင္စိတ္ရွည္လက္ရွည္ႏွင္႔ေခ်ာ႔ေမာ႔ေျပာသျဖင္႔ေခါင္းမာသူပင္မသီတာတိုက္မွေသာက္မယ္အထိပင္ျဖစ္လာေလသည္။တစ္ပတ္တစ္ခါဆရာေတာ္ေက်ာင္းတြင္က်န္းမာေရးစစ္ေဆးမႈ႕မ်ားျပဳလုပ္ေပးသည္။ဖိုးစိန္တို႕လူငယ္တစ္သိုက္ႏွင္႕ရြာကကာလသမိီးပ်ိဳမ်ားကေတာ႔မသီတာ၏ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္မ်ားပင္။

တစစ ႏွင္႔မသီတာကိုတရြာလံုးကခ်စ္ခင္ၾကျပီးဆရာ၀န္မေလးဆရာ၀န္မေလးႏွင္႔ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနၾကသည္။ဟိုလူကထမင္းဖိတ္ေကၽြးသည္အိမ္ကထမင္းဖိတ္ေကၽြးႏွင္႔ရြာတြင္မသီတာမွာမ်က္ႏွာပြင္႔လွသည္။လူပ်ိဳကာလသားတို႕ကလဲအျပိဳင္အဆုိင္မသီတာကိုပိုးပန္းၾက ေလွ်ာက္ျပန္သံေပးၾကႏွင္႔ဦးထြန္းေအာင္တို႔အိမ္တြင္လာဘ္လာဘမ်ားေပါမ်ားလွေလသည္။

မသီတာကေရခ်မ္း၏ယားနာမ်ားကိုလဲမရြံမရွာေသခ်ာၾကည္႕ရႈ႕ျပီးကုသေပးေလရာေရခ်မ္းကိုယ္မွယားနာမ်ားႏွင္းခူမ်ားပင္ေပ်ာက္လုလုျဖစ္ေနေပျပီ။သေဘာေတြက်က်ႏွင္႔ရီေနျပီးဆရာမေလး ေက်းဇူးေနာ္.ဆရာမေလးေက်းဇူးေနာ္လို႕တဖြဖြေျပာျပီးဦးကုန္းခ်တတ္သျဖင္႔မသီတာမွာမလုပ္ပါနဲ႔ဦးေလးရယ္ဆုိျပီးအတင္းဆြဲထူရတတ္သည္။သန္႔ရွင္းစြာဆးေၾကာျပီးေဆးထည္႕ေပးေလရာေရခ်မ္းမ်က္၀န္းအိမ္တို႕မွာ၀မ္းသာသျဖင္႔မ်က္ရည္မ်ားပင္၀ဲလွ်က္ရွိေလသည္။ေရခ်မ္းအေပၚမသီတာကတရင္းတႏွီးဆက္ဆံျပီးစားစရာေသာက္စရာမ်ားကိုဆရာေတာ္ေက်ာင္းသို႔ယူလာေပးရင္းဦးေလးေရခ်မ္းအတြက္ပါဆိုျပီးထည္႕ေပးသြားတတ္သည္။ေရခ်မ္းကလည္းဘၾကီးထြန္းေအာင္တို႕အိမ္ကိုညေနတိုင္လာျပီး ေရငင္ေပးျပီးလွ်င္ဆရာမေလးခ်ိဳးဖို႕ဟု ေျပာသြားတတ္သည္။

ဆရာ၀န္မေလးမသီတာေရာက္လာသည္ကိုမၾကိဳက္ႏွစ္သက္သူကဗိေႏၵာဆရာေယာင္ေယာင္နတ္ဆရာေယာင္ေယာင္ဦးတင္ႏွင္႕သူ႕တပည္႕တခ်ိဳ႕။ဆရာ၀န္မေလးမသီတာ၏က်န္းမာေရးေဟာေျပာမႈ႕မ်ားေၾကာင္႕သူ႕ဆီကိုလူနာမ်ားမလာေတာ႕ဟုစိတ္ခုကာမေက်နပ္သူ။ေရခ်မ္းကိုမ်က္ႏွာသာေပးလို႔အေခ်ာက္တိုက္ၾကည္႕မရသူကလည္းဦတင္ပင္။အလံုးစံုအတိုက္အခံလုပ္သည္။ေနာက္တစ္ခုကမသီတာက ေရခ်မး္ကိုအေရးေပးတာကိုမေက်နပ္သူကဖိုးေဇာ္ႏွင္႕ဒိုးေမာင္တို႕ညီအစ္ကို။ဆရာ၀န္မေလးကသူတို႕လိုလူေတြကိုေက်ာ္ျပီးအရူးကိုမ်က္ႏွာသာေပးသည္ဟုဆိုကာေရခ်မ္းကိုလံုး၀မေက်နပ္ၾက။အမွန္ေတာ႕မသီတာကဦးေလးအရြယ္ျဖစ္သျဖင္႕သနားျပီးဦးေလးတစ္ေယာက္လိုေဆြမ်ိဳးသားျခင္းတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးလူနာတစ္ေယာက္လိုေႏြးေထြးစြာဆက္ဆံျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္းသူတို႕အေတြးမွာကအဲသည္လိုမထင္ၾက။

(၃)
တရက္တြင္မသီတာမိဳ႕သို႕ေဆးတက္၀ယ္ရာအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္လင္႔သြားေလသည္။အသြားတုန္းကေတာ႔ဖိုးစိန္တို႕ကေရအိုးကုန္ရြာအထိလိုက္ပို႕ျပီးေရအိုးကုန္းရြာမွလူခံတစ္ေယာက္မွာျမိဳ႕တက္ရန္ရွိသျဖင္႔မသီတာကဖိုးစိန္ကိုျပန္လႊတ္ျပီးအျပန္တြင္ေရအိုးကုန္းရြာမွလူမ်ားကိုလိုက္ပို႕ခိုင္းမည္ဟုဆိုသျဖင္႔ဖုိးစိန္ရြာသို႕ျပန္လာခဲ႕ေလသည္။ညီအကိုမသိတသိအခိ်န္သို႕ေရာက္ေလျပီ။မသီတာျပန္မေရာက္ေသး။လြမ္းေစတီကုန္းေပၚမွာရပ္ရင္းျမင္းကလံုေခ်ာင္းဖက္ကိုၾကည္႕ျပီးစိတ္ပူပင္ၾကီးစြာႏွင္႔ဆရာမေလးကိုေစာင္႔ေနသူကဦးေရခ်မ္း။ထိုစဥ္မိန္းမသဏန္အရိပ္တစ္ခုေခ်ာင္းအနားစပ္မွာျမင္လိုက္ရသည္။ေသာင္ျပင္ၾကီးမို႔လေရာင္လဲရွိသျဖင္႔မိန္းမေယာက်ာၤးကြဲကြဲျပားျပားျမင္ရသည္။ေရခ်မ္းေခ်ာင္းစပ္နားေသာင္ျပင္သို႕ဆင္းသြားေတာ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာမသီတာအိတ္ကေလးတစ္လံုးလြယ္လို႕ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး ေခ်ာင္းကိုျဖတ္လာသည္။

 ေရခ်မး္ေျပးဆင္းသြားျပီးမသီတာအနားရပ္လိုက္ျပီးဆရာ၀န္မေလး ေနာက္က်ေနျပီ ျမန္ျမန္လာေတာ႔ဟုဆိုေလသည္။မသီတာကေရခ်မ္းကိုျမင္ေသာ္၀မ္းသာအဲလဲႏွင္႔ဆိုရွာသည္။“ဦးေလးေရခ်မ္း..က်မကိုလာေစာင္႕ေပးတာလား.ေက်းဇူးဘဲေနာ္။ ေနာက္က်ေနျပီ။က်မလဲေၾကာက္လို႕ဦးေလးရယ္။ဦးေလးထမင္းေရာစားျပီးျပီလား။”ေရခ်မ္းေခါင္းတစ္ခ်က္ခါလိုက္သည္။ ေနာက္ေျဖးညွင္းစြာေျပာသည္။“ဆရာမေလးကိုစိတ္ပူလို႕”

ေရခ်မ္းစကားကိုၾကားေသာမသီတာမွာရင္ထဲနင္႕ကနဲပင္ျဖစ္သြားေလသည္။မသီတာလက္မွာဆြဲထားေသာအထုပ္ကိုလွမ္းယူရင္းကုန္းေပၚတက္လာေတာ႔ခပ္လွမး္လွမ္းသခြပ္ပင္ကြယ္မွလူႏွစ္ေယာက္ထြက္လာေလသည္။ဖိုးေဇာ္ ႏွင္႔ဒိုးေမာင္တို႕ညီအကို။မူးေနပံုလဲရသည္။ရုတ္တရက္မသီတာလက္ကိုအကိုျဖစ္သူဖိုးေဇာ္ကလွမ္းဆြဲေလရာမသီတာလန္႕ျဖန္႕ျပီးအတင္းရုန္းသည္။“ကိုဖိုးေဇာ္..ရွင္ဘာလုပ္တာလဲ။လႊတ္စမ္း.”
ေဘးမွပါလာေသာေရခ်မ္းကအတင္း၀င္ျပီးဆြဲျပီးလႊတ္...လႊတ္ႏွင္႕ေအာ္ျပီးဖိုးေဇာ္လက္ကိုအတင္း၀င္လုျပီးမသီတာကိုအတင္းျပန္ဆြဲေလရာေနာက္မွာရပ္ေနသူဒိုးေမာင္၏လက္သီးမ်ားသည္အညိဳးႏွင္႔ေရခ်မ္းမ်က္ႏွာေပၚသို႕တရပ္စပ္က်လာျပီးေခါင္းကိုဘးမွက်ေနေသာတုတ္ေခ်ာင္းျဖင္႕ေကာက္ရိုက္ခ်လိုက္ေလရာေသြးမ်ားျဖာခနဲက်လာျပီးေရခ်မ္းတခ်က္ထဲေခြက်သြားသည္။ေခြက်သြားေသာရခ်မ္းကို ေဒါသတၾကီးႏွင္႔ေနာက္ထပ္ႏွစ္ဆင္႔ထပ္ရိုက္လိုက္ေသးသည္။မသီတာေခြက်သြားေသာဦးေရခ်မ္းကိုၾကည္႕ျုပီးငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ရွာသည္။“အမေလးဦးေရခ်မ္းေသပါျပီ.”

မသီတာတစ္ေယာက္ကယ္သူမဲ႕ရွာေလျပီ။အတင္းရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနသည္အခ်ိန္ဆြဲလားရမ္းလားႏွင္႔။.မသီတာမွာအားမမွ်သာဘဲဖိုးေဇာ္တို႕ညီအကိုဆြဲရာေနာက္သို႔တရြတ္ဆြဲျပီးပါသြားေလသည္။အၾကံၾကီးပံုကအကိုျဖစ္သူဖိုးေဇာ္ကမသီတာကိုခိုးေျပးရန္ျဖစ္သည္။ညီလုပ္သူဒိုးေမာင္ကကူညီသူ။ထိုစဥ္ဖိုးစိန္တို႕ရြာသားတစ္သိုက္မွာသူတုိ႕အၾကိဳေနာက္က်သျဖင္႕စိတ္ပူျပီးေခ်ာင္းထိပ္ကိုလာၾကိဳၾကရာမေတြ႕ပဲေခ်ာင္းစပ္တြင္ေသြးအလိိမ္းလိမ္းျဖင္႕လဲေနေသာဦးေရခ်မ္းကိုသာတြ႕ၾကရေလသည္။ဖိုးစိန္တို႕လန္႕ျဖန္႕ျပီးေအာ္ဟစ္ျပီးလိုက္ရွာၾကေလရာဖိုးစိန္တို႕အသံကိုၾကားေသာ္ိဒိုးေမာင္ကအေျခအေနမဟန္မွန္းသိ၍မသီတာဇက္ပိုးကိုခပ္ဆဆေလးအုပ္လိုက္ခ်လိုက္ေလရာမသီတာမွာေပ်ာ႔ေခြက်သြားေလေတာ႔သည္။ထို႕ေနာက္မေတာ႔ဖိုးေဇာ္ကမသီတာကိုေပြ႕ခ်ီျပီးဖိုးစိန္တို႕ကိုေအာ္ဟစ္ေခၚသည္။
“ ကိုဖိုးစိန္ ဗ်ိဴးးကို ဖိုးစိန္ ဒီမွာ ဆရာ၀န္မေလးဒီမွာ. ”
ဖိုးေဇာ္တို႕ေအာ္သံေၾကာင္႕အသံလာရာဖက္သို႕ရြာသားမ်ားေျပးလႊားၾကည္႕ၾကေသာ္ဖရိုဖရဲႏွင္႔သတိလစ္ေနေသာမသီတာကိုဖိုးေဇာ္ကေပြ႕ခ်ီလွ်က္ေတြ႕ၾကေလသည္။ဒိုးေမာင္ကတုန္တုန္ရီရီအသံျဖင္“.ဦးေရခ်မ္းဗ်ာ..ဆရာမေလးကိုခ်ာင္းစပ္ကေနေစာင္႕ျပီးမေတာ္မတရားၾကံဖို႕လုပ္ေနတာဗ်ာကၽြန္ေတာ္တို႕ညီအစ္ကိုကရအိုးကုန္းရြာကိုသြားဖုိ႕အလုပ္ျမင္လို႔မနည္း၀င္ကူခဲ႕ရတယ္။သိပ္ယုတ္မာတဲ႔လူဗ်ာ”

“ဟုတ္တယ္..ကၽြန္ေတာ္တို႕ညီအကိုသာ၀င္မကယ္ရင္ဆရာမ၀န္ေလးေတာဒီအရူးလက္မွာ႕မေတြး၀ံ႕စရာဘဲ”
ေတာက္တေခါက္ေခါက္ႏွင္႔ေရခ်မ္းကိုသတ္မယ္ျဖတ္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနေလရာကာလသားေခါင္းကိုစံသိန္းက“ကဲကဲ. ေျပာေနၾကာတယ္ဆရာ၀န္မေလးကိုရြာထဲျမန္ျမန္ေခၚသြားၾက။ဥိးေရခ်မ္းကိုၾကိဳးတုတ္ျပီးမလာခဲ႕ၾကေတာ႔ ျမန္ျမန္လုပ္ၾကဆရာ၀န္မေလးကိုစိုးရိမ္ရတယ္။”

ေဒၚခင္မႈံခင္မ်ာမသီတာျဖစ္ပံုကိုျမင္ရေတာ႔ရင္ဘတ္စည္တီးျဖစ္ရသည္။ေရခ်မ္းကိုစိတ္ေတြဆိုးသည္။တသက္လံုးေကၽြးေမြးေစာင္႔ေရွာက္ထားတာကိုေတာင္မွအားမနာအရုးေခါင္းေပၚခ်ိးတက္ပါသည္ဟုတျဗစ္ေတာက္ေတာက္ဆိုေနသျဖင္႔ဥိးထြန္းေအာင္မွာမနည္းပါးစပ္ပိတ္ခိုင္းျပီးတတ္သမွ်မွတ္သမွ်နည္းမ်ိဴးစံုႏွင္႔ဆရာ၀န္မေလးကိုသတိရလာေအာင္လုပ္ၾကသည္။ေရခ်မ္းကိုေတာ႔ဆရာေတာ္႔ေက်ာင္းေအာက္မွာခ်ဳပ္ထားလိုက္သည္။ဆရာေတာ္ကေရခ်မ္းကိုလဲသတိရေအာင္လုပ္ၾကေဟ႔သတိရလာမွအကုန္ေမးလို႕ရမွာဟုဆိုျပီး ေခါင္းမွဒဏ္ရာမ်ားကိုကိုယ္တိုင္ေေဆးထည္႕ေပးသည္။ႏွစ္နာရီ၀န္းက်င္ခန္႕ၾကာေသာ္.မသီတာနည္းနည္းလႈပ္လာသည္။တစ္ကိုယ္လံုးကိုင္ရိုက္ထားသလိုေပ်ာ႔ေခြေနသည္။ေခါင္းကလံုး၀ထူမရ၊ခ်ာခ်ာလည္ေအာင္မူးေနသည္။ၾကိဳးစားျပီးအသံထြက္ၾကည္႕သည္။စိတ္ထဲမွာရုတ္တရက္သတိရလိုက္သည္ကဦးေရခ်မ္း။သူမအေတြးထဲေရာက္လာသည္ကဦးေရခ်မ္းေသြးေတြေခါင္းမွာျဖာက်ျပီး ေခြခနဲလဲသြားတဲ႔ဦးေရခ်မ္း။သူမကို၀င္ဆြဲရင္းအရိုက္ခံလိုက္ရတဲ႔ဦးေရခ်မ္း။ပါးစပ္ကအသံတိုးတိုးေလးထြက္လာသည္။
“ ဦးေရခ်မ္း ..ဥိးေရခ်မ္း ”
အနားမွာ၀ိုင္းေစာင္႕ေရွာက္ေနၾကေသာ ေဒၚခင္မႈံတို႕မသီတာအသံထြက္လာသည္ကိုၾကားလိုက္ရသည္။“ဟယ္.ဆရာ၀န္မေလးသတိရလာျပီသတိရလာျပီ။”ေဒၚခင္မႈံအသံေၾကာင္႕မသီတာအနားလူေတြအနား၀ိုင္းအံုလာသည္။ေဒၚခင္မႈံကစိတ္ပူစြာႏွင္႔ေမးလိုက္သည္။


“ သမိးေလး .သမိးကိုဘယ္သူလုပ္လဲ ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ဘယ္သူလုပ္လဲ  အရီးတို႕ကိုေျပာျပေနာ္ သမီးေလး ”
မသီတာ ေခါင္းကမထူႏိုင္။ ပါးစပ္ကတိုးတိုးေလးလႈပ္သည္။“ ဦးေရခ်မ္း…ဦးးး………….ေရခ်မ္း ”
အသံကတိုးတိုးေလးေပမင္႕ပီသည္။ေဒၚခင္မႈ႕ံအပါအ၀င္ေဘနား၀ိုင္းထိုင္ေနသူမ်ားၾကည္႔ေနသူမ်ားအကုန္ၾကားလိုက္သည္။အကုန္ဟင္ကနဲဟာကနဲျဖစ္ကုန္သည္။ဖိုးစိန္ပင္ကိုယ္႔နားကိုယ္မယံုႏိုင္။“ဟင္….ေရခ်မ္းတဲ႕ ေရခ်မ္းတဲ႕…”
“ ဟာ.မိုက္ရိုင္းလိုက္တာကြာ ”
“ ဒီအရုးကြာ .”
ရြာသားေတြေဒါသမထိနး္ႏိုင္ၾကေတာ႔။။အကုန္လံုးတုတ္မ်ားဆြဲျပီးဆရာေတာ္႔ေက်ာင္းကိုခ်ီတက္ၾကသည္။ဦးထြန္းေအာင္လဲတားမရေတာ႔ဖုိးစိန္တခ်က္ေတြသြားသည္။မျဖစ္ေခ်ေတာ႔။ဒီလူအုပ္ပံုႏွင္႔ဦးေရခ်မ္းတခါတည္းေသသြားနိုင္သည္။ဖုိးစိန္ရြာျဖတ္လမ္းမွဆရာေတာ္ေက်ာင္းရွိရာသို႕ေျပးေလျပီ။ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ႔ရြာလူအုပ္မေရာက္လာေသး။ေတာ္ေသးသည္။ဖိုးစိန္ေက်ာင္းေပၚကမန္းကတန္းေျပးတက္ျပီးဆရာေတာ္ကိုေလွ်ာက္သည္။“ ဆရာေတာ္႔ဘုရားဆရာမေလးမသီတာကိုေစာ္ကားတာဦးေလးေရခ်မ္းတဲ႔ဘုရား။ခုရြာထဲကလူေတြတုတ္ေတြဓားေတြနဲ႕လိုက္လာကုန္ျပီဘုရာ႔။လုပ္ပါဦးဘုရား။။တပည္႕ေတာ္ကေတာ႕မယံုႏိုင္ဘုူး။ဒါ႕ေၾကာင္႔ဆရာေတာ္႕ကိုအရင္ေျပးလာျပီးေလွ်ာက္တာဘုရား.ဦးေလးေရခ်မ္းကိုကယ္ပါဦးဘုရား”

ဆရာေတာ္ပင္မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ ေရခ်မ္းကို ေကၽြးေမြးေစာင္႕ေရွာက္လာတာတခါမွဒီလိုဆိုးဆိုးရြားရြားမၾကားဖူးခဲ႔။“ကဲ..ကဲ။။လာလာ..က်ာင္းေအာက္တိုင္မွာခ်ဳပ္ထားတယ္။ဟဲ႕ကိုရင္ေတြလာၾကစမ္းမီးအိမ္ေတြယူျပီးေအာက္ဆင္းလာခဲ႕”ဆရာေတာ္အသံေၾကာင္႕ကိုရင္မ်ားမီးအိမ္ထြန္းျပီးေအာက္သို႕ဆင္းၾကသည္။ဖိုးစိန္လဲဆရာေတာ္ႏွင္႔အတူေက်ာင္းေအာက္ဆင္းလိုက္လာခဲ႕သည္။ကိုရင္ေလးတစ္ပါးကအနားမွာေစာင္႕ေနျပီးေရခ်မ္းကိုေက်ာင္းေအာက္မွာၾကိဳးခ်ည္ထားရာဒဏ္ရာမ်ားကိုေဆးထည္႕ထားေပးသျဖင္႔သတိရစျပဴေနေပျပီ။သို႕ေသာ္လည္းေသြးထြက္မ်ားေနသျဖင္႔မ်က္ႏွာကျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ျဖစ္ေနသည္။လူကမလႈပ္ႏိုင္။ဆရာေတာ္ကအနားေရာက္ေတာ႕“ေရခ်မ္း..ငါ႕ကိုအမွန္အတိုင္းေလွ်ာက္စမ္း။မင္းဆရာ၀န္မေလးကိုအႏၱာရယ္ျပဳခဲ႕တယ္ဆိုတာဟုတ္လား”။ဆရာေတာ္အသံမာမာကိုၾကားေသာ္ရခ်မ္းမ်က္စိသူငယ္ႏွင္႕နားမလည္သလိုၾကည္႕ေနသည္။ဆရာေတာ္ထပ္ေမးသည္။
“ ေရခ်မ္းမွန္မွန္ေျဖ။ဆရာ၀န္မေလးကိုမင္းဒုကၡေပးခဲ႕တယ္ဆုိဟုတ္သလား။”ဆရာေတာ္အမိန္႕ကိုဘယ္တုန္းကမွမလြန္ဆန္ခဲ႕ေသာေရခ်မ္း ေခါင္းတြင္တြင္ခါသည္။“မင္းမဟုတ္ဘူးးေျပာေပမယ္႕ဆရာ၀န္မေလးကခုသတိျပန္ရလာျပီ။မင္းသူ႕ကိုမေကာင္းၾကံတာပါလို႕ေျပာတယ္လို႕ခုဖိုးစိန္လာေျပာတယ္။မွန္မွန္ေျဖ”ငယ္ေၾကာက္ျဖစ္ေလေသာဆရာေတာ္ကိုေတြေတြၾကီးၾကည္႕လွ်က္“မဟုတ္ဘူးမဟုတ္ဘူး.” ။မဟုတ္ဘူးခ်ည္းေျဖသည္။ဘာမွလဲမေျပာ။ခပ္လွမ္းလွမ္းေက်ာင္း၀န္းထိပ္မွလူသံမ်ားၾကားလာရသျဖင္႔ဖိုးစိန္ဆရာေတာ္ကိုေလွ်ာက္လိုက္သည္။“ဟိုမွာရြာသားေတြလာကုန္ျပီဘုရား။ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ဒိလိုေဒါသေတြနဲ႕ဆိုဦးေလးေရခ်မ္းေသသြားလိမ္႕မယ္ဘုရား.”

ဆရာေတာ္သကၤန္းျပန္ျပင္ရံုျပီးကိုရင္ေလးမ်ားႏွင္႕အျပင္ထြက္သြားသည္။ဖိုးစိန္ဦေရခ်မ္းကိုေသခ်ာၾကည္႔မိသည္။အေမတို႕အရီးမႈံတို႕ေျပာတာၾကားဖူးတာဦးေလးေရခ်မ္းကအင္မတန္စိတ္ေကာင္းရွိသည္။မိဘမ်ားေသသြာလိုူ႕စိတ္ထိခိုက္ျပီးရူးသြားရွာေပမယ္႔သူ႕တစ္သက္လဲဥိးေရခ်မ္းမဟုတ္တာလုပ္တာမျမင္ခဲ႕ဖူးေပ။ကိုယ္ေပၚမွယားနာမ်ားပင္ဆရာ၀န္မေလးေက်းဇူးႏွင္႕ေပ်ာက္စျပဴေနေပျပီ။ကိုယ္ေပၚမွာဖူးေယာင္“ဦးေလးေရခ်မ္း..ေျပးေတာ႕.ေျပးေတာ႕..လြတ္ရာကၽြတ္ရာကိုျမန္ျမန္ေျပးေတာ႔။ဟိုမွာလူေတြဦးေလးကိုသတ္ဖို႕လာေနၾကျပီ။ဦေလးကိုဆရာ၀န္မေလးကိုမေကာင္းၾကံတယ္ဆိုျပီးသတ္ဖို႔လာေနၾကျပီ။ ဖိုးစိန္တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင္႔ၾကိဳးမ်ားေျဖေပးလိုက္ေတာ႔သည္။ဖိုးစိန္ေျပာသမွ်ကိုမ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားႏွင္႕ၾကည္႕ေနရင္းတခြန္းျခင္းေျပာလာသည္.။

“ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး ဒိုးေမာင္ ဖိုးေဇာ္ ”

ေရခ်မ္းပါးစပ္ကထြက္လာေသာအသံေၾကာင္႕ဖုိးစိန္ဦးေရခ်မ္းမ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည္႕လိုက္သည္။ေနာက္ထပ္ေမးသည္။“ဦးေလးဘာေျပာတာလဲဖိုးေဇာ္တို႕ဒိုးေမာင္တို႕လုပ္တားလားဟုတ္လား”
ဆရာေတာ္ႏွင္႕ရြာလူမ်ားအသံကပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသလိုထင္ရသည္။ဆူဆူညံညံအသံမ်ားမီးတုတ္အေရာင္မ်ားေၾကာင္႕ေရခ်မ္းတစ္ေယက္တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ေနရွာသည္။ထို႕ေနာက္ဖိုးစိန္ကိုတခ်က္ၾကည္႔လိုက္ျပီးတေရြ႕ေရြ႕ႏွင္႕ေက်ာင္းအေနာက္ဖက္စည္းရိုးမွအေမွာင္ထုထဲသို႕၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ႕သည္။

(၄)

ဆရာေတာ္ကိုရြာသားမ်ားကေလွ်ာက္ၾကသည္။သြးဆူေနေသာလူမ်ားကိုပိုေဒါသျဖစ္ေအာင္ဆြေပးေနသူမ်ားကဖိုးေဇာ္တို႕ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ႏွင္႕သူတို႕အေပါင္းအပါမ်ား။ရြာသားေတြကလဲဆရာေတာ္ကိုအတင္းေလွ်ာက္သည္။ရြာလူၾကိးမ်ားပါေရာက္လာေလရာဆရာေတာ္က“ကဲငါမင္းတို႕ေရွ႕မွာဘဲ ေရခ်မ္းကိုစစ္မယ္။မင္းတို႕ငါကိုကလန္ကဆန္လုပ္ရင္မင္းတို႕ရြာမွာငါမေန႕ေတာ႕ဘူးေဟ႔”


ဆရာေတာ္တခ်က္လႊတ္အမိန္႕ေၾကာင္႔အကုန္ျငိမ္သက္သြားသည္။ဆရာေတာ္ႏွင္႕ရြာလူၾကီးမ်ား ေက်ာင္း၀င္းထဲ၀င္လာျပီးဦးေရခ်မ္းကိုခ်ဴပ္ထားသည္႔ေနရာကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေရခ်မ္းမရွိေတာ႔။ၾကိဴးမ်ားကေျဖလွ်က္သား။ဖိုးစိန္မွာဆရာေတာ္ကိုမ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင္႔လက္အုပ္ခ်ီရွိခိုးျပီးေတာင္းပန္ရွာသည္။“ဆရာေတာ္ဘုရား..တပည္ေတာ္လႊတ္လိုက္တာပါဘုရား။တပည္႕ေတာ္ဘယ္လိုမွမယံုႏိုင္လို႕ဒီလူအုပ္နဲ႕ဆိုဦးေလးေရခ်မ္းေသသြားမွာစိုးလို႕လႊတ္ေပးလိုက္မိတာပါဘုရာ။တပည္႔ေတာ္ကိုၾကိဳက္တဲ႕အျပစ္သာေပးပါေတာ႔။ဦးေလးေရခ်မ္းေျပာသြားတာဖိုးေဇာ္ဒိုးေမာင္လို႔ႏွစ္ခြန္းေျပာသြားတယ္ဘုရား”

ဖိုးစိန္စကားမွမဆံုးေသး။လူအုပ္ထဲမွဖိုးေဇာ္အသံကထြက္လာသည္။“ဒီအရူးကဘာေျပာသြားတာလဲ။ေဟ႕ေကာင္ေတြလိုက္ၾက..လိုက္ၾက။ဒီအရုူးဒီနားဘဲရွိဦးမွာ။မိေအာင္လိုက္ၾက”
မသီတာသတိရလာျပီ။မူးေ၀ေနျပီးခ်ာခ်ာလည္ေနသည္။အားယူျပီးမ်က္လံုးဖြင္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႔အနားတြင္အရီးခင္မႈံႏွင္႕မိန္းမတခိ်ဳ႕ႏွင္႔ရြာသားတခ်ိဳ႕စိုးရိမ္သည္႕မ်က္လံုးမ်ားႏွင္႕အကုန္၀ိုင္းၾကည္႕ေနၾကသည္။အတင္းအားယူထျပီး ေမးလိုက္သည္။
“ အရီး. ဦးေလးေရခ်မ္းေရာ ..ဦးေလးေရခ်မ္းေရာ ”
“ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာခ်ဳပ္ထားတယ္။သမီးကိုဒုကၡေပးလို႕ဆိုျပီးရြာကလူေတြစိတ္ေတြဆိုးျပီး ေရခ်မ္းကိုသတ္မယ္တကဲကဲနဲ႕ဆရာေတာ္ေက်ာင္းကိုအကုန္ထြက္သြားၾကေလရဲ႕”
“ ဟင္ .ဘာျဖစ္လို႕ဦးေလးေရခ်မ္းက က်မကိုဒုကၡေပးတာလဲ။ မဟုတ္ပါဘူး”
“ သမီးဘဲ အရီးတို႕ေမးေတာ႕ သမီးကိုဒုကၡေပးတာ ေရခ်မ္းဆို ”
“ ဟာ မွားကုန္ျပီ မွားကုန္ျပီ ဒုကၡပါပဲဦးေလးေရခ်မ္းေတာ႔ဒုကၡၡေရာက္ေတာ႔မွာဘဲ ”
မသီတာတစ္ေယာက္ အတင္းထေလရာ အကုန္၀ိုင္းဆြဲျပီးေမးၾကေလသည္။
“မွားကုန္ျပီအရီးရယ္..က်မကိုဖိုးေဇာ္တို႕ညီအကိုေတြအႏၱရာယ္ျပဳတာဦးေလးေရခ်မ္းက၀င္ကူညီတာအရီးရဲ႕။က်မျမိဳ႕ကျပန္လာတာ ေရအိုးကုန္းကလူေတြကိုအားနာလို႕ ေခ်ာင္းထိပ္အထိဘဲပို႕သည္ဘက္မွာဖုိးစိန္တို႕လာၾကိဳမယ္ဆိုျပီးတစ္ေယာက္ထဲျပန္လာတာဒီဘက္ေရာက္ေတာ႕ဦးေလးေ၇ခ်မ္းကေစာင္႕ေပးေနတာ။အဲဒီမွာဖိုးေဇာ္တို႕ညီအကိုကမူးျပီးက်မကိုဆြဲလားရမ္းလားလုပ္လို႕သူအရိုက္ခံလုိက္ရတာ။က်မျမင္လိုက္တယ္ဒိုးေမာင္ရိုက္ခ်လိုက္တာေသြးထြက္လြန္ေနေလာက္ျပီ။ခုဘဲဘယ္အခ်ိန္ရွိေနျပိလဲဒုကၡပါပဲ ေသကုန္ျပီလားမသိဘူး”

မသီတာအ၀တ္အစားေတြေသခ်ာျပန္၀တ္ျပီးေဆးအိတ္ကိုေကာက္ယူကာ ေဒၚခင္မႈံနဲ႔အတူအိမ္မွာက်န္ခဲ႔ေသာလူတစ္ခ်ိဴ႕ႏွင္႔ဆရာေတာ္ေက်ာင္းကိုအေျပးလိုက္လာၾကသည္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ဆရာေတာ္ကိုေလွ်ာက္လိုက္ေတာ႔ဆရာေတာ္ကေခါင္းတျငိမ္႔ျငိမ္႔ႏွင္႔မိန္႔ရွာသည္။
ဆရာေတာ္႕စကားအဆံုးမသီတာတို႕အကုန္ကမန္းကတန္းရြာသားမ်ား ေျပးထြက္ရာဆီလို႕ ေနာက္ကေနအမွီလိုက္ၾကရေတာ႕သည္။

(၅)

လၾကီးကထိန္ထိန္သာလွ်က္ …
ေရခ်မ္းတစ္ေယာက္လြမ္းေစတီကုန္းေပၚသို႕တက္ေျပးသည္။ကုန္းေပၚအေရာက္႕အေနာက္ကိုျပန္လွည္႕ၾကည္႔လိုက္ေတာ႕လူမ်ားမီးတုတ္မ်ားျဖင္႕လိုက္လာသည္ကိုျမင္သျဖင္႕ျမင္းပလံုေခ်ာင္းေသာင္ျပင္ထဲသို႕တေရြ႕ေရြျဖင္႕ဆင္းေျပးျပန္ေလသည္။တကိုယ္လံုးလဲတုန္ရီေမာဟိုက္လွ်က္။ေခ်ာင္းျပင္ကက်ယ္သလိုလူကေသြးထြက္လြန္ေနသျဖင္႕ျမန္ျမန္မသြားႏိုင္။ေခ်ာင္းလယ္ေရာက္ေတာ႕လြမ္းေစတီဘက္ကိုလွည္႕ၾကည္႕ျပီးလက္အုပ္ေလးခ်ီျပီးတဟီးဟီးႏွင္႕ငိုရွာသည္။အရွင္ဘုရားကယ္ေတာ္မူပါ။လက္အုပ္ခ်ီျပီးတိုင္တည္မိသည္။သူမဟုတ္ေၾကာင္းဘယ္လိုသက္ေသျပရပါမည္နည္း။သူဆရာ၀န္မေလးကိုဒုကၡမေပးခဲ႕ပါ။သူဘယ္လိုသက္ေသျပရပါမည္နည္း။သူတအားေၾကာက္သည္။ေခါင္းကလဲတအားမူးေနျပီ။မ်က္ရည္မ်ားတြင္တြင္က်လွ်က္ေျခလွမ္းမ်ားကိုေရအိုးကုန္းရြာဖက္သို႕ဦးတည္လိုက္ေတာ႕သည္။။ရြာသားေတြ ေစတီကုန္းေပၚေရာက္ေတာ႔မီးတုတ္မ်ားျဖင္႕ဟိုဟိုသည္သည ္ရွာၾကရာမေတြ႕။ဒိုးေမာင္ကလွမ္းျမင္လိုက္သည္။“ဟိုမွာ ေရခ်မ္း ေသာင္ျပင္မွာေျပးေနတယ္။”
ဒိုးေမာင္အသံေၾကာင္႕အကုန္လွမ္းၾကည္႕လိုက္ရာဒယီးဒယိုင္ျဖင္႔ေရအိုးကုန္းရြာဖက္သို႔သြားေနေသာလူရိပ္တစ္ခုကိုလေ၇ာင္ေအာက္ေတြင္ျမင္ရေလသည္။ထိုစဥ္မသီတာတို႕လဲေစတီကုန္းနားသို႕ေရာက္လာသည္။မသီတာကကုန္းေပၚကလူမ်ားကိုလွမ္းေအာ္သည္။“ဦးေလးတို႕အကိုတို႕မဟုတ္ဘူးမွားမယ္မွားမယ္ဦးေလးေရခ်မ္းကက်မကိုအႏၱရာယ္ေပးတာမဟုတ္ဘူးမွားမယ္မွားမယ္က်မရွင္းျပတာခနနားေထာင္ၾကဦး ေနၾကပါဦး”

ေအာ္သံေၾကာင္႔လူမ်ားကေၾကာင္ျပီးအသံလာရာဖက္သို႕လွည္႕ၾကည္႕ၾကရာေစတီကုန္းေပၚသို႔အေမာတေကာေျပးတက္လာေသာမသီတာႏွင္႕ရြာကလူတခ်ိဴ႕ကိုျမင္ေလေသာ္ေခ်ာင္းစပ္ကိုလိုက္မည္႕လူမ်ားရပ္တန္႔သြားေလသည္။လူမ်ားရပ္တန္႕သြားေသာ္လည္းမရပ္တန္႕ႏိုင္ၾကသူမ်ားကဖိုးေဇာ္တုိ႕ညီအကိုႏွစ္ေယာက္။“ဟာ….ၾကာပါတယ္ကြာဒီအရူးကိုတစ္ခါထဲသတ္ပစ္လုိက္ေအးေရာ။တို႕ကိုတစ္သက္လံုးေႏွာက္ယွက္လာတဲ႕အရူးေသေအးေရာ”

ညီအကိုႏွစ္ေယာက္တုတ္ဆြဲျပီးေခ်ာင္းစပ္သို႕ေျပးဆင္းၾကသည္။ထိုခန၌ထိန္ထိန္သာေနေသာလၾကီးမွာတိမ္ဖံုးတခ်က္ကြယ္တစ္ခ်က္ျဖစ္ေနသည္။နားကြဲမတတ္မိုးျခိမ္းသံမ်ားလဲရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာသည္။ ေႏြလည္ေခါင္ၾကီးမိုးျခိမ္းသံမ်ားရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာေၾကာင္႕လူအမ်ားလဲအံ႔ၾသကုန္ၾကသလိုေခ်ာင္းစပ္ကိုေရာက္ေနေသာဖိုးေဇာ္တို႕ညီအကိုလဲအံ႕အားသင္႕သြားသည္။ ေရခ်မ္းကိုျမင္ေနရျပီ။ ေရခ်မ္းေဖာ္လွ်င္သူတို႕ညီအကိုဆရာ၀န္မေလးကိုဒုကၡေပးတာပိုသက္ေသခိုင္လံုသြားႏိုင္သည္။စဥ္းစားဆင္ျခင္ညဏ္နည္းပါးေသာဦးေႏွာက္။ငယ္စဥ္ကတည္းကမုန္းေသာစိတ္တို႕ေၾကာင္ေဒါသတို႕ကိုမထိန္းႏိုင္ၾကေတာ႕။“လာကြာ..ဆက္လိုက္မယ္ဟိုလူၾကီး္ကိုျမင္ေနရျပီ”

 (၆)

ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ေခ်ာင္းစပ္မွအလယ္သို႕ဆက္ေျပးလိုက္လာသည္။မီလုမီခင္ျဖစ္လာျပီ။တေရြ႕ေရြ႕ေျပးေနေသာေရခ်မ္းမွာလည္းတဖက္ေခ်ာင္းစပ္သို႕ရာက္ေတာ႕မည္။ေစတီကုန္းေပၚမွာလူမ်ားလည္းထိုတေ၀ါေ၀ါအသံမ်ားၾကားလာေသာေၾကာင္႕ဖိုးေဇာ္တို႕ကိုေအာ္ေခၚၾကသည္။“ ေဟ႕ေကာင္ေတြ ျပန္လာခဲ႕ၾက ျပန္လာခဲ႕ၾက.ေခ်ာင္းေရက်လာျပီ ျပန္လာခဲ႕ၾက..”မသီတာတစ္ေယာက္ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုေတာ႕သည္။ဦးေရခ်မ္းသူမေၾကာင္႕ဒုကၡေရာက္ရွာျပီ။ကယ္မရကူမရႏွင္႔။ဒိုးေမာင္တို႔ညီအကိုမွာေတာ႔ ျပန္မလွည္႔လာႏိုင္ဘဲေဒါသအေလွ်ာက္တာ႕ဘဲမွီလုမွီခင္ဦးေရခ်မ္းေနာက္သို႕သာအတင္းလိုက္ေနရာတဖက္သို႕လည္းျပန္လွည္႕၍မရေတာျပီ။ဦးေရခ်မ္းကတစ္ဖက္ေခ်ာင္းအစပ္နားသို႕ေရာက္ေခ်ျပီ။သူတို႕ညီအကိုက ေခ်ာင္းအလယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးတင္။”“ “ဟာ …………………..”

ဒိုးေမာင္အသံေၾကာင္႕ဖိုးေဇာ္လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေလရာေရလံုးၾကီးမ်ားသာျမင္ေတြ႕လိုက္ရျပီးညီအကိုႏွစ္ေယာက္လံုးစီးက်လာေသာသစ္လံုးမ်ား၀ါးေခ်ာင္းမ်ားႏွင္႕အတူရိုက္ခတ္မိျပီးခ်ာင္းေရထဲတြင္တရွိန္ထိုးေမ်ာပါသြားၾကေလေတာ႕သည္။ကံေကာင္းေထာက္မစြာေရခ်မး္ကေတာ႕ဟိုဘက္ကမ္းအစပ္ကိုအေရာက္ေရက်လာေလရာလြတ္ေျမာက္သြားေလေတာ႕သည္။လမင္းၾကီးကေတာ႕သူမသိသလိုပင္ထိန္ထိန္သာလွ်က္…………..

ေစတီကုန္းေပၚကလူမ်ားကေတာ႕အကုန္လံုးအံၾသေနၾကသည္။လေရာင္ေအာက္မွာ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲျပီးရုတ္တရက္က်လာေသာေတာင္က်ေရမ်ားအၾကားေမ်ာပါသြားေသာဖိုးေဇာ္တို႕ညီအကိုကိုၾကည္႕ရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရင္းမွင္သက္မိေနၾကသည္။ထူးဆန္းသည္မွာ ေႏြလည္ေခါင္ၾကီး ေတာင္က်ေရမ်ားမည္သို႕က်လာပါသနည္း။မသီတာလေရာင္ေအာက္တဖက္ကမ္းမွာရပ္ေနဟန္ရွိေသာမႈန္ျပျပလူရိပ္တစ္ခုကိုျမင္လိုက္ရေလမွမ်က္ရည္မ်ားၾကားမွသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ႕သည္။မသီတာရွင္းျပမႈ႕ေၾကာင္႕ရြာသားမ်ားကလည္းသူတုိ႕စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲေဒါသတၾကီးျဖင္႕ဖိုးေဇာ္တို႕ေသြးထိုူးေပးသည္႕အတုိင္းေရခ်မ္းကိုရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ရန္လုပ္ခဲ႕မိသည္႕အေပၚေနာင္တရစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကသည္။ရုတ္တရက္လဲဟိုဘက္ကမ္းကိုကူးဖို႕မလြယ္ေတာ႕။ ဖိုးေဇာ္တို႕ညီအစ္ကိုလဲသည္ေလာက္သန္သည္႕ေရစီးႏွင္႕အသက္ရွင္ဖို႕လမ္းျမင္ေတာ႕ေခ်။ဒဏ္ရာမ်ားရေနေသာေသြးထြက္လြန္ေနေသာေရခ်မ္းကိုလဲသူတို႕အခ်ိန္မွီကယ္လို႕လဲမျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔သျဖင္႕ရြာလူၾကီးမ်ားေရွ႕တြင္ေခါင္းငံု႕ရင္းအသံတိတ္ေနၾကေတာ႕သည္။တခ်ိဳ႕မိန္းမမ်ားကေတာ႕ဦးေရခ််မ္းေသပါျပီဆိုျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီးမ်က္၇ည္က်ေနၾကသည္။စိတ္ထိခိုက္၍ငိုေၾကြးေနရွာေသာမသီတာကိုေဒၚခင္မႈံတို႕မိန္းမမ်ားရြာလူၾကီးမ်ားျခံရံလွ်က္ရြာထဲသို႕ျပန္လည္ေခၚေဆာင္လာခဲ႕ၾကသည္။ေတာင္က်ေရမ်ားကေတာ႕တေ၀ါေ၀ါစီးက်လွ်က္….

အမွန္တရားအတြက္.ျမင္းပလံုေခ်ာင္း၏ေဒါသတၾကီးျပန္လည္တံု႕ျပန္လိုက္ပံုကၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းလွသည္။ေႏြလည္ေခါင္ၾကီးမိုးလည္းမရြာဘဲေတာင္က်ေရမ်ားရုတ္တရက္က်လာျခင္းကအားလံုး၏စိတ္တြင္ေရခ်မ္းအတြက္အမွန္တရားကို ျမင္းပလံုေခ်ာင္းကသစၥာဆိုျပလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္ဟုသိရွိသြားခဲ႕ၾကသည္။ေရခ်မ္းတစ္ေယာက္ရွိသမွ်အားအင္ကိုစုျပီးေခ်ာင္းကမ္းပါးတြင္ရပ္ေနရင္းလေရာင္ေအာက္မွာ ျမင္ေနရေသာလြမ္းေစတီကိုလက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ငိုေၾကြးေနရွာသည္။ပါးစပ္ကလဲ“မဟုတ္ဘူး..မဟုတ္ဘူးအရွင္ဘုရားကယ္ေတာ္မူပါ”ဟုတတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနသည္။သူသည္မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွတေရြ႕ေရြ႕ႏွင္႕ေ၀းသြားေသာမီးေရာင္မ်ားကိုၾကည္႕ရင္းၾကည္႕ရင္း ႏွင္႔ပင္ ေခြက်သြားေလေတာ႕သည္။

ေတာင္က်ေရမ်ားအသံေၾကာင္႕အိ္ပ္ေပ်ာ္ေနၾကေသာ  ေရအိုးကုန္းရြာကိုလဲ ႏိုးလိုက္သလိုျဖစ္သြား ျပီး ေႏြလည္ေခါင္ၾကီးထူးဆန္းေသာအျခင္းအရာေၾကာင္႕ေရအိုးကုန္းရြာမွရြာသားမ်ားလည္းမီးတုတ္မ်ားျဖင္႔ေခ်ာင္းကမ္းစပ္သို႕ေရာက္လာၾကေလရာ.................................။
……………………………………………………………...



(၇)

လြမ္းေစတီကုန္းေပၚမွာအမ်ိဴးသမီးငယ္တစ္ဦးေယာဂီသဘက္ေလးျခံဳလွ်က္ ေခါင္းေလာင္းထိုးအမွ်ေ၀ေနသည္။ ေခါင္းေလာင္းကိုသံုးခ်က္ထိုးျပီးေသာ္ထိုမိန္းမငယ္သည္ေခ်ာင္းဘက္သို႕မ်က္ႏွာမူျပီးေ၀ေနယ်သတၱ၀ါမ်ားကိုေမတၱာပို႔ေနသည္။ ျပီးေတာ႔ ေစတီေျခေတာ္ရင္းတြင္ၾကံဳ႕ၾကံဳေလးထိုင္ေနရွာေသာလူၾကီးတစ္ဦးထံသို႕ ေလွ်ာက္သြားျပီးရပ္လိုက္သည္။“ဦးေလးေရခ်မ္း.လာက်မနဲ႕အတူ ေစတီေပၚမွာသစ္ရြက္ေျခာက္ေတြအမိႈက္ေတြက်ံဳးၾကမယ္ေနာ္။” “ဟုတ္ကဲ႔..ဟုတ္ကဲ႕..”ေခါင္းတျငိမ္႕ျငိမ္႕ႏွင္႕ထိုအမ်ိဳးသမီးငယ္ေျပာသည္႕အတိုင္းတေသြမတိမ္းပင္ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာေၾကြက်ေနေသာသစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားကိုလိုက္လံေကာက္ျပီးေတာင္းထဲသို႕ထည္႕ေနေလရာအမ်ိဳးသမီးငယ္မွာ ေအးခ်မ္းေသာအျပံဳးႏွင္႔ထိုလူၾကီးအားၾကည္႕ေနေတာ႔ေလသည္။



( ျပီးပါျပီ )

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင္႕
မဒမ္ကိုး
၇ ရက္ ၅ လ ၂၀၁၃
အဂၤါေန႕ 



6 comments:

Han Kyi said...

အစကေန အဆံုးထိ တရိပ္ခ်င္း ဆြဲေခၚသြားတာပဲ...ဖတ္ရတာ အရသာရွိပါဘိ...

အမ္တီအန္ said...

အမယ္မင္း... ဒါမ်ဳိးလဲ ေရးဖြဲ႔တတ္တာကိုး...။ အခန္းေလးေတြ ခြဲလိုက္ရင္ ဖတ္ရတာ ပိုအရသာရွိသြားမယ္ ညီမေရ..။

ေဆြေလးမြန္ said...

ဖတ္ရတာ အရသာရွိလိုက္တာ.

ေမာင္သီဟ said...

မေတြ႕တာၾကာၿပီ
မေရာက္တာၾကာၿပီ
ေရာက္လာေတာ႔လည္း ဇတ္လမ္း ဇတ္အိမ္ေကာင္းနဲ႔တုိးေခ်ၿပီ
ၾကိဳက္တယ္ ဒယ္အုိးေရ
အားေပးေနတယ္ း)

Cameron said...

ဒါလဲေကာင္းတယ္ က်ားအဆက္လဲေရးဦး

စံပယ္ခ်ိဳ said...

မသီတာ အေၾကာင္းေလးကုိပဲ ေတြးေနမိတယ္
က်ား ဘယ္ေပ်ာက္သြားျပီလဲေရႊဒုိးေရ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...